รักเธอตลอดกาล

"เฮ้อ พ่อน่ะพ่อ กินเหล้าอีกแล้วนี้พ่อไม่หิวข้าวบ้างรึไงกัน" ฟางพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในบ้านพลางมองปที่พ่อของเธอที่นอนอยู่ข้างๆกองขวดเหล้า

 

 

 

"เอ๊ะ นี้อะไร" ฟางต้องชงักเมื่อเยียบเข้ากับกระดาษสีขาวก่อนจะหยิบขึ้นมา

 

 

 

"มะ..ไม่จริง...."ฟางแทบเข่าอ่อนเมื่อได้อ่านข้อความ

 

 

 

"อ้าว กลับมาแล้วหรอ ยัยฟาง" พ่อของเธองัวเงียขึ้นมาด้วยอาการเมา

 

 

 

"พ่อ! นี้มันคืออะไรกัน" ฟางพูดเสียงดังพลางน้ำตาไหล พ่อของเธอปรือตามอง

 

 

 

"ก็ใบแจ้งหนี้น่ะสิ แกมาก็ดีแล้วยังไงก็ฝากแกจัดการด้วยล่ะกัน"พ่อของเธอพูดแบบไม่ใส่ใจ

 

 

 

"จัดการ! นี้มันครั้งที่ 3 แล้วน่ะพ่อ! แล้วเงินตั้ง 2ล้าน ฟางจะไปหามาใช้ให้ทันได้ยังไงกัน!!" ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

"โอ้ย!! แกจะหาทันไม่ทันมันก็เป็นหน้าที่ของแก! ถ้ามันยากนักแกก็ยอมไปเป็นเมียเจ้าหนี้ซ่ะสิ มันรวยมากเลยน่ะ" พ่อของเธอพูด ฟางกำกระดาษแน่นน้ำตาไหลออกมาด้วยความผิดหวังในตัวคนที่เธอเรียกว่าพ่อ

 

 

 

"ไม่! ครั้งนี้ฟางจะไม่ทำอีกแล้ว ฟางเหนื่อยน่ะพ่อ ฟางไม่ใช่หุ่นยนต์ ฟางตั้งใจที่จะทำงานหาเงินมาซื้อบ้านใหม่ ซื้อรถใหม่ ฟางอยากให้พ่อสบาย..แต่ทำไม...พ่อถึงทำกับฟางอย่างนี้ ฮึก..ฮือๆ" ฟางร้องไห้ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบรรไดไป

 

 

 

"เอ่อ! ไม่ทำก็ไม่ทำ! งั้นแกก็รอดูพวกเจ้าหนี้มารุมฆ่าชั้นก็แล้วกัน!!!" พ่อฟางตวาดลั่นก่อนจะลุกเดินเซออกจากบ้านไป ฟางนั่งร้องไห้อยู่บนที่นอนของเธอพลางกอดรูปแม่ของเธอแน่น

 

 

 

"แม่....ฮึก..ฮือๆ ทำไมพ่อถึงทำกับฟางอย่างนี้จ๊ะ ทำไมพ่อไม่เคยนึกถึงจิตใจของฟางบ้าง ฮือๆ"ฟางร้องไห้ก่อนจะผล่อยหลับไป

 

 

 

                         เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วที่ร่างบางหลับไปด้วยความเพลีย

 

 

'ติ้ดๆ' เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฟางงัวเงียตื่นก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบ

 

 

"ฮัลโหลค่ะ" ฟางรับ

 

 

 

"คุณฟาง ธนันธรณ์ ใช่ไมครับ" เสียงปลายสายพูดขึ้น ฟางรีบผละออกจากโทรศัพท์พลางมองที่เบอร์

 

 

 

"ใช่ค่ะ...เอ่อ...มิทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ" ฟางพูด

 

 

 

"ผมคือทนายประจำตระกูลจิระคุณครับชื่อ ดนัย  คุณคงทราบเรื่องหนี้ของพ่อคุณแล้วสิน่ะครับ" ดนัยพูด ฟางหูผึ่งทันทีที่ได้ยินชื่อตระกูลจิระคุณ

 

 

 

"ตระกูลจิระคุณ..งั้นหรอค่ะ" ฟางพูด

 

 

 

"ใช่ครับ ผมโทรมาเพื่อที่จะมาแจ้งว่าคุณนพ นีระสิงห์ซึ่งเป็นพ่อของคุณได้ติดค้างการใช้เงินของตระกูลจิระคุณจำนวน 2 ล้านบาท คุณจะต้องชำระภายในวันพรุ่งนี้ ห้ามเกินตอนเที่ยง ถ้าหากไม่มีการชำระ คงต้องถึงตำรวจน่ะครับ"ดนัยพูด ฟางชงักตกใจ

 

 

 

"อะ..อะไรกัน! เงินตั้ง 2 ล้าน ให้เวลาแค่ถึงเที่ยง นี้! มันจะไม่โหดไปหน่อยหรอค่ะ!!" ฟางโวยวาย

 

 

 

"คงไม่โหดไปสำหรับลูกหนี้ที่ค้างเงินใว้เป็นจำนวน 6 เดือนนักหรอกครับ ถ้าไม่อยากเดือดร้อนถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาลก็ขอให้ทำตามที่ผมพูดใว้เถอะครับ สวัสดีครับ"ดนัยพูดก่อนกดวางสาย

 

 

 

"แล้วชั้นจะทำยังไงดีเนี้ย!!" ฟางพูดพลางกุมขมับก่อนจะคิดหาวิธีหาเงินมาใช้หนี้ให้ทัน

 

 

 

 

 

 

 

 

"เรียบร้อยแล้วครับ ผมขอเดาว่าคงไม่มีเงินมาใช้หรอกครับ" พ่อบ้านพูดกับป๊อปปี้ซึ่งตอนนี้ชายหนุ่มกำลังนั่งดื่มเลือดบนโซฟาสีแดง

 

 

 

"นั้นก็คงจะแล้วแต่เธอสิน่ะ ว่าจะมีวิธียังไงถึงจะเอาเงินมาคืนชั้นได้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะดื่มเลือดจนหมดแก้ว

 

 

 

 

 

 

                         ณ ผับแห่งหนึ่งกลางเมืองกรุงเทพมหานคร

 

 

 

"ว่าไงพวกมันเริ่มที่จะส่งยากันรึยัง" เขื่อนเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้พลางคุยกับชายอีกคนโดยรอบๆมีหญิงสาวมากหน้าหลายตากำลังเต้นตามเสียงเพลงอย่างเมามัน

 

 

 

"อีก 5 นาทีครับผู้กอง กองตำรวจของเราได้ล้อมที่นี้เอาใว้หมดแล้วครับ"นายตำรวจพูด เขื่อนพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเตรียมการ

 

 

 

"เจ้าของผับกำลังจะเดินออกมาจากห้องโซนVIP แล้วครับ" นายตำรวจรายงานทำให้เขื่อนรีบหลบไปพิงกำแพงแล้วทำทีสูบบุหรี่

 

 

 

"นั่นแหน่ๆ วันนี้เสี่ยเราได้เด็กใหม่ซ่ะด้วย สวยเชียว" แขกทักขึ้นทำให้เจ้าของผับที่อ้อมกอดหญิงสาวอยู่นั้นชงักหยุดเดิน

 

 

 

"สวยอยู่แล้วล่ะครับ นี้ระดับ VIP ของหญิงสาวบาร์เชียวน่ะครับ ผมคงต้องขอลองชิมก่อน" เสี่ยพูดก่อนจะหันไปคลอเคลียกับหญิงส่าว

 

 

 

"เหลือใว้ให้ผมใช้บ้างน่ะครับ" แขกพูดก่อนที่เสี่ยจะเดินออกไปกับหญิงสาว

 

 

 

"เดี่ยวผมจะตามเจ้าของผับไปเอง" เขื่อนพูดก่อนจะเดินตามไป

 

 

 

 

 

 

 

                         เขื่อนจะเดินไปจัดการผู้ร้ายแล้ววววววว

 

 

                         ติดตาม+ คอมเม้นด้วยน่ะๆ