ฤดูใบไม้ผลิของพวกเรา

  “พี่คะหนูควรจำทำไรดี เป็นเพราะหนูสินะ........”

  “คอนโนะเธอไม่ผิดหรอกน่ะ#หันหลังกลับมาจับมือน้องสาว เอาละไม่มีใครผิดทั้งนั้นแหละ ขอโทษน่ะแต่ทุกคนช่วยออกไปก่อนนะ คอนโนะเอานี่#เอาถุงไรบางอย่างยืนให้ เก็บรักษาให้ดีคนที่ผูกปมนี้ขึ้นมา ก็ต้องเป็นคนคลายปมเองนะรุ้ป่าว ถุงนี้จะคลายออกเองเมื่อถึงเวลา ไปกันได้แล้วพี่มีเรื่องที่อยากจะคุยกับคุณใยปีศาจซะหน่อย คอนโนะถึงแม้พี่จะไม่ได้เป็นพี่ที่ดี แต่พี่ก็เป็นห่วงเรามากน่ะ หลังจากนี้ถึงจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ต้องทนน่ะ”

  พี่ค่ะทำไมถึงพูดเหมือนจะจากลา?!!

...........นี่!!เคียวยะจัง อย่าพึ่งมัวแต่อั้มอึ้งสิ ฝากน้องสาวพี่ด้วยนะจ๊ะทำไรกันพี่ก็ไม่ว่าหรอก #เอามือชี้ไปอีกข้างนึ่ง เเละมืออีกข้างนึ่งทำเป็นรูโหว่ แหย่เข้าออกไปมา อ๊ากกกๆๆแรงอีกแรงอีกอะไรประมาณนั้น>O<

  “เดี๋ยวๆๆสิครับ รุ่นพี่พูดไรเนี่ย ผมกับใยเนี่ยนี่น่ะให้เอาผมคงทำไม่ลงมั้ง555”

   เอ๋ๆๆ อะไรกันเนี่ยเคียวยะจังพูดไม่น่ารักเลยน่ะ เดียวพี่สาวก็ตีก้นแปะๆเลย ถ้าพี่สาวคนนี้เป็นผีจะมาหลอกน่ะ แบร่ๆๆ

  รุ่นพี่คะ ช่วยดูสถานการณ์หน่อยสิค่ะ

  ทำไมอะก็สนุกดีนี่ คลายเครียดไง...แหม๋ มาเล่นมุขตอนนี้มันก็ดูแปลกๆๆ งั้นเอาละเลิกคลายเครียดกันเท่านี้ละกัน พวกเธอไปกันได้ละ งั้นเรามาคุยกันต่อเลยดีกว่าไหมใยซาดิส ไม่งั้นคงค้างคาใจจนตายแน่......

  “หึ..หึ....เรย์นะจัง เค้าโกรธน่ะพูดอย่างกับเค้าโรคจิตไงงั้นแหละ อืมม..มมมม เริ่มเบื่อแล้วละมีเรื่องจะคุยใช่หรือป่าว รีบๆคุยให้เสร็จแล้วตายๆๆไปซะ เธอนี่มันดวงซวยซะจริง ขนาดตอนนั้นรอดมาได้แล้วยังคิดจะกลับมาอีกหรอ เทอนี่มันบ้า บอจริงๆเลยน่ะ”

  ไปกันได้แล้ว บอกให้ไปไง คอนโนะเธอก็ไปซะ เคียวคุง-มิฮารุจังฝากคอนโนะด้วยนะ นี่อาจจะเป็นคำสั่งเสียครั้งสุดท้ายแล้ว คอนโนะดูแลตัวเองให้ดีๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องทางนี้พี่ดูแลตัวเองได้....’บ๊ายบาย และก็ลาก่อน’  

   เสียงปิดประตูดังอีกครั้ง...นี่คอนโนะมันยังไงกันเนี่ย โฮโจซังกับคดีเมื่อ7ปีก่อนมันยังไง

“จะไปรู้หรอ!! พี่ค่ะอย่า..พึ่ง....... หนูยังไม่เข้าใจสิ่งที่พี่พูดเลยนะ ลาก่อนไรอย่าทิ้งหนูไว้คนเดียวสิ...พี่.....ช่วยตอบหนูทีเถอะนี่เกิดอะไรขึ้น.... ฮือๆๆ #เดินไปเปิดประตู หืม..อะไรเนี่ยเปิดไม่ออก ไหนบอกจะอยู่ด้วยกันไง จะทิ้งกันอีกแล้วหรอ

หนูไม่ยอมหรอกนะ ไอ้พี่บ้า”………………

  โดนน้องว่าซะแล้วละ เสียใจ ฮือๆๆ

  “อะไรเนี่ยเธอเองก็ เล่นละครเก่งไม่ต่างกันหลอก ทำเสียใจ ถุ๊ย....อยากจะหัวเราะ...เค้าเบื่อแล้ว มีไรก็ว่ามาชักช้าเดี๋ยวก็ได้ฆ่าจริงๆหรอก”

  หึ..หึ....... มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอ นึ่งคำก็ฆ่าสองคำก็ฆ่า......เป็นโรคหรอ ส่วนเรื่องที่อยากจะคุยก็...........................

จนมาถึงตอนนี้ความรู้สึกของพวกผมก็ไม่ปลี่ยน ความรู้สึก กดกัน ลังเล ความหวาดกลัว ไม่ว่าเรื่องไหนจริงเรื่องไหนปลอมกันแน่ ตอนนี้พวกผมขอบอกตรงๆๆ แยกไม่ออกเลยแม้แต่นิด ตอนนี้ทำได้แค่วิ่งหนี..........ต้องหนีให้ได้ ใครมันจะไปอยากตายกันเล่า...........................

[ภาคพิเศษ เรย์นะ >memory of seven years ago]

   เท้าที่มุ่งหน้าไปยังโรงเรียนกวดวิชาหยุดกะทันหัน

     ไม่ได้การ ทำไมวันนี้ถึงเจ็บแผลเก่าตรงหน้าอกขึ้นมา แผลรักษาหายแล้วก็จริง แต่บางครั้งกลับถูกความเจ็บปวดด้านจิตใจเข้าถาโถม และความทรงจำในอดีตครอบงำโดยขัดขืนไม่ได้

     ฉันเดินเข้าไปในสาธารณะใกล้ๆ ทรุดตัวลงบนม้านั่งซึ่งใกล้ตัวที่สุด ไม่มีอารมณ์กลับบ้านเลยแหะ คืนนี้ไปค้างบ้านฮารุดีกว่า พ่อแม่ก็ไม่อยู่ด้วยสิเหลือแต่ไอตัวยุ่งนี่แหละ งั้นให้คอนโนะไปค้างบ้านมิฮารุจังก็แล้วกัน เอาตามนี้แหละ ล้า ลัน ลา(>^w^<) กลับบ้านเลยดีกว่า เอาไรไปกินที่ห้องอีตานั่นดีละ แล้วก็.......... ว๊ายย..ยยยยนี่ฉันคิดไรเนี่ย#หน้าแดงแปรดดดด

มัวแต่คิดเรื่องเลยเถือด กลับบ้านเลยดีกว่า เอ้าไปละ..

     ”อึก.....” ฉันขมวดคิ้ว ไม่เพียงแค่แผลเก่าที่ถูกแทงหน้าอก แต่เจ็บแขนขาที่เคนโดนเฉือนด้วย

     แผลนี่ผ่านมาตั้ง7ปีแล้วสิ แต่ปัจจุบันก็ยังคงหลงเหลือรอยเด่นชัด ทำให้ฉันต้องหาไรมาติดเช่น ถ้าปิดแผลหรือไม่ก็ใส่กางเกงขายาวอะไรอย่างงั้น

  “นับจากวันนั้นก็ผ่านมา7ปีแล้วหรือ”

  ความทรงจำแห่งโศกนาฏกรรมยังตามหลอกหลอน

  เพื่อนถูกฆ่าทีละคนพิธีกรรมหลังเลิกเรียน และใยนั่น

  กว่าจะส่งใยนั่นกลับไปด้วย“วิธีหนึ่ง” การเข่นฆ่าไม่คิดชีวิตของพวกเรามันลุกลามเกินไปแล้ว

  อยากลืม..อยากลบออกจากความทรงจำ

  ทว่ากลับต้องนึกถึงฝันร้ายนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

  ฮารุ...นายน่ะคิดเหมือนฉันไหม...พวกเราน่ะจมปรักกับความทรงจำในอดีตมากเกินไปแล้ว...........

  อดีตยังไงก็เป็นแค่อดีต มาจมปรักอยู่แบบนี้มันก็ไม่มีไรดีขึ้นมา เหมือนที่ไอตานั่นพูดจิงๆนั่นแหละ

  รีบๆ โทรหาคอนโนะเลยดีกว่า “ตุดดดดดๆๆ ตุดดดดดๆๆ”

  “โทรหาหนู มีไรหรือคะพี่”

  นี่คอนโนะวันนี้พี่ไม่อยู่บ้านน่ะ พี่ต้องไปติวหนังสือกับเพื่อนพรุ่งนี้พี่ถึงจะกลับ....ดูแลตัวเองไปก่อนน่ะ ขอโทษทีที่ไม่ได้อยู่ดูแลเรา ไว้พี่พาไปกินข้าวนอกบ้านแล้วกัน..okนะ

  “คะ พี่งั้นหนูขอไปค้างบ้านมิฮารุแล้วกัน หนูก็ต้องไปทำการบ้านเหมือนกัน การบ้านเยอะมากเลย พี่ไม่ว่านะคะ”

  อืม..ได้สิ ดูแลตัวเองให้ดีๆละ พี่เป็นห่วง ฝากทักทายพ่อแม่มิฮารุด้วยนะ บ๊ายบาย รักที่สุดเลย จุ๊บๆๆ

  “หนูก็รักพี่คะ พรุ่งนี้ค่อยเจอกันน่ะค่ะพี่ บายคะ”

ในที่สุด กรี๊ดดดดดด จะได้เจอกันแล้วน่ะฮารุ น้องสาวเราก็พอจะทำไรได้ด้วยตัวเองแล้ว เราคงไม่ต้องเป็นห่วงมากถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง...ส่วนเรื่องเสื้อผ้าเอาของอีตานั่นมาใส่ตอนนอนก็แล้วกัน

   กริ๊งๆๆ ใครครับ

 เค้าเองไง จำไม่ได้แล้วหรอไง อีตาบ้า!!

 จำไม่เห็นได้ละใครหว่า อะล้อเล่นน่าใครจะไปลืมใยบ้องได้ลง

 หน็อย!!...นี่แหนะ หยิกเลยแหะๆๆ (>w,<)

 โอ้ย!!เจ็บๆ ยอมแล้วๆเรย์นะพอได้แล้ว ไม่จี้ยอมแล้วๆ ไม่ไหวแล้วจะตายแล้ว...แฮกๆๆ เฮ้อออ ออยอมเธอเลยจริงๆ คงไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดหรอกน่ะ

 อืมใช่แล้ว ขอค้างด้วยน้าๆๆ #เดินไปล็อคประตู พอดีมีเรื่องนิดหน่อย เค้าขอค้างบ้านฮารุจะได้หรือป่าว

 อะ อะ อืม ได้สิ จะว่าไปเธอไม่ได้เอาไรมาเลยหรอ

 มาแต่ตัวจร้า ฮารุ..นี่ๆมาอาบน้ำกันเค้าเหนื่อยแล้ว เนื้อตัวก็เหนียวไปหมด ถ้างั้นก็ฝากถูหลังด้วยละกัน #จับมือฮารุเข้าห้องน้ำ

 เอ๋ๆๆ..ๆๆๆ เดียวสิ ฉะ ฉัน ยังไม่พร้อมเลยน่ะ เดียวสิเฮ้ยยยย

 นี่ๆ ไหนๆแล้วเราก็อาบน้ำด้วยกันแล้ว มา........กันไหม

 สระผมให้หรอ......

 เฮ้ออ..ออออ อย่าทำให้หมดอารมณ์สิ ก็รู้อยู่นี่ หึ..หึๆๆๆ

 ดูเธอไม่ค่อยมีอารมณ์เลยน่ะ เอ๋ๆๆ แต่ไอ้นั่นคงไม่หมดอารมณ์สิน่ะ ดูสิตั้งเป็นเสาธงเลย น่ารักจัง

ไม่ใช่น่ะ#รีบเอาผ้ามาปิด ใยนี่คิดไรอยู่กันแน่เนี่ย

 งั้นฮารุก็ถอดเสื้อตรงนี้แหละ ส่วนเค้าขอไปถอดเสื้อผ้าตรงนู้น ก่อนน่ะเดี๋ยวตามไป

 แต่ว่า..เรย์นะ

 ไม่เห็นจะเป็นไรเลย แค่นี้เอง

 เคยเห็นร่างเปลือยเปล่าของฉันไปแล้วนี่ อีกอย่าเค้าก็เห็นหนอนน้อยของฮารุแล้วด้วย

 ไม่เห็นแปลกตรงไหนนิ ถ้าเราจะ...... ฮารุใจจริงลึกๆเนี่ยคงอยากสิน่ะ เค้าเห็นอยู่ ไหนจะDVD ไหนจะหนังสือ หรือไม่จริงค่ะ มีเต่.....ทั้งนั้นเลยนิ

ลืมๆไปเถอะน่ะน้าๆๆๆ

 จะลืมดีไหมน่ะ ไม่ดีกว่า แหะๆๆ#คานมาจ้องหน้าฮารุ

 ปากไม่ตรงกับใจเลยน่ะ นี่แหนะ เค้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วเค้าจะมาถูหลังให้ละกันเอานี่#ถอด.. โยนให้ฮารุ

 เอ๋ๆ อ่าวเฮ้ย เอา กกน. เธอไปด้วยสิ เดี๋ยวสิเฮ้ยๆ

 เอาไปดมก่อนไป๋ จะเพื่อจะได้มีอารมณ์มากกว่านี้ ฉันบอกให้ทำไรทำตามไปซะ อีตาบ้าอย่าให้ผู้หญิงพุดเรื่องอย่างงี้สิ น่าโมโหจิงๆๆ แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องหรือว่าโลกสวยเกิน ‘จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกสิน่ะโลกสวยคงใช้กับพวกเราคงจะไม่ได้ พวกเรานะผ่านสถานการณ์แบบนั้นมาแล้วนิ ต่อให้เป็นคนโลกสวยยังไงคง..........’

 เอาละไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า จะได้มาอาบน้ำซะทีเหนื่อยเป็นบ้า

เอ๋ๆๆๆๆ จริงดิเราจะได้ ชิงความบริสุทธิ์ของเรย์นะ จริงดิ เป็นไปไม่ได้ ไหนจะแช่น้ำด้วยกันไหนจะนู่นนี่นั่นอีก...อึก....ซักนิดคงไม่เป็นไรมั้ง#หน้าแดงแปรดๆๆ เหมื่อลอย(สติหลุดลอยไปแล้ว)…(0^O)”

 เฮ้ยๆๆ มีสติอยู่ป่าวเนี่ย อย่าพึ่งสลบไปนะ นี่ๆเป็นไรไป ตื่นๆๆ

 ไรของเธอ แค่คิดถึงตอน.........มันก็แทบสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เอ้ยยยยนี่ตรูพูดไรออกมาเนี่ย

 เฮ้อออออออออ..ถ้าอยากถึงขนาดนั้นก็ไม่ว่าไรหลอกน่ะ ก็เคยเห็นร่างอันเปลือยป่าวไปแล้วครั้งนึ่งนิ

 เอาเถอะงั้นเรามาสนุกกันดีกว่า นี่!!ฮารุไปนอนแช่ทั้งๆอย่างงั้นได้ไง เสื้อผ้าก็ยังไม่ถอด ลงไปแช่เลยนี่น่ะ ไปถอดเสื้อเลยมีแค่ฉันคนเดียวที่เปลือยนี่มันน่าอายน่ะ

 เออ อืมโทษที มัวแต่........ อะ เฮ้ยยยยยย!!

 ไปถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย ชักช้าเดี๋ยวแม่ก็จับกด จะกดให้แบนจนเป็นปลาหมึกบดซะเลย

 คราบๆๆ จะไปเดียวนี้แหละ

 เสร็จละจะเข้าไปละ

 อืม ชักช้าซะจริง

 ‘นี่ๆ ฮารุมานี่หน่อย’

 อะไรหรอ อุบ...ลิ้นของเรย์นะ ทะลึ่งน่ะเรา

 แฮกๆๆ อ๊ากกกๆๆ ............................

 นี่แนะ..อย่ามัวแต่มองสิ...จูบอย่างเดียว ไม่คิดจะลองจับไรหน่อยหรอ..มันมาถึงขนาดนี้แล้วน่ะ นายนี่มันน่าเอือมไหมเนี่ยงั้นก็ช่วยเบาๆหน่อยนะ นี่ครั้งแรกของเค้าน่ะ

 ผะ ผะ ผมก็ครั้งแรกเหมือนกัน......ขอความกรุณาด้วยคับ

อืมม..มมมม งั้นฝ่ายนี้ก็ขอความกรุณาด้วยละกัน

             [จบภาคพิเศษ เรย์นะ 1 >memory of seven years ago]

                                      คุยกับไรด์เตอร์

คิดว่าเรื่องราวต่อไปจะเป็นยังไงต่อ ตอนหลังคนอ่านสงสัยคงคิดไปไกล แหะๆๆ อย่าพึ่งคิดตื้นๆ เราจะค่อยๆไปลึกขึ้นเลื่อยๆ (ไม่ใช่ละ) แล้วเรื่องราวจะประติประต่อกันต่อยังไงเดี๋ยวรู้กัน เรย์นะกับโฮโจซังเนี่ยเคยรู้จักกันมาก่อนหรอ และเป็นเพื่อนกันได้ไง จุดจบของความเป็นเพื่อนมันจบลงตั้งแต่เมื่อไร ติดตามเอาเองละกัน แบร่ๆๆ สำหรับใครชอบก็กดไลค์ ใครรักเลยก็กดแชร์ และอย่าลืมติมตามกันด้วยละ ร๊ากกกก ทุกคนมากๆๆเลย [ถ้าคำไหนผิดพลาดก็ขออภัยในที่นี้ด้วย ช่วงนี้เบอๆๆ สะมงสมองเนี่ยไปเที่ยวกันหมดละ อะล้อเล่นน่า ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดหลายเรื่องเลยเบอๆๆไปบ้างก็แค่นั้น] จริงสิ ทุกคนคงสงสัยว่าฮารุเนี่ยเป็นใครวะ เอาเป็นว่าติมตามต่อละกันว่าจะเป็นไงต่อ บางคนคงคิดสินะว่าทำไมเเมร่งไม่ค่อยซาดิสเลย เดี๋ยวก่อนมันจะค่อยๆซาดิสไปเรื่อยๆ เจอกันบทต่อไปบ๊ายบาย