รักฉบับ UK

    บทที่ 1
"สมัยก่อนประวัติศาสตร์จะเเบ่งได้ 2ยุคคือ...."
ทำไมคนนั่งหน้าเรามันสูงงี้เนี่ย เมื่อเทอมที่เเล้วยังสูงเท่าเราอยุ่เลย ที่นี้ก็มองไม่เห็นกระดานดิ-- เเล้วจะจดยังไง ผมเลยหันไปหาไอ้เซนกับไอ้เบสที่อยุ่โต๊ะหลัง
"เห้ยมึง กูมองไม่เห็น..." เเต่พอมองไปไอ้เซนก็หลับ ไอ้เบสก็นั่งพังเพลงเเกะเพลงอะไรของมันก็ไม่รู้ - - พวกมันนี้เกลียดวิชาประวัติศาสตร์ขนาดนั้นเลยหรอ - - เเล้วจะจดยังไงละเนี่ย
" ดูของเราก็ได้นะ ^^ " ผมหันไปทางเคที่ยื่นสมุดมาให้
" อ่อ ขอบใจ " ผมรับมาเเล้วรีบจดๆๆ
"ว่าเเต่ ยูตัวเล็กจังนะเเค่ไหล่ผมเอง "
เคว่าเเล้วเอามือมาวัดหัวผมกัยไหล่เค้า ผิดด้วยหรอที่เกิดมาเตี้ย ผมสูงตั้ง 168 นะไม่เตี้ยงซักหน่อยนายต่างหากที่สูง
"ตัวเล็กเเบบนี้ทำไมไม่นั่งหน้า"
"เพราะไอ้สองตัวหลังมันไม่ชอบนั่งหน้าไง-3-"
"อ้อออ เห็นจารย์เกวบอกนายเป็นประธาน นักเรียนหรอ"
"ใช่" ผมยื่นสมุดคืนเค เเล้วฟังจารย์พูดต่อ
" งั้นตอนเย็นพาทัวร์โรงเรียนหน่อยสิ"
"คือ เย็นผมไม่ว่างต้องกลับไปอ่านหนังสือน่ะ"
"โถ่วว ไม่อ่านวันเดียวจะเป็นไรไป" เค้ายิ้มเเล้วทำหน้าอ้อนใส่ อะ..ตาอย่างกับน้องหมา
" เฮ่อออ ก็ได้ๆๆ "
"จิงนะ ขอบใจมากนะยู "เคว่าเเล้วยีหัวผมเล่น -3- คิดว่าตัวสูงกว่าเเล้วทำเเบบนี้ได้หรอ ผมหันไปทำหน้าบึ้งใส่ เเล้วเคก็หยุดเล่นหัวผม เเล้วผมก็มานั่งฟังจารย์ต่อ

"เฮ่อออ เลิกเรียนเเล้วๆ"ไอ้เซนว่าเเล้วบิดขี้เกียจไปมา
"เห้ยเซนวันนี้กูว่าจะไปซื้อสายกีต้าร์มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ มึงด้วยยู"
"เออๆกูไปกูอยากกินติมว่ะ ค่าพาไปมึงเลี้ยงนะ 555"เซนเเล้วเก็บกระเป๋า เเล้วเดินออกไปนอกห้อง
"กูไม่ว่างว่ะ" ผมบอกเบส
"ทำไมว่ะ อ่านหนังสือไง ไม่อ่านสักวันมันจะตายรึไง" ทำไมต้องว่าเเบบเดียวกันด้วยเนี่ย-*-
"ป่าวกูจะพาเคมันทัวร์โรงเรียน"
"อ้อออออ" เเล้วมันก็มองไปทางเค"ถ้าอยุ่ดึกพามันกลับบ้านด้วยนะ มันขึ้นรถกลับบ้านดึกไม่ค่อยถูก555" มันว่าเเล้วตบไหล่เคสองสามที ผิดด้วยหรอที่ขึ้นรถรอบดึกไม่เป็นน่ะ- -;; ฮึ้ยยย
"ไปละนะเว้ย เจอกันพรุ่งนี้"
ไอ้บ้าเบสไปไหนก้ไปเลยไป มองไปที่เคหมอนั่นก็เเอบหัวเราะ
"หัวเราะอะไร จะดูไหมโรงเรียนน่ะ เดี๋ยวก็เปลี่ยนใจเลยนิ-*-" ผมทำหน้าบึ้งใส่
"ครับๆทัวร์ครับบบ"
เเล้วผมก็เดินออกมาจากห้องเเล้วหลังจากนั้นก็พาดูรอบๆโรงเรียนกว่าจะดูจนทั่วก็มืดพอดี -*-หมอนั่นเลยอาสาไปส่งที่บ้าน ก็ไม่อยากจะยอมรับนะว่าเป็นเเบบที่ไอ้เบสบอกเเต่มันก็จริงของมันอ่ะ
เรานั่งเเท็กซี่มาบ้านของผม สักพักก็มาถึงหมู่บ้านที่ผมอยู่ พอจ่ายตังเสร็จผมก็ลงมาจากรถเเล้วเตรียมเดินเข้าบ้านเเต่ได้ยินเสียงเคปิดประตูรถเลยหันกลับไปดู
"อ้าวบ้านนายอยุ่เเถวนี้หรอ"
"ใช่ " หมอนั้นว่าเเล้วยิ้มสดใสปานพระอาทิตย์ส่อง
"อ่อ กลับดีๆละ"ผมว่าเเล้วไขกุญเเจบ้านเข้าบ้านเฮ่อออ บ้านที่เงียบที่ๆเงียบๆนี้ดีจริงๆ พ่อกับเเม่ผมไปเปิดร้านอาหารที่ต่างประเทศน่ะเลยอยุ่บ้านคนเดียว พอผมเดินเข้าบ้านหมอนั่นก็เดินตามมา อะไรของหมอนั่น
"เอ๊ะนาย ยังไงเนี่ย นี้บ้านผม "
"ก็ผมจะมาอยุ่บ้านเดียวกับยูไง"
"ห๊ะ! น...นายล้อเล่นรึป่าว"
"ป่าวนะไม่เชื่อลองโทรถามพ่อนายดูสิ"
ผมว่าเเล้วเดินเข้าบ้านตรงไปที่โทรศัพท์บ้านเเล้วกดเบอร์ไปหาพ่อที่สวีเดน
'ตรู๊ดดด...ตรู๊ด..ฮัลโหล"
"พ่อ พ่ออธิบายมาเลยนะ"
'อ้าวยู เป็นไงบ้างลูกมีไรถึงโทรหาละ'
"พ่ออธิบายมาเลยนะว่าหมายความว่าไง"
' เรื่อง?...อ้อออ เรื่องเคน่ะหรอ คือเพื่อนพ่อที่นี้เค้าฝากเคใว้น่ะ ครั่นพ่อจะปฏิเสธก็ยังไงอยู่ยูก็รู้พ่อปฏิเสธคนไม่เป็น เอาน่ะๆเเค่ปีเดียวเองลูกพอจบเดี๋ยวเคเค้าก็กลับมานี้'
"พ่อ! เเล้วทำไมไม่บอกผมก่อนละ" ผมพูดเเล้วเริ่งหงุดหงิด
'พ่อโทรหาเราไม่ติด ตกลงความผิดใคร?'เเล้วผมก็หยิบโทรศัพท์มากดดู เเบตหมดนิหว่า-*-
'เอาน่ะๆ ยังไงก็คิดซะว่าอยู่กับเพื่อนละกัน เคจะได้ช่วยดูเเลลูกด้วย อ๊ะเเม่เราเรียกเเล้วพ่อไปก่อนนะพ่อกับเเม่รักลูกนะ...ตรู๊ดดด..'เเล้วสายก็ตัดไปพ่อน่ะพ่อ เฮ่อออใจเย็นใว้ยู นึกซะว่าอยู่กับเพืิ่อนละกันเเบบพ่อบอก
"เฮ่อออ พ่อน่ะพ่อ.." ผมบ่นพึมพำเเล้วหันไปมองเคที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
"มองอะไรของนาย "
"โถ่วว ยูเเค่มีผมมาอยุ่ด้วยไม่ตายหรอกงั้นเป็นค่าตอบเเทนผมจะทำอาหารให้กินทุกมื้อเลยดีไหม พ่อนายบอกนายทำอาหารไม่เก่ง"
"เเล้วเเต่นายเลย เฮ่ออ งั้นขอไปอาบน้ำแปปละกันนายจะทำไรก็ทำไปเถอะ" ผมทำหน้าเบื่อเเล้วเดินขึ้นห้อง

" ยูนายจะต้องเป็นของผม..หึ" พอยูเดินขึ้นห้องไปก็ไม่รู้เลยว่าอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังนั้นมองเค้าด้วยความหมายที่จะสื่ออะไร...ก็ไม่อาจรู้ได้


____________________________________________

อ่านเเล้วติชมคอมเม้นได้นะค่ะ ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ><