ยัยสองสาวจอมจุ้นกับนายหนุ่มเนื้อหอม

     จัสตินเดินเข้าโรงเรียนมา โดยที่ไม่รู้ว่าคุณกับเซเลน่ากำลังเดินตามเค้าอยู่     

     " คราวนี้ตัดสินกันให้รู้กันไปเลย " เซเลน่าพูดพรางมองจัสติน

     " ตกลง!! ตรงปลายทางนั้น ถ้า จัสติน เลี้ยวขวาเธอต้องยอมแพ้ " คุณพูด

     " ถ้าเขาเลี้ยวซ้ายเธอต้องยอมแพ้นะ หลังจากนี้ อย่าพูดเป็นอีกอย่างล่ะ " เซเลน่าพูดกลับ คุณกับเซเลน่า ต่างลุ้นให้จัสตินเดินตามทางที่ตัวเองหวังเอาไว้ แต่ว่าจู่ๆจัสตินก้อหยุดชะงักขึ้นมา 

     " เฮ้ย ลืมหนังสือ " จัสตินวิ่งกลับมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมหนังสือ

     " อ้าว ใครชนะล่ะ " เซเลน่าพูดพรางเกาหัวตัวเองอย่างงงๆ

     " ให้ฉันชนะสิ " คุณพูด

     " อะไร " เซเลน่าตอบกลับ

     แต่คุณกับเซเลน่าก้อยังไม่หยุดที่จะทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแพ้ เพื่อที่ตนจะได้มีคู่แข่งน้อยลงไป 1 คน คราวนี้การแข่งขันของคุณกับเซเลน่าคือต่อสู้กันขณะโหนบาร์

     " ใครที่ตกก่อน คนนั้นต้องถอยออกจาก จัสติน " เซเลน่าพูดใส่คุณอย่างหนักแน่น

     " หลังจากนี้ อย่าพูดอีกอย่างก้อแล้วกัน ถ้าเธอแพ้... " คุณพูดกลับและเริ่มเอาขาสู้กันกับเซเลน่า ขณะที่กำลังโหนบาร์

     " รู้แล้ว " เซเลน่าตอบ

     " ไอ้ปลิงนี่ " คุณว่าเซเลน่า

     " ปลิงเหรอ " เซเลน่าพูด

     " หนอนด้วง " คุณว่าเซเลน่าอีกครั้งก่อนที่จะตกลงมาจากบาร์พร้อมกัน

     " ก้นของเธอตกก่อน " เซเลน่าพูด

     " พูดอะไร เธอนั่นแหละตกลงมาก่อน " คุณเถียงเซเลน่าทันที

     " ก้นของเธอมันใหญ่ มันเลยตกถึงก่อนไง " เซเลน่าก้อเถียงคุณกลับทันทีเช่นกัน

     " อุ๊ย!! เธอเคยเห็นก้นฉันเหรอ เห็นเมื่อไหร่ " คุณพูดล้อเลียนเซเลน่าและลุกขึ้นมา

     " ฉันเห็นว่าก้นเธอหนัก... " เซเลน่าว่าคุณว่าอ้วน

     " เธอหน่ะ ช้าง " คุณพูดว่าเซเลน่าเหมือนช้าง

     " ช้างเหรอ " เซเลน่าพูด และคุณเองก้อทำท่าเดินเหมือนช้าง

     ในเมื่อต่อสู้กันขณะที่โหนบาร์ ยังตัดสินไม่ได้ว่าใครแพ้หรือว่าใครชนะ ก้อเลยมีการแข่งขันใหม่เกิดขึ้นมา นั่นคือการยืนผลักกันจนกว่าจะมีใครคนใดคนหนึ่งล้มลงไปก่อน

     " (ชื่อจริงคุณ) วันนี้ ณ ที่แห่งนี้ ใครว่าตัดสินผู้ชนะกันเลย! " เซเลน่าพูดพรางจ้องหน้าคุณอย่างเอาจริงเอาจัง

     " เหอะ!! ใครว่าตัดสิน ตัดสินว่าใครต่างหากล่ะ นังโง่ " คุณว่าเซเลน่าว่าโง่ เพราะว่าเธอพูดผิด แล้วคุณกับเซเลน่าก้อเริ่มผลักกัน แต่สุดท้ายก้อยังไม่มีใครแพ้หรือชนะ  อย่างมากต่างฝ่ายต่างก้อแค่เกือบล้ม

     ~ วันต่อมา ~

     จัสตินเดินเข้ามาในโรงเรียนอย่างร่าเริง ก่อนที่จะหยุดเดินและมีผ้าผืนหนึ่งร่วงลงมาตกอยู่ตรงหน้า แล้วเค้าก้อหยิบขึ้นมาดู มันเป็นรูปหัวใจและมีชื่อเค้าปักอยู่

     " นี่มันอะไร " จัสตินพูดกับตัวเองอย่างงงๆ แล้วเซเลน่าก้อเดินปรบมือออกมา

     " ว่าแล้ว ว่าแล้ว จัสติน เธอกับฉันเป็นเนื้อคู่กัน " เซเลน่าพูดอย่างภาคภูมิใจ

     " เนื้อคู่ พูดอะไรไร้สาระ...อะไรอีกแล้ว... " จัสตินพูดใส่เซเลน่าแบบเบื่อๆ

     " ตกลงมาจากชั้น 2 ลงมาอยู่ในมือท่ามกลางคนมากมายแบบนี้แต่เป็นเธอ... ท่ามกลางแบบนั้น เธอเป็นคนเก็บได้นะ... ถ้านี่มันไม่ใช่เนื้อคู่ แล้วจะเป็นอะไรได้อีก " เซเลน่าเพ้อให้จัสตินฟัง จัสตินก้อได้แต่ถอนหายใจออกมา

     " เธอคงจะโกรธสวรรค์ล่ะสิ จัสติน อ๊ะ!อะไร สมัยนี้มีหัวใจปลอมขายด้วยแฮะ " คุณหยิบผ้าของเซเลน่าขึ้นมาดู ก่อนที่จะโยนลงพื้นเหมือนเดิม

     " ปลอมอะไร อันนี้ฉันทำด้วยตัวเองตลอดทั้งคืนวานนะ " เซเลน่าเถียงคุณใจจะขาดว่ามันไม่ใช่หัวใจปลอมๆ

     " ระหว่างที่เธอทำอันนี้อยู่ เธอน่าจะใส่หน้า จัสติน บ้างนะ " คุณแขวะใส่เซเลน่า

     " อะไร นี่(คุณ) ตามมา " เซเลน่าพูดกับดึงผทคุณให้ตามมา แต่คุณรั้งเอาไว้ได้

     " ฉันยุ่งอยู่ เธอไปก่อนสิ " คุณบ่นใส่เซเลน่า

     " จัสติน!! นี่เป็นของขวัญจากใจฉัน เป็นไง ถูกใจมั้ย " คุณเปิดรูปวาดที่เป็นรูปจัสตินให้จัสตินได้ดู

     " เหมือนเป๊ะเลยแฮะ เธอเป็นคนวาดเหรอ " จัสตินถามคุณ เพราะว่ารูปวาดนั้นวาดได้เหมือนเขาเป๊ะเลย

     " แน่นอน แล้วจะเป็นใครอีกล่ะ " คุณตอบ

     " ทักษะวาดภาพของเธอสุดยอดเลย " จัสตินเอ่ยปากชมคุณ

     " ฉันก้อตกใจกับทักษะของตัวเองเหมือนกัน เพราะงั้น ฉันคิดจริงๆว่าจะเข้าโรงเรียนศิลปะ " คุณพูดอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

     " เหอะ!! โรงเรียนศิลปะ เขาสอนโฟโต้ช็อปกันเหรอไง " เซเลน่าพูดขัดขาคุณขึ้นมา 

     " อะไร " จัสตินงงที่เซเลน่าพูด

     " เธอพูดอะไร ไม่ใช่โฟโต้ช็อป " คุณรีบปิดรูป แล้วเอารูปมากอดไว้

     " อันนี้อ่ะ ใช้รูปของ จัสติน แล้วโฟโต้ช็อปให้เหมือนเป็นรูปวาด " เซเลน่าบอกความจริงที่ว่าคุณไม่ได้วาดเอง

     " ฉันว่าแล้วเชียวเธอต้องทำแบบนั้น " จัสตินพูดใส่คุณ

     " เธอควอิจฉาความสัมพันธ์ของเรามากๆ ถึงขนาดทำแบบนั้น ยกโทษให้เธอ แล้วช่วยรับนี่ไป... " เซเลน่าพูดพร้อมยื่นผ้าที่เธอปักให้จัสติน แต่คุณก้อดันผ้าออกไป

     " เอาผ้าขี้ริ้ว ออกไป " คุณว่าเซเลน่า

     " ผ้าขี้ริ้วเหรอ " เซเลน่าพูด

     " จัสติน เอาอันนี้ดีกว่า " คุณยื่นรูปให้จัสติน

     " เอาอันนี้ดีกว่า " เซเลน่ายื่นผ้าให้จัสติน

     " โอ้ย! ฉันไม่ชอบ " จัสตินปัดของทุกอย่างลงพื้น แล้วเดินออกไป คุณกับเซเลน่ามองจัสตินที่เดินออกไป แล้วคุณก้อหันกลับมามองหน้าเซเลน่าแล้วก้อเหยียบผ้าของเธอ

     " ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ มันคงไม่มีปัญหาแล้วล่ะ " คุณพูดไปแล้วก้อเหยียบผ้าของเซเลน่าไปด้วย

     " เธอนี่มัน... " เซเลน่ากำลังจะเหยียบรูปของคุณคืนบ้าง

     " นั่นหน้า จัสติน นะ " คุณพูด จึงทำให้เธอหยุดชะงัก

     " อ๋า ใช่ " เซเลน่าจึงไม่เหยียบรูปของคุณ เพราะเห็นว่าเป็นรูปจัสติน