Question คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ

 

ตอนที่ 1

“บทรักในอดีต”

 

        “นี่ฟางตื่นได้แล้วนะป๊อปมาแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มที่มีเสน่ห์ชวนลุ่มหลงของ ‘แฟน’ ของเธอท้าวเข้ามาเขย่าตัวเธอให้หลุดจากห้วงนิทราขนาดนอนรอเขาไปซื้อของให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางขอนอนต่อได้ไหมอะพี่ป๊อป ฟางง่วงจริงๆนะ” หญิงสาวลุกขึ้นมาส่งเสียงงัวเงียๆด้วยหน้าตาของคนพึ่งตื่นนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ แต่ต้องกินข้าวเย็นก่อนนะ” ผู้ที่ใช้นามว่า แฟน ของเธอในตอนนี้เขากำลังแกะถุงสปาเก็ตตี้ที่เธอฝากให้เขาซื้อให้ตอนลงไปข้างล่างที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งอยู่บนโต๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หืม น่ากินจังเลย” ฟางเดินไปที่โต๊ะเพื่อดูว่าเขาซื้ออะไรมาบ้างนอกจากอาหารที่เธอฝากซื้อมาเพียงอย่างเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปซื้อขนมปังกับนมมาให้กินก่อนไปเรียนวันพรุ่งนี้ด้วยนะ” แฟนหนุ่มของเธอส่งยิ้มหวานให้อย่างที่ทำเป็นประจำทุกวันแล้วตักอาหารของตัวเองเข้าปาก

 

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      “จ้ะเอ๋!/ กรี๊ด!” เสียงทุ้มนุ่นของแฟนคนเดิมของเธอดังขึ้น สร้างความตื่นตกใจให้กับเธอเป็นอย่างมาก เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่อยู่มหา’ลัยและเธอก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งเช่นเดียวกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยังตกใจอะไรง่ายๆเหมือนเดิมเลยนะแฟนป๊อปเนี่ย” เขายีหัวของเธอเล่นเบาๆเพื่อสร้างความอิจฉาให้แก่เพื่อนสาวทั้ง 2 คนของเธออย่างเช่นเคย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากมีแฟนแบบพี่ป๊อปบ้างจัง หล่อ น่ารัก เรียนเก่ง ดูดีไปหมดเลยอะ” จินนี่ เพื่อนสาวที่ชอบออกตัวแสดงความอิจฉาแบบนี้มาก่อนเพื่อนอีกคนอย่างพิมเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิ ถ้ามีนะจะดูแลดีๆไม่ให้หนีไปไหนเลย” พิมส่งยิ้มหวานให้เธอและป๊อปปี้เหมือนทุกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็ 5 โมงกว่าแล้วพี่ขอพาตัวแฟนพี่กลับก่อนนะ” ป๊อปปี้ส่งยิ้มให้เพื่อนสาวทั้ง 2 คนของเธอก่อนจะเดินจูงมือเธอขึ้นรถกลับคอนโดของเขา

 

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      “วันนี้ฟางอยากกินอะไรเดี๋ยวป๊อปเลี้ยง” แฟนหนุ่มของเธอยังคงปฏิบัติดีกับเธอเสมอมาและตลอดเวลาด้วยจนทำให้เธอคิดว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหนแน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ฟางเลี้ยงดีกว่า พี่เลี้ยงฟางมาเยอะแล้ว” เธอยิ้มหวานให้แฟนหนุ่มแล้วเดินเคียงข้างกันมาเรื่อยๆจนมาอยู่ที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาร้านนี้ไหมฟาง” เขาหันมาถามเธอที่ยืนมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยดั่งทุกครั้งที่มากินข้าวด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแต่พี่เลยค่ะ” และแล้วเธอกับเขาก็พากันเดินเข้าร้านแห่งนั้นไป เธอกับเขาก็ยังคงปฏิบัติใส่ใจกันดีทุกประการเหมือนครั้งแรกที่พบกัน

         

         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      “วันนี้พี่มีเรียนดึกด้วยนะอาจจะกลับเช้าเลย” เขาเดินมานั่งข้างๆเธอที่นั่งกดโทรศัพท์มือถือเพื่อดูความเป็นมาในโลกออนไลน์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอีกแล้วหรอคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาถามแฟนหนุ่มที่จ้องหน้าเธออยู่แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่มีงานด้วยน่ะ ขอโทษนะครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้นอนด้วยกันเหมือนเดิมแล้ว” เขายิ้มให้เธอพร้อมกับกดมือยีหัวเธอเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักพี่นะคะ พี่ห้ามทิ้งฟางไปมีคนอื่นนะ” นี่คือประโยคที่เธอพูดกับเขาทุกครั้งที่เขาบอกว่ามีเรียนดึกเป็นประจำในช่วงนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางจะตาย พี่ไม่ทิ้งฟางไปมีคนอื่นหรอก” เขายิ้มให้แล้วประกบฝีปากของเขาเข้าหาเธอย่างเช่นประจำที่เขามักเป็นฝ่ายจู่โจมปากของเธอเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อือ…” เสียงครางเบาๆออกมาจากตัวของเธอเองลิ้นของเขาตวัดเข้ามาควาญหาความหวานจากโพรงปากของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หวานจัง พี่รักฟางนะ รักที่สุดเลย” พูดเสร็จเขาก็ประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับเธอเหมือนเมื่อกี้ที่เขาทำและวันหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิมด้วย

 

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฝากด้วยน้าาาา

 

ฮิฮิ ><

 

 

 

 

 

สัญญาา! เรื่องนี้จะไม่ดองง T^T