我的爸爸 MarkBam

我的爸爸 |พ่อ|

เครื่องปรับอากาศที่ส่งความเย็นมากระทบผิว ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาด้วยความหนาว สมองค่อนๆประมวลภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน  ความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาทำให้แทบขยับไม่ได้ ผมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก สายตาหันไปมอง ผู้ที่กระทำผมทั้งคืน ชายหนุ่มที่ได้ขึ้นชื่อว่าพ่อนอนหลับใหลอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรที่ทำร้ายผมแบบนี้ ผมอยากจะเอาหมอนไปปิดหน้าให้ตายๆไปนักแต่นั้นก็ได้แต่คิดในใจ

ผมค่อยๆยันกายขึ้นแม้จะรู้สึกจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้นก็ตาม มือบางของค่อยๆแตะผนังห้องเพื่อเป็นที่ยึดไม่ให้ล้มลงไป ขาที่สัมผัสพื้นมันแทบจะไม่มีแรงอยู่แล้ว ไหนจะน้ำที่คั่งค้างจากเมื่อคืนที่ไหนย้อนออกมาเต็มซอกขานั้นอีก

ผมกั้นใจพาตัวเองเดินมาจนถึงห้องน้ำ เร่งความร้อนให้สูงสุด แล้วเปิดให้น้ำฝักบัวไหลผ่านร่างกาย ผมกั้นใจหลายครั้งก่อนตัดสินใจ สอดนิ้วเขาไปควานหาสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ข้างในช่องทางรัก มันทั้งแสบ ทั้งเจ็บทรมานจนแทบขาดใจ ผมค่อยเกี่ยวเอาน้ำที่คั่งค้างอยู่ข้างในออกมา พอแน่ใจว่าหมดแล้วก็ล้มตัวลงนั่งพิงพนังพื้นห้องน้ำ มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่น ในใจต่างคิดแต่เรื่องสาปแช่งให้คนที่ทำร้ายตัวเองรีบตายๆไปซะ

ก่อนจะใช้มือทั้งสองขยี้ความโสมมในตัวออก หวังแต่เพียงว่าน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวจะช่วยล้างสัมผัสของคนคนนั้นได้  

แอ๊ด~

เสียงเปิดประตูห้องน้ำเข้าจากผู้มาใหม่ ทำให้ผมหันไปมองด้วยความโกรธ สายตาที่มองมาที่ผมล้วนเต็มไปด้วยความสะใจ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาเข้ามาได้ ก็นี้มันบ้านของเขานิจริงไหมล่ะ

"ยังไม่ตายนิ ไอ้ลูกชาย"คำทักทายที่หลุดออกจากปากผู้เป็นพ่อที่ตอกย้ำความเจ็บปวดของผม

"ผมคงจะไม่ตายง่ายๆอยากที่พ่อหวังหรอก" ผมตอบออกไปอย่างไม่กลัวแม้ว่าตัวเองจะตกเป็นเบี้ยล่างก็ตาม

"อวดดี แต่กูก็ลืมไปว่าคนร่านๆอย่างมึงโดนแค่นี้มันคงไม่พอสินะ สงสัยว่าพ่อคนนี้คงต้องสนองรูร่านๆของลูกแล้วล่ะครับ"

ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าพ่อไม่พูดเปล่ากลับเข้ามาค่อมผมเอาไว้ทำให้ตอนนี้ผมนอนแนบไปกับพื้นห้องน้ำ สายน้ำที่ยังไหลออกมาจากฝักบัว ไม่ได้ช่วยทำให้ผู้เป็นพ่อหยุดการ กระทำลงเลย ผมไม่สามารถขัดขืนอะไรเขาได้อีกแล้ว ผมเหนื่อย ผมปวดไปหมดทั้งตัว ผมไม่รู้ว่าเขาเอาแรงมาจากไหนกัน

"อืมม เปิดปากหน่อย"ผู้เป็นพ่อเอ่ยปากทักท้วงก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันลิ้นของผม ลิ้นร้อนๆที่สอดเข้ามาเต็มไปด้วยความป่าเถื่อน ผมพยายามหลบลิ้นร้ายๆนั้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เขาเก่ง เก่งเหรอเกิน

"พะ..พอแล้ว"เขาผละริมฝีปากออกมาเพื่อให้ผมได้มีอากาศหายใจ ผมคิดว่ามันจะจบแล้ว แต่เปล่าเลย ริมฝีปากร้ายๆผมจูบไปที่ต้นคอ ขบเม้มทำรอยที่แทบจะไม่มีช่องว่างให้ทำอยู่แล้ว 

ผมใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีอยู่ยกแขนผลักเขาออกไป แต่แรงที่ส่งไปมันกับเป็นเพียงแรงอันน้อยนิด เขาไม่ได้สนใจผมเลย ผมเหงยหน้ามองสายน้ำที่ยังไหลไม่หยุด

เจ็บผมเหงยหน้ามองการกระทำของร่างสูงก่อนจะกัดปากตัวเอง เขาค่อยๆสอดแก่นกายของเข้าเข้ามาในช่องทางอันบอบช้ำของผม มันฝืดเคืองไปหมด ผมได้แต่กัดกั้นอารมณ์ของตัวเอง

"ซี๊ดดด~ มึงอย่ารัดมากซิว่ะ กูเข้าไม่ได้" น้ำเสียงของคนข้างบนที่พูดอย่างเอาแต่ใจทำให้ผมอายมากขึ้น 

เมื่อสอดมาจนสุดลำแล้วเขาค่อยๆขยับเข้าออกอย่างเอาแต่ใจ ซึ่งทำให้ผมที่รู้สึกเจ็บแสบต้องกัดกั้นเสียงอันหน้าเกลียดของตัวเองเอาไว้ ทำไมทั้งที่เขาทำร้ายผมถึงขนาดนี้ ทำไมผมกลับรู้สึกดีกับสัมผัสของเขา ผมมันบ้าไปแล้วจริงๆ

"อืมมมแน่นโครต รูมึงนี่ดีจริงนะแบมแบมดูดค_ยกูซะแน่นเชียว"พ่อเอ่ยปากชมซึ่งมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีเลยซักนิด

ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ก่อนจะยกตัวผมขึ้นมาให้อยู่ในท่านั่ง ทำให้ผมที่ตั้งตัวไม่ทันเผลอกอดเขาอย่างจัง

"แบมแบมกูอยากได้ยินเสียงมึง ครางให้กูได้ยินหน่อยสิ ว่ะ" ผู้เป็นพ่อสั่งผมแต่มีเหรอที่ผมจะทำตาม เหมือนเขาจะรู้ว่าผมทำท่าไม่สนใจ เขากระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง มือหนาที่ตอนแรกจับสะโพกผมอยู่เปลี่ยนมารูดแก่นกายเล็กของผมแทน

"กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามึงจะทนได้ซักกี่น้ำ" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ากับรูดน้องชายของผมเร็วขึ้น ผมใกล้จะเสร็จแล้ว แต่เหมือนผู้เป็นพ่อจะจงใจแกล้งผมหยุดการกระทำลง ก่อนจะล้มตัวลงนอนให้ผมเป็นฝ่ายที่อยู่ข้างบนแทน

"กูเหนื่อยแล้ว ถ้ามึงอยากเสร็งมึงก็ทำต่อเองสิ"

ผมกัดปากตัวเองแน่น มือสั่นเทาก่อนจะเอื้อมมือไปจับแก่นกายเล็กจองตัวเอง

เพี้ยะ!!

"กูไม่ได้ใช้มึงชัก กูให้มึงขย่มกูต่างหากแบมแบม"ชายร่างสูงสั่งด้วยท่าทีที่นิ่งเชย ทำไมผมต้องทำตามที่เขาบอก ด้วยว่ะ

"กูขอเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าถ้ามึงไม่ทำ หึก็เตรียมตัวโดนกูเอา3วัน3คืนได้เลย"

ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่เขาพูดจริงแน่ ผมรู้ว่าคนอย่างเขาทำอะไรทำจริง ผมได้แต่กั้นใจหลายครั้งจนในที่สุดก็ยอมขยับสะโพกขึ้นลง มันทั้งเจ็บ ทั้งจุก ผมมองหน้าคนที่นอนอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ก่อนเขาจะเป็นฝ่ายส่วนสะโพกขึ้นมาแทน 

"อึก อือออ จะ.." ผมเม้มปากตัวเองไว้แน่นเผลอครางเข้าให้แล้ว คนตัวสูงเหมือนจะยิ้มเยาะ แล้วผลักผมให้นอนข้างร่างตามเดิม

"ครางออกมาสิแบมแบม เรียกชื่อกู" เมื่อถูกสั่งแบบนั้นผมก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป

"อึก พะ..พ่อ ผมเจ็บ" เขากระแทกด้านล่างไม่ยั้งสงสัยคงได้เลือดอีกแน่

เพี้ยะ!!

เขาตบหน้าผมอีกแล้ว

"กูบอกว่ายังไง ตอนเอากับกูอย่าเรียกกูว่าพ่อ มึงเคยจำบ้างไหมห๊ะ" ผมได้แต่กักกั้นน้ำตาจนต้องยอมทำตามที่เขาบอก

"อึก อื้อ ~ พะ..พี่มาร์ค แบมเจ็บ อึก อื้อ เบา"ผมส่งเสียงครางตามที่เขาสอน ผมอายเหลือเกิน เมื่อชายผู้เป็นพ่อได้ยินเช่นนั้นกับยกยิ้มขึ้น กระแทกเข้าออกด้วยความรุนแรงมากขึ้นโดยไม่ฟังคำท้วงจากผมเลย

ผมปล่อยให้เขาทำกับร่างกายของผมจนพอใจ  ก่อนที่สติทั้งหมดของผมจะดับวูบไป