[ Got7 x You ] Mad ปีศาจที่น่าหลงไหล

1-Mark

     ตึง! ตึง!!

     คุณเดินเข้ามาในมุมตึกหนึ่งในเมืองใหญ่ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่ด้วยความที่ว่าคุณตามเสียงบางอย่างมาจากห้องนอนของคุณ มันน่าประหลาดที่คุณได้ยินมันแต่กล้าที่จะเข้าใกล้มันมากขนาดนี้

     'หึ...'

     เสียงหัวเราะเบาๆจากใครบางคนดังขึ้นจนคุณเริ่มหวาดระแวงมากในตอนนี้

     "นั่นใคร..." คุณเอ่ยถามออกมาอย่างหวาดกลัวพร้อมหันมองต้นเสียงที่พยายามพูดอะไรบางอย่างแต่ฟังไม่ค่อยถนัดนัก

     "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใครหรืออะไร ฉันรู้แค่ว่า ฉันไม่ได้จะมาก่อกวนนะค่ะ ฉันมาตามเสียงประหลาดๆ ถ้าฉันไม่มา มันจะหลอกหลอนฉันทั้งคืนแน่ๆ"
คุณเอ่ยออกมาเพื่อให้ตัวเองหายกลัว เพราะการแสดงความกล้ามันทำให้ความกลัวลดลงจริงๆ

     "อย่าคิดจะต่อรองกับสิ่งที่มองไม่เห็นไปหน่อยเลย"

     'ขวับ!!'

     คุณหันไปมองชายคนหนึ่งที่ยืนพิงกำแพงอยู่ไม่ไกลตัวมากนัก ร่างกายของเขาอยู่ในความมืดมิด เพราะที่แห่งนี้ไม่มีแม้แต่แสงไฟ

     "คุณ...เป็นใครคะ?"

     "เธอไม่อยากรู้จักฉันหรอก"

     "ฉันถามค่ะ"

     คุณทำเสียงจริงจังก่อนที่ชายคนนั้นจะเคลื่อนร่างกายมาที่หน้าคุณอย่างรวดเร็วจนคุณต้องตกใจ

     "ก็บอกแล้วไง...เธอไม่อยากรู้จักฉันหรอก" คนตัวสูงพูดจบก็ใช้มือหนาจับเข้าที่คอคุณแล้วบีบเต็มแรงจนน่ากลัว

     "อ๊ะ!! ปล่อยนะ!!!"

     คุณพยายามแกะมือและสะบัดร่างกายให้หลุดพ้นจากชายผู้ลี้ลับคนนี้

     "เธอจะได้รู้จักฉันก็ต่อเมื่อเธอไม่ใช่คนแล้วเท่านั้น"

     "ฉันรู้นะ!! ว่าคุณไม่ได้อยากฆ่าฉัน"

     ชายตรงหน้าชะงักต่อคำพูดของคุณในทันที

     "ถึงที่นี่จะมืดสนิทแต่ฉันเก็นแววตาของคุณค่ะ แววตาของคุณ เศร้าจัง"

เขาทำการปลดปล่อยมือจากขอของคุณอย่างไม่น่าเชื่อ

     "ฉันเกลียดผู้หญิงที่ต้องการฉันแค่ภายนอก ทุกคนรู้ว่าฉันไม่ใช่คน เขาก็หาวิธีกำจัดฉัน!!!" เขาเอ่ยออกมาพร้อมร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ

     "คุณใจเย็นๆนะ...ฉันคนนึงที่รู้ว่าคุณไม่ใช่คนตั้งแต่แรก ฉันจะไม่หาทางหนีจากคุณค่ะ ฉันสัญญา"

     คุณยิ้มให้เขาอย่างใจเย็น จนชายตรงหน้ายอมมองคุณอย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆเข้าใกล้คุณเรื่อยๆ

     "เธอไม่กลัวตัวประหลาดอย่างฉันแน่นะ?"

     เขาถามย้ำอย่างเอาความมั่นใจ

     "ค่ะ"

     สิ้นสุดคำตอบ ชายผู้นี้ก็ขยับใบหน้าเข้าใกล้คุณแล้วค่อยๆประกบริมฝีปากอย่างอ่อนโยน

คุณได้สัมผัสความละมุนของรสจูบของเขาอย่างน่าอัศจรรย์

     และไม่นาน...

     ที่แห่งนี้ก็สว่างสไว

     และสวยงามต่างจากครั้งแรกที่คุณเดินเข้ามา

     "ชอบมั้ย?"

     และเมื่อเขาถอดริมฝีปากออก...

     คุณค่อยๆมองใบหน้าของเขา เพราะบางทีเขาอาจจะมีปมเรื่องของใบหน้า

     "0///0"

     แต่เปล่าเลย

     เมื่อคุณเห็นหน้าเขา

     ที่หล่อเหลาปานเทพบุตรขนาดนี้

     "ฉันชื่อมาร์ค...ขอบคุณนะที่สัญญาจะไม่ทิ้งฉัน"

     "มาร์ค...หรอ?"

     "ฉันขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ"

     "แต่ฉันจะเป็นลม~"

     คุณไม่เพียงพูดเฉยๆที่ไหน ตอนนี้คุณกำลังจะร่วงลงที่พื้นแล้วจริงๆ

     "เห้ยคุณ!!" เขารีบมาประคองร่างคุณทันที "เป็นลมเลยอ่อ เราคงหน้าตาแย่มากสินะ" เขาบอกกับตัวเอง "แต่เธอน่ารักดีนะ..."