Pf นายเย็นชาจนฉันเอาคืน

Love?
Ep1.
ผมก้าวฝีเท้าเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ พร้อมกับมีแม่ผมและผู้หญิงสองคนนั่งรอตอนรับผมอยู่
"อ้าว ตาป๊อปมานั่งนี่สิ"ผู้เป็นแม่เรียกผม

"สวัสดีจ้ะ หลานป๊อป ไม่เจอกันนานหล่อขึ้นป่ะเนี่ย"หญิงวัยกลางคนกล่าวทักทายผม

"ครับ" ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"นี่ตอบคุณน้าดีๆหน่อยสิ"เสียงผู้เป็นแม่ดุผม

"แม่มีอะไรก็รีบๆพูดมาเลยครับ"
"แม่ต้องการให้ป๊อปกับฟางแต่งงานกัน"
"ไม่ครับ ผมไม่แต่ง"
"แกต้องแต่ง"
"คุณแม่มีสิทธิ์อะไรมาบังคับผมครับ"
"ถ้าแกไม่แต่ง เราตัดแม่ตัดลูกกัน"
"คุณป้าและคุณป๊อป ใจเย็นก่อนนะคะ" เสียงหวานเอ่ยห้ามทั้งสอง
"ฉันไม่รู้ล่ะ อีก1เดือนฉันจะจัดพิธีงานแต่ง"
"แม่"
"เอ่อ..ถ้าพี่เค้าไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งก็ได้ค่ะ"
เสียงหวานเอ่ย
"ผมแต่งก็ได้ แต่ผมจะไม่รับผิดชอบว่าเธอเป็นภรรยาของผม"ผมพูดขึ้นก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากบ้านนี้ไป
 ที่บ้าน
"พรุ่งนี้ แกต้องไปส่งฟางที่มหาลัยด้วย"
"ทำไมต้องไปครับ"
"นี่แก"
"ผมง่วงล่ะ ขอตัวไปพักผ่อนล่ะครับ:"
วันต่อมา
บ้านนีระสิงห์
"พี่ป๊อป มาทำไมคะ"เค้าถามป๊อปปี้ด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
"แม่ฉันให้มารับเธอ"
"เกรงใจเอาป่าวๆค่ะ"
"รีบมาเร็วๆสิ ยังไงเธอกับฉันก็อยู่มหาลัยเดียวกันหนิ่"
ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะเปิดประตูอีกฝั่งให้
"เธออยู่คณะอะไรล่ะ"เค้าถามด้วยความเย็นชา
"บัญชีค่ะ" เสียงหวานตอบพร้อมหลบหน้า
"เธอจะหลบหน้าฉันทำไมล่ะ"
"คุณป๊อป ชอบทำน้ำเสียงเย็นชา ฟางกลัวค่ะ"
"ถึงล่ะ เธอรีบลงไปได้ล่ะ"
"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ"

ป๊อปปี้เดินเข้าตึกคณะของตน แล้วเจอเขื่อนเพื่อนสนิทของตนสมัยมัธยม
"เฮ้ย นั่นใครวะ"
"ใครไหนวะ"
"ผู้หญิงคนนั้น ที่มึงมาส่งอ่ะ"
"ว่าที่เจ้าสาวว่ะ"
"เฮ้ยจริงดิเพื่อน "
"เออ กูโดนบังคับว่ะ"
"เเล้วมึงยอมนี่นะ"
"เออ ไมวะ"
"ป่าวก็แค่ถามดู"
"ว่าไง ไอ้ป็อปไอ้เขื่อน'
"เฮ้ย ไอ้โมะ"เขื่อนทัก
"เดี๊ยวนี้ไม่มาคณะเลยนะมึง"ป๊อปพูด
"งานยุ่งว่ะ"
"เดี๊ยวนี้ดังใหญ่แล้วเพื่อนกู"เขื่อนแซวโทโมะ
"ไม่ขนาดนั้นหรอก"
"กูไปหาอะไรกินแปปนะ"ป๊อปพูดก่อนเดินไปโรงอาหาร

โรงอาหาร
"ป๊อปปี้"

#ใครทักป๊อปนะ