Question คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ

 
ตอนที่ 1
“บทรักในอดีต”
 
        “นี่ฟางตื่นได้แล้วนะป๊อปมาแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มที่มีเสน่ห์ชวนลุ่มหลงของ ‘แฟน’ ของเธอท้าวเข้ามาเขย่าตัวเธอให้หลุดจากห้วงนิทราขนาดนอนรอเขาไปซื้อของให้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางขอนอนต่อได้ไหมอะพี่ป๊อป ฟางง่วงจริงๆนะ” หญิงสาวลุกขึ้นมาส่งเสียงงัวเงียๆด้วยหน้าตาของคนพึ่งตื่นนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ แต่ต้องกินข้าวเย็นก่อนนะ” ผู้ที่ใช้นามว่า แฟน ของเธอในตอนนี้เขากำลังแกะถุงสปาเก็ตตี้ที่เธอฝากให้เขาซื้อให้ตอนลงไปข้างล่างที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งอยู่บนโต๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หืม น่ากินจังเลย” ฟางเดินไปที่โต๊ะเพื่อดูว่าเขาซื้ออะไรมาบ้างนอกจากอาหารที่เธอฝากซื้อมาเพียงอย่างเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปซื้อขนมปังกับนมมาให้กินก่อนไปเรียนวันพรุ่งนี้ด้วยนะ” แฟนหนุ่มของเธอส่งยิ้มหวานให้อย่างที่ทำเป็นประจำทุกวันแล้วตักอาหารของตัวเองเข้าปาก
 
           
 
 
 
 
 
 
 
 
 
      “จ้ะเอ๋!/ กรี๊ด!” เสียงทุ้มนุ่นของแฟนคนเดิมของเธอดังขึ้น สร้างความตื่นตกใจให้กับเธอเป็นอย่างมาก เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่อยู่มหา’ลัยและเธอก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งเช่นเดียวกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังตกใจอะไรง่ายๆเหมือนเดิมเลยนะแฟนป๊อปเนี่ย” เขายีหัวของเธอเล่นเบาๆเพื่อสร้างความอิจฉาให้แก่เพื่อนสาวทั้ง 2 คนของเธออย่างเช่นเคย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากมีแฟนแบบพี่ป๊อปบ้างจัง หล่อ น่ารัก เรียนเก่ง ดูดีไปหมดเลยอะ” จินนี่ เพื่อนสาวที่ชอบออกตัวแสดงความอิจฉาแบบนี้มาก่อนเพื่อนอีกคนอย่างพิมเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิ ถ้ามีนะจะดูแลดีๆไม่ให้หนีไปไหนเลย” พิมส่งยิ้มหวานให้เธอและป๊อปปี้เหมือนทุกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ก็ 5 โมงกว่าแล้วพี่ขอพาตัวแฟนพี่กลับก่อนนะ” ป๊อปปี้ส่งยิ้มให้เพื่อนสาวทั้ง 2 คนของเธอก่อนจะเดินจูงมือเธอขึ้นรถกลับคอนโดของเขา
 
           
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
      “วันนี้ฟางอยากกินอะไรเดี๋ยวป๊อปเลี้ยง” แฟนหนุ่มของเธอยังคงปฏิบัติดีกับเธอเสมอมาและตลอดเวลาด้วยจนทำให้เธอคิดว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหนแน่นอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้ฟางเลี้ยงดีกว่า พี่เลี้ยงฟางมาเยอะแล้ว” เธอยิ้มหวานให้แฟนหนุ่มแล้วเดินเคียงข้างกันมาเรื่อยๆจนมาอยู่ที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาร้านนี้ไหมฟาง” เขาหันมาถามเธอที่ยืนมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยดั่งทุกครั้งที่มากินข้าวด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วแต่พี่เลยค่ะ” และแล้วเธอกับเขาก็พากันเดินเข้าร้านแห่งนั้นไป เธอกับเขาก็ยังคงปฏิบัติใส่ใจกันดีทุกประการเหมือนครั้งแรกที่พบกัน
         
         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
      “วันนี้พี่มีเรียนดึกด้วยนะอาจจะกลับเช้าเลย” เขาเดินมานั่งข้างๆเธอที่นั่งกดโทรศัพท์มือถือเพื่อดูความเป็นมาในโลกออนไลน์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอีกแล้วหรอคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาถามแฟนหนุ่มที่จ้องหน้าเธออยู่แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่มีงานด้วยน่ะ ขอโทษนะครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้นอนด้วยกันเหมือนเดิมแล้ว” เขายิ้มให้เธอพร้อมกับกดมือยีหัวเธอเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางรักพี่นะคะ พี่ห้ามทิ้งฟางไปมีคนอื่นนะ” นี่คือประโยคที่เธอพูดกับเขาทุกครั้งที่เขาบอกว่ามีเรียนดึกเป็นประจำในช่วงนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่รักฟางจะตาย พี่ไม่ทิ้งฟางไปมีคนอื่นหรอก” เขายิ้มให้แล้วประกบฝีปากของเขาเข้าหาเธอย่างเช่นประจำที่เขามักเป็นฝ่ายจู่โจมปากของเธอเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อือ…” เสียงครางเบาๆออกมาจากตัวของเธอเองลิ้นของเขาตวัดเข้ามาควาญหาความหวานจากโพรงปากของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หวานจัง พี่รักฟางนะ รักที่สุดเลย” พูดเสร็จเขาก็ประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับเธอเหมือนเมื่อกี้ที่เขาทำและวันหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิมด้วย
 
           
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฝากด้วยน้าาาา
 
ฮิฮิ ><
 
 
 
 
 
สัญญาา! เรื่องนี้จะไม่ดองง T^T