ยัยสองสาวจอมจุ้นกับนายหนุ่มเนื้อหอม

     จัสตินเดินเข้ามาในโรงเรียน เห็นผู้หญิง 2 คนกำลังวิ่งตามผู้ชายคนหนึ่ง ก้อนึกถึง คุณกับเซเลน่า พร้อมกลับหันหลังมาดูว่า คุณกับเซเลน่า มารึยัง เพราะปกติ คุณกับเซเลน่า จะรีบวิ่งมาหาเขา แต่วันนี้กลับไร้วี่แววของพวกคุณ 2 คน พอจัสตินเดินออกไป คุณกับเซเลน่า ก้อออกมาจากที่ซ่อน

     " จริงๆใช่ป่ะ...ถ้าเราทำแบบนี้ จัสตินจะสนใจพวกเราใช่ป่ะ " เซเลน่าถามคุณอย่างตื่นเต้น

     " แน่นอนสิ! ลองคิดดู ผู้หญิงที่ไล่ตามเขาทุกวัน แต่จู่ๆวันนี้หายไปปุ๊บ... เป็นเธอจะทำยังไง " คุณบอกเซเลน่าแล้วก้อถามเซเลน่ากลับด้วยเช่นกัน

     " อ้อ! ดูหนังสือ " เซเลน่าตอบคุณ

     " สอบเหรอไงจะหาหนังสือทำไม อยากรู้ไม่ใช่เหรอ อยากรู้ " คุณอธิบายให้เซเลน่าฟัง

     " อ๋อใช่! เป็นแบบนั้นทำให้อยากรู้ " เซเล่าเริ่มเข้าใจกับความหมายของคุณแล้ว

     " หนึ่งในความรัก คือ ความอยากรู้ นั่นเป็นข้อแรกที่จะทำให้ผู้ชายสนใจเรา เข้าใจรึป่าว ว่าคืออะไร " คุณอธิบายให้เซเลน่าฟังอีกครั้ง และรีบขึ้นไปดูจัสตินบนดาดฟ้า

     " นี่ๆๆ เห็น เซเลน่ากับ(คุณ) มั้ย " คุณถามเพื่อนนักเรียนคนหนึ่งที่เดินผ่านมา

     " ไม่เห็นนะ "

     " โอ้ย! ไปไหนล่ะเนี่ย " จัสตินบ่นกับตัวเอง

     " ว้าว! จัสติน ถามว่าพวกเราอยู่ไหน " เซเลน่าพูดอย่างดีใจ

     " เห็นมั้ย ฉันบอกแล้ว " คุณพูดอย่างดีใจเช่นกันพร้อมกับตีหลังเซเลน่าเบาๆ

     " เฮ้ย! นี่มันครั้งแรกเลยนะ นี่... แต่ เธอมีความคิดดีแบบนี้ ทำไมไม่ทำคนเดียวแต่ทำกับฉัน " เซเลน่าถามคุณอย่างประหลาดใจ ที่คุณไม่ทำแผนนี้คนเดียว

     " ถ้าทำคนเดียวมันมักจะพลาดเสมอ หรือไม่ก้อ เธออาจะลักพาตัวจัสตินไปคนเดียว " คุณพูดกับสิ่งที่คุณคาดการเอาไว้ให้เซเลน่าฟัง

     " เธอรู้เรื่องนั้นได้ยังไง " เซเลน่าถาม

     " ไม่นะ...เรื่องจริงเหรอ " คุณพูด เซเลน่ากับคุณวิ่งดูจัสตินบนดาดฟ้าไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ที่จัสตินเดินขึ้นห้องเรียนกับเพื่อนจนกระทั่ง

     " นี่...ตอนนี้เราไปหาจัสตินได้รึยัง " เซเลน่าถามคุณ

     " ไม่... วันนี้ปล่อยเขาไป " คุณบอกเซเลน่า

     " ทำไม " เซเลน่ายังคงถามคุณไม่เลิก

     " เขากลับบ้านไป จะได้คิดถึงพวกเราไง พวกเธอเป็นแบบนี้ได้ยังไง พวกเธอเกิดอุบัติเหตุรึป่าว พวกเธอไม่สนใจฉันแล้วเหรอ " คุณเพ้อให้เซเลน่าฟังยาวมาก

     " เออ! แบบนั้นจริงๆด้วย นี่ งั้นพวกเราทำแบบนี้สักเดือนนงดีมั้ย " เซเลน่าถามความคิดเห็นของคุณ

     " ถ้างั้น เขาก้อลืมพวกเราสิ โง่จังเลย " คุณว่าเซเลน่า เพราะความคิดของเธอมันไม่เข้าท่าเอาซะเลย

     " งั้นเหรอ " เซเลน่าเกาหัวอย่างงงๆ ก่อนที่พวกคุณ 2 คนจะมองลงไปหาจัสตินที่เลิกเรียนแล้ว และกำลังจะเดินกลับบ้าน

     " เซเลน่า โกเมซ!! (ชื่อจริงคุณ) " จัสตินตะโกนเรียกชื่อ เซเลน่ากับคุณ

     " ทำไงดี... " เซเลน่าถามคุณ เพราะว่าเห็นใจจัสติน

     " (คุณ) " จัสตินตะโกนเรียกชื่อคุณอีกครั้งก่อนที่จะเงียบไป

     " จัสติน อดทนอีกนิดนะ ฉันไม่รู้แล้ว เศร้าน้ำตาจะไหลแล้ว " เซเลน่าพูดอย่างซาบซึ้งใจมากนัก

     " เป็นอิสระแล้ว!!! " จัสตินตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ และรีบวิ่งกลับบ้านอย่างร่าเริง คุณกับเซเลน่า รีบวิ่งลงจากตึกลงมาทันที

     " จัสติน " เสียงของคุณกับเซเลน่าดังขึ้นพร้อมกัน

     ~ วันต่อมา ~

     คุณกับเซเลน่าโดนอาจารย์ทำโทษให้ออกมานั่งคุกเข่าชูมือสูงๆอยู่นอกห้อง มีแต่คนมองเวลาเดินผ่านไปผ่านมา 

     " นี่!! นี่อย่าหัวเราะ เข้าไปเลย อย่าหัวเราะ ไม่หยุดหัวเราะเหรอ... ไอ้พวกนี้นี่จริงๆ... " เซเลน่าโวยวายใส่คนที่เดินผ่านและหัวเราะเธอ

     " ทำไมเธอต้องทำกระจกแตก พาฉันมาอายด้วยแบบนี้เนี่ย ซื่อบื้อ " คุณเริ่มกัดใส่เซเลน่า ขณะที่กำลังโดนทำโทษอยู่

     " แล้วเธอจะโยนไม้กวาดนั่นทำไม " เซเลน่าโวยวายใส่คุณ

     " แล้วจะให้ฉันทำไง จะให้ฉันยืนอยู่เฉยๆ แล้วให้เพื่อนปาไม้กวาดใส่หน้างั้นเหรอ ซื่อบื้อๆ " คุณโวยวายใส่เซเลน่ากลับ

     " นี่เธออย่าทำแบบนั้น " เซเลน่าห้ามเมื่อคุณเอามือมาดันหัวเธอ

     " อย่าหยิก " คุณก้อห้ามเมื่อเซเลน่าเอามือมาหยิกมือคุณ

     " พวกเธอขนาดโดนลงโทษยังทะเลาะกันอีกเหรอ " จัสตินถามพวกคุณ 2 คน

     " จัสติน " คุณกับเซเลน่าเรียกจัสตินพร้อมกัน ต่างกันตรงที่คุณเอาแขนลง แต่เซเลน่าไม่ได้เอาลงก้อเท่านั้น จัสตินเดินมานั่งหน้าพวกคุณ 2 คน

     " ยกมือขึ้นครับ พอเห็นพวกเธออยู่แบบนี้ ฉันเป็นอิสระสุดๆเลย รู้ป่ะ... 555 ได้โปรด สบายใจจริงๆ อย่างน้อยก้อวันนี้ล่ะ ได้โปรด ทะเลาะกันต่อไปเรื่อยๆ ฉันขออยู่สบายๆสักหน่อย เข้าใจป่ะ... " จัสตินพูดอย่างสะใจเมื่อเห็น คุณกับเซเลน่า โดนทำโทษอยู่แบบนี้

     " เธอทำอะไรอยู่ " จู่ๆก้อมีเสียงของอาจารย์คนหนึ่งดังขึ้นมา และจับจัสตินไปโดนทำโทษอยู่กับพวกคุณ 2 คน

     " ไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง เพื่อนถูกลงโทษอยู่ มาแกล้งเล่นเนี่ย...  ยกมือขึ้นสูงๆ " อาจารย์พูดเสร็จก้อเดินเข้าห้องเรียนไป

     " อยู่ข้างๆฉัน ชอบป่ะ " คุณถามจัสติน พร้อมกับเขยิบเข้ามาใกล้จัสตินมากขึ้น

     " นี่แหละ ที่เขาเรียกว่า เนื้อคู่สวรรค์ลิขิต ถ้าอยากคู่กับฉัน แค่บอกมาตรงๆก้อได้ " เซเลน่าพูด พร้อมกับเขยิบเข้ามาใกล้ๆจัสตินเหมือนกัน

     " ของฉัน " คุณเถียงเซเลน่าอย่างยิ้มๆ

     " ไม่ใช่ของเธอ " เซเลน่าก้อเถียงคุณกลับอย่างยิ้มๆเหมือนกัน

     " จัสติน ของฉัน " คุณพูด

                                                                             จบไปแล้วอีกตั้งหนึ่งตอนแหนะ