Pf นายเย็นชาจนฉันเอาคืน

Love? Ep1. ผมก้าวฝีเท้าเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ พร้อมกับมีแม่ผมและผู้หญิงสองคนนั่งรอตอนรับผมอยู่ "อ้าว ตาป๊อปมานั่งนี่สิ"ผู้เป็นแม่เรียกผม "สวัสดีจ้ะ หลานป๊อป ไม่เจอกันนานหล่อขึ้นป่ะเนี่ย"หญิงวัยกลางคนกล่าวทักทายผม "ครับ" ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นี่ตอบคุณน้าดีๆหน่อยสิ"เสียงผู้เป็นแม่ดุผม "แม่มีอะไรก็รีบๆพูดมาเลยครับ" "แม่ต้องการให้ป๊อปกับฟางแต่งงานกัน" "ไม่ครับ ผมไม่แต่ง" "แกต้องแต่ง" "คุณแม่มีสิทธิ์อะไรมาบังคับผมครับ" "ถ้าแกไม่แต่ง เราตัดแม่ตัดลูกกัน" "คุณป้าและคุณป๊อป ใจเย็นก่อนนะคะ" เสียงหวานเอ่ยห้ามทั้งสอง "ฉันไม่รู้ล่ะ อีก1เดือนฉันจะจัดพิธีงานแต่ง" "แม่" "เอ่อ..ถ้าพี่เค้าไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งก็ได้ค่ะ" เสียงหวานเอ่ย "ผมแต่งก็ได้ แต่ผมจะไม่รับผิดชอบว่าเธอเป็นภรรยาของผม"ผมพูดขึ้นก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากบ้านนี้ไป  ที่บ้าน "พรุ่งนี้ แกต้องไปส่งฟางที่มหาลัยด้วย" "ทำไมต้องไปครับ" "นี่แก" "ผมง่วงล่ะ ขอตัวไปพักผ่อนล่ะครับ:" วันต่อมา บ้านนีระสิงห์ "พี่ป๊อป มาทำไมคะ"เค้าถามป๊อปปี้ด้วยสีหน้าไร้เดียงสา "แม่ฉันให้มารับเธอ" "เกรงใจเอาป่าวๆค่ะ" "รีบมาเร็วๆสิ ยังไงเธอกับฉันก็อยู่มหาลัยเดียวกันหนิ่" ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะเปิดประตูอีกฝั่งให้ "เธออยู่คณะอะไรล่ะ"เค้าถามด้วยความเย็นชา "บัญชีค่ะ" เสียงหวานตอบพร้อมหลบหน้า "เธอจะหลบหน้าฉันทำไมล่ะ" "คุณป๊อป ชอบทำน้ำเสียงเย็นชา ฟางกลัวค่ะ" "ถึงล่ะ เธอรีบลงไปได้ล่ะ" "ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" ป๊อปปี้เดินเข้าตึกคณะของตน แล้วเจอเขื่อนเพื่อนสนิทของตนสมัยมัธยม "เฮ้ย นั่นใครวะ" "ใครไหนวะ" "ผู้หญิงคนนั้น ที่มึงมาส่งอ่ะ" "ว่าที่เจ้าสาวว่ะ" "เฮ้ยจริงดิเพื่อน " "เออ กูโดนบังคับว่ะ" "เเล้วมึงยอมนี่นะ" "เออ ไมวะ" "ป่าวก็แค่ถามดู" "ว่าไง ไอ้ป็อปไอ้เขื่อน' "เฮ้ย ไอ้โมะ"เขื่อนทัก "เดี๊ยวนี้ไม่มาคณะเลยนะมึง"ป๊อปพูด "งานยุ่งว่ะ" "เดี๊ยวนี้ดังใหญ่แล้วเพื่อนกู"เขื่อนแซวโทโมะ "ไม่ขนาดนั้นหรอก" "กูไปหาอะไรกินแปปนะ"ป๊อปพูดก่อนเดินไปโรงอาหาร โรงอาหาร "ป๊อปปี้" #ใครทักป๊อปนะ