อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ
4.7
เขียนโดย yamiji
วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 12.04 น.
60 ตอน
2 วิจารณ์
59.26K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2560 19.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17) ลูกเทพทั้งสองตัว และความหลังของโคบาโตะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไทโย: talk
"ลูกเทพ คือ อะไรฮะ"ชินสุเกะถามต่อ แต่ก็นั้นสินะผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
"ก็....เป็นตุ๊กตาผีสิงของไทย ที่เขาว่ากันว่าถ้าบูชาไว้จะได้โชคได้ลาบ แต่มีข้อแม้ คือ ต้องเลี้ยงดีๆ เหมือนเลี้ยงเด็กทั้วไป พาไปกินข้าว ออกไปเดินห้าง พาไปเรียนดนตรี ไรงี้"โคบาโตะอธิบายออกมา
"งั้นเรียกว่าตุ๊กตาผีสิงจะไม่ดีกว่าหรือไง"ผมตอบออกไป
"นั้นสิ บอกว่าพาไปเที่ยวไปกินข้าวยังพอเข้าใจ แต่ให้พาไปเรียนดนตรีด้วยนี้มันคืออะไร?"ฮาคุริวทำหน้างง
"แล้วก็ที่เธอเล่ามามันไม่มีความหน้ากลัวเลยสักนิด"เทนมะ
"พวกนายไม่เคยอยู่ไทย พวกนายไม่เข้าใจหรอก!"โคบาโตะตะโกนออกมา
"พวกนายรู้ไหมว่าการที่ต้องโดนมนุษย์ป้าแซงคิวตอนกินบุบเฟ้ แล้วอ้างว่า ลูกเทพกำลังหิว กับการที่ต้องเสียสละที่นั้งบนรถเมให้ลูกเทพน่ะ มันทรมานขนาดไหน พวกนายไม่เข้าใจหรอก!"โคบาโตะทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ท่าทางการอยู่ในสังคมลูกเทพในเมืองไทยของเธอคงจะทรมานน่าดู
"เออๆ ฉันเข้าใจน่า"ซึรุงิ
"ทุกคน!!!!! พวกฉันกลับมาแล้วน้า!!!!"เสียงคินาโกะดังขึ้นพร้อมกับ แล้วคินาโกะ เฟย์ และพวกโอเม้ก้าทั้ง3คนก็เข้ามาใยที่ๆพวกเรายืนอยู่
"ว้ายยยยยยยยยยยย ตุ๊กตาน่ารักจังเลย นี่ๆ ขอฉันอุ้มหน่อยได้ไหม"คินาโกะวิ่งไปที่ คิริโนะที่อุ้มไอ้ตุ๊กตาสองตัวนั้นอยู่
"อ่อ ได้เลย"แล้วคิริโนะก็แบ่งลูกเทพตัวหนึ่งไปให้คินาโกะอุ้ม แล้วคินาโกะก็เรียกเฟย์มาดูด้วย..
"นั้นมันตัวอะไรละนั้น"เบย์ต้าทำหน้าอึ้ง
"นั้นดิ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นตุ๊กตาหน้าตาหน้ากลัวขนาดนี้มาก่อน"แกมม่า
"นี่นายอย่ามาว่าลูกฉันนะ"คิริโนะชี้หน้าแกมม่า
"นี่พวกนาย เรียกมันว่าลูกเหรอ"ผมนี่อึ้งสุดๆเลย
"แล้วจะทำไหมฮะ นี่ เด็กผู้หญิงผมเปียสีบอลนี่ ชื่อ ดีดี้ ส่วน เด็กผู้ชายตัวเล็กๆนี้ ชื่อ ดาด้า นะจ้ะ"คิริโนะพูดพร้อมกับอุ้มตุ๊กตาลูกเทพผมยาวถักเปียสีบอล และตุ๊กตาหัวโล้นทึ่มียันอะไนสักอย่างเปะอยู่กลางหน้าผาก ถามจริงเถอะ มันหน้ารักตรงไหมเนีย
"ดูถ้าทางเธอจะชอบดาด้ามากเลยนี่ งั้นฉันให้เธอดูแลดาด้าแล้วกันนะ"ชินโด
"จริงเหรอ ดีใจจัง ต่อจากนี้มาอยู่กับแม่นะ ดาด้าจัง~~"คินาโกะลูบหัวล้านเหม่งของลูกเทพแล้วยิ้มไปด้วย ให้ตายเถอะเธอสองคนก็เป็นหรือนี่
"นี่ๆ"อยู่ๆ ฮาคุริวก็มาสะกิดไหล่ผม
"อะไร"ผมหันไปตอบ
"ยัยโคบาโตะลมจับไปแล้วอะ นายมียาดมปะ"แล้วฮาคุริวก็ชี้ให้ดูโคบาโตะในสภาพนอนเป็นล้มอยู่บนตักคารียะ แล้วมีพวก เทนมะ ชินสุเกะ มุงดูอยู่
"อะไรน่ะ เป็นลมแดดเหรอ ไม่เป็นไรใช่ไหม ให้ช่วยหรือเปล่า"คินาโกะรีบวิ่งมาดู
"ฉันว่าเธอไม่ได้เป็นลมแดดหรอก ฉันว่าเธอคงกลัว..."แกมม่าพูดออกมาแล้วเบย์ต้าก็รีบมาปิดปากแกมม่าก่อนที่จะพูดจบ
"อ่อ55 ก็แค่ลมแดดนะ เนอะ ทุกคนเนอะ "เบย์ต้าพูดแล้วทุกคนก็พยักหน้าให้เพื่อความปลอดภัยส่วนบุคคล
"แล้วก็พวกนายน่ะ รีบพายัยนั้นเข้าไปนอนพักในบ้านไป!"เบย์ต้าพูดขึ้น แล้วพวก คารียะ ก็แบกโคบาโตะกลับเข้าบ้านไป แต่ถึงยังไงก็ยังสังหอนใจกับตุ๊กตาพวกนี้ไม่หายหวังว่าคงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ
"ลูกเทพ คือ อะไรฮะ"ชินสุเกะถามต่อ แต่ก็นั้นสินะผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
"ก็....เป็นตุ๊กตาผีสิงของไทย ที่เขาว่ากันว่าถ้าบูชาไว้จะได้โชคได้ลาบ แต่มีข้อแม้ คือ ต้องเลี้ยงดีๆ เหมือนเลี้ยงเด็กทั้วไป พาไปกินข้าว ออกไปเดินห้าง พาไปเรียนดนตรี ไรงี้"โคบาโตะอธิบายออกมา
"งั้นเรียกว่าตุ๊กตาผีสิงจะไม่ดีกว่าหรือไง"ผมตอบออกไป
"นั้นสิ บอกว่าพาไปเที่ยวไปกินข้าวยังพอเข้าใจ แต่ให้พาไปเรียนดนตรีด้วยนี้มันคืออะไร?"ฮาคุริวทำหน้างง
"แล้วก็ที่เธอเล่ามามันไม่มีความหน้ากลัวเลยสักนิด"เทนมะ
"พวกนายไม่เคยอยู่ไทย พวกนายไม่เข้าใจหรอก!"โคบาโตะตะโกนออกมา
"พวกนายรู้ไหมว่าการที่ต้องโดนมนุษย์ป้าแซงคิวตอนกินบุบเฟ้ แล้วอ้างว่า ลูกเทพกำลังหิว กับการที่ต้องเสียสละที่นั้งบนรถเมให้ลูกเทพน่ะ มันทรมานขนาดไหน พวกนายไม่เข้าใจหรอก!"โคบาโตะทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ท่าทางการอยู่ในสังคมลูกเทพในเมืองไทยของเธอคงจะทรมานน่าดู
"เออๆ ฉันเข้าใจน่า"ซึรุงิ
"ทุกคน!!!!! พวกฉันกลับมาแล้วน้า!!!!"เสียงคินาโกะดังขึ้นพร้อมกับ แล้วคินาโกะ เฟย์ และพวกโอเม้ก้าทั้ง3คนก็เข้ามาใยที่ๆพวกเรายืนอยู่
"ว้ายยยยยยยยยยยย ตุ๊กตาน่ารักจังเลย นี่ๆ ขอฉันอุ้มหน่อยได้ไหม"คินาโกะวิ่งไปที่ คิริโนะที่อุ้มไอ้ตุ๊กตาสองตัวนั้นอยู่
"อ่อ ได้เลย"แล้วคิริโนะก็แบ่งลูกเทพตัวหนึ่งไปให้คินาโกะอุ้ม แล้วคินาโกะก็เรียกเฟย์มาดูด้วย..
"นั้นมันตัวอะไรละนั้น"เบย์ต้าทำหน้าอึ้ง
"นั้นดิ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นตุ๊กตาหน้าตาหน้ากลัวขนาดนี้มาก่อน"แกมม่า
"นี่นายอย่ามาว่าลูกฉันนะ"คิริโนะชี้หน้าแกมม่า
"นี่พวกนาย เรียกมันว่าลูกเหรอ"ผมนี่อึ้งสุดๆเลย
"แล้วจะทำไหมฮะ นี่ เด็กผู้หญิงผมเปียสีบอลนี่ ชื่อ ดีดี้ ส่วน เด็กผู้ชายตัวเล็กๆนี้ ชื่อ ดาด้า นะจ้ะ"คิริโนะพูดพร้อมกับอุ้มตุ๊กตาลูกเทพผมยาวถักเปียสีบอล และตุ๊กตาหัวโล้นทึ่มียันอะไนสักอย่างเปะอยู่กลางหน้าผาก ถามจริงเถอะ มันหน้ารักตรงไหมเนีย
"ดูถ้าทางเธอจะชอบดาด้ามากเลยนี่ งั้นฉันให้เธอดูแลดาด้าแล้วกันนะ"ชินโด
"จริงเหรอ ดีใจจัง ต่อจากนี้มาอยู่กับแม่นะ ดาด้าจัง~~"คินาโกะลูบหัวล้านเหม่งของลูกเทพแล้วยิ้มไปด้วย ให้ตายเถอะเธอสองคนก็เป็นหรือนี่
"นี่ๆ"อยู่ๆ ฮาคุริวก็มาสะกิดไหล่ผม
"อะไร"ผมหันไปตอบ
"ยัยโคบาโตะลมจับไปแล้วอะ นายมียาดมปะ"แล้วฮาคุริวก็ชี้ให้ดูโคบาโตะในสภาพนอนเป็นล้มอยู่บนตักคารียะ แล้วมีพวก เทนมะ ชินสุเกะ มุงดูอยู่
"อะไรน่ะ เป็นลมแดดเหรอ ไม่เป็นไรใช่ไหม ให้ช่วยหรือเปล่า"คินาโกะรีบวิ่งมาดู
"ฉันว่าเธอไม่ได้เป็นลมแดดหรอก ฉันว่าเธอคงกลัว..."แกมม่าพูดออกมาแล้วเบย์ต้าก็รีบมาปิดปากแกมม่าก่อนที่จะพูดจบ
"อ่อ55 ก็แค่ลมแดดนะ เนอะ ทุกคนเนอะ "เบย์ต้าพูดแล้วทุกคนก็พยักหน้าให้เพื่อความปลอดภัยส่วนบุคคล
"แล้วก็พวกนายน่ะ รีบพายัยนั้นเข้าไปนอนพักในบ้านไป!"เบย์ต้าพูดขึ้น แล้วพวก คารียะ ก็แบกโคบาโตะกลับเข้าบ้านไป แต่ถึงยังไงก็ยังสังหอนใจกับตุ๊กตาพวกนี้ไม่หายหวังว่าคงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ