เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าๆ ใจเย็นๆสิแก้วสั่งอาหารไป5-6อย่างแบบนี้กินหมดรึไง/ก็มันหงุดหงิดนิ ผู้หญิงบ้าอะไร คิดว่า
รวยอย่างเดียวแล้วจะเอาเงินฟาดหัวคนอื่นได้รึไง น้องคะระหว่างรอเอาชีสพายตรงนั้นมาให้
พี่2ชิ้น”ระหว่างที่มาทานอาหารเย็นด้วยกันป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นแก้วเอาแต่สั่งอาหารมากมายก็พยายาม
พูดแต่แก้วที่ยังโมโหอยู่ก็รีบพูดก่อนที่จะตักชีสพายที่สั่งมากินแก้เครียด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ก็ช่างเถอะ เพราะยังไงซะเราก็คงไม่เจอกันอีกแล้วล่ะ กินข้าวต่อกันดีกว่า”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะนั่ง
ทานข้าวด้วยกันต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ รึว่าอาหารร้านนี้ไม่ถูกปาก เปลี่ยนร้านได้นะ”อีกมุมหนึ่งของร้าน ธามไท
และฟางที่กำลังดินเนอร์กันอยู่ในมุมส่วนตัวVIPที่ถูกสั่งปิดทั้งโซนเอาไว้สำหรับเขาและเธอ2คน
เท่านั้นทำให้ฟางถอนหายใจแล้วรวบช้อนส้อมทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องทำอะไรให้มันพิเศษขนาดนี้ด้วยล่ะธามก็อีแค่มากินข้าว”ฟางตำหนิ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ได้มาดินเนอร์กับว่าที่ภรรยาทายาทบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของนีระสิงห์กรุ๊ปแบบนี้ก็
ต้องพิเศษหน่อยสิ”ธามไทพูดพลางเอามือเอื้อมไปจับมือฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำรุ่มร่ามแบบนี้นะ ปล่อยชั้นจะกลับ”ฟางสะบัดมือนั้นของธามไททิ้งแล้วรีบลุกหนีแต่ธาม
ไทรวบตัวมากอดล๊อคไว้
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วนะฟางจะเล่นตัวไปได้
อะไร”ธามไปพูดก่อนที่จะผลักฟางชิดกับโต๊ะอาหาร ซึ่งทั้งบริเวณนั้นมีแค่เขาและเธอ2คนส่วนมด
และบอดี้การ์ดของเธอนั้นลงไปรอด้านล่างตามคำสั่งธามไท
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของนายนะธามที่จะง่ายยอมพลีกายให้”ฟางพูดพยายามเบี่ยงหน้าหลบธาม
ไทที่พุ่งเข้ามาซุกไซร้ตามตัวของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงทุกคนถ้าชั้นต้องการยังไงซะก็ต้องมาสยบแทบเท้าชั้น และคนต่อไปก็คือเธอ ลืมไปแล้วรึไง
ว่าชั้นเป็นคนโปรดของพ่อเธอ เธอต้องทำตามคำสั่งชั้น ต้องยอมชั้นเหมือนกับที่เธอยอมยกเพื่อน
ของเธอให้กับชั้นตอนนั้นไงล่ะ/กรี๊ดดด อย่าพูดถึงมันนะ”ธามไทยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะฉีกชุดเดรสของ
ฟางออกพลางก้มลงจูบฟางแต่ฟางกรี๊ดร้องก่อนที่จะรวบเอาแจกันดอกไม้ขึ้นมาแล้วฟาดลงไปที่
ศรีษะของธามไทอย่างแรงจนธามไทล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บนะนี่เธอคิดว่าเป็นใครถึงเล่นตัวแบบนี้ เพื่อนของเธอที่ว่ายากก็โดนชั้นจัดการมาแล้วเลยจำ
ไม่ได้รึไงห้ะ”ธามไทเอามือกุมแผลตัวเองที่หัวแล้วแผดเสียงว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยมันใจง่ายต่างหากล่ะ เล่นตัวให้ได้ราคาแต่สำหรับชั้นมันไม่ใช่และไม่มีวันที่จะเป็นของนายถ้า
นายยังมักมากหื่นไม่เลือกแบบนี้อีกล่ะก็ ชั้นนี่ล่ะจะหนีนายไปแน่ และอย่าหวังว่านายจะได้หุ้นอีก
ครึ่งของนีระสิงห์อย่างที่คุณพ่อเคยตกลงไว้”ฟางพูดก่อนที่จะรีบวิ่งออกปากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิต
โดยทิ้งธามไทที่นั่งหัวเสียอยู่ตรงนั้นลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลพี่โทโมะอยู่ที่ไหน มารับฟางทีฟางอย่างกลับบ้าน”ฟางรีบโทรหาญาติคนสนิททันทีก่อนที่
จะรีบวิ่งออกมาโดยไม่ทันมาว่าเธอวิ่งไปชนกับแก้วที่เดินออกมาเข้าห้องน้ำและกำลังจะกลับไปหา
ป๊อปปี้จน2สาวล้มลงไปกองกับพื้นทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยเจ็บชะมัดเลย เธอนี่หัดดูทางบางสิ มัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่นั่นล่ะ”แก้วที่กำลังลุกขึ้นก็อดที่จะว่า
คู่กรณีตัวเองไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธออีกแล้วหรอ จะร้องเรียกค่าเสียหายงั้นสิ เอ๊ะรึว่านี่จะเป็นแผน แค่พันเดียวเมื่อเย็นคงไม่พอ
สินะ เลยแอบตามชั้นมาเพื่อจะเอาเงินอีก แผนชนกันเพื่อนสร้างอุบัติเหตุน่ะคราวหน้าคิดใหม่ดีกว่า
นะ มุกตื้นๆ”ฟางที่จำแก้วได้ก็รีบว่าแก้วอย่างดูถูกพลางเยะปากอย่างเหยีดหยาม
 
 
 
 
 
 
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ อ๋อ ก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็ยัยไฮโซชอบดูถูกชาวบ้านเมื่อตอนเย็นนี่เอง สำคัญ
ตัวผิดเหลือเกินนะว่าคนอื่นเค้าจะอยากได้เงินของเธอ ใหญ่คับฟ้ามาจากไหนไม่ทราบถึงได้มีสิทธิ์
ดูถูกคนอื่นแบบนี้น่ะห้ะ”แก้วไม่พอใจและจำฟางได้ก็รีบว่าฟางต่อไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ใหญ่พอๆที่จะจัดการกับเธอได้น่ะสิ ไปมุดหัวอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าชั้นเป็นใคร นี่จะเอามั้ยล่ะเงิน
คราวนี้ชั้นให้มากกว่าครั้งที่แล้วละกัน เผื่อจะได้มีเงินไปทำทุนสร้างเนื้อสร้างตัว”ฟางว่ากลับก่อนที่จะ
ควักเงินในกระเป๋าตัวเองออกมาก้อนหนึ่งแล้วยื่นให้กับแก้ว แก้วมองเงินนั้นสักพักก่อนที่จะคว้ามัน
มาโดยที่ฟางมองแก้วอย่างสมเพช
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ เป็นบ้ารึไงถึงได้เอาเงินมาเผาเล่นแบบนี้น่ะ”แต่แล้วฟางต้องหุบยิ้มเมื่อ
เห็นแก้วควักเอาไฟแช็กออกมาแล้วจุดไฟเผาเงินก้อนนั้นต่อหน้าต่อตาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
"ก็เอาเงินให้ชั้นแล้วไม่ใช่รึไง มันเป็นของชั้นชั้นมีสิทธิ์จะทำอะไรกับมันก็ได้ เงินแค่ก้อนเดียวไฮโซ
แบบเธอคงจะไม่สะทกสะท้านอะไรล่ะสิ ถึงได้เที่ยวเอาเงินฟาดหัวชาวบ้านจนเสียนิสัยแบบนี้"แก้ว
โยนเศษเงินที่ถูกเผาลงกับพื้นก่อนที่เงินเหล่านั้นจะมอดไหม้ไม่ต่างกับเศษกระดาษธรรมดาพร้อม
กับว่าฟางต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เคยมีใครกล้าว่าชั้นขนาดนี้มาก่อน คนอย่างชั้น คุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์กรุ๊ป ไม่เคยถูกใครมา
หยามน้ำหน้าแบบนี้ ก้มลงขอโทษชั้นเดี๋ยวนี้/ไม่ ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่จะยกมือไหว้ทำไมล่ะ”ฟางโกรธ
จนตัวสั่นแผดเสียงไม่พอใจแต่แก้วกลับไม่สนรีบว่ากลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ยอมงั้นหรอ ได้”ฟางหงุดหงิดที่แก้วขัดคำสั่งตัวเองก็คว้าเอาถ้วยของหวานที่เด็กเสิร์ฟกำลังยก
มาสาดใส่แก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่มันจะมากไปแล้วนะ ได้ อยากมีเรื่องงั้นหรอ”แก้วตกใจและยิ่งโมโหฟางเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ไม่รอช้า คว้าเอาถังน้ำแข็งข้างๆมาสาดใส่ฟางก่อนที่ ทั้ง2สาวจะเริ่มเปิดศึก คว้าเอาถ้วยอาหารสาด
เทใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แน่ะ ชอบดูถูกคนอื่นนักใช่มั้ย/กรี๊ดดดดด”แก้วได้ทีขึ้นคร่อมร่างบางของฟางก่อนที่จะหยิบเค้ก
ปอนด์มาโปะหน้าฟางทันทีโดยที่ฟางกรีดร้องออกมาเสียงดังเมื่อถูกโปะด้วยเค้กจนเละ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยฟาง/เกิดอะไรขึ้นน่ะแก้ว”ก่อนที่ทั้งคู่จะมีเรื่องกันต่อโทโมะที่มารับฟางและ
ป๊อปปี้ที่ออกมาตามหาเพื่อนเข้ามาห้ามทันทีก่อนที่2หนุ่มจะช่วยกันดึง2สาวแยกออกห่างจากกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตัวเลอะหมดแล้วเลิกบ้าสักทีเถอะ/ปล่อยนะคนบ้า”โทโมะที่อยู่ใกล้แก้วรีบคว้าแก้วไว้แล้วพูดก่อน
ที่แก้วรีบผละออกไปหาป๊อปปี้อย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณ/ไม่ต้องมาจับตัวชั้น ปล่อย”ป๊อปปี้ที่ใกล้กับฟางคว้าตัวฟางมาและถามไถ่
ตามมารยาทและหวังดีก่อนที่ฟางที่กำลังหัวเสียจะตอกกลับแล้วผละตัวเองออกจากป๊อปปี้หนีไปหา
โทโมะที่ยืนอยู่ตรงข้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะมาก็ดีละจับนังชั้นต่ำนี่ส่งตำรวจ มันทำร้ายฟาง ฟางไม่ยอม”ฟางที่หน้าตาเลอะเค้กไปทั้ง
หน้าโวยวายไม่พอใจ โทโมะหันไปมองแก้วที่เนื้อตัวเลอะสกปรกไม่ต่างจากฟางก็ชะงักก่อนที่จะ
เมินไปทางอื่นทำให้แก้วรู้สึกหงุดหงิดในใจลึกๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ใครเริ่มก่อนกันแน่ เธอนั่นล่ะที่เอาของหวานมาสาดชั้นก่อน ชั้นไฮโซ ยัยชอบดูถูกชาวบ้าน ยัย/
พอ แก้ว พอๆ”แก้วเองก็ไม่พอใจไม่ยอมแพ้รีบเถียงกลับไปบ้างจนป๊อปปี้ที่ห้ามแก้วไม่ให้มีเรื่องอีก
แทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่าผมต้องขอโทษแทนเพื่อนของผมด้วยนะครับคุณ เอ่อ คุณไปล้างหน้าก่อนดีมั้ยครับหน้า
เลอะหมดแล้ว/ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น หัดไปดูเพื่อนตัวเองก่อนเถอะ ว่างๆก็หัดซื้อหนังสือสมบัติผู้ดีไป
ให้แฟนอ่านซะจะได้ไม่ทำอะไรต่ำๆแบบนี้อีก ไปค่ะพี่โทโมะ”ป๊อปปี้ดันแก้วไปข้างหลังตนเองก่อนที่
จะเดินมาขอโทษฟางแทน ฟางมองป๊อปปี้หัวจรดเท้าก็เข้าใจว่าป๊อปปี้เป็นแฟนกับแก้วก็รีบว่ากลับไป
ตามอารมณ์ตัวเองก่อนที่จะเดินหัวเสียนำโทโมะออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่าเสียหายความวุ่นวายทั้งหมดเดี๋ยวคุณผู้จัดการร้านคิดแล้วมาเก็บค่าเสียหายที่นีระสิงห์กรุ๊ปด้วย
แล้วกันนะครับ ส่วนนี่เงินค่าเสียหายที่น้องสาวผมไปทำให้คุณต้องเจ็บตัวนะครับ ไม่มีอะไรแล้วผม
ขอตัว”โทโมะถอนหายใจก่อนที่จะคุยกับผู้จัดการร้านแล้วเอาเงินจำนวนหนึ่งยัดใส่มือแก้วแล้วเดิน
ตามฟางออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นิสัยพอกันทั้งคู่นั่นล่ะ ไอ้คนไม่มีหัวใจ”แก้วอึ้งไม่คิดว่าโทโมะจะทำแบบนี้กับตัวเองเหมือน
กับฟางก็ตะโกนไล่หลังโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆแก้วกลับกันเถอะตัวแกเลอะหมดแล้ว ช่างเถอะไม่ต้องโวยวายแล้ว”ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆ
ก่อนที่จะเดินพาเพื่อนสาวกลับไป โดยที่เขาไปส่งเธอที่หน้าบ้านของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ว่าแต่แกก็เหมือนกันล่ะ เป็นไง อยากไปพูดดีๆกับยัยนั่นทำไมก็ไม่รู้ ดีแต่ว่าๆ ไม่เคยมองตัวเอง
เลยว่าตัวเองนะนิสัยแย่แค่ไหน หึ หน้าตาก็ดี นิสัยแย่ชะมัด ถ้านายเห็นหน้ายัยนั่นเต็มๆนะนายจะรู้
เลยว่านิสัยเนี่ย แย่มาก”แก้วไม่วายบ่นป๊อปปี้เป็นชุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกนี่ตลกดีเนาะ ที่ชั้นไปคุยไปขอโทษเค้าก็ถือว่าเป็นมารยาทเบื้องต้นที่และอีกอย่างนะ เจอกันแค่
ครั้งเดียวคงไม่มีครั้งที่2ที่3หรอกน่า และอีกย่างนะชั้นเป็นคนที่ชอบใครก็ชอบที่ใจใช่หน้าตาสัก
หน่อยไม่มีวันหลงใหลไปกับหน้าตาหรอกน่าเจอปากร้ายแบบนั้นชั้นก็ไม่เอาแล้ว บ่นซะเหมือนคุณ
ป้าเลยแล้วแบบนี้จะหาแฟนได้มั้ยเนี่ย”ป๊อปปี้ขำก่อนที่จะอธิบายให้แก้วเข้าใจแล้วส่งเพื่อนสาวที่
บ้านก่อนจะขับรถกลับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”โทโมะมองป๊อปปี้ที่มาส่งแก้วแล้วขับกลับไปที่หน้าผ่านในรถแล้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไรก่อนที่จะ
ขับรถกลับออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาแล้วเรอะแม่ตัวดีก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน”เมื่อฟางที่แวะอาบน้ำที่คอนโดของมดเสร็จก็กลับเข้ามา
ในบ้านตอนดึกก็ชะงักเมื่อเห็นธามไทนั่งยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ข้างหลัง
 
 
 
 
 
 
“เค้ามาฟ้องอะไรพ่ออีกล่ะคะคราวนี้/ไม่ต้องมาทำปากดีนะฟาง ธามเค้าเล่าให้พ่อฟังหมดแล้วว่าเรา
น่ะ ไม่ชอบธามแล้วยังไปทำร้ายธามเค้าอีก นี่จะอะไรนักหนาห้ะฟาง เลิกก่อเรื่องสักทีเถอะนี่กำลัง
จะแต่งงานแท้ๆยังจะทำร้ายกันอีกทำไม”ฟางถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะพูดขึ้น
ทำให้พ่อของฟางพูดว่ากลับใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อทำไมไม่ถามเค้าดีๆล่ะคะว่าเค้าทำอะไรฟางไว้ ถึงได้โดนแบบนี้ นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”ฟางไม่
พอใจก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะอะไรนักหนา ก็เดี๋ยวจะแต่งงานกันแล้วแท้ๆอย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปหน่อยเลยน่าฟาง
ยอมๆธามไทเค้าซะบ้าง แล้วแบบนี้จะอยู่ด้วยกันรอดรึไง/อยู่ด้วยกันไม่รอดก็หย่ากันสิคะง่ายะตาย
หรือไม่ก็ไม่ต้องแต่งงานแค่นี้ก็จบ ฟางเองก็ไม่ได้อยากแต่งอยู่แล้ว”พ่อของฟางถอนหายใจก่อนที่
จะว่าฟางต่อ ร่างบางรีบเถียงกลับไปบ้างอย่างเหลืออด
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
“เลิกเอาแต่ใจได้แล้ว ถ้าแกไม่แต่งแล้วแกมันก็เป็นคนเห็นแก่ตัว คิดบ้างรึเปล่าว่าบริษัทจะเสียหาย
แค่ไหน ครอบครัวของธามไทเค้าช่วยเรามาก่อนกะอีแค่แต่งงานแค่นี้จะเรื่องมากทำไมกัน ถ้าเป็น
เรื่องของสาวๆของธาม ชั้นก็บอกแล้วไม่ใช่รึไงว่ามันก็มีบ้างตามประสาผู้ชายถ้าเค้าเห็นคนอื่นดีกว่า
แก เค้าคงเลิกกับแกไปนานแล้ว”พ่อของฟางเหลืออดตบหน้าฟางจนหันท่ามกลางความตกใจของ
ธามไทที่ไม่คิดว่าพ่อของฟางจะทำร้ายขนาดนี้ เพราะตอนแรกเขาแค่ต้องการให้ฟางมาขอโทษเขา
เท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ครั้งนึงเค้าก็เกือบเคยเอาเพื่อนฟางมาเทียบเท่ากับฟางไม่ใช่รึไงคะ/จะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้นะ
เพราะเธอเป็นคนยกเพื่อนให้ชั้นเองอย่าลืมสิ เพื่อนรักกันจริงๆเค้าไม่ทรยศกันหรอก”ฟางสวนกลับ
ไปบ้าง ธามไทได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รอช้ารีบตรงไปกระชากฟางใกล้ตนเองก่นที่จะกระซิบข้างหูยิ้มเยาะ
ออกมาทำให้ฟางตัวชาคิดถึงอดีตที่ตัวเองเคยทำผิดมาก่อน
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ เรื่องชักไปกันใหญ่แล้ว อดีตที่จบไปแล้วก็จบไป เอาเป็นว่างานแต่งงานที่จะถึงเดือนหน้านี้ก็
จัดการต่อไปไม่มียกเลิก และระหว่างนั้นก็อย่ามีเรื่องกันอีกแล้วกัน”พ่อของฟางพูดสรุปก่อนที่จะเดิน
ขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจลูกตัวเองเลย
 
 
 
 
ป๊อปฟางเจอกันแล้วนะ แต่ทั้งคลาดกัน ทั้งมองเห็นหน้าไม่ชัด แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะเจอกันเต็มๆน้อออออ
 
 
งานนี้ฟางต้องแต่งงานกับธาม ะไปเป็นยังไงต่อต้องติดตามนะจ้ะ