เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

“ไม่จริงใช่มั้ยแก้ว ไม่จริงใช่มั้ย แก้วต้องไม่แท้งลูกของเรา/ออกไป ไม่ต้องมาจับตัวชั้น ชั้นบอกไป
แล้วไงว่าชั้นแท้งลูกไปแล้ว จะเอาอะไรกับชั้นอีก จะขังชั้นอีกงั้นหรอ เอาเลยสิเอาเลย”โทโมะที่
ช็อคกับสิ่งที่รับรู้รีบถามแก้วอีกครั้งก่อนที่แก้วจะลุกขึ้นแล้วผลักโทโมะล้มไปกองกับพื้นแล้วว่าชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นล่ะแก้ว ชั้นจะไม่ยอมให้แกถูกกักขังโหน่งเหนี่ยวอีกแล้ว บ้านเมืองมี
กฎหมายมีตำรวจอยู่ถ้าแกโดนลักพาตัวอีกชั้นจะพาแกไปแจ้งความเอาไว้ก่อน กันไอ้พวกที่คิดว่าตัว
เองอยู่หนือกฏหมายคิดว่ารวยล้นฟ้าแล้วจะทำอะไรก็ได้เอาเงินมาปิดปาก/ไม่ได้ ชั้นไม่ให้นายเอา
เมียชั้นไปไหนนะ”ป๊อปปี้รีบพูดพลางพยุงเพื่อนรักออกไป แต่โทโมะรีบเข้ามาขวางไว้
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
“กล้าเรียกมาได้นะคะว่าชั้นเป็นเมีย ทั้งๆที่คุณน่ะข่มขืนชั้น แล้วแบล้คเมลชั้นแบบนี้น่ะหรอ/อะไรนะ
คะ ไม่จริงใช่มั้ยพี่โทโมะ”แก้วผละออกจากป๊อปปี้แล้วตรงไปตบหน้าของโทโมะก่อนที่จะโพล่ง
ความจริงออกมาให้เนโกะรับรู้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นความจริงเนโกะ พี่ชายเราเค้าหลอกมาคบกับพี่เพื่ออยากได้ตลาดของพ่อแม่พี่ไปยายพื้นที่
ให้กับห้างแล้วพอพี่จะเอาเรื่องนี้ไปบอกตำรวจเค้าก็ข่มขืนแล้วก็แบล้คเมลพี่”แก้วพูดต่อทำให้เนโกะ
อึ้งไม่คิดว่าพี่ชายของเธอจะทำเรื่องแบบนี้ได้เริ่มร้องไห้ออกมา ก่อนที่ป๊อปปี้ที่พึ่งรับรู้กับเรื่องของ
เพื่อนรักตรงเข้าไปชกหน้าโทโมะจนคว่ำก่อนที่ฟางจะสั่งให้ รปภ ที่อยู่แถวนั้นมาล้อคตัวป๊อปปี้ไว้ไม่
ให้ทำร้ายโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เลิกทำตัวเป็นหมาบ้าสักที นี่ฟังความเอาข้างเดียวชัดๆพี่โทโมะไม่มีวันทำเรื่องแบบนี้เด็ดขาด ชั้น
ว่าเธอต่างหากล่ะที่ให้ท่าพี่โทโมะ อย่าคิดนะว่าชั้นไม่รู้ว่าเธอน่ะแอบชอบพี่เค้าตอนเรียน หึ พอ
ให้ท่าแล้วผู้ชายไม่เอานี่คงจะเอาเรื่องท้องมาขู่พี่ชั้นให้รับผิดชอบสิท่า พอแท้งก็แต่งเรื่องใหม่ให้ตัว
เองน่าสงสารกะจะเรียกค่าเสียหายล่ะสิ หึ มุกนี้น่ะชั้นเจอมาเยอะแล้ว แล้วไอ้ที่ท้องน่ะ ท้องกับพี่ชั้น
จริงรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่แน่อาจจะมั่ว สำส่อน/หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”ฟางรีบเข้ามาว่าป๊อปปี้ก่อนที่จะมองไป
ทางแก้วอย่างดูถูกพร้อมกับด่าว่าแก้วอย่างเสียๆหายๆจากประสบการณ์ที่เธอเคยรับมือกับลูกไม้
ต่างๆของผู้หญิงของธามไททำให้ป๊อปปี้เดือดจัดกระชากข้อมือฟางมาบิดอย่างแรงแล้วบ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้หมาบ้า นี่จะอยู่เฉยทำไม มันทำร้ายชั้น เอามันไปส่งตำรวจเดี๋ยวนี้เลย
นะ”ฟางร้องโวยวายลั่นก่อนที่จะสั่งให้ รปภ จับตัวป๊อปปี้ให้ออกจากตัวเองแล้วหันขวับไปเอาเรื่องต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ จะเอาค่าเสียหายเท่าไหร่ล่ะให้เรื่องมันจบๆ/ไม่ต้อง ชั้นไม่ต้องการเงินจากคนไม่มีหัวใจ
อย่างพวกคุณ แค่นี้มันก็เป็นบทเรียนมามากพอแล้วสำหรับชั้น ชั้นไม่ใช่คนของคุณแล้วนะ ลา
ก่อน”ฟางพุดพลางควักสมุดเช้คเงินสดออกมาจากกระเป๋าแต่แก้วพูดขึ้นก่อนแล้วมองฟางอย่าง
สมเพชก่อนที่จะสบตากับโทโมะครั้งสุดท้ายแล้วรีบเดินตามป๊อปปี้ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เนไม่คิดเลยว่าพี่ชายของเนจะเลวได้แบบนี้ ฮือๆ/เดี๋ยวก่อนสิเน”เนโกะมองพี่ชายของเธอด้วย
ความผิดหวังแล้วรีบวิ่งออกไปทำให้โทโมะที่กำลังช้อคกับเรื่องลูกอยู่นั้นไม่ทันตั้งตัวและได้แต่ร้อง
เรียกให้น้องสาวของเขากลับมาหาเขา
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ต้องเครียดนะคะ แท้งไปน่ะดีแล้ว ผู้หญิงพรรณนั้นน่ะอาจะนอนกับใครมาแล้วก็ได้แล้วบังเอิญ
ว่าท้องเลยคิดจะจับพี่ไง เผลอๆอาจจะนอนกับเพื่อนสนิทตัวเองก็ได้ ไม่งั้นคงไม่เดือดร้อนแทนกัน
หรอกนี่ก็คงจะเป็นพ่อเด็กด้วยล่ะสิท่า/หยุดเดี๋ยวนี้นะฟาง เลิกว่าแก้วกับคุณป๊อปเค้าได้แล้ว พวก
เค้าไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ฟางเข้าใจนะ”หลังจากที่กลับมาจากโรงพยาบาล ฟางที่ตามโทโมะมาที่
บ้านก็รีบพูดขึ้นแล้วเริ่มพูดให้ร้ายแก้วก่อนจะพาลถึงป๊อปปี้ทำให้โทโมะชะงักแล้วหันขวับไปสั่งให้
ญาติสาวเลิกว่าคนทั้งคู่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ ตวาดใส่ฟางทำไมคะ หรือว่ามันไม่จริง ห่วงใยกันซะขนาดนั้นสงสัยคงจะแอบกิ๊กกันจน
ท้องแล้วก็ให้พี่รับผิดชอบน่ะสิ/ฟาง เลิกพูดถึงแก้วและคุณป๊อปเค้าในแง่ร้ายได้แล้ว แก้วไม่ได้แอบ
คบกับคุณป๊อปเค้าเป็นเพื่อนกันเท่านั้นแล้วแก้วมีพี่แค่คนเดียว และเรื่องทุกอย่างมันเกิดจากพี่เอง
เป็นคนทำร้ายแก้วเค้าก่อนเองด้วย”ฟางที่ไม่พอใจที่ถูกโทโมะตวาดใส่ก็โวยวายกลับบ้างก่อนที่โท
โมะที่ข่มอารมณ์ทุกอย่างเอาไว้แล้วพยายามพูดกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องแคร์มันขนาดนั้นด้วยล่ะพี่โทโมะ มันออกไปจากชีวิตของพี่ได้แล้วก็ดีสิคะ พี่จะได้ควง
คุณแจมเค้าประกาศให้สื่อรับรู้ไปเลยว่าพี่น่ะคบกัน พวกผู้หญิงหน้าด้านพวกนี้จะได้ไม่มาเกาะแกะพี่
สักที โอ๊ยฟางล่ะเบื่อจริงกับปัญหาพวกผู้ชายแบบนี้ เอาเป็นว่าฟางขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะเพราะ
พรุ่งนี้ต้องรีบได้ที่ไซด์ก่อสร้างวิลล่าของฟางที่ปากช่อง เดี๋ยวถ้าไม่ไปคุมเองจะมีพวกขี้ขโมยแถวนั้น
แย่งที่ดินไป”ฟางรีบว่าอย่างไม่สนใจเรื่องใดๆก่อนที่จะขอตัวกลับออกจากบ้านโทโมะไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณทำยังไงของคุณน่ะคุณป๊อป ยัยฟางถึงได้อ่อนโยนลงตอนช่วงเวลาที่อยู่กับคุณ ไม่ใช่ร้ายกาจ
อย่างตอนนี้”โทโมะมองญาติสาวที่ออกไปแล้วพลางนั่งลงที่โซฟาด้วยความเพลียก่อนที่จะพูดขึ้น
แล้วอดเศร้าขึ้นมาไม่ได้กับเรื่องลูกของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องกลัวแล้วนะแก้ว ต่อไปนี้พวกนั้นก็จะไม่มาทำร้ายแก้วอีกแล้ว จริงสิ ถ้าไม่รู้จะไปทำงาน
ที่ไหนก็มาทำงานที่ไร่ด้วยกันสิ อย่างที่แกชอบมาช่วยชั้นประจำไง เอามั้ย”หลังจากที่ป๊อปปี้และ
แก้วออกมาจากโรงพักแล้วป๊อปปี้ก็ปลอบใจเพื่อนรักแล้วพยายามหาทางช่วยแก้วเรื่องงาน
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
แก้วเห็นความดีของป๊อปปี้ที่ช่วยเหลือเธอจนเกือบเข้าโรงพักแบบนั้นก็โผเข้ากอดชายหนุ่มแน่นแทน
คำขอบคุณ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจมากนะป๊อป ที่แกช่วยชั้นทุกอย่างเลยขอบใจจริงๆ/เอาน่า เวลาชั้นมากรุงเทพทีไรแกก็ช่วย
ชั้นถ้าเพื่อนกันไม่ช่วยกันแล้วใครจะช่วยล่ะ อย่าคิดมากเลยนะ ตอนนี้แกไม่ต้องเจอพวกใจร้ายพวก
นั้นอีกแล้ว กลับไร่ชั้นกันเถอะ เจ้า3แฝดกับโฟร์ต้องดีใจแน่ๆถ้ารู้ว่าแกจะมาอยู่ด้วย”แก้วซึ้งในน้ำใจ
ของป๊อปปี้ขอบคุณก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบกลับพลางกอดปลอบเธอก่อนะชวนแก้วขึ้นรถโดยไม่รู้เลยว่า
มีใครคนหนึ่งแอบขึ้นพวกเขาไปด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม ฟะ โฟร์จะทำอะไรน่ะ/ฟื้นก็ดีแล้ว จะได้ออกไปจากบ้านชั้นสักที”ทางด้านธามไทที่ตื่นมาใน
เช้าวันใหม่ต้องตกใจเมื่อเห็นโฟร์และลูกๆถืออาวุธตั้งการ์ดมาทางเขาที่นอนที่โซฟาอยู่ในห้อง
รับแขก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นเจ็บอยู่นะ แถมเธอก็ทำร้ายชั้นแบบนี้จะให้ไปได้ไง”ธามไทรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไปเลยนะหัวขโมย/คนโรคจิตชอบปีนขึ้นบ้านคนอื่น/ไปเลยนะโจรขโมยชุดชั้นใน”วัน ทูและทรี
รีบพูดขึ้นแล้วปกป้องแม่ตัวเองากธามไททันที
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ ชั้นไม่ใช่โจร ไม่ใช่คนโรคจิตแล้วก็ไม่ได้มาขโมยชุดชั้นในแม่พวกเธอด้วย นี่โฟร์ สอนลูก
ยังไงเนี่ย ชั้นจะไปขโมยชุดชั้นในเธอทำไมในเมื่อชั้นก็เห็นมาหมดแล้ว/หุบปากเลยนะ ปากดีแบบนี้
แสดงว่าหายดีแล้ว ออกไปจากบ้านชั้นเลย เด็กๆจัดการ”ธามไทรีบอธิบายแล้วพูดกับโฟร์ทำให้ร่าง
บางหน้าแดงจัดก่อนที่จะสั่งลูกๆของตนเองไล่ธามไทออกจากบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นไม่ได้มาทำอะไรเธอนะโฟร์ ฟังชั้นก่อนสิ/ไม่ฟัง ไม่มีเหตุผลอะไรที่ชั้นะต้องฟังคนเลวๆอย่าง
นาย”ธามไทพยายามที่จะพูดแต่โฟร์กลับไม่ฟังรีบไล่ธามไทออกจากบ้านตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ฟังใช่มั้ย ได้/ปลอยทรีน้าโจรขโมยชุดชั้นในแม่โฟร์”ธามไทเห็นทุกคนที่เอาแต่ไล่ตัวเองไม่ฟัง
อะไรเลยก็ตัดสินใจอุ้มทรีที่อยู่ใกล้สุดขึ้นมาเป็นตัวประกันไม่ให้ทุกคนทำอะไรตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยลูกชั้นเดี๋ยวนี้นะธาม/ไม่ จนกว่าโฟร์จะบอกว่าพ่อของลูกโฟร์คือใคร ธามใช่มั้ย”โฟร์ตกใจรีบ
พูดขอร้องแต่ธามไทเริ่มต่อรองร่างบางกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย นี่มันอะไรกันน่ะ ใจเย็นๆนะคะทุกคน/บอกมาสิโฟร์ว่าพ่อของ3แฝดนี่เป็นใคร”ทางด้านเฟย์
และเขื่อนที่มาที่บ้านต่างตกใจร้องก่อนที่ธามไทจะย้ำถามโฟร์อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กพวกนี้เป็นลูกของพี่ป๊อปน่ะสิ/ไม่เชื่อ ธามถามมาแล้วคนงานที่นี่บอกโฟร์กับป๊อปปี้เป็นพี่น้อง
ตั้งแต่เด็กแล้วไม่มีทาง”โฟร์อึกอักแล้วตอบชายหนุ่มแต่ธามไทไม่เชื่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กๆเป็นลูกของเขื่อนชัดพอรึยัง/ห้ะ อะไรนะ นี่พี่แอบมีลูกงั้นหรอ คนหลอกลวง คนผีทะเล บ้า
ที่สุด”โฟร์รำคาญธามไทรีบพูดปัดๆไปทำให้เฟย์ที่ตกใจหันขวับไปเอาเรื่องเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่ก็เชื่อคนง่ายเหลือเกิน ตอนที่โฟร์ท้องพี่ตามจีบเราอยู่จะเอาเวลาที่ไหนไปทำโฟร์ท้อง
ล่ะ”เขื่อนร้องพลางพูดให้เฟย์ได้คิด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ย ว่าเธอโกหกไม่เนียนอีกแล้วนะโฟร์ บอกมา ว่าเด็กๆเป็นลูกของใคร/ไม่ใช่ลูกของนายก็
แล้วกัน”ธามไทยิ้มเยาะก่อนที่ป๊อปปี้ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจะเดินเข้ามาว่าตามมาด้วยแก้วที่เดิน
ตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ยินชัดแล้วนี่ว่านายไม่มีวันได้เป็นพ่อของลูกยัยโฟร์ เด็กๆถูกชั้นรับเลี้ยงเป็นลูกแล้วจะไม่มีไอ้
สารเลวหน้าไหนมาแย่งไปเด็ดขาด แล้วก็เอาลูกชั้นคืนมาได้แล้ว ก่อนที่ชั้นจะเรียกคนงานมา
กระทืบ”ป๊อปปี้พูดขู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองดูสิ ว่านายจะกล้ามั้ยไอ้แมวขโมย”ธามไทยิ้มเยาะแล้วตอบตอนนั้นเองป๊อปปี้สั่งให้แก้วรีบดึง
ลูกมากอกธามไทก่อนที่ทรีจะร้องไห้จ้าเสียงดังในความชุลมุนครั้งนี้จนแก้วเซล้มลงไปเพราะแรงธาม
ไทมีเยอะกว่า
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
 
จังหวะนั้นเอง ป๊อปปี้ที่เข้าใจว่าทรีหลุดจากอ้อมกอดธามไทแล้วง้างหมัดชกหน้าธามไทจนทำให้หัว
ธามไทกระแทกกับปากของทรีจนทรีร้องไห้จ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว เห็นมั้ยว่าลูกโฟร์ร้องไห้ไม่หยุดแล้ว”โฟร์ร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นปากของทรีแตกก็แผด
เสียงสั่งให้ทุกคนหยุด
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
เสียงปืนถูกยิงขึ้นฟ้าทำให้ทั้งหมดหันไปเจอฟางที่ยืนจังก้าโดยมีแพนอยู่ข้างๆองมาอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องบ้าอะไร หาผู้หญิงแพศยามาจับพี่ชายชั้นไม่พอยังจะมาจับตัวสามีชั้นไปอีกนะ หน้าด้าน
ที่สุด/นี่คุณ หัดแหกตาดูบ้างเถอะว่าอะไรเป็นอะไรไม่ใช่มาดีแต่เข้าข้างพวกตัวเองในด้านผิดๆแบบนี้
รู้ไว้ซะว่าสามีคุณน่ะบุกเข้ามาในบ้านของพ้น แล้วยังจะมาก่อความวุ่นวายแล้วะพาลูกชายผมไปด้วย
แบบนี้คนที่ผิดน่ะคือคุณ ผมแจ้งความจับคุณตอนนี้ก็ยังได้”ฟางตรงดิ่งเข้ามาว่าใส่ทุกคนก่อนที่
ป๊อปปี้จะสวนกลับไปอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะแจ้งความงั้นหรอ อย่านะ จะเอาเงินเท่าไหร่ก็ว่ามา/ไม่ต้อง บอกแล้วไงว่าไม่ต้องการเงินๆ ฟังไม่
รู้เรื่องรึไงห้ะ ทำนิสัยแย่ๆกับคนอื่นมามากจนแก้ไม่หายแล้วสินะ แต่บอกไว้เลยว่าที่นี่คือไร่จิระคุณ มี
ความยุติธรรมแล้วก็ไม่ยอมรับสินบนจากพวกขี้โกงชอบเอาผิดแบบนี้หรอก อยากเอาเงินฟาดหัวก็
เอาไปช่วยประกันสามีคุณแล้วกัน”ฟางไม่พอใจรีบควักเงินมาปึกหนึ่งก่อนที่ป๊อปปี้จะปัดมันทิ้งอย่าง
ไม่ไยดีแล้วรีบว่าร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
“อย่านะ ถ้าเป็นข่าวขึ้นมาชั้นเสียหายนะ แล้วถ้าชื่อเสียงของชั้นกับธามไทเสียขึ้นมาพวกเธอรับผิด
ชอบลำพังอีกแค่ที่ดินพวกนี้มันก็ไม่พอที่จะชดใช้เหมือนกัน อ๋อ นี่สินะพวกเด็กเหลือที่เธอเกือบเอา
พวกมันทำแท้ง ทำไม เก็บพวกมันไว้แบบนี้กะจะมาเรียกร้องค่าเลี้ยงล่ะสิท่า/ไปเลยนะยัย
แม่มด”ฟางโวยวายก่อนที่จะปรายตามองไปที่3แฝดที่วัน ทูกำลังปลอบทรีให้หยุดร้องแล้วจะเดิน
เข้ามาใกล้ก่อนที่วันลุกขึ้นแล้วผลักฟางออกไปอย่างแรงจนฟางเซ
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด ไอ้เด็กนรก พ่อแม่ไม่สั่งสอน/หยุดก้าวร้าวกับลูกผมเดี๋ยวนี้นะ อย่ามากล่าวหาลูกคนอื่นต่อ
หน้าพ่อแม่แบบนี้สิ นี่น่ะหรอพวกไฮโซ พวกเรียนมาสูงแต่ทำตัวไล่ดูถูกคนอื่นแบบนี้น่ะ ม้าในคอก
ของผมน่ะยังดูสูงส่งกว่าคุณ คุณมันก็แค่ผู้หญิงที่ดีแต่เปลือก”ฟางกรีดร้องไม่พอใจจะเข้าไปทำร้าย
วันกลับแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมรีบเข้าไปผลักฟางจนล้มเพื่อปกป้องวันก่อนที่จะชี้หน้าแล้วว่าฟางด้วยความ
เดือดจัด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดด/พอได้แล้วฟาง เรากลับกันเถอะ คราวนี้เราผิดจริงๆอย่ามีเรื่องอีกเลยนะ”ฟางกรีดร้อง
ออกมาสุดเสียงก่อนที่ธามไทจะรีบดึงตัวฟางออกไปจากไร่โดยที่มีแพนช่วยดึงฟางออกไปเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่านี่คือคนเดียวกับยัยเอ๋อที่มาอยู่ในไร่กับเราเมื่อหลายเดือนก่อน"เฟย์อึ้งกับ
นิสัยของฟางแล้วพูดทำให้ป๊อปปี้มองตามฟางไปด้วยความเจ็บปวดในใจลึกๆแล้วกำมือแน่นก่อนที่
จะหันหลังกลับเดินเข้าบ้านไปโดยไม่มองฟางอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
ที่ร้ายรัวๆแบบคอมโบเซ้ทเพราะเธอคือ ฟาง ไม่ใช่ของขวัญนะจ้ะ5555
 
เดี๋ยวต่อไปก็เบาลงละล่ะ มั้งงงงง
 
มาอัพแล๊ววววววววววววววว*เสียงสูง*