อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ
4.7
เขียนโดย yamiji
วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 12.04 น.
60 ตอน
2 วิจารณ์
59.25K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2560 19.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
55) เสียงของวิญญาณ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอัฟฟ่า
"งั้นสรุปนี้ คือ เหตุผลที่ เธอเรียกเรามาในวันนี้สินะ"ชินโด
"ใช่ แล้วพวกเราจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีล่ะ....?"โคบาโตะ
"นั้นสินะ.....แล้วตอนนี้วิญญาณที่ว่าอยู่ไหนล่ะ...?"เทมมะ
"คือเรื่องนั้น.....?.."หันหน้าไปมองข้างหลัง
"อยู่ข้างหลังฉันเองคะ"โคบาโตะ
"ล้อเล่นใช่ไหมเนีย!"แกมม่า (ลุกหนีไปนั้งที่อื่น)
"ไม่ได้ล้อเล่นสักหน่อย เดี่ยวจะลองใช้วิทยุสื่อสารนี้เป็นสื่อกลางดูนะ" โคบาโตะ วางวิทยุไว้กลางวง
"สวัสดีครับทุกคน!"เสียงจากวิทยุดังขึ้น
"มีจริงด้วยแฮะ"ซึรุงิ
"เห็นไหมล่ะ ว่าแต่มาอยู่นี้ได้ไงเนีย"โคบาโตะ
"อ่อ ไม่รู้สิ พอรู้ว่าจะได้ลุดพ้นจากเวรกรรมบ้าบอนี้แล้วมันก็ลุดออกมาเฉยๆเลย สงสัยท่านพระเจ้าคงจะปล่อยให้ผมมาหาหลักฐานก่อนละมั้ง"เสียงจากวิญญาณ
"ok ครับ แล้วพวกเราจะช่วยคุณยังไง"ชินสุเกะ
"งั้นเดี่ยวผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วกันนะ เมื่อก่อนนี้ผมน่ะเป็นเด็กเรียนธรรมดา ไม่ค่ยสุงสิงกับใครหรอก จนวันหนึ่งอาจารได้เอาเงินค่าใช้จ่ายในการซื้อตำราเรียนเพิ่มเติม แต่วันต่อมาเงินมันก็หายไปจากกระเป๋าผม แล้วเพื่อนสนิทกลุ่มหนึ่งของผมก็เสนอให้ผมยืมเงินไปก่อน แล้วค่อยทยอยคืน แต่ว่า....."
"สุดท้ายแล้วทั้งหมดมันก็แค่เรื่องหลอกหลวง พวกมันหลอกใช้ผม พร้อมกับข้ออ้างที่ว่า ถ้าแต่ไม่ยอมทำตามที่บอก มันจะไปบอกครูว่าผมโขมยเงินโรงเรียน ทั้งๆที่จริงๆแล้วน่ะ พวกมันนั้นล่ะที่แอบโขมยไปตอนผมไม่เห็น"
"ชิ ไอ้พวกเวรเอ๋ย!"โคบาโตะ
"ใจเย็นนน"ฮาคุริว
"พวกมันใช้ผมสาระพัด เช่น ใช้ให้โกงข้อสอบ พอครูจับได้ผมก็โดนรุมซ้อม หรือไม่ก็ใช้ให้ผมไปส่งยาแทนมัน จนสุดท้ายผมทนไม่ได้ ผมเลยเอาไปแจ้งครู แต่ก็ผิดคาด ครูบอกว่าครูรู้หมดแล้วล่ะว่าเธอน่ะ โขมยเงินโรงเรียนไปเสพยา แต่ครูเห็นว่าเธอเป็นเด็กเรียนเก่ง อนาคตไกล ก็เลยเก็บเป็นความลับให้ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ครูคงต้องไล่เธอออก แล้วผมก็โดนไล่ออก ทั้งที่ยังเรียนไม่จบ"
"ให้ตายเถอะไอ้พวกผีนี่"เบย์ต้า
"ใจเย็นก่อนคะ"คินาโกะ
"หลังจากนั้น ผมก็ต้องมานั้งรับจ้างทำงานต่างๆ เพราะ ไม่มีเงินเรียนต่อ แถมยังโดนแก็งค้ายาตามล่าอีก พวกพ่อกับแม่ก็โดนพวกหนีนอกระบบกระทืบจนตาย ผมทนไม่ไหว ก็เลย....."
"กระโดดให้รถทับตายงั้นเหรอ...."โคบาโตะ
"ครับผมน่ะทนไม่ได้จริงๆ ฮึก ฮึก"
"คะ งั้นพวกเราจะช่วยคุณเอง ไม่ต้องร้องไห้แล้วนะ"โคบาโตะ
"ครับ ขอบคุณเธอมากเลย"
"งั้นสรุปนี้ คือ เหตุผลที่ เธอเรียกเรามาในวันนี้สินะ"ชินโด
"ใช่ แล้วพวกเราจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีล่ะ....?"โคบาโตะ
"นั้นสินะ.....แล้วตอนนี้วิญญาณที่ว่าอยู่ไหนล่ะ...?"เทมมะ
"คือเรื่องนั้น.....?.."หันหน้าไปมองข้างหลัง
"อยู่ข้างหลังฉันเองคะ"โคบาโตะ
"ล้อเล่นใช่ไหมเนีย!"แกมม่า (ลุกหนีไปนั้งที่อื่น)
"ไม่ได้ล้อเล่นสักหน่อย เดี่ยวจะลองใช้วิทยุสื่อสารนี้เป็นสื่อกลางดูนะ" โคบาโตะ วางวิทยุไว้กลางวง
"สวัสดีครับทุกคน!"เสียงจากวิทยุดังขึ้น
"มีจริงด้วยแฮะ"ซึรุงิ
"เห็นไหมล่ะ ว่าแต่มาอยู่นี้ได้ไงเนีย"โคบาโตะ
"อ่อ ไม่รู้สิ พอรู้ว่าจะได้ลุดพ้นจากเวรกรรมบ้าบอนี้แล้วมันก็ลุดออกมาเฉยๆเลย สงสัยท่านพระเจ้าคงจะปล่อยให้ผมมาหาหลักฐานก่อนละมั้ง"เสียงจากวิญญาณ
"ok ครับ แล้วพวกเราจะช่วยคุณยังไง"ชินสุเกะ
"งั้นเดี่ยวผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วกันนะ เมื่อก่อนนี้ผมน่ะเป็นเด็กเรียนธรรมดา ไม่ค่ยสุงสิงกับใครหรอก จนวันหนึ่งอาจารได้เอาเงินค่าใช้จ่ายในการซื้อตำราเรียนเพิ่มเติม แต่วันต่อมาเงินมันก็หายไปจากกระเป๋าผม แล้วเพื่อนสนิทกลุ่มหนึ่งของผมก็เสนอให้ผมยืมเงินไปก่อน แล้วค่อยทยอยคืน แต่ว่า....."
"สุดท้ายแล้วทั้งหมดมันก็แค่เรื่องหลอกหลวง พวกมันหลอกใช้ผม พร้อมกับข้ออ้างที่ว่า ถ้าแต่ไม่ยอมทำตามที่บอก มันจะไปบอกครูว่าผมโขมยเงินโรงเรียน ทั้งๆที่จริงๆแล้วน่ะ พวกมันนั้นล่ะที่แอบโขมยไปตอนผมไม่เห็น"
"ชิ ไอ้พวกเวรเอ๋ย!"โคบาโตะ
"ใจเย็นนน"ฮาคุริว
"พวกมันใช้ผมสาระพัด เช่น ใช้ให้โกงข้อสอบ พอครูจับได้ผมก็โดนรุมซ้อม หรือไม่ก็ใช้ให้ผมไปส่งยาแทนมัน จนสุดท้ายผมทนไม่ได้ ผมเลยเอาไปแจ้งครู แต่ก็ผิดคาด ครูบอกว่าครูรู้หมดแล้วล่ะว่าเธอน่ะ โขมยเงินโรงเรียนไปเสพยา แต่ครูเห็นว่าเธอเป็นเด็กเรียนเก่ง อนาคตไกล ก็เลยเก็บเป็นความลับให้ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ครูคงต้องไล่เธอออก แล้วผมก็โดนไล่ออก ทั้งที่ยังเรียนไม่จบ"
"ให้ตายเถอะไอ้พวกผีนี่"เบย์ต้า
"ใจเย็นก่อนคะ"คินาโกะ
"หลังจากนั้น ผมก็ต้องมานั้งรับจ้างทำงานต่างๆ เพราะ ไม่มีเงินเรียนต่อ แถมยังโดนแก็งค้ายาตามล่าอีก พวกพ่อกับแม่ก็โดนพวกหนีนอกระบบกระทืบจนตาย ผมทนไม่ไหว ก็เลย....."
"กระโดดให้รถทับตายงั้นเหรอ...."โคบาโตะ
"ครับผมน่ะทนไม่ได้จริงๆ ฮึก ฮึก"
"คะ งั้นพวกเราจะช่วยคุณเอง ไม่ต้องร้องไห้แล้วนะ"โคบาโตะ
"ครับ ขอบคุณเธอมากเลย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ