ยัยหน้าหวานกับคุณชายปากจัด

เช้าอากาศแจ่มใส วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเรียน ทุกคนดูตื่นเต้นมากเพราะจะได้เจอเพื่อนและได้ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆที่ทำกันเป็นประจำในช่วงเวลาเปิดเทอม บางกลุ่มก็จะชอบส่องรุ่นพี่ที่หล่อหรือหนุ่มฮอตประจำโรงเรียน บางกลุ่มก็ส่องรุ่นน้องที่เข้ามาใหม่ๆ แต่สำหรับฉัน ฉันชอบที่จะอ่านหนังสืออยู่คนเดียว ฉันไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่เพียงคนเดียวเธอชื่อแบคฮยอน นิสัยของเธอแตกต่างกับฉันมากแต่เราก็สนิทกัน ฉันจะนิ่งๆเงียบๆจึงมีคนมาแกล้งบ่อยๆแต่เพื่อนของฉันก็จะเป็นคนกันคนพวกนั้นออกจากฉันเสมอเลย เพื่อนฉันค่อนข้างจะห้าวหาญและจะเล่นกับผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ ถ้าจะให้นับคงมีฉันคนเดียวที่เป็นผู้หญิงที่สนิทกับเธอ แต่เห็นอย่างนี้เธอมีแฟนแล้วนะ เขาชื่อชานยอล นิสัยเหมือนกับแบคฮยอนเป๊ะ ไม่แปลกเลยที่อยู่ด้วยกันได้ อุ้ย!!มัวแต่เล่าเรื่องคนอื่นลืมบอกชื่อตัวเองเลย เราชื่อลู่หานนะ มีรุ่นน้องคนนึงที่เราชอบมาก เขาชื่อเซฮุน เป็นหนุ่มประจำโรงเรียน ใครๆก็ชอบ เขาเป็นคนที่น่ารักแต่เห็นข่าวลือที่หลายๆคนในโรงเรียนพูดกันว่าเขาปากจัดมาก ซึ่งฉันก็ไม่เชื่อหรอกถ้าไม่ได้ยินกับหูตัวเอง  จนกระทั่งวันนึง

แบค:นี่แม่กวาง เที่ยงนี้ไปกินอะไรกันดีอ่ะ

ลู่:แล้วแต่เลยจ้ะ

ชาน:งั้นกินร้านเดิมมั้ย เพื่อจะมีคนบางคนไปส่องรุ่นน้อง

แบต:ช่ายๆ ตัวเองฉลาดจัง

ชาน:ไม่ต้องมาชม ตัวเองก็เหมือนกันนั้นแหละส่องไปเรื่อย ไม่เหมือนลู่ส่องอยู่แค่คนเดียว

แบต:เค้าก็เป็นของเค้าอย่างเงี่ยตั้งนานแล้วนะ

ชาน:ก็จิง แรดไม่เลิกตั้งแต่ไม่มีแฟนยันมีแฟน

แบค:เห้ย!! เดี๋ยวตบคว่ำ 

ลู่:พอแล้วๆ ทั้งคู่อ่ะทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ ไปกินข้าวเหอะ

12:00 ที่โรงอาหาร

แบค:เห้ย นั้นไงๆเซฮุนของแกมาแล้ว

ลู่:หยุดเลย ของเราที่ไหน ไม่ใช่ซะหน่อย ไปซื้อข้าวเหอะ

หลังจากซื้อข้าวเสร็จ ฉันกำลังจะเดินไปที่โต๊ะ ฉันก็ซุ่มซ่ามเดินชนคนๆนึงจนข้าวที่ซื้อมาหกใส่เขาหมดเลย พอเงยหน้าขึ้นไปกลับกลายเป็นรุ่นน้องที่ฉันชอบ

เซฮุน:เห้ย!!! เดินยังไงว่ะไม่ดูอะไรเลย เสื้อเปื้อนหมดแล้วเนี่ย

ลู่:เอะ...เอ่อ ข..ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันซุ่มซ่ามเองค่ะ

ฉันก้มหน้าอยู่ตลอดเวลาเพราะว่าฉันไม่กล้าจ้องหน้าของเขา ฉัน...เขินไปหมดแล้ว ฉันไม่เคยใกล้เขาขนาดนี้มาก่อนเลย

เซฮุน:หือ...เงยหน้าขึ้นซิ

ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเขา เขาทำสายตาแปลกๆใส่ฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เซฮุน:เธอดูเป็นคนขี้อาย ไม่แปลกหรอก

ลู่:หมายความว่ายังไง ไม่แปลก??

เซฮุน:ก็ดูอ่อนแอ ปวกเปียก มีอยู่ส่วนเดียวที่ดีคือตา

ลู่:ยังไง

เซฮุน:ก็ตาของเธอมันสวยมากๆเลยล่ะ

ฉันนิ่งไปชั่วครู่ เพราะฉันกำลังทำตัวไม่ถูก

เซฮุน:แต่ก็มีดีแค่นั้นแหละ

หมดกันความโรแมนติก///

ลู่:นี่รู้ไว้ด้วยนะ ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ หัดเคารพบ้าง

เซฮุน:อ๋อ รุ่นพี่เหรอเนี่ย ไม่บอกไม่รู้นะเตี้ยขนาดเนี่ย

แล้วฉันก็ได้รู้ว่า ฉันควรจะฟังคนอื่นบ้าง ว่าผู้ชายคนเนี่ยปากร้ายมาก #ผิดหวังสุดๆ  

หลังจากนั้นฉันก็ไม่เคยพูดกับนายนี่ได้ดีๆเลย

ติดตามตอนต่อไปนะคะ