ซ่อนรักร้าย MarkBam

.

.

.

“เอาล่ะฉันว่าเรามาทำความรู้จักกันดีกว่า ฉันหวังแจ็คสัน ส่วนนายคงจะแบมแบมสิน่ะ”

“คะ..ครับ”

“เดี๋ยวฉันจะแนะนำคนให้นายรู้จัก สักพักก็มาแล้ว นั้นไงพูดปุ๊บมาปั๊บตายยากจริงๆพวกนี้”

ร่างเล็กหันไปมองผู้มาใหม่ทั้งสองคน คนแรกชายหนุ่มตัวโตที่มาพร้อมรอยยิ้ม ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มตัวเล็กลงมาหน่อยที่ดูเหมือนง่วงนอนตลอดเวลา

“หวัดดีครับเฮีย นั้นใครอ่ะน่ารักจัง”
ชายตัวโตถามขึ้นอย่างสงสัยพร้อมมองแบมแบมอย่างสนใจ

“พวกมึงนี้แบมแบมน้องไอ้บี ต่อไปนี้แบมแบมจะมาทำงานแทนไอ้บีอย่างที่เรารู้ๆกัน ส่วนแบมแบมไอ้หมีนี่ชื่อยูค ส่วนอีกคนชื่อแจ ทำความรู้จักกันไว้ซะ” แจ็คสันแนะนำคนทั้งสองให้ร่างบางรู้จัก แต่ดูเหมือนยูคยอมจะไม่ค่อยพอใจนัก

“โห้ เฮียแนะนำผมแค่เนี๊ย นี่นายน่ะชื่อแบมแบมใช่ป่ะ เราชื่อคิม ยูคยอมนะ เป็นคนเลี้ยงง่าย กินง่าย โสดมานานแล้ว เบอร์เรา0923..”

“สต็อป สต็อป ไอ้หมี เอ็งนี้ไม่มีมารยาทเลยวู้ย เดี๋ยวไอ้เด็กใหม่มันก็กลัวเอาหรอก เห้ยไอ้หนูข้าชื่อชเว ยองแจนะเว้ย แต่ถ้าเอ็งเรียกไม่ถนัดเรียกข้าว่าที่รักก็ได้”

“ถรุ้ย!! ว่าแต่ผมเจ๊ก็ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่เลย ดูซิขนาดผัวเจ๊ยืนตัวเตี้ยอยู่นี้ เจ๊ยังจีบเด็กอ่ะ”

ยูคยอมกล่าวกับยองแจเป็นนัยๆ โดยไม่ได้สนใจเลยว่ายองแจจะถูกแบมแบมมองยังไง และด้วยความที่กลัวเสียฟอร์มเลยปฏิเสธเสียงแข็งออกไป

“ขะ..ข้ายังไม่มีผัวเว้ย แล้วก็ไม่มีทางมีด้วย เอ็งน่ะมั่วแล้ว ข้ากับไอ้สั้นเนี่ยแค่คิดก็ขนลุกแล้ว”

แม้ยองแจจะปฏิเสธเสียงแข็งแค่ไหนแต่มีหรือที่คนอย่างยูคยอมจะเชื่อ ก็ในคืนก่อนเขาเห็นเองกับตา ได้ยินเองกับหู ถึงจะไม่ค่อยอยากเชื่อก็เถอะก็เพราะคืนนั้นเป็นวันเกิดของเพื่อนเก่าเขาเลยออกไปร่วมงานวันเกิดแต่ดันลืมของขวัญเลยย้อนกลับมาเอาที่บ้าน แต่พอเข้ามาเท่านั้นแหละ เขาก็เห็นแจ็คสันกับยองแจกำลังเล่นนั่งสดอยู่ในห้องครัวสงสัยคงจะมันส์มากไปหน่อย ทั้งสองเลยไม่ได้สังเกตเลยว่ายูคยอมกำลังดูอยู่

“เหรอครับเจ๊ แล้วคืนก่อนที่ผมเห็นเจ๊กับเฮียกำลัง..” ก่อนที่ ยูคยอมจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ยองแจก็ส่วนขึ้น
“คืนก่อนอะไร ไม่มี๊ ไม่มี๊ ตอนนั้นข้าแค่ช่วยไอ้สั้นทำกับข้าวโว้ย มันไม่มีอะไรจริงนะไอ้หนูแบม พี่แจคนนี้ไม่ได้มีผัว ใช่ไหมไอ้สั้นบอกมันไปสิ”

พอแก้ตัวแทบไม่ทันยองแจก็หาแนวร่วมทันทีแถมยังส่งสายตาเป็นนัยๆบอกแจ็คสันว่าถ้าไม่ช่วยกูมึงตาย

“เหรอครับ ผมก็ยังไม่ได้พูดเลยนิ๊ ว่าคืนนั้นเจ๊กับเฮียทำอะไรกันเล่นแก้ตัวแบบนี้มีพิรุธนะครับ”ยูคยอมยังคงไม่เลิก พอเห็นสีหน้าไปไม่ถูกของยองแจแล้วยิ่งรู้สึกอยากแกล้งเข้าไปใหญ่

เมื่อการประทะฝีปากกันอย่างเมามันของสองพี่น้องอย่างยองแจกับยูคยอมก็ทำให้คนที่มีเอี่ยวอย่างแจ็คสันต้องมาเป็นผู้ห้ามศึกแทน

“พอๆกันได้ปล้วพวกมึง โตป่านนี้แล้วยังกัดกันอยู่ได้ ดูแบมแบมเขาทำหน้าไม่ถูกแล้วเห็นไหม หัดอายกันบ้าง”

“ก็ไอ้หมีมัน..”

“พอๆหยุดได้แล้วไอ้แจ ก็น้องมันพูดความจริงจะอายอะไร ไหนๆมันก็รู้แล้วว่ามึงเป็นเมียกู มึงอายอายอะไรห๊ะ”

“อะ..ไอ้ สั้น!!” ยองแจที่เริ่มโกรธจัดนี่จะไม่มีใครเข้าข้างเขาเลยใช่ไหมเนี่ย แถมไอ้หมียูคมันยังทำหน้าสะใจอีก

“เฮียก็ยอมรับแล้วนะครับเจ๊ เจ๊ก็ยอมๆไปเหอะ จะปิดทำไม”ยูคยอมยังคงพูดด้วยหน้าระรื่น ยิ่งเห็นยองแจทำท่าโกรธด้วยแล้วยิ่งสะใจ

“เป็นเพราะมึงเลยไอ้สั้น จะเอานอกสถานที่ เป็นไงโดนมันเห็นจนได้ เป็นเพราะมึงคนเดียวเลย คืนนี้มึงนอนนองห้องไปเลย”

พอเถียงไม่ชนะยองแจก็โยนความผิดให้แจ็คสัน ก่อนเดินสะบัดก้นออกไปอย่างงอนๆ

“เอาแล้ว เอาแล้ว เจ๊งอนแล้วครับเฮีย ไม่รีบไปง้อ ระวังได้นอนนอกห้องสมใจนะครับ”

“เออๆกูรู้ล่ะ แม่งเป็นเพราะมึงคนเดียวเลยไอ้หมี กูไปง้อเมียก่อน งั้นกูฝากแบมแบมไว้กับมึงด้วย กูไปล่ะ” พูดจบแจ็คสันก็เดินตามยองแจออกไป ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสักพัก ก่อนที่ยูคยอมจะเปิดประเด็นขึ้น เมื่อเห็นร่างเล็กของแบมแบมมีอาการสั่นเทา

“แบมแบมกลัวเราเหรอ” ยูคยอมเดินเข้าไปใกล้แบมแบมจน ร่างบางเซล้มลงไปบนโซฟาทำให้หน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ ร่างเล็กได้แต่กัดปากตัวเองแน่น ยูคยอมขยี้หัวแบมแบมเบาๆก่อนจะผละตัวออกมา นั่งโซฟาตรงข้ามกับแบมแบมแทน

“555 เราไม่ทำอะไรแบมแบมหรอก ไม่ต้องกลัวไปนะ ถ้าพี่บีรู้เข้าเราหัวขาดแน่เลย” ยูคยอมพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น นั้นทำให้แบมแบมเริ่มคลายกังวลลง

“เราว่าเราไร้สาระกันมามากแล้ว เรามาเข้าประเด็นกันดีกว่าน่ะ”

ตอนนี้แบมแบมไม่มีบทพูดเลย งื่อๆๆ

 ฝากด้วยนะคะ