อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ

"รุ่นพี่คารียะ เราจะทำไงดี ท่าปล่อยไว้งี้พี่สาวอาจจะแย้ก็ได้นะ!!"ชินสุเกะพยายามเขย่าแขนคารียะ แต่คารียะกลับตอบสั้นๆว่า

"อย่ากลัวไป ท่ามันทำอะไรโคบาโตะละก็...ตรูจะเตะมันให้เลือดกรบปากเลย"คารียะ

"เอาให้จริงนะ"เบย์ต้า

"แน่นอน"คารียะยืนกอดอกตอบเบย์ต้า

"ทุกคนคะ ในตัวเด็กแว้นพวกนั้นมีเพชรอยู่คะ!"เสียงไซรินดังขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

"อ้าวไซรินมาตอนไหนเนีย"คินาโกะยิ้มให้ไซริน

"ฉันอยู่กับพวกเธอตลอดน่ะละแค่ไม่ได้ปรากดตัวออกมาเฉยๆ"ไซรินกอดอกแล้วบินไปนั้งบนไหล่ของคินาโกะ

"แล้วหมายความว่ายังไงที่ไแพวกนั้นมีเพชรอยู่น่ะ"ฮาคุริว

"อ้าวนี่ลืมแล้วเหรอ ที่ฉันบอกว่าท่ารวบรวมเพชรได้ครบ7สีแล้ว จะสามารถกลับไปยังโลกเดินมิติเดิมได้ไงละ!"ไซริน

"หมายความว่าเราเจอเพชรเม็ดแรกแล้วเหรอครับ เย้!!"ยูคิมูระ

"ใช่ แต่เราต้องทำการปลดปล่อยวินญานของพวกนี้ก่อนละนะ โดยการปลดบ่วงดวงวิญญานไงละ"ไซริน

"งั้นเหรอ!(ตรูไม่เข้าใจโว้ย!)"ผม

"เรื่องบ่วงเรื่องเพชรช่างแม่มก่อนแต่ตอนนี้ ต้องช่วยโคบาโตะก่อนนะ ดูเหมือนจะเสียเปรียบมาก แถมโดนอัดจนขาเดี้ยงไปแล้วน่ะ"คารียะที่มองดูเหตุการณ์อยู่ทำท่าจะวิ่งไปช่วยแต่ไซรินห้ามไว้

"อย่าเลย ยัยนั้นน่ะอัตรายกว่าที่คิด เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอก"ไซรินพูดอย่าไม่รู้สึกอะไร

"เธอมันแย่! เข้าของร่างอวตาลตัวเองกำลังจะตายแหล่ไม่ตายแหล่แบบนี้ยังนิ่งดูดายอีกฉันจะไปเอง"คารียะทำท่าจะวิ่งไปผมจึงห้ามไว้

"อย่าเลยมีแต่จะตายคู่เปล่าๆนะ"ผมพยายามเตือนมัน แต่มันก็ปัดมือผมทิ้ง

"หนวกหูน่าอัฟฟ่า ถ้าไม่ช่วยก็ไปให้พ้น ไม่ต้องมาห้าม"คารียะรีบวิ่งไปทันที

"พวกเราก็ไปบ้างเหอะไม่งั้นสองคนนั้นได้ตายคู่แน่นอน"เทนมะ

จากนั้นพวกเราก็วิ่งตามคารียะไป แล้วก็เห็นโคบาโตะในสภาพที่มีบาดเผลถลอกตามตัว และไอ้เด็กแว้น5คนที่ยืนอยู่ข้างๆ