เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นในสายของวันต่อมาแล้วหันไปพบกับร่างบางของฟางที่นอนหลับอยู่ข้างเขาชาย
หนุ่มนิ่งพลางเอามือขึ้นก่ายหน้าผากคิดหนักกับเรื่องของเขาและเธอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
 
 
 
 
 
 
“ทำไม ถ้าเธอไม่ใช่ของขวัญของชั้นอีกแล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะขยับตัวให้
ลุกขึ้นนั่งแล้วเพ่งมองฟางที่หลับตาพริ้ม ตอนที่เธอหลับอยู่นั้น แล้วไม่มาโวยวายด่าว่าเขามันเหมือน
กับเขาได้เมียของเขากลับมา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้วเพราะนี่คือตัวจริงของเธอ ส่วนฟางที่เป็น
ของขวัญเมียเขามันก็แค่ความฝันเท่านั้น
 
 
 
 
 
“ทั้งๆที่ชั้นอยากจะตัดเธอไปจากใจ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางและพูดขึ้นอีก
ครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นไปจัดการตัวเองแล้วออกไปจากห้องนอนของเขาทิ้งให้ฟางได้นอนหลับพักผ่อน
 
 
 
 
 
 
 
“หาว เพลียชะมัด”สักพักใหญ่ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวแล้วพลิกตัวหมายจะกอดหมอนข้างข้างเตียงแต่เมื่อ
พบกับความว่างเปล่าทำให้ฟางรู้สึกตัวได้ว่าเธอไม่ได้นอนที่บ้านร่างบางยันตัวเองขึ้นมานั่งแล้วนั่งคิด
ทบทวนถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอและป๊อปปี้มีอะไรกันอีกครั้ง และครั้งนี้เธอเองก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อนอีกด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ชั้นทำบ้าอะไรลงไปอีกแล้วเนี่ย”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำ
ไปแล้วเอามือขยี้ผมตัวเองไปมาเพื่อสะบัดความคิดเรื่องเมื่อคืนออกไป ก่อนที่จะตั้งสติแล้วลุกขึ้นไป
จัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าป๊อปปี้แล้วหยิบเสื้อยืดและกางเกงบ๊อก
เซอร์ของเขามาใส่พลางจัดที่นอนให้ก่อนที่จะเดินออกมาข้างนอกห้อง จะว่าไปแล้วบ้านของป๊อปปี้ก็
น่าอยู่เหมือนกันแฮะ นี่คงจะตั้งใจอยู่กับเมียของหมอนั่นสินะ ฟางเดินสำรวจภายในบ้านก่อนจะรู้สึก
หิวจึงเดินไปที่ครัวเพื่อทำอาหารแบบง่ายๆ
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรน่ะ/โอ๊ย”ขณะที่ฟางกำลังหั่นเนื้ออยู่นั้นป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาในบ้านผ่านไปที่ครัวเห็นฟาง
กำลังทำอะไรก็รีบถามทำให้ฟางร้องออกมาเมื่อถูกมีดบาด
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ชั้นแสบนะตาบ้ามาทำให้คนอื่นตกใจแบบนี้แกล้งกันรึไง/นี่เลิกมองกันในแง่ร้ายสักทีเถอะ
เธอน่ะมันน่าจะโดนมากกว่านี้เอาเสื้อผ้าคนอื่นมาใส่ไม่พอยังจะมาขโมยของกินคนอื่นอีก”ฟางร้อง
โวยวายเมื่อป๊อปปี้ปิดพลาสเตอร์ให้ก่อนที่ป๊อปปี้จะบ่นกลับไป
 
 
 
 
 
 
“นี่จะเรียกร้องค่าเสียหายจริงๆด้วย จะเอาเงินก็เอาสิอยู่ในกระเป๋าชั้น/เลิกเอาเงินฟาดหัวสักทีเถอะก็
บอกแล้วไงว่าไม่เอาๆ แล้วนี่เอาข้าวของออกมานี่ทำกับข้าวเป็นรึไง”ฟางรีบพูดก่อนที่ป๊อปปี้ถอน
หายใจออกมาพลางว่ากลับไปพลางมองไปที่ข้าวของที่ฟางกำลังเตรียมอาหารอยู่
 
 
 
 
 
“ไม่เป็น แต่หิว/พูดง่ายมากถ้าครัวชั้นไหม้ขึ้นมาจะว่ายังไง อยู่ตรงนี้ล่ะเดี๋ยวทำกับข้าวให้กิน”ฟาง
กอดอกพลางเชิดใส่ป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆก่อนที่จะลุกไปทำอาหารให้เขาและฟางทาน
โดยที่ไม่รู้เลยว่าฟางที่มองเขาทำกับข้าวอยู่นั้นแอบอมยิ้มกับการกระทำของเขา
 
 
 
 
 
“แล้วนี่นายไปไหนมาน่ะ/ออกไปดูรถให้เธอน่ะ รถเธอตัวเครื่องเสียถ้าซ่อมเสร็จแล้วบ่ายๆคงขับกลับ
ได้ล่ะ”เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วฟางที่มองป๊อปปี้ล้างจานของเขาและเธอจึงถามขึ้นก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบ
ไปตามจริงที่เขาออกไปดูสภาพรถให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ ตอนนี้ชั้นยังไม่อยากกลับ/ห้ะ อะไรนะ จะบ้ารึไงที่นี่ไม่ใช่โรงแรมรึรีสอร์ตนะที่อยากจะมาพัก
ก็มาแบบนี้น่ะ ชั้นต้องการความเป็นส่วนตัวเหมือนกันนะ”ฟางนิ่งเงียบคิดถึงสิ่งที่เธอเจอมารีบพูดดัก
ชายหนุ่มทำให้ป๊อปปี้เหวอก่อนที่จะหันมาบ่นใส่ฟางยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นบอกแล้วไงว่ายังไงชั้นก็ยังไม่อยากกลับตอนนี้ ถ้าอยากจะไล่ชั้นไปจากนี้ก็อุ้มชั้นไปแทนแล้ว
กัน”ฟางถอนหายใจแล้วพูดขึ้นก่อนที่จะเดินตามตัวเองออกไปสำรวจส่วนต่างๆของบ้านแทนรักทิ้ง
ให้ป๊อปปี้ที่จะอ้าปากบ่นต่อยืนเหวออยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนๆหลานคนนี้ของเนดิ้นรึยังน้า/ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเนโกะ พี่ถึงท้องไม่กี่เดือนเองนะ”เนโกะที่
อ้อนแก้วพลางเอาหน้าลงไปแนบท้องแก้วทำให้แก้วยิ้มด้วยความเอ็นดูเด็กสาว
 
 
 
 
 
 
“ถึงจะเป็นท้องแรกแก้วก็ต้องดูแลตัวเองให้มากๆนะ โฟร์จำได้ตอนโฟร์ท้องเจ้าแฝดนะ พี่ป๊อปกับ
เขื่อนดูแลโฟร์ดีมากเอาโน่นนี่มาให้กินจนตัวนี่กลมเลย/ใจร้าย ตอนนั้นทีเรากินเยอะกลับมาว่าเราอีพี่
เขื่อนบ้า”โฟร์เอานมอุ่นมาให้แก้วพลางพูดถึงเมื่อตัวเองท้องก่อนที่เฟย์ที่นั่งฟังด้วยจะบ่นอุบถึงอดีต
สามีที่มักจะบ่นเวลาเธออ้อนให้ไปทานบุฟเฟ่ห์ด้วยกันว่าอ้วนเป๋นแม่หมูตลอด
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ๆคิดถึงเขื่อนอยู่ล่ะสิเฟย์มีน้อยใจด้วย/บ้าหรอ เปล่าสักหน่อย แค่บ่นเฉยๆ”โฟร์ได้ทีรีบแซว
เฟย์ก่อนที่เฟย์หน้าแดงจะแล้วพูดปฏิเสธไป
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิแล้วนี่ป๊อปปี้ไปไหนแล้วล่ะ หายไปทั้งวันไม่มารับแก้วเลย/เหมือนจะไปนอนบ้านแทนรักนี่ล่ะ
เวลาพี่ป๊อปเครียดรึอยากพักผ่อนแกจะชอบไปที่นั่นเสมอๆไม่ต้องห่วงหรอก จริงสิ วันนี้ไหนๆก็มีแต่
สาวๆแล้ว เราไปในเมืองไปช้อปปิ้งกันให้สนุกสุดไปเลยดีกว่าเนาะ”แก้วนึกถึงเพื่อนรักรีบถามถึง
ป๊อปปี้ก่อนที่โฟร์จะตอบแทนแล้วรีบชวนสาวๆออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคุณเขื่อนที่ช่วยให้ผมได้ออกมาเจอลูกๆแบบนี้”ทางด้านธามไทที่ขอบคุณเขื่อน
หลังจากที่เขาได้รับข้อความให้มาที่โรงเรียนของทั้ง3แฝดเพื่อมาประชุมผู้ปกครองแทนโฟร์ที่ง่วนแต่
การรับออเดอร์สินค้าที่ไร่
 
 
 
 
 
 
”ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากให้เจ้า3แฝดได้เจอหน้าพ่อแท้ๆบ้างและผมก็เห็นว่าคุณอยากจะดูแล
พวกเค้าจริงๆผมเลยยอมนะเนี่ย”เขื่อนยิ้มและพูดอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พ่อธาม/หวัดดีครับเด็กๆ วันนี้พ่อขอมารับพวกเรา1วันนะ แล้วพ่อจะพาไปกินไอติม”เมื่อ3แฝด
เลิกเรียนต่างต้องตกใจเมื่อธามไทอยู่กับเขื่อนก่อนที่ธามไทจะพาเด็กๆไปทานไอศกรีมใกล้ๆ
โรงเรียนของพวกเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะโฟร์ทำไมมีต้นไม้มาขวางได้ ทั้งๆที่ตอนออกมาไม่มี/สงสัยคงจะหล่นตอนที่พวกเราออก
ไปล่ะมั้ง ช่างเถอะแก้วอยู่ในรถนะเดี๋ยวเฟย์กับเนโกะจะเอาออกไปเอง”แก้วแปลกใจเมื่อเห็นกิ่งไม้
ขนาดใหญ่มาขวางทางกลับเข้าไร่ก็ร้องทักก่อนที่เฟย์จะตอบแล้วเดินลงจากรถไปกับเนโกะ
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด อะไรน่ะ/จะทำอะไรพี่โฟร์น่ะอย่านะ”แต่แล้วจู่ๆก็มีไอ้โม่งในชุดดำเดินมาประมาณ4คนเข้ามา
ที่รถแล้วลากโฟร์ลงมาจากรถเมื่อเฟย์และเนโกะจะไปช่วยก็ถูกทำร้ายจนล้มลงไปกองกับพื้น แก้ว
ไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปช่วย
 
 
 
 
 
 
“แส่มากนะมึง/อย่านะ”
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
ขณะนั้นเองที่ไอ้โม่งอีกคนจะเข้ามาทำร้ายแก้วโทโมะและลูกน้องคนสนิท1คนพุ่งเข้ามาถีบคนร้าย
ออกไปจากตัวแก้วแล้วดึงแก้วไปกอดแน่นทำให้แก้วตะลึงเมื่อโทโมะเข้ามาปกป้องเธอ
 
 
 
 
 
 
“เห้ย จะทำอะไรโฟร์น่ะ/อย่าทำร้ายเฟย์นะ”จังหวะเดียวกันที่ธามไทและเขื่อนที่กำลังจะพาเด็กๆไป
ส่งที่ไร่เห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้าไปช่วยก่อนที่ธามไทจะเข้าไปช่วยโฟร์จนตัวเองเสียหลักล้มลงไปกอง
กับพื้นท่ามกลางเสียงหวีดร้องตกใจของโฟร์ที่เผลอเป็นห่วงธามไท
 
 
 
 
 
 
“หยุดทั้งหมดนั่นล่ะ ถ้าขืนพวกแกทำอะไรพวกชั้นอีกชั้นจะยิงเรียงตัวแน่/เออ นี่น่ะแค่สั่งสอนรู้เอา
ไว้ซะ”โทโมะยิงปืนขึ้นฟ้าแล้วรีบขู่ก่อนที่หัวหน้าไอ้โม่งจะพูดแล้วรีบพาลูกน้องหนีไปจนหมด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะเฟย์ โถ ดูสิโดนตบจนปากห้อยเลย/ฮือๆไอ้พี่เขื่อนบ้า นี่เมียเจ็บตัวอยู่นะยังมีหน้ามา
ล้อเล่นอีกหรอ”เขื่อนประคองกอดเฟย์ไว้แล้วมองแผลที่มุมปากของเฟย์ก่อนจะถูกเฟย์ทุบเบาๆแล้ว
ว่าพลางร้องไห้ออกมา ทำให้เขื่อนแอบอมยิ้มนิดนึงที่เฟย์ยังยอมรับอยู่ว่าเธอเป็นเมียเขาแม้จะหย่า
กันก็ตามก่อนที่จะดึงเฟย์ไปกอดปลอบไม่ให้เธอร้องไห้อีกเช่นเดียวกับ3แฝดที่ช่วยกันประคองเน
โกะขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“พวกนั้นมันเป็นใครทำไมถึงทำร้ายเธอน่ะโฟร์ แล้วนี่เจ็บมากมั้ย ไปหาหมอดีมั้ย เผื่อสมองกระทบ
กระเทือน/โอ๊ย ตาบ้า ชั้นโดนตบที่หน้าไม่ใช่ที่หัวย่ะ ไม่ต้องไปเช็คสมองแล้วนี่ทำไมถึงมากับเขื่อน
กับลูกชั้น นี่นายแอบไปหาลูกงั้นหรอทำไมทำแบบนี้ล่ะเขื่อน”ธามไทที่ประคองกอดโฟร์ไว้รีบถาม
ยาวเหยียดก่อนที่จะถูกโฟร์บ่นกลับแล้วไม่วายว่าไปถึงเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพึ่งว่าเขื่อนเลยนะ เขื่อนน่ะทำถูกแล้ว แต่ตอนนี้น่ะชั้นต้องดูแลเธอนะโฟร์ ชั้นไม่ยอมหรอกให้
ใครมารังแกเธอแบบนี้/ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะ ชั้นดูแลตัวเองได้ นี่เผลอๆอาจจะเป็นฝีมือของสาวๆ
ของนายก็ได้”ธามไทพูดตามตรงทำให้โฟร์ชะงักใจเต้นรัวกับสิ่งที่ธามไทบอกก่อนที่จะแกล้งโมโห
กลบเกลื่อนไปงั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เจ็บมากมั้ย ไปโรงพยาบาลรึเปล่า เช็คดูอาการลูกก่อนมั้ยแก้ว/นี่ถ้าคิดจะห่วงแค่ลูกในท้องบอก
เลยว่าชั้นน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก คุณจะไปไหนก็ไป หลีก”โทโมะปัดฝุ่นตามเนื้อตัวให้แก้วแล้วถาม
ด้วยความเป็นห่วงแก้วและลูกแต่แก้วที่ตั้งแง่และคิดว่าโทโมะห่วงแค่ลูกก็พูดแกมตัดพ้อแล้วไล่ชาย
หนุ่มให้ไปไกลๆเธอ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ไป ชั้นจะไม่ไปจากเธอถึงเธอจะไล่ชั้นสักกี่ร้อยรอบชั้นก็ไม่ไป ดูสิถ้าชั้นกับลูกน้องมาไม่ทันเธอ
กับเพื่อนแล้วก็เนโกะจะเป็นยังไง/นั่นมันก็เรื่องของชั้น ชั้นดูแลตัวเองได้ คุณไม่ต้องมายุ่ง ฟังภาษา
คนไม่รู้เรื่องรึไงว่าชั้นเกลียดคุณไม่อยากเห็นหน้าคุณ”โทโมะรีบพูดก่อนที่แก้วจะสวนกลับแล้วผลัก
อกโทโมะให้ออกห่างจากเธอแล้วเดินหนี แต่ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตรงเข้ามากอดแก้วแน่นจากด้าน
หลังแน่นเพื่อรั้งเธอเอาไว้
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษแก้ว ชั้นขอโทษในสิ่งที่ชั้นเคยทำร้ายเธอ เรากลับมาเริ่มต้นใหม่ได้มั้ย ต่อไปนี้จะไม่มี
การหลอกลวงอะไรอีกต่อไปแล้ว จะมีเรา3คนพ่อ แม่ ลูกอยู่ด้วยกันนะ”โทโมะขอร้องและขอโทษ
แก้วออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริงทำให้แก้วแค่นหัวเราะก่อนที่จะใช้แรงทั้งหมดผลักตัวเองออก
จากโทโมะแล้วตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“เลิกพล่ามสักที ทำลายชีวิตชั้นทำลายสิ่งที่พ่อแม่ชั้นสร้างมาทั้งหมดแล้วจะมาขอโทษง่ายๆเพื่อ
เริ่มต้นใหม่งั้นหรอ มันไม่ง่ายไปหน่อยรึไง ชั้นบอกกี่ครั้งแล้วว่าชั้นเกลียดไม่อยากเห็นหน้าคุณ แค่
คุณมาสัมผัสตัวชั้นอีกแบบนี้มันก็ทำให้ชั้นคลื่นไส้ขยะแขยงจะแย่อยู่แล้ว ออกไปจากชีวิตชั้นจะไป
ตายที่ไหนก็ไป”แก้วระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างอัดอั้นว่าใส่โทโมะก่อนน้ำตาแห่งความเสียใจใน
อดีตจะไหลออกมา เขาทำลายเธอ หลอกเธอทำลายสิ่งที่พ่อแม่เธอสร้างมากับมือแล้วนี่จะแค่มา
ขอโทษอย่างเดียวงั้นหรือ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเธอไล่ให้ชั้นไปถึงขั้นไปตายแล้วทำให้เธอให้อภัยชั้น ชั้นก็ยอม มันคงสายไปสินะที่ชั้นจะบอก
ว่า ชั้นรักเธอ ลาก่อนแก้วฝากดูแลเนโกะแทนชั้นด้วย”โทโมะอึ้งกับคำพูดของแก้วก่อนที่จะสูดลม
หายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้นแล้วเดินกลับไปที่รถอย่างเศร้าๆก่อนจะนั่งรถออกไป แก้วรู้ว่ารถของโท
โมะออกไปแล้วก็หันกลับไปมองก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความเศร้าและเสียใจเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ ถ้าซ่อมรถเสร็จแล้วก็ขับเข้ามาไว้ในนี้ด้วยนะ/นี่ผมไม่ใช่ช่างซ่อมรถนะคุณ แล้วก็ไม่ใช่เบ๊คุณ
ด้วย แล้วนี่คุณทำอะไรน่ะ จะทำลายบ้านผมรึไง”เมื่อป๊อปปี้ซ่อมรถให้ฟางเสร็จแล้วกลับเข้ามาใน
บ้าน ร่างบางรีบโยนกุญแจรถให้ป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะโวยวายกลับแล้วชะงักเมื่อเห็นฟางกำลังเอา
ดอกไม้ใส่กระถางเล็กๆที่ชานบ้านของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่โง่รึเซ่อกันแน่ยะดูไม่ออกว่าชั้นทำอะไร ชั้นก็แค่เบื่อๆเท่านั้นล่ะน่า/ถ้าเบื่อก็กลับไปซะสิจะได้ไม่
ต้องเบื่อแบบนี้”ฟางย้อนกลับใส่ป๊อปปี้ด้วยความกวนก่อนที่ชายหนุ่มจะไล่ฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่กลับ ชั้นบอกแล้วว่าถ้าจะเอาชั้นกลับไปให้ได้ก็มาอุ้ม ว้ายจะทำอะไรน่ะ วางชั้น
ลงเลยนะ/เอ้าก็อุ้มคุณออกไปไง บอกเองไม่ใช่หรอ แล้วตอนนี้ผมก็ทำอยู่ ไม่มีอะไรมาหยุดลูกบ้า
ของผมได้หรอก อื้อออ”ฟางเชิดหน้าแล้วว่าป๊อปปี้กลับอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะร้องออกมาเมื่อถูก
ป๊อปปี้อุ้มขึ้น ชายหนุ่มยิ้มเยาะออกมาแล้วว่าฟางก่อนที่เสียงของเขาจะหายไปเมื่อจู่ๆฟางก็โน้ม
ใบหน้าของเขาลงมาบดจูบ ทำให้ป๊อปปี้จะงักและหยุดเดินก่อนที่จะหย่อนตัวฟางลงให้ยืน โดยที่
ฟางเอาเมื่อถูกปล่อยให้ลงยืนก็ไม่วายเลิกจูบป๊อปปี้พลางเอาลิ้นสูดเขาไปในโพรงปากของชายหนุ่ม
แล้วหยอกล้อกับลิ้นของเขาก่อนที่ป๊อปปี้จะหลับตาพริ้มแล้วเลื่อนมือหนามาโอบเอวเธอไว้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ไงชั้นนี่ล่ะที่หยุดลูกบ้าของนายได้”ฟางที่รู้สึกว่าป๊อปปี้เลิกขัดขืนตัวเองแล้วก็ผละรสจูบออกมา
แล้วพูดพลางยักคิ้วกวนๆให้ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ตัวเองมีสามีอยู่แล้วมาทำแบบนี้กับผมทำไม คุณต้องการอะไรกันแน่”ป๊อปปี้มองฟางที่เพิ่งจูบตัว
เองแล้วเดินไปก็พูดขึ้นด้วยความสับสนในตัวของฟาง
 
 
 
 
 
 
“คงเป็นโรคเบื่อสามีเฮงซวยล่ะมั้งเลยมาหาของเล่นฆ่าเวลา/ถ้าคุณเห็นผมเป็นแค่นี้คุณก็กลับไปซะ
เพราะผมไม่ใช่ของเล่น”ฟางอึกอักก่อนที่จะปากดีพูดกลับไปทำให้ป๊อปปี้หน้าเสียแล้วว่าก่อนที่จะ
พูดใส่ฟางด้วยน้ำเสียงเย็นชาทำให้ฟางเหวอเมื่อถูกเมินใส่
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
ฟางไม่ยอมให้ป๊อปปี้เดินหนีไปก็รีบกอดรั้งชายหนุ่มเอาไว้ทันที
 
 
 
 
หลายเรื่องทำฟางขี้งอนมาละ งานนี้เอาป๊อปงอนมั่งดีกว่าเนาะๆ55555
 
ส่วนโทโมะแก้ว ก็ยังตั้งแง่กันต่อไปเพราะเดี๋ยวก็มีจุดพีคอีกแน่นอน
 
ส่วนคู่อื่นๆก็ให้ทะเลาะไปมาก่อนละกันใสๆ
 
ซอรี่นะอัพช้าพอดีหลายวันก่อนรีบดูซีรี่ย์เลยลืมพิม ตอนนี้พิมเสร็จปุ๊บเลยรีบอัพเลย
 
 
มาอัพแล้วน้าาาาา สดๆร้อนๆเลยยยย