ช้าไปไหม....เธอ

 

 

         ฟางเปิดประตูห้องนอนป๊อบปี้เห็นฟรังนอนหลับอยู่ฟางเดินตรงไปนั่งขอบเตียงลูบผมลูกไปมา แล้วนึกถึงป๊อบปี้ ฟางกระชับผ้าห่มให้ฟรังก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันไปเห็นกล่องอะไรบางอย่าง ฟางนั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานของป๊อบปี้ แล้วหยิบกล่องใบนั้นมาเปิด ก็เห็นรูปของป๊อบปี้กับเค้าตอนสมัยเรียน ฟางมองรูปสลับกับมองลูกที่หลับอยู่ 

 

 

 

 

 

      เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงป๊อบปี้ค่อยๆเปิดประตูเข้ามาเห็นไฟเปิดอยู่ แล้วก็หันไปเห็นฟางฟุบอยู่ที่โต๊ะทำงานของเค้า ในมือเหมือนถือกล่องอะไรอยู่ ก็เข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฟางแล้วค่อยๆดึงเอากล่องออกจากมือแล้วลูบผมฟางไปมาอย่างอ่อนโยน ป๊อบปี้ค่อยๆอุ้มฟางไปนอนข้างๆฟรัง แล้วห่มผ้าให้ก่อนจะจูบที่หน้าผากฟางและฟรัง จากนั้นก็ปิดแล้วออกไปจากห้อง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ป๊อบต้องทำไงฟาง มันถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟรัง: อือ

 

 

 

ฟาง: อือ ฟรังตื่นแล้วเหรอลูก 

 

 

 

ฟรัง: ที่ไหนค่ะแม่ 

 

 

 

ฟาง: ก็ บ้านพ่อไงค่ะ

 

 

ฟรัง: พ่อ ? 

 

 

 

ฟาง: อืม พ่อของลูกไง 

 

 

 

ฟรัง: พ่อจริงๆใช่มั้ย ฟรังมีพ่อแล้ว เย้ๆๆๆๆ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง..... (ป๊อบปี้แอบได้ยินที่ฟางพูดก็ดีใจมาก) 

 

 

 

 

ฟรัง: นี่ใช่มั้ยค่ะ พ่อของหนู 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ ใช่ค่ะ 

 

 

 

         ฟรังวิ่งไปกอดป๊อบปี้แน่น ฟางที่นั่งอยู่บนเตียงก็ยิ้มออกมา ป๊อบปี้ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ฟางมองแล้วก็รู้สึกสงสารป๊อบปี้เหมือนกัน ส่วนฟรังก็ดีใจมาก 

 

 

 

 

ฟรัง: พ่อ 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

ฟรัง: พ่อค่ะ ฟรังดีใจที่สุดเลย พ่อหล่อจังเลย 

 

 

 

 

ป๊อบ: จริงเหรอ พ่อขอหอมหน่อยได้มั้ย 

 

 

 

 

ฟรัง: ได้ค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นชั้นขอไปก่อนละกันนะ 

 

 

 

ป๊อบ: ไปไหน

 

 

 

ฟาง: กลับบ้านไง 

 

 

 

ป๊อบ: ได้ เดี๋ยวรอป๊อบก่อนนะ เอากุญแจรถก่อน 

 

 

 

 

ฟาง: อยู่กับฟรังเถอะ ชั้นไปเองได้ 

 

 

 

ป๊อบ: ได้ไง ก็บอกแล้ว ว่าจะพาไปเก็บของ ฟรังครับ เดี๋ยวลูกอยู่ที่นี่กับคุณย่าคุณปู่ก่อนนะ 

 

 

 

 

ฟรัง: ปู่ ย่า ? 

 

 

 

ป๊อบ: ปู่กับย่า เป็นพ่อกับแม่ ของพ่อ เป็นคนเกิดพ่อมาไง 

 

 

 

ฟรัง: อ่อ หนูเข้าใจแล้วค่ะ แล้วพ่อกับแม่จะไปนานมั้ย 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่นานหรอกลูก เดี๋ยวพ่อรีบไป รีบมาอยู่กับฟรังทั้งวันเลย สัญญา 

 

 

 

 

ฟรัง: โอเคค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อ้าว มากันแล้ว ว่าไงตกลง

 

 

 

ป๊อบ: ฟางกับลูกจะอยู่ที่นี่กับเราครับ 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ห้ะ นี่หนูจะอยู่จริงเหรอ 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ รบกวนรึเปล่าค่ะ 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไม่เลยลูก ไหนหลานย่า ขอกอดหน่อยซิ 

 

 

 

ฟรัง: คุณย่าใช่มั้ยค่ะพ่อ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นผมฝากลูก่อนนะครับ พาฟางไปเก็บของก่อน 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: จ้ะ ไปเถอะ