Forced to Love บังคับให้รัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'วันนี้อีกแล้วสินะ' แก้วสบถออกมาอย่างเบื่อหน่ายที่วันนี้เธอต้องไปดูชุดแต่งงานกับโทโมะ หลังจากที่เมื่อวานไปดูแหวนแต่งงานมาแล้ว หลังจากวันนั้นที่เธอกลับมาจากคอนโดของโทโมะ พวกคุณแม่ของเธอก็มีความเห็นว่าควรจะจัดงานแต่งของเธอกับโทโมะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม จึงเลื่อนจากอีกสองเดือนหน้ามาเป็นสองอาทิตย์หน้านี้ ตอนแรกเแก้วก็ไม่ยอมแต่เป็นเพราะแม่ของแก้วขอร้องเธอจึงเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

 

 

'นั่งเหม่ออะไรยัยแก้ว เดี๋ยวคุณโทโมะก็มารับแล้วนะ' ฟางที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำก็ถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองนั่งเหม่ออยู่

 

 

 

 

 

'เปล่า...ไม่มีอะไร' แก้วหันมาตอบช้าๆ แล้วจิบกาแฟต่อ

 

 

 

 

 

'แต่งๆไปเดี๋ยวก็รักกันเองแหละหน่า เอ๊ะ! รึว่าแกมีใครในใจแล้วถึงไม่อยากแต่งงานกับคุณโทโมะ' ฟางที่เห็นใจเพื่อนก็ปลอบ ก็ต้องเอะใจจึงถามแก้ว

 

 

 

 

 

'จะบ้าเรอะ! ชั้นจะไปมีใครได้ยังไงก็มีแต่พวกแกนี่ล่ะ' แก้วตกใจรีบวางแก้วกาแฟลงทันที แล้วหันขวับมามองฟางอย่างดุๆ

 

 

 

 

 

'อ้าวใครจะไปรู้ล่ะ เอาเถอะๆแต่งๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง อ๊ะ คุณโทโมะมาแล้ว' ฟางขำนิดนึงด่อนจะพูด ก่อนจะหันไปเห็นโทโมะที่กำลังเดินเข้ามาในร้านที่เธอกับแก้วนั่งอยู่ก็สะกิดบอกเพื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

'ไปกันได้รึยัง' โทโมะถามทันทีที่เดินเข้ามาหาแก้วด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แก้วเงยหน้าขึ้นมามองนิดนึงก่อนจะตอบ

 

 

 

 

 

'ก็ไปสิ'  แก้วพูดพร้อมลุกขึ้น

 

 

 

 

 

'โชคดีแก'  ฟางยิ้มพร้อมกับโบกมือให้แก้ว

 

 

 

 

 

'ไม่ต้องชั้นเปิดเองได้' แก้วรีบพูดดักโทโมะเมื่อเห็นเขากำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูรถให้เธอ โทโมะหันมามองแก้วที่เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งก็ส่ายหัวเบาๆกับความดื้อของเธอ ก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งคนขับ

 

 

 

 

 

 

'นี่จะทำอะไรน่ะ'  แก้วตกใจที่จู่ๆโทโมะก็พุ่งตัวมาคร่อมเธอไว้ หน้าของทั้งคู่ใกล้กันเพียงแค่คืบ

 

 

 

 

 

'คราวหลังขึ้นรถก็หัดคาดเข็มขัดบ้างนะ ถ้าไม่อยากหัวแตก'  โทโมะที่คาดเข็มขัดให้แก้วเสร็จก็พูดขึ้น แล้วหันไปขับรถ  แก้วมองโทโมะอย่างขัดใจแล้วมองออกไปข้างนอกกระจก ไม่อยากมีเรื่องกับโทโมะ ชายหนุ่มหันมามองร่างบางที่ไม่โต้กลับก็อมยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'ทำหน้าแบบนั้นกลัวคนไม่รู้หรอว่าโดนบังคับ'โทโมะแขวะแก้วที่ทำหน้าอย่างกับคนเบื่อโลก แก้วหันมามองอย่างเคืองๆแล้วเดินนำเข้าไปในร้าน

 

 

 

 

 

 

'ยินดีต้อนรับคะ ไม่ทราบว่าต้องการชุดแต่งงานแบบไหนดีคะ'  พนักงานในร้านเดินเข้ามาทักทายก่อนจะถามแก้วกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

'เอาแบบที่ดีที่แพงที่สุดในร้าน'  โทโมะที่เดินตามหลังแก้วมาพูดขึ้น แก้วหันไปมองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

'ได้คะ งั้นรอสักครู่นะคะ'  พนักงานยิ้มดีใจก่อนจะเดินไปเอาชุดออกมา

 

 

 

 

 

 

'รวยนักหรือไง ถึงได้พูดแบบนั้น'  แก้วว่าก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟารับรอง

 

 

 

 

 

'ไหนๆก็แต่งงานครั้งเดียว ก็ทำให้มันสุดๆไปเลยสิ'  โทโมะพูดก่อนจะเดินไปนั่งข้างแก้ว

 

 

 

 

 

'มันอาจจะไม่ใช่ครั้งเดียวก็ได้นะ บางที่เราอาจจะหย่ากันแล้วต่างคนก็ต่างไปแต่งงานใหม่ก็ได้'  แก้วพูดขึ้นลอยๆก่อนจะเดินเข้าไปลองชุดแต่งงาน  โทโมะมองตามด้วยสายตาที่นิ่งยากที่จะอธิบาย ก่อนจะเดินไปลองชุดของตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

'ว้าว เจ้าสาวของคุณนี่สวยจังเลยนะคะ'  พนักงานพูดขึ้นเมื่อแก้วเดินออกมาในห้องแต่งตัวด้วยชุดแต่งงานที่ขาวสะอาด ช่วงบนเป็นเกาะอกกระโปรงลากยาวตามพื้นทำให้แก้วดูสวยเหมือนเจ้าหญิงมากๆ โทโมะเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์แล้วมองแก้วอย่างไม่ละสายตา ผิวที่ขาวอมชมพูบวกกับหุ่นที่เพียวบาง ช่างดึงดูดเขาให้มองยิ่งนัก

 

 

 

 

 

 

'นี่คุณตกลงเอาชุดนี้ใช่ม่ะ' แก้วที่รู้สึกว่าโทโมะมองก็รีบถามขึ้นเพื่อให้โทโมะรู้สึกตัว

 

 

 

 

 

'อ่อ เอ่อ เอาชุดนี่แหละ'  โทโมะที่รู้สึกตัวแล้วก็รีบตอบพลางหลบสายตาแก้วทันที

 

 

 

 

 

'ตกลงเอาสองชุดนี้นะคะ' พนักงานพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'จะไปไหนต่อ' โทโมะถามแก้วทันทีที่เดินมาถึงรถ

 

 

 

 

 

 

'ชั้นจะกลับบ้าน'  แก้วพูดแล้วเปิดประตูขึ้นรถไป โทโมะไม่พูดอะไรแล้วเดินไปนั่งฝังคนขับแล้วขับรถออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

'นี่คุณ มันไม่ใช่ทางกลับบ้านชั้นหนิ' หลังจากที่ขับรถมาได้สักพักแก้วโวยวายขึ้นเมื่อมองดูทางว่าไม่ใช่ทางไปบ้านตัวเอง

 

 

 

 

 

 

'แล้วใครบอกว่าชั้นจะพาเธอกลับบ้าน' โทโมะหันมาตอบก่อนจะยิ้มขำแล้วขับรถต่อ 

 

 

 

 

 

 

'ชั้นจะกลับบ้าน จอดเดี๋ยวนี้นะ จอดดดดด'  แก้วโวยวายแล้วทุบตีโทโมะให้หยุดรถ  โทโมะที่หงุดหงิดก็จอดรถที่ข้างทางก่อนจะรวบมือแก้วเอาไว้ไม่ให้เธอโวยวาย

 

 

 

 

 

 

'หยุดดื้อสักทีได้มั้ยห๊ะ ชั้นไม่ใช่คนใจดีนะที่จะยอมเธอได้'  โทโมะว่าแล้วจ้องหน้าแก้วอย่างดุดัน

 

 

 

 

 

'คุณก็เลิกบังคับชั้นสิ  แล้วก็พาชั้นกลับบ้านด้วยชั้น ชั้นไม่อยากอยู่กับคุณ' แก้วตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะดิ้นไปมาให้หลุดจากมือโทโมะ  โทโมะที่แรงเยอะกว่าก็รวบตัวแก้วไปกอดไว้หวังให้เธอหยุดดิ้น

 

 

 

 

 

'ใครกันแน่ที่ชอบบังคับ ไม่ใช่เธอหรอ ชั้นอายุมากกว่าเธอเพราะงั้นเธอต้องฟังคำสั่งชั้น'  โทโมะที่กอดตัวแก้วไว้กระซิบลงที่ข้างหูของแก้วเป็นเชิงคำสั่ง ทำให้ร่างบางขนลุกทันที

 

 

 

 

 

 

'นั่งอยู่เฉยๆล่ะ ไม่งั้นชั้นทำมากว่ากอดแน่'  โทโมะที่ปล่อยแก้วให้เป็นอิสระแล้วสั่ง  แก้วมองอย่างขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'เหอะ พอหมดฤทธิ์ก็นี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ'  โทโมะจอดรถแล้วหันมามองร่างบางที่นอนหลับสนิทก็พูดขึ้นก่อนจะปรับเบาะให้เธอนอนสบายขึ้น แล้วปัดเส้นผมที่ปิดหน้าเธอออกอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

 

'ทำไมชีวิตชั้นต้องมาเจอกับเธอด้วยนะ แก้ว'  โทโมะพูดพลางมองใบหน้าสวยของแก้วที่หลับอยู่  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'อ๊ะ ที่นี้ที่ไหนน่ะ'  แก้วที่งัวเงียตื่นขึ้นมา ก็มองไปรอบๆที่ดูเหมือนจะเป็นทะเล ก่อนจะหันมามองที่ฝั่งคนขับก็ไม่พบโทโมะ

 

 

 

 

 

 

'ไปไหนของเขานะ อยากจะไปไหนก็ไปไม่เคยบอก คนบ้าเอ้ยย!' แก้วบ่นให้โทโมะพลางเปิดประตูรถลงมาตามหา

 

 

 

 

 

 

 

'นีคุณพาชั้นกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ ' แก้วที่เห็นโทโมะนั่งอยู่ริมทะเลก็เดินเข้าไปหาก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

'ตื่นแล้วก็โวยวายเลยนะ นั่งก่อนสิ'  โทโมะที่เห็นแก้วเดินเข้ามาโวยวาย ก็ดึงร่างบางให้นั่งลงข้างๆเขา

 

 

 

 

 

'เวลาที่ชั้นหงุดหงิดไ่ม่สบายใจ หรือเศร่้าใจก็จะชอบมานั่งเล่นที่นี่แหละมันทำให้ชั้นสบายใจเวลามองแล้วเลิกคิดเรื่องต่างๆด้วย และยิ่งตอนใกล้พระอาทิตย์ตกยิ่งมีความสุขมากเลยล่ะ' โทโมะที่นิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมาแล้วมองไปที่ทะเล แก้วมองใบหน้าสายหนุ่มที่ดูผ่อนคลายดูมีความสุขไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ต่อหน้าพวกคุณแม่ก็แอบยิ้มตามโทโมะ  ก่อนจะนั่งมองทะเลแล้วหลับตาพลางคิดเรื่องที่มีความสุขก็ยิ้มออกมา โทโมะหันมามองร่างบางที่นั่งข้างๆก็ยิ้มตามไปด้วย

 

 

 

 

 

 

'เวลาเธอไม่โวยวายหนิก็น่ารักเหมือนกันนะ'  โทโมะพูดขึ้นลอยๆ ทำให้แก้วลืมตาขึ้นมามองหน้าโทโมะทันที 

 

 

 

 

 

'อะไร? มองหน้าชั้นทำไม' โทโมะถามเมื่อเห็นแก้วมองหน้าตัวเอง

 

 

 

 

 

 

'แฟนคุณ เค้าไม่ว่าอะไรหรอที่คุณจะมาแต่งงานกับชั้น'  แก้วที่นิ่งสักพักก็ถามออกมา 

 

 

 

 

 

 

'ชั้นคุยกับเค้าแล้ว เค้าเข้าใจ เธอไม่ต้องคิดมากหรอก' โทโมะพูดแล้วนึกถึงพิมที่เข้าใจเขาทุกอย่าง

 

 

 

 

 

'แต่ชั้นไม่สบายใจ ที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณกับแฟนคุณไม่ได้อยู่ด้วยกัน'  แก้วพูดออกมาเศร้าๆ  ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมเธอเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

'เธอไม่ได้เป็นต้นเหตุสักหน่อย คุณแม่ต่างหากล่ะ'  โทโมะพูด แก้วหันมามองแล้วยิ้มบางๆ

 

 

 

 

 

 

'ชั้นขอโทษนะ ถ้าชั้นไม่กลับมาจากเมืองนอกคนที่แต่งงานกับคุณคงเป็นแฟนของคุณ'  แก้วพูดแล้วก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

 

'ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดเรื่องนี้ ชั้นไม่พาเธอกลับแน่' โทโมะขู่ แก้วเงยหน้าขึ้นมามองอย่างเคืองๆ

 

 

 

 

 

 

 

'ก็พาชั้นกลับสิ อยากกลับบ้านน ได้ยินมั้ยยย'  แก้วที่หมั่นไส้โทโมะก็พูดตะโกนใส่หูเขา  โทโมะที่นึกอยากแกล้งแก้วก็ลุกขึ้นแล้วอุ้มร่างบางไว้แนบตัว

 

 

 

 

 

 

'นี่คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยชั้นลงนะ'  แก้วดิ้นโวยวายไปมาแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

'ก็จะพาเด็กดื้อไปเล่นน้ำทะเลไง' โทโมะพูดแล้วทำม่าจะวิ่งลงไปทะเล  แก้วเหวอแล้วดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

'ไม่เอา ปล่อยเถอะนะขอร้องล่ะ'  แก้วที่ไม่อยากเปียกก็พูดขอร้องโทโมะ  ชายหนุ่มมองร่างบางที่กลัวก็ขำออกมา

 

 

 

 

 

'งั้นมาสัญญาก่อน ว่าจะไม่ดื้อไม่ชน และเชื่อฟังคำสั่งของชั้น'  โทโมะพูดต่อรอง  แก้วมองหน้าอย่างเคืองๆไม่ยอมพูด

 

 

 

 

 

 

'จะพูดไม่พูด  ถ้าไม่พูดจะปล่อยลงทะเลเดี๋ยวนี้ล่ะ/ว้ายยย สัญญาคะ สัญญา'  โทโมะที่เห็นแก้วไม่พูดก็ทำท่าจะโยนแก้วลงทะเล ร่างบางตกใจก่อนจะยอมพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

'ดีมาก ยัยเด็กดื้อ' โทโมะพูดแล้ววางแก้วลง  แก้วที่เป็นอิสระจากโทโมะแล้วก็ผลักชายหนุ่มออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

'คิดว่าชั้นจะเชื่อฟังคุณหรอ ไม่มีทางหรอก แบร่' แก้วพูดอย่างไม่ยอมแล้วแลบลิ้นใส่โทโมะอย่างไม่กลัว ก่อนจะวิ่งหนีโทโมะ  

 

 

 

 

 

 

'ยัยดื้อ อย่าให้ชั้นจับได้นะ จะตีให้เจ็บเลย' โทโมะที่วิ่งไล่จับแก้วจนเหนื่อยก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

'แน่จริง ก็มาจับให้ได้สิ ฮ่าๆๆๆ'  แก้วพูดอย่างสะใจก่อนจะหัวเราะออกมา โทโมะที่หมั่นไส้ก็รีบวิ่งไปคว้าตัวแก้วตอนที่เธอเผลอ

 

 

 

 

 

 

 

'จับได้แล้วว อย่างนี้มันต้องลงโทษ'  โทโมะที่คว้าตัวแก้วไปกอดไว้ก็พูดขึ้นสะใจ  แก้วได้แต่ดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

'คุณจะทำอะไร ว้ายย/จุ๊บ'  โทโมะที่กอดแก้วอยู่เสียหลัก ก่อนจะล้มทับร่างบางทำให้ปากของทั่งคู่ประกบกันทันที  แก้วที่โดนสัมผัสจากปากโทโมะก็ตาโต ก่อนจะผลักโทโมะออก 

 

 

 

 

 

'ขอโท.../ชั้นอยากกลับบ้าน' โทโมะที่กำลังจะพูดขอโทษก็ต้องกยุดเมื่อแก้วพูดออกมาเป็นเชิงสั่ง ก่อนจะเดินหนีโทโมะไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

'เป็นบ้าอะไรของเราเนี้ย จะเขินทำไม'  แก้วที่เดินหนีโทโมะออกมาจับที่ปากตัวเองแล้วพูดขึ้นมา พลางคิดถึงเรื่องที่โทโมะล้มทับเธอแล้วจูบกันก็เขินจนหน้าแดง ก่อนจะสะลัดความรู้สึกนั้นออกไปแล้วขึ้นรถไปนั่งรอโทโมะทันที

 

 

 

---

มาอัพแล้ววว ยังมีคนอ่านอยู่มั้ยฮะ 

อย่าพึ่งหายกันไปไหนเน้ออ  พอดีที่บ้านฝนตกไม่กล้าเปิดคอมเลย

เอาเป็นว่าจะเข้ามาอัพให้บ่อยๆละกันน๊าาา 

#ปวดแขน เนื่องจากไปยึดพื้นมา งืออออ