รักเธอตลอดกาล

"เฮ้อ พ่อน่ะพ่อ กินเหล้าอีกแล้วนี้พ่อไม่หิวข้าวบ้างรึไงกัน" ฟางพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในบ้านพลางมองปที่พ่อของเธอที่นอนอยู่ข้างๆกองขวดเหล้า
 
 
 
"เอ๊ะ นี้อะไร" ฟางต้องชงักเมื่อเยียบเข้ากับกระดาษสีขาวก่อนจะหยิบขึ้นมา
 
 
 
"มะ..ไม่จริง...."ฟางแทบเข่าอ่อนเมื่อได้อ่านข้อความ
 
 
 
"อ้าว กลับมาแล้วหรอ ยัยฟาง" พ่อของเธองัวเงียขึ้นมาด้วยอาการเมา
 
 
 
"พ่อ! นี้มันคืออะไรกัน" ฟางพูดเสียงดังพลางน้ำตาไหล พ่อของเธอปรือตามอง
 
 
 
"ก็ใบแจ้งหนี้น่ะสิ แกมาก็ดีแล้วยังไงก็ฝากแกจัดการด้วยล่ะกัน"พ่อของเธอพูดแบบไม่ใส่ใจ
 
 
 
"จัดการ! นี้มันครั้งที่ 3 แล้วน่ะพ่อ! แล้วเงินตั้ง 2ล้าน ฟางจะไปหามาใช้ให้ทันได้ยังไงกัน!!" ฟางพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
"โอ้ย!! แกจะหาทันไม่ทันมันก็เป็นหน้าที่ของแก! ถ้ามันยากนักแกก็ยอมไปเป็นเมียเจ้าหนี้ซ่ะสิ มันรวยมากเลยน่ะ" พ่อของเธอพูด ฟางกำกระดาษแน่นน้ำตาไหลออกมาด้วยความผิดหวังในตัวคนที่เธอเรียกว่าพ่อ
 
 
 
"ไม่! ครั้งนี้ฟางจะไม่ทำอีกแล้ว ฟางเหนื่อยน่ะพ่อ ฟางไม่ใช่หุ่นยนต์ ฟางตั้งใจที่จะทำงานหาเงินมาซื้อบ้านใหม่ ซื้อรถใหม่ ฟางอยากให้พ่อสบาย..แต่ทำไม...พ่อถึงทำกับฟางอย่างนี้ ฮึก..ฮือๆ" ฟางร้องไห้ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบรรไดไป
 
 
 
"เอ่อ! ไม่ทำก็ไม่ทำ! งั้นแกก็รอดูพวกเจ้าหนี้มารุมฆ่าชั้นก็แล้วกัน!!!" พ่อฟางตวาดลั่นก่อนจะลุกเดินเซออกจากบ้านไป ฟางนั่งร้องไห้อยู่บนที่นอนของเธอพลางกอดรูปแม่ของเธอแน่น
 
 
 
"แม่....ฮึก..ฮือๆ ทำไมพ่อถึงทำกับฟางอย่างนี้จ๊ะ ทำไมพ่อไม่เคยนึกถึงจิตใจของฟางบ้าง ฮือๆ"ฟางร้องไห้ก่อนจะผล่อยหลับไป
 
 
 
                         เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วที่ร่างบางหลับไปด้วยความเพลีย
 
 
'ติ้ดๆ' เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฟางงัวเงียตื่นก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบ
 
 
"ฮัลโหลค่ะ" ฟางรับ
 
 
 
"คุณฟาง ธนันธรณ์ ใช่ไมครับ" เสียงปลายสายพูดขึ้น ฟางรีบผละออกจากโทรศัพท์พลางมองที่เบอร์
 
 
 
"ใช่ค่ะ...เอ่อ...มิทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ" ฟางพูด
 
 
 
"ผมคือทนายประจำตระกูลจิระคุณครับชื่อ ดนัย  คุณคงทราบเรื่องหนี้ของพ่อคุณแล้วสิน่ะครับ" ดนัยพูด ฟางหูผึ่งทันทีที่ได้ยินชื่อตระกูลจิระคุณ
 
 
 
"ตระกูลจิระคุณ..งั้นหรอค่ะ" ฟางพูด
 
 
 
"ใช่ครับ ผมโทรมาเพื่อที่จะมาแจ้งว่าคุณนพ นีระสิงห์ซึ่งเป็นพ่อของคุณได้ติดค้างการใช้เงินของตระกูลจิระคุณจำนวน 2 ล้านบาท คุณจะต้องชำระภายในวันพรุ่งนี้ ห้ามเกินตอนเที่ยง ถ้าหากไม่มีการชำระ คงต้องถึงตำรวจน่ะครับ"ดนัยพูด ฟางชงักตกใจ
 
 
 
"อะ..อะไรกัน! เงินตั้ง 2 ล้าน ให้เวลาแค่ถึงเที่ยง นี้! มันจะไม่โหดไปหน่อยหรอค่ะ!!" ฟางโวยวาย
 
 
 
"คงไม่โหดไปสำหรับลูกหนี้ที่ค้างเงินใว้เป็นจำนวน 6 เดือนนักหรอกครับ ถ้าไม่อยากเดือดร้อนถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาลก็ขอให้ทำตามที่ผมพูดใว้เถอะครับ สวัสดีครับ"ดนัยพูดก่อนกดวางสาย
 
 
 
"แล้วชั้นจะทำยังไงดีเนี้ย!!" ฟางพูดพลางกุมขมับก่อนจะคิดหาวิธีหาเงินมาใช้หนี้ให้ทัน
 
 
 
 
 
 
 
 
"เรียบร้อยแล้วครับ ผมขอเดาว่าคงไม่มีเงินมาใช้หรอกครับ" พ่อบ้านพูดกับป๊อปปี้ซึ่งตอนนี้ชายหนุ่มกำลังนั่งดื่มเลือดบนโซฟาสีแดง
 
 
 
"นั้นก็คงจะแล้วแต่เธอสิน่ะ ว่าจะมีวิธียังไงถึงจะเอาเงินมาคืนชั้นได้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะดื่มเลือดจนหมดแก้ว
 
 
 
 
 
 
                         ณ ผับแห่งหนึ่งกลางเมืองกรุงเทพมหานคร
 
 
 
"ว่าไงพวกมันเริ่มที่จะส่งยากันรึยัง" เขื่อนเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้พลางคุยกับชายอีกคนโดยรอบๆมีหญิงสาวมากหน้าหลายตากำลังเต้นตามเสียงเพลงอย่างเมามัน
 
 
 
"อีก 5 นาทีครับผู้กอง กองตำรวจของเราได้ล้อมที่นี้เอาใว้หมดแล้วครับ"นายตำรวจพูด เขื่อนพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเตรียมการ
 
 
 
"เจ้าของผับกำลังจะเดินออกมาจากห้องโซนVIP แล้วครับ" นายตำรวจรายงานทำให้เขื่อนรีบหลบไปพิงกำแพงแล้วทำทีสูบบุหรี่
 
 
 
"นั่นแหน่ๆ วันนี้เสี่ยเราได้เด็กใหม่ซ่ะด้วย สวยเชียว" แขกทักขึ้นทำให้เจ้าของผับที่อ้อมกอดหญิงสาวอยู่นั้นชงักหยุดเดิน
 
 
 
"สวยอยู่แล้วล่ะครับ นี้ระดับ VIP ของหญิงสาวบาร์เชียวน่ะครับ ผมคงต้องขอลองชิมก่อน" เสี่ยพูดก่อนจะหันไปคลอเคลียกับหญิงส่าว
 
 
 
"เหลือใว้ให้ผมใช้บ้างน่ะครับ" แขกพูดก่อนที่เสี่ยจะเดินออกไปกับหญิงสาว
 
 
 
"เดี่ยวผมจะตามเจ้าของผับไปเอง" เขื่อนพูดก่อนจะเดินตามไป
 
 
 
 
 
 
 
                         เขื่อนจะเดินไปจัดการผู้ร้ายแล้ววววววว
 
 
                         ติดตาม+ คอมเม้นด้วยน่ะๆ