เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ไม่จริงน่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่/ผมยังตามหาคนร้ายไม่เจอครับ แต่คาดว่าน่าจะเป็นพวก
คู่อริของนีระสิงห์ที่เสียผลประโยชน์จากการถูกถอนหุ้นจากห้างคุณโทโมะแน่ๆ และมันอาศัย
จังหวะคุณโทโมะอยู่ตามลำพังลอบทำร้ายได้”ธามไทรีบถามคนสนิทก่อนที่จะทราบเรื่องจากคน
สนิทที่ตั้งใจจะมาส่งข่าวกับฟางแต่เจอธามไทก่อน ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบไปกับโฟร์เพื่อบอกเรื่องนี้
กับแก้วและเนโกะ
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรกันเนี่ยทำไมถึงไปอยู่ด้วยกันได้น่ะ”แก้วแปลกใจที่เห็นโฟร์มากับธามไทโดยที่ไม่โวยวาย
ไล่ชายหนุ่มไป
 
 
 
 
 
 
“อยู่นี่ก็ดีแล้วเธอไปหาพี่โทโมะกับชั้น/ไม่ไป ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่อยากยุ่งกับผู้ชายคนนั้นนี่เธอ
เป็นบ้าแล้วรึไงโฟร์ที่ไปร่วมมือกับธามไทให้ชั้นไปอภัยโทโมะ”ธามไทรีบพูดก่อนที่แก้วจะรีบ
ปฏิเสธเสียงแข็ง
 
 
 
 
 
“แต่เธอต้องไปเพราะตอนนี้พี่โทโมะถูกยิงอาการสาหัสเป็นตายเท่ากัน/ไม่จริง พี่โทโมะ ต้องไม่
เป็นอะไร”ธามไทเห็นความแง่งอนของแก้วแล้วทนไม่ไหวโพล่งออกมาเสียงดังทำให้เนโกะที่อยู่
บริเวณนั้นร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนที่ธามไทจะรีบพาทุกคนเข้ากรุงเทพเพื่อไปหาโทโมะ
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พี่โทโมะ อย่าเป็นอะไรนะ ถ้าพี่เป็นอะไรไปแล้วเนจะอยู่ยังไง”เนโกะมองพี่ชายตัวเองที่มี
เครื่องช่วยหายใจและสายน้ำเกลือต่างๆระโยงระยางในห้องฉุกเฉินแล้วพูดเสียงสั่นทั้งน้ำตาจนแก้
วต้องกอดปลอบเธอเอาไว้
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ตามหาไอ้มือปืนที่มันทำร้ายพี่โทโมะเจอรึยัง/ยังครับ แต่ทางตำรวจกำลังเร่งดำเนินคดีอยู่
แล้วส่วนอาการคุณโทโมะเมื่อกี้นี้ชีพจรเต้นช้าลงและอยู่ในอาการไม่คงที่หมอเลยให้อยู่ในห้อง
ฉุกเฉินเพื่อดูอาการครับ”ธามไทหันไปถามคนสนิทก่อนที่จะได้คำตอบ ทำให้แก้วใจเสียคิดถึงคำ
พูดที่เธอเคยไล่เขาไปครั้งก่อน
 
 
 
 
 
 
“ติดต่อยัยฟางได้รึยังธาม ถ้าไม่ได้เราไม่แจ้งความกันดีมั้ย/ไม่ต้องมาทำตัวเป็นห่วงยัยฟางเลยนะ
นังแพศยา”โฟร์ที่เห็นธามไทเครียดที่ติดต่อฟางไม่ได้ก็พยายามเสนอแนะไป แต่มดที่เดินเข้ามา
แล้วเห็นโฟร์ที่เดินไปแตะไหล่ธามไทก็ตรงดิ่งเข้ามาว่าด้วยความหึงหวง
 
 
 
 
 
 
“เลิกว่าโฟร์ได้แล้วนะมดหัดดูซะบ้างว่าเวลานี้เค้ากำลังทำอะไรกันอยู่”ธามไทรีบเข้ามาปกป้องโฟร์
พร้อมกับว่ามดทันที
 
 
 
 
 
“หึ ห่วงมันจนออกนอกหน้าแบบนี้ใครมาเห็นก็คงจะเอาไปนินทาได้ว่าธามมีเมียอยู่แล้วอย่างยัย
ฟางแต่กลับมาเป็นชู้กับเมียชาวบ้านแบบนี้”มดปรายตามองโฟร์ด้วยสายตาจงเกลียดจงชังแล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้เป็นชู้กับใครสักหน่อย เธอเองนั่นล่ะที่ควรดูตัวเองนะมด จ้องจะเข้าหาสามีชาวบ้านแบบ
นี้มันน่าไม่อาย/อีโฟร์”โฟร์ทนไม่ไหวสวนกลับว่ามดไม่อย่างไม่กลัวจนมดแผดเสียงร้องและจะ
เข้าไปเอาเรื่องแต่ธามไทรีบเอาตัวมาขวางไม่ให้มดทำร้ายโฟร์
 
 
 
 
 
 
 
“พอสักทีได้มั้ย นี่มันโรงพยาบาลนะ แล้วตอนนี้โทโมะก็เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่มีใครรู้ ถ้าจะมา
ทะเลาะหาเรื่องกันล่ะก็เชิญออกไปทะเลาะที่อื่น”แก้วทนไม่ไหวกับท่าทางเอาเรื่องของมดก็โพล่ง
ขึ้นก่อนที่จะนั่งลงกอดปลอบเนโกะที่ร้องไห้ออกมาอย่างเสียขวัญ ในเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจาก
เนโกะเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอเคพี่จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ทางด้านป๊อปปี้หลังจากรับสายจากเฟย์เสร็จก็ตรงเข้ามาเพื่อบอกข่าวกับ
ฟางที่อยู่ในห้องของเข้าแล้วชะงักเมื่อเห็นฟางเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเตรียมตัวจะออกไปข้างนอกนี่เธ
อคงรู้เรื่องโทโมะแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
“รถของชั้นถ้ามันยังไม่ดี ชั้นขอยืมรถของนายก่อนได้มั้ยชั้นมีธุระด่วน”ฟางนิ่งเงียบก่อนที่จะพูดขึ้น
เพราะเมื่อกี้นี้ในระหว่างที่ฝนตกลงมาเขาและเธอก็เผลอไผลมีอะไรกันอีกครั้งหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ตอนนี้เธอกำลังร้อนเดี๋ยวขับรถชนเข้าได้ เดี๋ยวชั้นจะขับรถพาเธอไปส่งเอง ไม่ต้องห่วง
ถือซะว่าไปส่งเธอคืนสามี”ป๊อปปี้พูดแล้วแวบหนึ่งเขาก็นึกขึ้นได้ว่านี่คือสิ่งที่เขาและเธอควรทำ คือ
กลับไปสู่โลกแห่งความจริงสักที เพราะเขาเองรู้ตัวว่าฟางเป็นใคร และสถานะอะไร เรื่องแบบเมื่อกี้
นี้ต้องไม่เกิดขึ้นอีก
 
 
 
 
 
 
“ใช่ กลับไปหาคนของชั้น แล้วจะชักช้าทำไม ไปกันเลยสิ”ฟางรีบพูดก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นรถ
  เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องโมโหหงุดหงิดแบบนี้เมื่อได้บินว่าป๊อปปี้จะส่งเธอ
กลับไปหาธามไทที่เป็นสามีเธอแท้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ที่ฮึดฮัดแบบนี้เพราะชั้นพูดจี้ใจดำล่ะสิ ชั้นมันก็แค่ผู้ชายฆ่าเวลาเป็นแค่ของเล่นที่เธอเอาไว้แก้
เบื่อไง เมื่ออยากก็มาหา พอเบื่อแล้วก็จะทิ้งกลับไปหาสามีตัวเอง”ป๊อปปี้ที่ขับรถไปไม่ยอมแพ้
พูดจาประชดทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่ได้ตั้งใจว่านายแบบนั้นจริงๆ นายจะมาพูดอะไรอีกช่วยดูเวลาหน่อยสิยะ
ตอนนี้พี่โทโมะจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ ถ้าบอกจะขับรถให้ก็ขับรถไปสิ ไม่ต้องมาประชดกันไม่
อย่างงั้นชั้นลงรถแน่”ฟางโวยวายกลับก่อนที่ทั้งคู่จะฮึดฮัดแล้วเงียบใส่กันตลอดทาง
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่นานแล้วนะทำไมหมอยังไม่ออกมา แล้วไหนจะยัยฟางอีกทำไมถึงไม่รีบมาก็ไม่รู้”ทางฝั่ง
โรงพยาบาลมดเดินไปเดินมาด้วยความเบื่อก็บ่นออกมาแล้วมองไปทางธามไทที่อยู่กับลูกและโฟร์
ไม่ยอมมาหาเธอเลย ส่วนเนโกะก็เอาแต่อยู่กับแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเบื่อก็กลับไปก็ได้นะมด เพราะทางบริษัทคงกำลังวุ่นหลังจากที่พี่โทโมะเป็นแบบนี้ จริงสิ แล้ว
คุณพ่อของฟางเค้าไม่วุ่นแย่รึไงเมื่อพวกเรามาขลุกกันอยู่ที่นี่/งั้นธามก็กลับไปกับมดสิ จะมาเฝ้า
ทำไมที่นี่ ที่นี่ก็มีเนโกะอยู่แล้ว จะมาเสียเวลากับพวกแขกไม่ได้รับเชิญอีกทำไมก็ไม่รู้”ธามไท
ได้ทีเอ่ยปากไล่มดก่อนที่มดจะรีบว่ากระทบถึงพวกของโฟร์บ้าง
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าพวกเค้าไม่ใช่คนอื่นสำหรับธาม นี่ก็เมียของธามและก็เป็นแม่ของลูกๆธามอีกด้วย ไหนจะ
ลูกธาม เพื่อนของเมียธามอีก เอาเป็นว่าคนอื่นที่มดว่ามานี่เค้าไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับธามนะ
โทษที”ธามไทไม่ยอมแพ้มดรีบพูดพลางเอามือโอบเอวโฟร์ที่นั่งข้างๆไม่ยอมปล่อยโดยที่ไม่สน
เลยว่าโฟร์จะทุบเขายังไง
 
 
 
 
 
 
“แต่มันแต่งงานกับพี่บุญธรรมมันไปนานแล้วนะ แถมเอาลูกให้พี่บุญธรรมมันเลี้ยงจะอะไรนักหนา
กับมันอีก/ไม่นะ พี่ป๊อปกับโฟร์เค้าไม่ได้แต่งงานกัน ถ้าธามไทหย่ากับเพื่อนเธอได้เมื่อไหร่แล้ว
อยากเริ่มต้นใหม่กับยัยโฟร์ก็ไม่ผิด เพราะยังไงซะพ่อแม่ลูกก็ต้องอยู่ด้วยกัน ไม่เหมือนเธอ ผู้ชาย
เค้าไม่เอาแล้วยังจะหน้าด้านตามรังควานเค้าไม่ไปไหนอีก”มดโวยวายขึ้นมาอย่างไม่พอใจก่อนที่
เฟย์ที่เงียบมานานจะรีบว่าออกไปทำให้มดรีบถมึงตาใส่แล้วตรงเข้าไปหมายจะเอาเรื่องแต่เขื่อนรีบ
เอาตัวมาขวางไว้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามีเรื่องกันดีกว่านะคุณมด ไม่อย่างงั้นผมจะบอกให้ รปภ.เค้ามาลากตัวคุณออกไปแน่”เขื่อน
พูดขู่เชิงเอาจริงทำให้มดชะงักทำอะไรไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“หมอออกมาแล้ว หมอคะพี่โทโมะเป็นยังไงบ้างคะ พี่โทโมะหายแล้วใช่มั้ยคะ”เมื่อประตูห้อง
ฉุกเฉินถูกเปิดออกมาเนโกะไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปถามอาการโทโมะจากหมอเช่นเดียวกับแก้วที่รีบ
เข้าไปฟังด้วย
 
 
 
 
 
 
“หมอเสียใจด้วยนะครับ ทางเราพยายามยื้อชีวิตคนไข้ไว้แล้วแต่คนไข้เสียเลือดมากและทนพิษ
บาดแผลไม่ไหว เสียชีวิตแล้วครับ”หมอพูดจบทำให้ทุกคนช็อคกับสิ่งที่ได้ยินก่อนที่กแวจะทรุดลง
ไปกองกับพื้นเพราะเข่าอ่อน
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงใช่มั้ยคะหมอ พี่โทโมะต้องไม่เป็นแบบนี้สิ”ฟางที่มาและได้ยินสิ่งที่หมอพูดพอดีก็ตรงดิ่ง
เข้าไปถามให้แน่ใจอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ครับ ทางเราพยายามช่วยเต็มที่แล้วนะครับแต่คนไข้ทนพิษบาดแผลไม่ไหวจริงๆ/ไม่ หมอยังทำ
มันไม่ดีพอต่างหากล่ะ หมอยังช่วยไม่ดีพอต่างหากล่ะ มีเงินเท่าไหร่ชั้นเอาให้หมดเลยก็ได้ แต่
หมดต้องทำให้พี่โทโมะฟื้นสิไปปั๊มหัวใจพี่ชั้นก็ได้ ทำอะไรก็ได้เข้าใจมั้ย”หมออธิบายต่อแต่ฟาง
ไม่สนโวยวายเสียงสั่นอย่างไม่มีสติ
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะฟาง พอเถอะหมอเค้าทำเต็มที่แล้ว ตั้งสติหน่อย/หมอ กลับมานะหมอ ฮือๆหมอทำแบบ
นี้กับครอบครัวชั้นไม่ได้นะ”ป๊อปปี้เห็นไม่ได้การณ์รีบดึงฟางไว้ไม่ให้ไปโวยวายกับหมอก่อนที่ฟาง
จะทรุดลงร้องไห้ตรงนั้นพลางเอาหัวซบลงที่ไหล่ป๊อปปี้โดยที่ชายหนุ่มดึงเธอไปกอดปลอบไว้แน่น
เช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายไม่คิดจะฟื้นขึ้นมาจริงๆหรอโทโมะ”แก้วเดินเข้าไปที่ห้องดับจิตมองดูร่างที่หลับสนิท
ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาของโทโมะแล้วพูดขึ้นก่อนจะเดินไปยืนข้างๆเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายนี่มันใจร้ายที่สุด นายทิ้งน้องสาวของนายให้เผชิญโลกนี้ตามลำพังไม่ได้นะ ไหนจะกิจการ
ของนายอีกล่ะ ที่ดินที่นายเอาของครอบครัวชั้นไปอีก นายจะไปแบบนี้ไม่ได้นะ”แก้วพูดออกมา
ก่อนที่จะกำมือตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า คนใจร้ายไหนว่าจะอยู่ดูแลขั้น ไหนว่าอยากจะขอโอกาสเพื่อชดใช้ความเลวที่ทำกับชั้นไง
นายทำกับชั้นไว้ตั้งเยอะนายจะหนีมันไปกลางคันแบบนี้ได้ยังไง แล้วชั้นกับลูกจะอยู่ด้วยกันยังไง
ล่ะถ้าไม่มีพ่อของเค้าอยู่แล้ว”แก้วพูดออกมาก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้มันจะไหลออกมาอีกครั้ง ร่าง
บางเอามือปิดหน้าสะอึกสะอื้นอยู่นานสักพักก่อนที่จะสติและเอามือปาดน้ำตาตัวเองพร้อมกับก้มลง
จูบลาโทโมะอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“แก้วขอโทษนะคะพี่โทโมะ ต่อให้พี่จะเลวกับแก้วมากแค่ไหน แต่แก้วก็ไม่เคยเกลียดพี่ไปจากใจ
ของแก้วจริงๆได้เลยสักครั้ง แก้วรักพี่นะคะ และรักตลอดไป”แก้วถอนจูบชายหนุ่มออกมาก่อนที่จะ
พูดเสียงสั่นกลั้นน้ำตาตัวเองแล้วรีบเดินออกไปจากห้องดับจิตทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังไม่หยุดร้องอีกรึไง เธอน่ะควรจะเข้มแข็งได้มากกว่านี้สิ เธอเป็นคุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์
นะ”ป๊อปปี้ที่ปลีกตัวเองเดินมาหาฟางที่นั่งอยู่คนเดียวและยังคงร้องไห้ก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆแล้วพูด
ด้วย
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์กรุ๊ป มันก็แค่เปลือกที่ชั้นฉาบสร้างขึ้นมาเท่านั้นล่ะ เจ้าหญิงน้ำแข็ง
จิ้งจอกสูบเลือดคนจน แวมไพร์ไร้หัวใจ ชั้นต้องเป็นทุกอย่างไปตามความต้องการของคุณพ่อของ
ชั้น ความเห็นแก่ตัวและความเดียวดายที่ถูกหล่อหลอมให้ชั้นแต่เล็กมันทำให้ชั้นไม่มีเพื่อน อยู่ใน
ครอบครัวก็ต้องรู้จักบริหารงานตั้งแต่อายุยังน้อย ก็ได้พี่โทโมะนี่ล่ะที่คอบมาดูแลกัน เป็นห่วงกัน
ถึงแม้เค้าจะเป็นแค่ญาติไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของชั้น แต่เค้าก็ทำให้ชั้นรู้สึกได้ว่า ชั้นไม่ได้โดดเดี่ยวอยู่
ในวงการนี้ แล้วนี่มันอะไร ครั้งก่อนก็ชั้นที่ถูกลอบทำร้ายจนเกือบตาย คราวนี้ก็มีคนทำร้ายพี่โทโมะ
จนตายอีก นี่มันอะไรนักหนา อยากได้ธุรกิจของพวกชั้นมากนักรึไงถึงได้ฆ่าแกงกันได้ลงคอแบบ
นี้”ฟางแค่นยิ้มกับชีวิตตัวเองก่อนที่จะโพล่งทุกอย่างออกมาอย่างอัดอั้นและไม่หยุดร้องไห้จน
ป๊อปปี้ต้องดึงเธอไปกอดแน่น ฟางนั้นรีบกอดตอบป๊อปปี้แน่นเช่นกันเพราะเธออยู่กับเค้าคนนี้ทำให้
เธอรู้สึกถึงความปลอดภัยและอบอุ่นอย่างประหลาด
 
 
 
 
 
 
“นีระสิงห์เป็นผู้มีอิทธิพลทางธุรกิจมากมายไม่แปลกหรอกที่จะถูกจ้องทำร้ายแบบนี้ แต่เธอไม่ต้อง
กังวลนะ ถึงแม้จะไม่มีโทโมะแล้วก็ตาม ชั้นนี่ล่ะจะอยู่ข้างเธอและคอบปกป้องเธออยู่อย่างนี้ไม่ไป
ไหน เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกนี้นะฟาง เธอยังมีชั้นอยู่เสมอ”ป๊อปปี้พูดความรู้สึกออกมาจาก
หัวใจ ถึงแม้ฟางจะไม่ใช่ของขวัญที่แสนหวานของเขาอีกต่อไปแล้วแต่ฟางก็ยังเป็นเมียของเขา
คนที่ทำให้เขาร้อนรนหัวใจทุกครั้ง ไม่ว่าฟางจะเป็นอย่างไรเขาก็จะพร้อมยืนเคียงข้างฟางได้เสมอ
ฟางกอดตอบป๊อปปี้แน่นเช่นกันทั้งคู่กอดกันเนิ่นนานราวกับไม่ยอมพรากจากกันอีก
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป”จังหวะนั้นเองโฟร์และธามไทที่เดินมาด้วยกันเห็นป๊อปปี้และฟางกอดกันแน่นก็นิ่งก่อนที่
โฟร์จะร้องเรียกพี่ชายทำให้ป๊อปปี้และฟางต้องรีบผละออกจากกันทันที
 
 
 
 
 
 
"ฟาง คือชั้นมีเรื่องจะคุยด้วยเป็นการส่วนตัว"ธามไทนิ่งสักพักก่อนที่จะพูดขึ้นแล้วปรายตามองไป
ยังมดที่กำลังจะเดินมาหาตัวเองเพื่อไม่ให้เธอมาตามราวีเขาและฟางหรือโฟร์อีก
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่คงจะมาตามภรรยาสุดที่รักที่ถูกต้องตามกฎหมายสินะ เชิญครับผมไม่รบกวนนะ ผม
ขอตัว”ป๊อปปี้ที่เข้าใจว่าธามไทกำลังหึงเขากับฟางอยู่ก็ออกอาการน้อยใจลึกๆก่นที่จะพูดตัดพ้อ
แล้วรีบเดินหนีฟางและธามไทปากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
“ตาบ้าจะไปไหนน่ะกลับมาเดี๋ยวนี้นะ/หยุดเดี๋ยวนี้นะฟาง เลิกตามพี่ชายชั้นได้แล้ว มีสามีเป็นตัว
เป็นตนแล้วก็เลิกตามผู้ชายอื่นสักทีเถอะ เธอน่ะควรกลับไปดูแลชีวิตคู่ของเธอให้มากๆก่อนที่จะถูก
แมวขโมยมาแย่งทุกอย่างไป”ฟางตกแล้วพยายามร้องเรียกป๊อปปี้แต่โฟร์เอาตัวเข้ามาขวางแล้วรีบ
ว่าพลางมองมดพร้อมกับเดินตามป๊อปปี้ออกไปเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
ยังไม่ทันขะเคลียร์โทโมะก็จากไปซะงั้น แล้วจะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย
 
 
 
 
.............
 
 
ก่อนอื่นต้องขอโทษๆๆๆๆๆๆๆ ขอโทษริงๆที่ม่ได้มาอัพนานมากจนจะหมดเดือนแบบนี้ คาดว่าหลายคนคงะเลิกอ่านไปแล้วเพราะตอนนี้แทบไม่เหลือคนจิ้นคู่PF 5555
 
ไปอยู่กับญาติมาแล้วไม่ได้เอาโน๊ตบุ้คไป ทำให้อัพฟิคไม่ได้เลย ซอรี่น้าาา
 
 
แต่ยังไงไรเตอร์จะต้องอัพให้จบไม่รู้เวลานั้นจะมีคนอ่านกี่คนนะเนี่ย