เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะไปไหน 

 

 

ฟาง: มันเรื่องของฉัน 

 

 

ป๊อบ: แต่ในฐานะเจ้าของบ้าน คุณเป็นคนที่มาอาศัยผมอยู่ จะไปไหนมาไหน ก็ต้องบอก 

 

 

 

ฟาง: จะอยากรู้ไปทำไม อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน เอาไว้ถ้าน้องคุณกลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะรีบกลับมาทันทีเลยนะ 

 

 

 

 

       เมื่อฟางออกไป ป๊อบปี้ก็แอบขับรถตามไปทันที 

 

 

 

 

ฟาง: วิน 

 

 

วิน: ฟาง เป็นไงบ้าง ไปอยู่บ้านเค้า คิดดีแล้วจริงๆใช่มั้ย 

 

 

ฟาง: วินที่บ้านนั้นเค้าพูดเรื่องของเฟิร์นด้วย 

 

 

 

วิน: เค้าพูดว่าอะไร 

 

 

 

ฟาง: เค้าบอกว่า เรื่องของเฟิร์น เฟิร์นเป็นคนที่นอกใจนายปาล์มก่อน แต่มันเป็นไปไม่ได้ เฟิร์นไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบนั้น วินเองก็รู้ดีว่าน้องฟางเป็นคนแบบไหน 

 

 

 

 

วิน: บางทีเฟิร์นอาจจะถูกใส่ร้ายก็ได้นะ 

 

 

 

ฟาง: ฟางก็คิดอย่างนั้น แม่ของพวกเค้าที่เป็นตัวตั้งตัวตีเลยล่ะ 

 

 

 

 

วิน: แล้วฟางไปอยู่ที่บ้านเค้า แม่เค้าก็ดูไม่โอเคกับฟาง ฟางยังจะอยู่อีกเหรอ วินเป็นห่วงฟางนะ (ยื่นมือมาจับ) 

 

 

 

 

ฟาง: ถึงไม่โอเค ยังไงฟางก็ต้องอยู่ การแก้แค้นของฟางเพิ่งเริ่ม จะให้มันจบง่ายๆได้ไง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ที่แท้ก็แอบมาหาผู้ชายคนนี้เองเหรอ 

 

 

 

 

 

 

วิน: ฟาง วินไปส่งมั้ย 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฟางนั่งแท็กซี่ไปเองดีกว่า ขอบคุณวินมากนะ

 

 

 

วิน: แน่ใจนะ เย็นแล้วนะ 

 

 

 

ฟาง: เฮ้ยฟางกลับเองได้ วินกลับเถอะ บ้านนั้นกับบ้านวิน อยู่กันคนละทาง ลำบากวินอีก ฟางไปเองดีกว่า 

 

 

 

วิน: งั้นถ้าถึงแล้วก็โทรบอกด้วยแล้วกันนะ 

 

 

 

ฟาง: โอเค ขับรถกลับดีๆนะ ไปละ 

 

 

 

 

       ฟางกำลังเดินจะไปหาแท็กซี่ แต่จู่ๆก็มือคนมาคว้ามือแลัวพาไป

 

 

 

ฟาง: นี่!! ทำอะไรของคุณอ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ที่แท้ การออกมาข้างนอกของคุณ คือ มาหาผู้ชายคนนี้อีกแล้วอ่อ ห้ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ อ่อ นี่อย่าบอกนะ ว่าแอบตามฉันมาอ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ ผมยอมรับ ไปได้ยัง 

 

 

 

ฟาง: ไปไหน!! 

 

 

 

ป๊อบ: ไปที่ ที่มีแต่เราสองคนไง 

 

 

ฟาง: คุณพูดอะไร ฉันไม่ไปกับคุณหรอก ปล่อย!!

 

 

 

ป๊อบ: แต่คุณต้องไป ผมจะไม่ให้ตุณกลับไปที่บ้านผมอีกแล้ว มานี่ !  

 

 

 

ฟาง: ไม่!! ฉันจะกลับ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน 

 

 

 

ป๊อบ: คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ กับคนในครอบครัวของผมเหมือนกัน !!