nc DEBTOR'sลูกหนี้ของผม

"หึ กับหมอนั้นเสร็จไปกี่น้ำแล้วละ"เมื่อร่างสูงผละจากซอกคอหอมก็เอยประโยคร้ายกาจออกมา
 
"....."ไม่มีเสียงใดออกมาจากปากเล็กนอกจากเสียงสะอื้นในคอน้อยๆเท่านั้น ก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง ไม่อยากเห็น ไม่อยากเห็นหน้าเขาคนนั้นอีกแล้ว
 
"หันหน้าหนีหรอห่ะ! โง่ๆอย่างเธอไม่มีทางหนีฉันไปได้หรอก"  มีใหญ่จับใบหน้าเล็กให้หันกลับมามองหน้าของตัวเอง
 
"เกลียดฉันไม่ใช่หรอ! เกลียดฉันก็ปล่อยฉัน ปล่อยฉัรไปสิ นายมันเลว เลวที่สุด ฉันไม่เคยทำอะไรให้นาย ฮึก.. ไม่เคยเลย ทำไม ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย!!" พูดจบฝ่ามือเล็กก็ตบลงบนใบหน้าของจองกุกเต็มแรงด้วยความโกรธ
 
"เธอคงลืมอะไรไปนะมิริน หึ ตบฉันงั้นหรอ ด่าฉันงั้นสิ ชีวิตเธอหน่ะมันได้เละกว่านี้แน่มิริน"มือใหญ่ๆหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดโพสคลิปบางอย่างลงไป....ตาของมิรินเบิกโพล่งด้วยความตกใจ."ไงละต่อไปนี้ชีวิตเธอคงสนุกน่าดู ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าขัดใจฉัน!"
 
"ฉัน ขอ..อื้อออ" ริมฝีบางหนาบดลงบนริมฝีปากนุ่ม
 
แควกกก
 
จองกุกฉีกเสื้อของมิรินออกจากเรือนร่างบางก่อนจะโยนที่ไปที่ข้างเตียงแล้วถอมบราเซียตัวเล็กออกก่อนจะซุกไซร้หน้าอกขาวเหมือนขนมชิ้นอร่อย...
 
"อื้ออ..หยะ..อย่า"
"ทำไม ฉันก็ต้องลบรอยไอเวรนั้นสิ เธอคือหมาของฉันลืมไปแล้วหรอ"
"ฉันมะ..ไม่" ร่างเล็กพูดไม่ทันจบคนตัวใหญ่ก็กระชากกางเกงขาสั้นของมิรินออกพร้อยชั้นในตัวน้อย ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปถึงสามนิ้ว..
 
"อะ...อื้อออ..อย่า..อ๊าาาา จะ เจ็บ"จองกุกชักนิ้วเข้าออกอย่ารัวเร็วก่อนจะถอดกางเกงของตัวเองออกพร้อมชั้นในสีเข้มก่อนจะรูดรั้งแกนกาย บวมแข็งพร้อมใช้งานแล้วสอดเข้าไปในช่องทางแคบทีเดียวจนมิด
 
"อ๊าาาา..ฮึก..เจ็บ...จะ..จองกุก" เสียงสั้นพร่าด้วยความเจ็บน้ำตาไหลออกมามากมาย ช่องทางคับแคบฝืดเคืองด้วยความที่ร่างกายของมิรินไม่พร้อม แกนกายที่ชักเข้าออกถี่รัวทำให้ช่องทางฉีกขาดอย่าง รุนแรงเลือดที่เข้มไหลออกมามากมาย โดยที่อีกคนไม่ได้สนใจตนใต้ร่างเลยแม้แต่น้อย
"อ่าาห์ เธอเป็นนางบำเรอของฉันห้ามไปร่านกับใครเด็ดขาด!!'' ร่างสูงพูดกับร่างเล็กก่อนจะขบเม้มซอกขอขาวจนเป็น จ้ำช้ำห้อเลือดสีแดงน่ากลัว
 
"ฮึก..ฮืออ" ร่างบางร้องไห้กับความเจ็บเหมือนร่างจะแหลกร่างสูง ชักแกนกายถี่รัวขึ้นจนร่างเล็กสั้นคลอน แต่เหมือนเลือดที่ไหลิอกมาจะไม่หยุดง่ายๆ
 
"อ่าาาาา"ร่างใหญ่คำรามออกมาด้วยความสุขสมก่อนที่จะถอนตัวออกมาจากร่างเล็ก "หึ..หายคันรึยังละ" จองกุกกระซิบที่หูของมิริน ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวพันเอวสอบของตนก่อนจะเดินเข้า ห้องน้ำไปโดยไม่ได้สนใจร่างบางเลย และห็อาจจะไม่ได้ยินเสียงแล้วเบาของใครบางคน "ฉัน..ไม่เคยมีอะไรกับใครจริงๆ...",แผ่วเบามาก เบาจนกลืนหายไปในอากาศ ก่อนจะหมดสติไป