[EXO×You] ไอดอลหน้าใสกับยัยผู้จัดการซาตาน

-

เขียนโดย Jay9

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 07.10 น.

  9 ตอน
  0 วิจารณ์
  13.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 เมษายน พ.ศ. 2559 20.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) CHARTER9

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เจ๊เฟย!” เสียงเรียกอย่างอารมณ์ดีของไม้ดังขึ้นจนทำให้อีวานหันไปมอง

“ว่าไงไม้”

“วันนี้ผมไปเล่นเกมมา ได้คูปองร้านอาหารด้วย ส่วนลด15%แหนะ”

“จะไปกินเย็นนี้ไหมล่ะ”น้าศักดิ์ที่เพิ่งดูแลความเรียบร้อยค่ายเสร็จเอ่ยพูดขึ้น

“จริงเหรอน้า” ไม้ถามด้วยความดีใจออกหน้าออกตา ก่อนได้รับการพยักหน้าเป็นคำตอบ

“ไปกันหมดนี่แหละ”น้าศักดิ์ว่า แต่ดงอุนและอิลกุกกลับอาสาจะเฝ้าค่ายให้ จึงถกเถียงกันอยู่นานกว่าจะได้ข้อสรุปว่า ไปซื้อวัตถุดิบแล้วมาทำกินเองที่ค่ายดีกว่าจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา

ส่วนคูปองเอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน ทีแรกอีวานอาสาจะไปซื้อของให้เพียงคนเดียว แต่เจอเจ้าเด็กขี้ตื๊ออ้อนขอไปด้วยก็ใจอ่อนทุกที

ณ ที่ market

“อีนังนั่นหนิ”

“ย่า! อีนังสารเลว” เสียงตะโกนดังขึ้นท่ามกลางตลาดที่คนพลุกพล่าน หญิงสาวและชายหนุ่มที่ช่วยกันถือของสดและผักนานาๆชนิดหันไปมองต้นเสียง ก่อนจะพบกลุ่มวัยรุ่นหลายสิบคนที่ดูท่าจะเป็นนักเลงประจำถิ่นยืนเรียงกันเป็นตับ หนึ่งในนั้นช่างคุ้นตาหญิงสาวเสียเหลือเกิน

“แกทำจมูกชั้นหัก แกต้องรับผิดชอบ”เสียงตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง นักช้อปและแม่ค้าพ่อค้าทั้งหลายต่างหลีกทางให้คนกลุ่มนั้นมาประจันหน้ากับเธอและไม้

“อ๋อ ไออ้วนรีดไถสินะ เตือนไปคราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกหรือไง รีบไปซะ ก่อนที่ฉันจะโมโห” อีวานพูดขึ้น

“คนสวย ทำไมปากดีแบบนี้ล่ะจ๊ะ ระวังจะตายไม่รู้ตัวนะ”

หัวหน้าของกลุ่มพูดขึ้นพร้อมเอามือสากมาลูบหน้าอีวาน ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเธอ ไม้ออกตัวโมโหแทนอีวานที่โดนหยาม แต่หญิงสาวกลับให้เขายืนอยู่เฉยๆ

“ไอ่เด็กเมื่อวานซืนอย่างแกก็ระวังจะตายไปพร้อมอีนี่ ชอบเสือกเรื่องคนอื่นดีนัก ”มันหันไปพูดกับไม้

ชาวบ้านต่างมุงดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ และซุบซิบนินทาคาดเดาไปต่างๆนานาๆ

‘ตายแน่สองคนนี้ เล่นผิดคนซะแล้ว’

‘นี่มันลูกน้องคนมีอิทธิพลชัดๆ นองเลือดคราวนี้ล่ะ”

อีวานหันไปมองไม้ก่อนจะพยักหน้าส่งซิกเป็นการเข้าใจว่าให้วิ่งหนี

‘กลับไปค่าย’ ไม้อ่านปากเป็นคำภาษาไทยว่าให้เขาทำอะไรต่อจากนี้

“เฮ้ย มันหนีไปแล้วตามมันไป” อีวานสกัดพวกวัยรุ่นบางคนไม่ให้วิ่งตามไม้ทันก่อนจะถูกดึงผมจากใครบางคน ทำให้ไอ่พวกที่เหลือวิ่งตามไม้ออกไป

“ลุกขึ้นมา อีนังตัวแสบ” ไอ่เด็กอ้วนเมื่อวานซืนดึงผมเธอจนปวดหนึบไปทั้งหัว ความเจ็บแล่นปราดจนกลายเป็นความชาที่หนังศีรษะ

“เก่งนักใช่ไหม ห้ะ?” หมัดหนักถูกส่งเข้าที่ใบหน้าสองสามครั้ง ทำให้หญิงสาวมึนไปชั่วขณะ ก่อนจะรวบรวมสติสวนหมัดและลูกถีบตอบโต้กลับไป อีวานจับใบหน้าของตัวเองก็พบว่ามีเลือดกำเดาไหล

“แม่xxเอ้ย”

เลือดทีไหลจากจมูกทำให้ร่างกายหญิงสาวร้อนผ่าวเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุในเร็วๆนี้

กร๊อบ

เสียงกระดูกหักดังขึ้นจากฝีมือหญิงสาวพร้อมเสียงโหยหวนอย่างเจ็บปวดตามมา

“อร๊าก อีนังหมา@&`~{<`%™®™¥¤~<” อีวานถูกคาดโทษ

คนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มหยิบมีดพกก่อนจะพุ่งเข้าหาเธอ อีวานหลบคมมีดที่เหวี่ยงไปมาก่อนจะหาจังหวะชาร์ตเข้าตัวและบิดข้อมืออีกฝ่ายให้ทิ้งมีดลง ขาเรียวเขี่ยมีดให้กระเด็นออกไปก่อนจัดการจับทุ่มอีกฝ่ายให้สลบเหมือดแถมหมัดน็อคเป็นของหวาน จากนั้นหญิงสาวจึงวิ่งเข้าต่อยตีกับพวกที่เหลือจนเกิดความโกลาหล

เสียงไซเรนจากรถตำรวจกำลังมาตรงจุดที่เกิดเหตุ เหล่านักเลงทั้งหลายรวมไปถึงอดีตบอดี้การ์ดมาเฟียรีบสับเท้าหนีแม้สภาพจะสะบักสะบอมแค่ไหนก็ตาม บางส่วนก็โดนจับ บางก็ก็วิ่งหนี อีวานคิดว่าต้องวิ่งให้ไวที่สุดก่อนถูกจับได้ของที่ไว้ทำอาหารกลับถูกทิ้งไว้ที่บนพื้นตลาด เพราะคราวนี้ไม่มีคุณป๋า ไม่มีแบคอัพ และไม่มีใครช่วยเธอได้ ตัวเธอคนเดียวหากเกิดอะไรขึ้นมาจะลำบาก อีวานวิ่งไปเรื่อยๆจนเข้าสู่ซอยทางลัดที่ไปทางค่ายมวย

‘เกิดอะไรขึ้น??’

“น้า ไม้ อิลกุกอปป้า ดงอุน”

เสียงเรียกชื่อทั้งภาษาไทยและเกาหลีดังขึ้น หลังจากที่หนีความโกหลาหลมาหมาดๆ สาบานได้ว่าตรงหน้าดูไม่เหมือนค่ายมวยที่เธออาศัยอยู่สักนิด ป้ายหน้าค่ายถูกรื้อ ยิ่งเดินเข้ามาสำรวจข้างในของยิ่งกระจัดกระจายเละเทะจนไม่เป็นชิ้นดี ที่ดูยังพอมีสภาพดีอยู่ก็คงจะเป็นเวทีซ้อมมวยละมั้ง ขนาดกระสอบทรายยังยับเยิน กรอบรูปประกาศนียบัตร ป้ายรางวัล และอื่นของอื่นๆกระจัดกระจายบนพื้นเต็มไปหมด

“น้า!!! น้าศักดิ์!!”

เมื่อเห็นร่างของชายเจ้าของค่ายนอนหมดสติหญิงสาวก็รีบถลาตัวไปประคองและพยายามเรียกให้เขาฟื้นขึ้น หญิงสาวอังนิ้วชี้วัดลมหายใจ แรงลมพ่นผ่านจมูกเบาเสียจนใจหาย แต่ก็ยังพอให้อีวานใจชื้นขึ้นมาได้บ้างที่เขายังมีลมหายใจ มือที่ประคองศีรษะรู้สึกได้ถึงของเหลวบางอย่างจึงยกขึ้นมาดู ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดก็แล้วกัน

ละ..เลือด น้า... ทำไม...”

“เดี๋ยวชั้นมานะ”

เมื่อเห็นคนที่เคารพเหมือนญาติผู้ใหญ่บาดเจ็บ ความอ่อนแอก็พาลจะเกิดขึ้นมาเสียเดี๋ยวนั้น หญิงสาวมองหาอุปกรณ์ทีสามารถรองศีรษะคนเจ็บไว้ไม่เห็นกระทบกระเทือนก่อนจะออกตามหาคนที่เหลือพร้อมกับโทรเรียกรถพยาบาลไปด้วย ถัดไปไม่ไกลจากจุดที่น้านอนอยู่ ก็เจอไม้นอนแน่นิ่งด้วยเหมือนกัน ตามใบหน้าและร่างกายมีรอยฟกช้ำและมีเลือดสดๆไหลที่จมูกและมุมปาก สายตาของคนที่ผ่านประสบการณ์ในมุมมืด ย่อมมองออกว่ามันเป็นการรุมซ้อมด้วยอาวุธที่ไม่ใช่ของมีคม แต่ก็สามารถทำให้เจ็บและถึงตายได้เช่นกัน แต่ก่อนตายอาจจะทรมานมากมากเสียจนเอาปืนมายิงยังจะดีกว่า ตอนนี้สมองหญิงสาวมันตึงปวดไปหมดไม่รู้ว่าเพราะโดนดึงผมหรือมันเจ็บจนจุกในอกสมองอื้ออึงไม่สามารถรับรู้อะไรต่อจากนี้อีกแล้ว

เสียงไซเรนจากรถพยาบาลและเจ้าหน้าที่ตำรวจดังใกล้เข้ามาในจุดเกิดเหตุเตียงปฐมพยาบาลเตรียมพร้อมสำหรับผู้ป่วย ตำรวจช่วยกันหาคนบาดเจ็บที่เหลือในที่เกิดเหตุ ผู้บาดเจ็บทุกคนได้รับการช่วยเหลือจนครบหมดแล้ว ชาวบ้านที่มุงต่างทยอยกันกลับ พื้นที่หน้าค่ายมวยถูกปิดด้วยpolice lineห้ามผู้คนภายนอกเข้า

‘ทำไมนะ.... ทำไมฉันถึงอ่อนแอแบบนี้ นี่ใช่อีวานจริงหรือเปล่าหรือเป็นเฟยลี่กันแน่’

หญิงสาวไม่ได้อยู่ให้ปากคำกับตำรวจเนื่องจากเธอหลบหนีออกมาในช่วงเวลาชุลมุนขนย้ายผู้บาดเจ็บ อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าทุกคนต้องถึงมือหมอแน่นอน และหญิงสาวกำลังเดินทางไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมดูอาการของทั้งสี่คนแต่คนที่น่าเป็นห่วงคือน้าศักดิ์และเจ้าไม้ ที่ดูอาการสาหัสพอๆกัน น้าถูกตีด้วยของแข็งเข้าที่หัว และมีร่องรอยการต่อสู้ก่อนจะถูกรุมในท้ายที่สุด ส่วนอิลกุกและดงอุนนั้นสภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่มีแค่รอยฟกช้ำแต่ก็ต้องตรวจสภาพภายในร่างกายด้วย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา