[FIC GINTAMA]AllGIN เหตุมันเกิด เพราะว่าผมเหงา

 :chapter 3:
 
ในเมืองคาบูกิโจที่กล้างใหญ่นี้เต็มไปด้วยสถานบันเทิง สถานเริงอารม บ้านเรือน และเป็นสถานที่ๆซามูไร นักรบขับไล่ต่างแดน อาชญากรพากันชุกชุมเต็มไปหมด และครั้งนึงเคยมีคุกนรกที่สร้างไว้คุมขังเหล่าบุคคลที่ฝ่าฝืนกฏหมายและต่อต้านต้านรัฐบาล คุกนรกนั้นได้สร้างไว้ที่เชิงเขาสูง แต่แล้วก็ต้องปิดร้างไว้ เพราะทางรัฐบาลได้สร้างคุกใหม่ขึ้นที่กลางทะเลเพื่อกันนักโทษหลบหนี
 
ตอนนี้ที่นี่ไร้ซึ้งผู้คน ไร้บ้านเรือน ไร้ความสวยงามของธรรมชาติ หลงเหลือไว้เพียงบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัว แม้แต่สัตว์ยังไม่เข้ามาใกล้ ป่าไม้รกทึบเต็มไปด้วยเถาวัลหนามห้อยเต็มไปหมด มีกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ม มีหัวกระโหลกของมนุษย์เสียบอยู่ตามต้นไม้ใหญ่ และมีข่าวลือว่าที่นี่มีวิญญานของนักโทษประหารสิงสู่อยู่เต็มไปหมด เป็นสาเหตุให้คนไม่ค่อยจะสนใจที่จะมาที่นี่นัก
 
แต่ก็ไม่ทุกคน
 
เพราะในเวลา 01:23น. เป็นเวลาที่หลายๆคนคงนอนหลับสบายอยู่ที่บ้านนั้น มีชายหนุ่มผู้ไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดและใครหน้าไหน กำลังแบกร่างบางของใครบางคนมาที่คุกร้างแห่งนี้
 
กว่าจะขึ้นเขามาถึงบนคุกนี้ได้มันใช้เวลาหลายชั่วโมงเลยล่ะ โอคิตะ โซโกะ ถือครบเพลิงพร้อมแบกร่างของกินโทกิเดินเข้ามาภายในคุกที่เหม็นกลิ่นอับ ร่างสูงมุ่งหน้าเดินลงมายังชั้นใต้ดินที่มืดสนิทและอดีตยังเป็นชั้นที่เอาไว้ลงโทษคนที่ทำผิดร้ายแรงที่สุด ซึ่งคนที่ทำผิดร้ายแรงที่สุดจะถูกเอามาขังเดียวและจะมีผู้คุมขังคอยมาทรมานทุกๆ24ชม.
 
โซโกะเดินตรงไปยังห้องสุดท้ายสุดทางเดิน พร้อมไขกุญแจเปิดเข้าไปในห้องที่มีขนาดใหญพอสมควร ภายในห้องมีเตียงตั้งอยู่กลางห้อง ขาเตียงมีกุญแจสำหรับล็อกข้อเท้าสองอัน มีโซ่ยาว สามารถขยับเดินไปได้เพียงในห้องเท่านั้น รอบข้างมีอุปกรสำหรับทรมานวางเรียงกันเต็มไปหมดและมีชักโครกตั้งอยู่ตรงมุมอับ
 
ร่างสูงเสียบครบเพลิงไว้แล้ววางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมกับคว้าเอาโซ่มาล็อกไว้กับขาของกินโทกิ เกรงว่าถ้าเจ้าตัวตื่นขึ้นมาเค้ากลัวว่าร่างบางจะหนีไปได้น่ะสิ ร่างสูงนั่งลงบนเตียง มือหนาก็ลูบไล้ที่หน้านวลพลางคิดอะไรเลื่อยเปลื่อย เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วซะแล้ว
 
===========================================================
 
03:12น.
 
Gintoki Part
 
"อื้ออ......"ผมครางอย่างขัดใจเพราะรู้สึกมีอะไรเย็นๆอยู่ที่ขาทั้งสองข้างของผม
 
"ตื่นได้แล้วครับ....ลูกพี่.." ผมได้ยินเสียงทุ้มของใครบางคนกระซิบอยู่ข้างหู
 
"อื้ออออออ...อ้ะ!?" ผมดิ้นไปมาแต่แล้วจู่ๆก็รู้สึกถึงลิ้นร้อนของใครบางคนกำลังโลมเลียใบหูอยู่
 
"หยุดนะ..จะทำอะไร..ปล่อย.." ผมลุกขึ้นพรวดพร้อมพลักคนที่จู่โจมออกแล้วเพ่งจ้องใบหน้าอันอ่อนวัยของอีกฝ่าย
 
"ตื่นซักทีนะครับ ผมน่ะรอแทบไม่ไหวแล้ว.. ตอนที่ลูกพี่หลับอยู่โซโกะน้อยมันกำลังขึ้นสุดๆ" โซโกะว่าพร้อมทำหน้าตาซี๊ดซาดเหมือนทนไม่ไหวแทบ ถ้าไม่ติดว่าเสียดายหน้าหล่อๆของเจ้าเด็กนี่ ผมคงจะกระโดดถีบขาคู่มันไปแล้ว.
 
เอะ? หล่อหรอ..
 
นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย....
 
"แกทำบ้าอะไร แล้วที่นี่มันที่ไหน แกจับชั้นมาทำไม!" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ถ้าพูดเรื่องลามกกับเจ้าเด็กนี่ มีหวัง เสียตัวให้มันแน่ๆ
 
"โถ่..มองก็น่าจะรู้นะครับ ว่าเราอยู่ในคุก อ่อออ แล้วไม่ต้องห่วงนะครับลูกพี่ ที่นี่เป็นคุกที่ถูกทิ้งร้างไว้บนเขา ถึงลูกพี่จะแหกปากหรือครางดังแค่ไหน ก็ไม่มีใครได้ยินแน่นอนครับ :') "
 
ผมว่าล่ะ คนอย่างเจ้าเด็กนี่มันต้องเข้าเรื่องลามกอีกจนได้ ร่างสูงจับขาของผมแหวกออกแล้วรีบแทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขาผมทันที มือทั้งสิองข้างของผมพยามดันร่างของโซโกะออกแต่มันไม่ขยับเลยนี่สิ ไม่น่าล่ะถึงสู้กับยัยหมวยเผ่ายาโตะได้สูสี
 
"จะทำอะไร!? ตรูไม่เล่นด้วยนาเว้ยยย! ออกไปเลยนะ!"ผมพยามดิ้นสุดแรง ขาทั้งสองถีบเตียงดันหมายจะหลุดออกจากตัวร่างสูงได้ แต่ก็ไม่เป็นผล กลับกันยิ่งถีบหมอนี่ยิ่งขยับเข้าใกล้กว่าเดิม จนเป้ามันติดก้นผมแล้ว ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังดันก้นผมอยู่ ไม่สิมันแทงก้นผมอยู่ ดีนะที่มีกางเกงกั้นอยู่วววว!
 
"ผมป่าวเล่นนะ ผมจริงจังต่างหาก ดูสิครับลูกพี่.. ลูกพี่ก็สัมผัสได้ใช่มั้ย..ที่ใต้กางเกงผมตอนนี้..มันแทบระเบิดอยู่แล้ว..
 
"ว่าพรางก็ขยับเจ้านั่นดันไปมาอยู่ที่ก้นผม อ้ากกก นี่ขนาดยังมีกางเกงกั้นอยู่นะโว้ยย มันยังทำตรูขนาดเน้
 
พรึบ!?
 
อ้ากกกก
 
จู่ๆครบเพลิงก็ดับครับบบบ.
 
ผมรู้สึกมีเงาของอะไรบางอย่างด้วยครับ!! ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดกับความเงียบ แล้วเจ้าเด็กลามกนี่ก็ยังไม่เลิกขยับครับ สงสัยมันจะไม่ไหวจริงๆ ทำไมผมถึงรู้น่ะหรอ? ก็เพราะไอ่นั่นของมันถึงจะอยู่ในกางเกงแต่ผมรู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้น! พูดได้คำเดียวเลยตอนนี้.... เลวร้ายสุดๆ กลัวผีก็กลัว แต่ไอ่เด็กนี่ดันน่ากลัวกว่าผีน่ะสิ!
 
"ลูกพี่ครับ..อึก..ใจร้อนจังนะครับ.."
 
"ห้ะ ใจร้อนอะไรของแกว่ะ !"
 
"ก็ลูกพี่น่ะสิ..เอาขามาเกี่ยวเอวผมแบบนี้ ไม่ใจร้อนแล้วจะให้เรียกว่าอะไร? ให้ท่า? หึหึ"
 
"อึก!"
 
ผมพึ่งรู้ตัวครับว่าตอนที่ไฟดับแล้วมีเงาน่ากลัว ผมดันตกใจแล้วเอาขาทั้งสองข้างที่มีโซ่ล็อกไว้อยู่ยกขึ้นเกี่ยวรัดเอวหนาของโซโกะ จากที่ใกล้ชิดติดกันอยู่แล้วตอนนี้กลับเรียกได้ว่าไอ่นั่นของร่างสูงมันแทงก้นผมจนเหมือนกางเกงจะขาดเลยล่ะครับ แถมรู้สึกว่ามันจะกระตุกเบาๆด้วย...
 
กึง!!
 
"ว้ากกกกก!! เสียงอะไรว้าาาา! โซโกะ! แกได้ยินม้ายยย!! ที่นี่ต้องมี..ผะ.ผะ..ผี แน่ๆเลย!!"
 
จู่ๆเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นครับ ผมกอดคอร่างสูงมากอดไวแน่นจนหน้าของโซโกะซุกอยู่ที่ซอกคอของผม แล้วขาก็เกี่ยวรัดมากกว่าเดิมอีก! จะให้ทำไงล่ะ ก็ผมกลัวนี่นา เรื่องน่าอายเอาไว้ทีหลัง!
 
"ลูกพี่ครับ..."
 
"อ้ะ!?"
 
โซโกะเริ่มซุกไซร้ตามซอกคอของผม เอวหนาก็พยายามเบียดเสียดเข้ากับก้นงอนๆของผม อ้ากกกกกก!! เสียวโว้ยยยย!! ตรูก็คนนาเว้ยยยย!! ยิ่งร่างสูงใช้มือสัมผัสตามส่วนต่างๆ ร่างกายของผมยิ่งร้อนระอุ และความต้องการของผมก็เริ่มจะมีมากขึ้นเลื่อยๆ นี่ผมไม่น่ากลัวผีถึงขนาดลืมตัวเล้ยยยย มือหนาเริ่มลูบไล้ไปที่บั้นท้ายของผม แล้วล้วงลงไปในกางเกง มือทั้งสองบีบเข้าที่สองแก้มก้นของผมอย่างแรง ผมว่ามันต้องแดงเป็นลอยมือมันแล้วแน่ๆ ก็เล่นบีบแรงขนาดนั้น
 
จากที่เคยซุกไซ้ที่ซอกคอตอนนี้กลับเปลี่ยนมาสัมผัสกับริมฝีปากของผมแทน ผมไม่สามารถหยุดแรงอารมของตัวเองและร่างสูงได้แล้ว ในใจก็คิดว่า 'ยอมปล่อยตัวไปกับเจ้าเด็กนี่ดีกว่าต้องมาทนเห็นผีน่าตาหน้ากลัวล่ะน่าา!'
 
ผมรู้ดีว่าตอนนี้เราทั้งสองถ้าไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมาตอนนี้จะต้องขาดใจแน่ๆ ผมเป็นฝ่ายเริ่มถอดเสื้อผ้าของร่างสูงก่อน เจ้าตัวเห็นผมรีบร้อนเหมือนต้องการเค้ามาก เลยอดที่จะถามไม่ได้
 
"เห้...ม่ะกี้บอกว่าอย่า..แล้วตอนนี้กลับทำตรงกันข้าม..มันหมายความว่าไง ครับ..ลูกพี่" ร่างสูงละจากริมฝีปากแล้วกระซิบเสียงแผ่ว แต่เต็มไปด้วยแรงอารม
 
"หุบปาก! รีบๆทำได้แล้วชั้นไม่ไหวแล้วนะ!" ผมถอดเสื้อผ้าของผมเองอย่างรวดเร็วแล้วโยนลงข้างเตียง ตอนนี้เราทั้งสองคนไม่มีเสื้อผ้าเลยซักชิ้น ผมดึงร่างสูงมาจูบอย่างดูดดื่ม และส่ายก้นไปมาถูไถกับแก่นกายพองใหญ่
 
"อึก..! ยั่วนักใช่มั้ย งั้นเจอนี่หน่อยเป็นไงครับลูกพี่~"
 
"อ้าาาา!!"
 
ร่างสูงพูดจบก็กระแทกกายใส่ช่องรักของผมทันที เพราะยังไม่เปิดช่องทาง .
 
ตอนนี้ช่องรักของผมมันแสบร้อนไปหมดและรู้สึกได้ว่าตอนนี้มันกำลังฉีก ผมดิ้นทุรนทุรายแต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ! ผมจึงหยุดดิ้นและเอื้อมมือลงไปสัมผัสกับช่วงล่าง มันรู้สึกถึงของเหลวบางอย่าง ตอนนี้ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด
 
สิ่งแรกที่รู้ก็คือ
 
เลือด…
 
กลิ่นเลือดตลบอบอวนอยู่ในอากาศ
 
"โซโกะ!! ชั้นเจ็บบบ เลือดชั้นไหลแล้วรู้มั้ย!!" ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ ร่างสูงกระแทกกายใส่ไม่ยั้ง
 
"อ้าาา! เจ็บ!..ชั้น!..เจ็บ!..จะตายแล้ววว!" ผมเจ็บจริงนะโว้ยยย ลองมาถูกแท่งใหญเท่ากล้วยเสียบตูดดูสิโว้ยย แถมร่องผมก็ยังไม่พร้อม! แต่มันดันเสียบไม่หยุด! แถมยิ่งบอกให้หยุดกลับยิ่งแรงขึ้นเลื่อยๆอีก!
 
ผับๆ
 
เสียงเนื้อสัมผัสกันเสียงดัง
 
"อะไรนะครับ แรงๆหรอ? จัดให้เลยคร้าบบ" ร่างสูงกระแทกกายเข้าออกอย่างรุนแรงและถี่เร็ว เลือดผมไหลจะหมดตัวแล้วครับ
 
"อึก..บ้าา!" มือผมจิกลงหลังกว้างของร่างสูงอย่างแรงเพื่อระบายความเจ็บปวดและความเสียว จากที่เคยเจ็บจะตายตอนนี้เริ่มชินแล้วครับ มันรู้สึกเสียวกว่าตอนมีเซ็กส์กับฮิจิคาตะอีกครับ ซี๊ดด~ ผมชักติดใจแล้วสิ
 
"อ่ะ ... อ้าาาาา... สะ..สุด.ยอดดด~" ผมใช้ขาเกี่ยวรัดเอวของร่างสูงไว้แน่นเพื่อให้แก่นกายขนาดใหญ่มันเข้ามาลึก ยิ่งขึ้น
 
"ซี๊ดดดด~ มันลึกมากเลยยย~ อ้าาาา" ร่างสูงมองยอดอกสีสวยและก้มกัดอย่างแรงเพื่อกระตุ้นอารมของร่างบางให้ถึงขีดสุด
 
"หึหึ.."
 
ร่างสูงเค้นหัวเราะ เพราะการกระตุ้นด้วยความเจ็บมันได้ผลกับซากาตะ กินโทกิ! ผมเด้งเอวรับแท่งร้อนเป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสูงกระแทกกายลงมา พวกเราสองคนกำลังมีเซ็กส์กันอย่างดุเดือดโดยไม่มีใครยอมใคร
 
ผมและโซโกะกำลังแข่งกันใช้เอวกับลิ้นอยู่ครับตอนนี้ ปากเราทั้งสองกำลังดูดดื่มกับสัมผัสของอีกฝ่าย ลิ้นร้อนตวัดรวบรัดลิ้นของกันและกัน สะโพกของเรากระเด้งขึ้นลงอย่างไม่มีใครยอมใครจนเตียงสั่นไปหมด ขาเตียงเหมือนจะหักอยู่รอมร่อ เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดบวกกับเสียงเนื้อสัมผัสกันและเสียงจูบจ๊วปจ้าบดัง ก้องห้อง มือหนาของร่างสูงกำลังช่วยแท่งร้อนของผม มืออีกข้างก็กำบีบแก้มก้นผม มือของผมข้างนึงก็กำลังบีบเค้นเนื้อย้อยสองลูกของอีกฝ่ายอีกข้างกำลังจิกผม สีน้ำตาลอ่อน ดีนะ ที่เจ้าเด็กนี่มันพาเรามาในที่ที่ไม่มีคน ไม่งั้นเสียงน่าอายนี่คงเรียกความสนใจจากชาวบ้านให้มาดูแน่ๆ
 
"อ้ะ! หยุดทำไมอ่ะ? เด็กบ้าาา!" อยู่ๆมันก็หยุดการกระทำทุกอย่าง มันถอนริมฝีปากออกไปแล้วหยุดเด้งสะโพกน่ะสิ! คุณกินค้างนะรู้มั้ย! หงุดหงิด!
 
 
 
Sougo part
 
 
"ผมจับลูกพี่มาทรมานนะครับ ไม่ได้พามาเสี่ยวอย่างมีความสุข" ผมบ่นอุบอิบ เพราะกะจะพาคนหัวหงอกมาทรมานแต่พอเจอลูกยั่วของร่างบางแล้วกลับเผลอไผตาม
 
"ง่าาาา นายเองก็มีความสุขไม่ใช่หรอ แค่นี้ก็น่าจะพอนี่~ รีบขยับได้แล้วว ชั้นไม่ไหวแล้วน้าาา"
 
"อึก!!"
 
ร่างบางใช้ขาเกี่ยวรัดเอวของผมแน่นขึ้นจนไข่ของผมมันแทบจะหลุดลงไปในร่องของ เจ้าตัวแล้วครับ! แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก กลับกัน เสียวสุดๆเลยต่างหาก แล้วยิ่งร่องร้อนของร่างบางตอดรัดแน่นเท่าไหร่โซโกะน้อยของผมมันยิ่งเสี่ยว มากเท่านั้น กำไรสุดๆ หึ
 
"อ้อนสิครับ... ท่าลูกพี่อ้อนผม ผมจะขยับจนเอวเคล็ดไปเลย ดีมั้ย?" ผมใช้มือเกลี่ยปอยผมของร่างบางออกจากใบหน้าสวยได้รูป ร่างบางทำท่างอแงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอาสองมือจับหน้าของผมแล้วพูดประโยคออดอ้อนขึ้นมาพร้อมกับหน้าที่ ยั่วยวน
 
"ได้โปรด......ชั้นไม่ไหวแล้ว...ชั้นต้องการนายนะ โซโกะ.." ผมไม่รอช้ารีบกระแทกกายใส่ร่างบางทันที
 
"ถ้าผมไม่หมดแรงก็อย่าหวังจะได้ลุกจากเตียงเลย ลูกพี่คนสวย~" ผมกระแทกกระทั้นถี่และแรง ที่ฝึกร่างกายมานั้นได้นำมาใช้จริงวันนี้ก็คุ้มดีนะ หึ
 
"อะ..อ้าาาาา..แรงอีกกกก~...ผัวจ๋าแรงอีกกกก ~" หืมมม เรียกถูกใจต้องให้รางวัล ผมจำได้รางๆว่ามีโตะวางของที่ใช้ทรมานนักโทษอยู่ตรงมุมขวา ผมเอื้อมมือคว้าสะเปะสะปะแล้วได้ของเล่นบางอย่างมาไว้ในมือ เพราะมองไม่เห็นจึงใช้มือสัมผัสเอา มันเป็นแท่งเหล็กขนาดเล็กรีบแต่ยาว ผมคิดบางอย่างได้ จึงหยุดขยับสะโพสและจับแก่นกายของร่างบางมากำไว้
 
"หยุดทำไมอีกอ่าา ชั้นทำอะไรผิดง่าาา" ร่างบางงอแงและใช้มือทุบตีอกของผมไปมาเหมือนเด็กโดนขัดใจ ผมไม่พูดอะไรแล้วเอาแท่งเหล็กเสียบเข้าไปในรูแก่นกายทันที
 
"อ้าาาาาาาาา! ทำอะไร อ้าาา ของนายยยย" ร่างบางดิ้นและพยามดึงมือของผมออก
 
"รางวัลสำหรับเด็กดีไงครับ เมียจ๋าา" ว่าพรางก้มลงหอมแก้มมนทีนึง แล้วเสียบแท่งเหล็กขึ้นลง
 
"เสียวววว อ้าาา ผัวจ๋าเมียเสียวจะตายแล้ววววววว" ร่างบางกระตุกถี่ ผมเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะเด้งเอวกระแทกกายต่อ เราสองคนครางกระเส่าไม่หยุดยิ่งร่างบางจิกเล็บลงบนหลังของผมมันยิ่งกระตุ้น ความหื่นมากขึ้น
 
"อึก..อ้าา" ตอนนี้เราทั้งคู่ใกล้ถึงฝั่งฝันมากขึ้นไปทุกที ผมเพิ่มแรงทั้งหมดที่มีและเร่งจังหวังถี่ขึ้น มือก็ชักแท่งเหล็กขึ้นลงเร็วขึ้น
 
"เมียครับ..ผัวจะ..ออกแล้ว..อึก..แฮก.."
 
"เมียก็ไม่ไหวแล้ว...อ้าาาาา...!" ผมและร่างบางต่างซอยสะโพกไม่หยุด จนถึงขีดจำกัดความเสียว เราทั้งคู่ปล่อยเส็ดพร้อมกัน ผมและร่างบางกระตุกสะโพกเกร็ง น้ำขุ่นร้อนของผมฉีดเข้าไปในร่างกายของคนตรงหน้า ผมดึงแท่งเหล็กออกทันที ร่างบางก็ถึงจุดหมายและปล่อยของเหลวฉีดพุ่งเต็มหน้าท้องของเราสองคน
 
"แฮก..แฮก..ต่อมั้ยครับที่รัก?" ผมถามออกไปเพราะนี่พึ่งจะน้ำเดียวเอง แค่นี้มันไม่พอสำหรับผมหรอกนะ
 
"แฮก...บ้าาาา!..."ร่างบางหน้าแดงก่ำ "จะทำอะไรก็ทำสิ....เจ้าบ้า!" ร่างบางเอามือตีแขนผมทีนึง ซึนอีกแล้วนะ นี่ล่ะ น่ารักสุดๆ หึ
 
 
  Gintoki part
 
 
เรามีเซ็กกันมานานแค่ไหนแล้วนะ ก็มันมืดนี่นาแล้วผมก็ไม่รู้แล้วด้วยว่าตอนนี้กี่วันกี่คืนแล้วที่เรากกกันอยู่ในคุกที่น่ากลัว ตอนนี้พูดได้คำเดียว 'ผมติดใจการมีเซ็กซะแล้ว...'
 
"อ้าาาา..พอก่อน...ชั้นหิวแล้วน้าา...นายยังเป็นคนอยู่มั้ย..อ้าาา" ผมครางกระเส่าก็เพราะตั้งแต่จำความได้เจ้าเด็กซาดิสนี่ยังไม่ยอมลุกไปไหนเลยยกเว้นตอนลุกไปหยิบพวกแส้พวกของที่ใช้เล่นสนุกกับร่างกายผม
 
"ค้าบบบ เมียว่าไงผัวว่างั้นแหละครับ ฮ่าฮ่าฮ่า" เจ้าเด็กนี่หัวเราะร่า แล้วปลดปล่อยน้ำกามใส่ในร่างกายผม นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ...อืม...จำไม่ได้แหะ เด็กหนุ่มนี่ดีจังน้า..
 
"คุณกินหิวแล้วววว ไม่มีแรงลุกขึ้นด้วยซ้ำาา เพราะงั้น นายต้องอุ้มชั้นออกไปนะ น้า น้า~"ผมไม่มีแรงลุกจริงๆครับ ร่างกายล้าไปหมด
 
"ค้าบๆ งั้นรอแปปนะลูกพี่" ร่างสูงควานหาบางอย่างในกระเป๋าเสื้อที่กองอยู่บนพื้น พรึบ อยู่ๆก็มีแสงสว่างออกมาจากบางอย่าง พอจ้องดูดีๆแล้ว นั่นมันโทรสับนี่นา เจ้าเด็กบ้านี่มันมีโทรสับทำไมไม่เอาออกมาตั้งแต่ไฟดับครั้งแรง โถ่ว! แต่ก็นะ ชั่งมันเถอะ ร่างสูงจัดการใส่เสื้อผ้าเครื่องแบบชินเซ็นกุมิ แล้วถือผ้าบางอย่างเดินตรงมาหาผม
 
"อะ..อะไร?" ผมมองตาแป๋ว
 
"ก็จะใช้นี่ครุมตัวลูกพี่ไงครับ ผมกลัวว่ามันจะเปื้อนเสื้อผ้าลูกพี่เลยเอาผ้ามาให้ครุมก่อนไง" ร่างสูงว่าพรางมองต่ำลงที่หว่างขาผม
 
"อ้ะ...!"ผมรู้ทันทีเลย เพราะว่าเจ้าเด็กนี่ปล่อยออกมาไม่หยุด ตอนนี้ที่นอนเปียกไปแถบนึงเลยและเวลาที่ผมขยับ น้ำก็จะไหลลงหว่างขา ผมลุกขึ้นยืนและให้ร่างสูงครุมผ้าให้
 
ผมรวบเอาเสื้อผ้าที่กองอยู่พื้นขึ้นมาหอบไว้ ร่างสูงรวบตัวผมขึ้นอุ้มและเดินออกจากห้องขังอันน่าสะพรึงและน่าคิดถึงความหลังอันเสียวซ่านทันที.
 
to be continued.