เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไปนะ ไอ้คนหลอกลวง”สิ้นเสียงตะโกนว่าของป๊อปปี้ โทโมะก็ถูกชกกระเด็นจนล้มลงก่อนที่
แก้วจะรีบเข้าไปประคองชายหนุ่มขึ้นมาด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆก่อนเถอะป๊อป อย่างน้อยพี่โทโมะเค้าก็มีเหตุผลนะ”แก้วพยายามอธิบายไม่ให้เพื่อนรัก
ของเธอต้องโกรธไปมากกว่านี้
 
 
 
 
 
 
 
“มันจะมีเหตุผลอะไรมากไปกว่าเห็นพวกเราเป็นตัวตลกล่ะแก้ว หลอกพวกเรามาแล้วกี่ครั้ง ครั้งนี้ก็
คงไม่ต่างกัน พวกนายนี่มันไว้ใจไม่ได้หน้าซื่อใจคดออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วก็เลิกยุ่ง
กับแก้วซะ”ป๊อปปี้เดือดจัดตรงเข้ามาเอาเรื่องโทโมะต่อ เพราะหลังจากจัดการเรื่องที่แก้วถูกทำร้า
ยกับเนโกะโทโมะเลือกจะเดินหน้าและมาขอโทษพวกของป๊อปปี้ที่โกหก แต่พอโทโมะอธิบาย
ไม่ทันจบป๊อปปี้ไม่รอช้าพุ่งเข้ามาชกหน้าโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ พรากพ่อ แม่ลูกออกจากกันน่ะ”ฟางที่ทราบเรื่องจากเนโกะก็รีบบุก
เข้ามาถึงบ้านป๊อปปี้พร้อมกับธามไทและมดที่ดึงดันจะตามมาด้วยทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะยังไม่ตายนี่มันเรื่องอะไรกันคะมดงงไปหมดแล้ว”มดรีบถามโทโมะขึ้นเมื่อเห็นโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“หัดทำเป็นไม่รู้ซักเรื่องได้มั้ยเห็นมั้ยเนี่ยว่าตอนนี้เราต้องช่วยกันห้ามไม่ให้เค้ามีเรื่องกันก่อน
น่ะ”ธามไทว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แห่เข้ามาในบ้านแบบนี้ก็ดีละ มาดูน้ำหน้าได้คนลวงโลกที่โกหกว่าตัวเองตายซะสิ กล้ามากนะที่
ทำแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นว่าสิ่งที่โทโมะทำเค้ามีเหตุผลพอนะที่เค้าจำเป็นทำแบบนั้นน่ะ ใจเย็นๆก่อนเถอะ”ฟางนิ่ง
ซักพักก่อนที่จะพูดขึ้นต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอไม่ตกใจอะไรเลยรึไงที่เห็นญาติตัวเองไม่ตายแบบนี้ อ๋อ รึว่ารู้ตั้งแต่ต้นอยู่แล้วว่าโทโมะไม่
ตายแล้วยังมีหน้ามาหลอกจัดงานศพปลอมๆไหนจะทำให้เพื่อนชั้นเสียใจซ้ำแล้วซ้ำอีก สนุกมาก
มั้ยที่เห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นของเล่นหลอกคนอื่นซ้ำๆให้เจ็บแบบนี้น่ะ ห้ะ”ป๊อปปี้มองฟางที่
ไม่มีท่าทีตกใจก็รู้ทันทีว่าเธอรู้เรื่องแล้วก็รีบว่าออกมาอย่างแรงพร้อมกับเดินหนีทุกคนไปจากตรง
นั้นทันที ฟางตกใจไม่รอช้ารีบวิ่งไปรั้งไม่ใช่ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
แต่ป๊อปปี้ไม่สนใจผลักฟางล้มลงกับพื้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย มันไม่มากไปหน่อยหรอที่ทำกับฟางแบบนี้ ฟางเค้าเป็นผู้หญิงนะ”ธามไทตกใจก่อนที่รีบไป
ประคองฟางขึ้นมาแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป โฟร์ว่าพี่ทำเกินไปหน่อยรึเปล่า โฟร์เข้าใจนะว่าพี่โกรธมากแค่ไหนแต่ก็ไม่ควรทำแบบ
นี้”โฟร์ตกใจและนรีบช่วยพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องใจอ่อนเลยนะยัยโฟร์ นี่คงจะแกล้งบีบน้ำตาล่ะสิ เงียบทำไมล่ะ ทำไมไม่โวยวายเหมือน
ทุกครั้งล่ะ ด่าชั้นสิเรียกค่าเสียหายจากชั้นสิ อย่างที่เธอเคยทำไงล่ะ”ป๊อปปี้ที่โกรธจัดไม่สนใจว่า
ฟางต่อไปแต่ต้องชะงักเมื่อสบตากับตากลมโตที่เริ่มร้องไห้ออกมาไม่โวยวายและว่าอะไรป๊อปปี้
เหมือนครั้งก่อนๆทำให้ป๊อปปี้อดคิดถึงตอนที่ฟางยังความจำเสื่อมไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าสิ่งที่พี่โทโมะทำมันผิด แต่ที่เค้าต้องปกปิดเรื่องนี้ไว้เพราะมันมีเหตุจำเป็น ขอร้องล่ะป๊อปปี้
ช่วยหยุดฟังเหตุผลบ้างได้มั้ย นายเคยเป็นคนใจเย็นมีเหตุผลกว่านี้ไม่ใช่รึไง ฟังกันหน่อยสิ”ฟาง
ลุกขึ้นมาแล้วรีบจับข้อมือชายหนุ่มก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่ชั้นต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะพวกเธอนั่นล่ะ”ป๊อปปี้มองมือของฟางที่จับตัวเองก็ชะงักก่อนจะปรับ
สีหน้าตัวเองให้ทำเป็นไม่สนใจก่อนที่จะสะบัดตัวเองออกจากการเกาะกุมแล้วเดินหนีทุกคนไปที่รถ
แล้วขับออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟางจะไปไหนน่ะ/จะไปตามป๊อปปี้กลับมาพูดให้รู้เรื่องน่ะสิฟางรู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหน”ธามไทรีบถาม
ฟางเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังตามไปก่อนที่ฟางจะพูดแล้วรีบกลับไปเอารถก่อนที่จะขับรถออกไป
ตามหาป๊อปปี้ที่บ้านแทนรักทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนสิโฟร์ เอ่อ ขอชั้นเข้าไปในบ้านหน่อยได้มั้ย วันนี้วันเสาร์ชั้นอยากเล่นกับเด็กๆน่ะ/ไม่ได้
นะธาม ธามจะมายุ่งกับคนพวกนี้อีกทำไม”เมื่อฟางและป๊อปปี้ไปแล้ว ธามไทรีบเดินเข้าไปหาโฟร์
แล้วรีบขอก่อนที่มดจะไม่พอใจรีบห้ามพลางรีบเข้ามาคล้องแขนแสดงความเป็นเข้าของ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่านายกลับไปดีกว่านะธาม เพราะแถวนี้คงจะมีคนไม่พอใจแน่ๆที่นายมายุ่งกับคนที่นี่/ใช่ พวก
ผู้หญิงมีตำหนิชอบแย่งสามีชาวบ้านแบบนี้ คงจะรู้ตัวนะว่าสามีของเพื่อนไม่ควรจะเข้ามายุ่ง”โฟร์
มองทั้งคู่แล้วนิ่งเงียบก่อนที่จะพูดมดรีบสวนกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ ที่บอกว่าสามีชาวบ้านห้ามเข้ามายุ่งเนี่ย ควรจะบอกตัวเองไม่ดีกว่าหรอ เพราะไอ้ที่ทำอยู่น่ะ
มันก็ไม่ต่างอะไรกับสิ่งที่เธอกล่าวหายัยโฟร์เพื่อนชั้นหรอกนะ ยัยหน้าไม่อาย”เฟย์ที่เห็นมดว่าโฟร์
ก็ไม่รอช้าเดินปรี่เข้ามาว่ามดทำให้เขื่อนที่ยืนอยู่นั้นห้ามแทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกว่าชั้นหรอ อยากโดนดีรึไง/ก็ลองดูสิ แต่บอกเลยนะว่าชั้นน่ะสู้คน และถ้าทำร้ายชั้นก่อน ชั้น
ให้พ่อชั้นมาเล่นงานคืนแน่ๆ”มดโวยวายจะเอาเรื่องเฟย์แต่เฟย์ไม่สนใจสวนกลับไปอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์อย่ามีเรื่องกันดีกว่านะ/ทำไมถึงจะมีไม่ได้ มันว่าเพื่อนเฟย์นะ เฟย์เห็นหลายรอบแล้วนะที่
ว่ายัยนี่ว่าโฟร์เฟย์ไม่ยอมหรอกพี่เขื่อน เพื่อนใครใครก็รัก และอีกอย่างเธอก็น่าจะรู้ตัวเองไว้ซะว่า
เที่ยววิ่งไล่ตามผู้ชายที่เค้าไม่รักน่ะมันน่าอายแค่ไหน”เขื่อนพยายามปรามอดีตภรรยาก่อนที่เฟย์จะ
รีบย้อนว่าไปอย่างไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อธามมาเล่นกับพวกเรามั้ยฮะ ทรีกำลังจะเล่นวิ่งไล่จับกับวันแล้วก็ทู/ใช่ค่ะ ทูอยากเล่นกับพ่อธา
มอีก พ่อธามเป็นคนไล่พวกเรานะคะ”ทรีและทูเดินมาจับมือธามไทคนละข้างพลางพูดชวนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากเล่นกับพ่อหรอครับ ได้สิ พ่ออยากเล่นกับพวกเราพอดี โฟร์ลูกเป็นคนขอหวังว่าเธอคงไม่
ขัดนะ”ธามไทยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกๆไม่เกลียดตนก่อนที่จะขออนุญาตติโฟร์แล้ววิ่งไปที่หลัง
บ้านกับแฝด3 โฟร์ส่ายหน้าเบาๆก่อนที่จะเดินตามไปดูลูกๆ ราวกับเป็นครอบครัวที่แสนอบอุ่นทำให้
มดยิ่งไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงล่ะธามกลับมานะ กลับไปตามยัยฟางก่อนสิ ยัยฟางก็อีกคนไปเที่ยวตามใครก็ไม่รู้อีก ใช้ไม่
ได้เลยจริงๆ”มดเห็นทุกอย่างไม่เป็นตามที่ตัวเองต้องการก็โวยวายและพาลว่าถึงฟาง
 
 
 
 
“พี่ว่ามดกลับไปก่อนดีกว่านะ ตอนนี้ทุกอย่างก็เคลียร์แล้ว พี่อยากจะอยู่กับลูกเมียแล้วก็น้องสาวพี่
หวังว่าเราคงเข้าใจนะ”โทโมะที่โอบเอวแก้วและเนโกะคนละข้างก็พูดขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าไปใน
บ้านกับ2สาวทันที
 
 
 
 
 
 
“ว้าย กลายเป็นหมาหัวเน่าซะงั้น ก็แบบนี้ล่ะนะไล่ตามของที่ไม่ใช่ของตัวเองตลอดสุดท้ายก็อยู่ตัว
คนเดียว เห้อ ปล่อยวางซะบ้างนะ สาวๆสวยๆแบบเธอเดี๋ยวก็หาคนดีๆมาดามใจได้เองล่ะ พี่กิ๊ปซี่คะ
ส่งแขกด้วยค่ะ”เฟย์ยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจก่อนที่จะบอกกิ๊ปซี่ให้ไล่มดกลับไปแล้วเดินตามโฟร์
ไปที่ทางหลังบ้านโดยมีเขื่อนตามไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
“กล้าเป็นศัตรูกับชั้นงั้นเรอะ”มดพึมพำด้วยความแค้นใจก่อนที่จะเดินกลับไปอย่างหัวเสียเพียง
ลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ แต่จะว่าไปก็อดสงสารพี่มดไม่ได้เหมือนกันนะคะ พี่มดคงจะเสียใจมากจนทำนิสัยแบบนี้/
แหมเนโกะ อย่าสงสารเลยดีกว่า ยัยนั่นทำตัวเองแท้ๆ จริงสิคะพี่โทโมะ แล้วที่พี่ยอมเปิดเผยตัว
เองว่าไม่ตายแบบนี้ แล้วคนร้ายที่ลอบทำร้ายพี่ล่ะคะ พี่รู้แล้วหรอว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังนี้
หรอคะ”เนโกะมองตามหลังมดที่ดินกลับไปยังฝั่งวิลล่าของฟางเองเพียงลำพังก็อดที่จะสงสารไม่
ได้จนแก้วต้องรีบปรามก่อนจะถามถึงเรื่องราวของโทโมะต่อ
 
 
 
 
 
 
“พี่ให้นักสืบตามเรื่องนี้ไปสักพักหลังจากที่พี่ถูกลอบทำร้ายแล้วล่ะ และหลังจากที่พี่แกล้งตายที่
โรงพยาบาลพี่ก็ให้ฟางและก็ธามไทช่วยกันตามเรื่องนี้ จนทำให้รู้ว่าคนที่ก่อความวุ่นวายให้ห้างพี่
มาตลอดไม่ใช่พวกพ่อค้าที่พี่ไม่ไล่ซื้อที่ แต่เป็นกลุ่มเดียวกับที่ทำร้ายยัยฟางจนความจำเสื่อมแล้ว
ต้องมาอยู่กับป๊อปปี้ที่นี่มาแล้วครั้งนึง แต่พี่คิดไม่ออกว่าทำไมคนที่บงการถึงรู้เรื่องราวของพี่กับฟาง
ละเอียดมาก จนถึงรู้ถึงนิสัยส่วนตัวและสถานที่ที่พี่กับฟางชอบไปเวลาว่าง”โทโมะพูดความจริง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิคะ แก้วเองก็สงสัยอย่างที่พี่โทโมะคิดเหมือนกัน เอาเป็นว่าอย่าเครียดมากกับการตามหา
ตัวคนร้ายนะคะ แก้วจะอยู่ข้างพี่ช่วยพี่ตามหาคนร้ายที่ทำร้ายพี่และนีระสิงห์กรุ๊ปให้ได้เลย”แก้ว
ตอบก่อนที่จะกุมมือคนรักแล้วพูดขึ้นอย่างแน่วแน่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ขับรถประสาอะไรของเธอห้ะ เป็นบ้าไปแล้วรึไง นี่ถ้าชั้นเบรกไม่ทันแล้วเกิดขับรถชนกันกับรถ
ของเธอจะว่ายังไง”
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
ขณะที่รถของป๊อปปี้ที่ถูกรถของฟางขับปาดมาขวางทำให้ชายหนุ่มรีบลงจากรถลงมาแล้วเดินตรง
เข้ามาเอาเรื่องฟาง
 
 
 
 
 
 
“ก็พูดไม่รู้เรื่องงี่เง่าแถมยังหนีมาดื้อๆแบบนี้ชั้นก็อยากจะมาเคลียร์ให้ชัดเจนยังไงล่ะ”ฟางลงมา
จากรถแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่มีอะไรที่จะต้องพูดอีกแล้ว บอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่าต่างคนต่างอยู่”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้ว
พูดพลางเบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เรื่องของพี่โทโมะกับแก้ว/ไม่มีเรื่องของพวกนั้น2คนเด็ดขาด ถึงจะมีชั้นก็ขอลาดขาดไม่อยาก
ไปยุ่งด้วย ถ้ายัยนั่นเลือกผู้ชายเฮงซวยที่ดีแต่หลอกลวงให้ตัวเองต้องเสียใจไปแบบนั้นชั้นก็ไม่มี
อะไรจะต้องพูดอีกแล้ว เพราะชั้นเองก็เบื่อ เบื่อที่จะต้องเข้ามายุ่งกับครอบครัวของพวกเธอ ถ้าเค้า
เลือกความหวังดีและเป็นห่วงจากเพื่อนอย่างชั้น ชั้นก็ยินดะดูแลเลี้ยงหลานขั้นในท้องแก้วแทนไอ้
พ่อเฮงซวยคนนั้นซะ”ฟางพยายามอธิบายให้ป๊อปปี้ใจเย็นลง แต่ชายหนุ่มไม่ฟังและว่ากลับไป
อย่างไม่สนอะไรทั้งนั้น
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ฟางที่ไม่พอใจที่ป๊อปปี้ว่าญาติตัวเองก็ตบหน้าชายหนุ่มจนหัน
 
 
 
 
 
 
 
“งี่เง่าที่สุด นี่น่ะหรอคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของไร่จิระคุณ พ่อเลี้ยงเจ้าเสน่ห์แห่งปากช่อง เอาแต่ใจ
เหมือนเด็กๆไม่เคยจะเปิดใจ จมอยู่กับอดีตทิฐิบ้าๆ พี่โทโมะเค้ามีเหตุจำเป็นต้องทำมันไปก็ไม่เคย
ฟัง ยังจะไล่ขัดขวางทำลายความรักของเพื่อนไปอีก คนบ้าไม่มีเหตุผล นี่ถือว่าโชคดีแล้วที่ไม่ต้อ
งหลวมตัวไปแต่งงานกันเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา ไม่อย่างงั้นชั้นต้องปวดหัวมากกว่านี่แน่ๆที่ได้สามี
เป็นเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้”ฟางโพล่งออกมาอย่างเหลืออดกับท่าทีที่เอาแต่ใจของป๊อปปี้จนเผลอ
เล่าถึงเรื่องราวตอนแต่งงานออกมา
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ว่ายังไงนะ/ไม่มีอะไร ปล่อยนะ”ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่จะทวนถามฟางอีกครั้งแต่ฟางอึกอักไม่
ยอมตอบก่อนจะเดินหนีชายหนุ่มไม่รอช้าให้ฟางหนีไปที่รถรีบคว้าร่างบางไว้ทันที ปัง แต่แล้วจู่ๆก็มี
ใครบางคนยิงปืนมาทางป๊อปปี้และฟางทำให้ป๊อปปี้ที่ยื้อยุดอยู่กับฟางถูกยิงเฉี่ยวที่แขน
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางระวัง มาทางนี้”ป๊อปปี้และฟางตกใจก่อนที่ชายหนุ่มจะได้สติรีบดึงฟางหนีคนร้ายที่โผล่ออก
มาจากที่ซ่อนแล้วรีบวิ่งเข้าไปยังป่าละเมาะที่อยู่ข้างทางที่เปลี่ยวและรกจนต้นไม้ใบไม้มีมากและ
ขึ้นสูง
 
 
 
 
 
 
“บ้าจริงทำไมพวกนั้นถึงไม่ยอมปล่อยพวกเราไปนะ ว้าย”ฟางที่วิ่งตามแรงลากของป๊อปปี้ก็อดที่บ่น
ออกมาไม่หยุดแต่แล้วต้องร้องออกมาเมื่อตกใจกับเสียงกระสุนปืนที่ดังและยิงเฉี่ยวเธอกับป๊อปปี้
ไปโดนต้นไม่ข้างทาง
 
 
 
 
 
“อย่าพึ่งพูดมาตอนนี้เลย ตอนนี้เราต้องช่วยกันหนีจากไอ้คนร้ายที่ทำร้ายเธอก่อน เพราะที่แน่ๆ
เหมือนจะมีมากัน2คนนะ”ป๊อปปี้เห็นฟางร้องวี้ดว้ายด้วยความกลัวก็รีบพูดด้วยน้ำเสียงที่เจือความ
เป็นห่วงอยู่ลึกๆออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกนั้นกะจะฆ่าเธอให้ตายเลยรึไง บ้าชะมัด เห้ย/กรี๊ดด”ป๊อปปี้ตอบฟางก่อนที่จะพาฟางวิ่ง
เข้าไปในตัวป่าที่เริ่มลึกแต่แล้วทั้งคู่ต้องร้องเมื่อเสียหลักกลิ้งลงไปในเนินเขาที่วิ่งมาด้วยกันทันที
 
 
 
 
 
 
 
"ครับนาย ตอนนี้คุณหนูนันท์ตกเขาไปพร้อมกับไอ้คนที่มาช่วยแล้วครับ ครับ พวกเราจะตาเก็บศพ
พวกนี้แล้วทำเหมือนมันเป็นอุบัติเหตุแน่นอนครับ"คนร้าย2คนที่วิ่งมายังที่ท่าฟางกับป๊อปปี้ตกลง
ไปรีบโทรหาเจ้านายทันที
 
 
 
 
ใครทำร้ายป๊อปฟาง?
 
แล้วคู่ที่ทะเลาะกันงอนกันจะดีกันมั้ย?
 
 
ขอโทษน้าาา กลับบ้านดึกทุกวันเลยช่วงหลังๆนี้ แล้วก็ไม่มีเวลามาอัพเลย
 
 
เรามาอัพแล้วน้าาา
 
ขอบคุณทุกคนนะคะที่ยังรอเรื่องนี้