[EXO×You] ไอดอลหน้าใสกับยัยผู้จัดการซาตาน

 CHARPTER 8

หอพักEXO

“ไง ซองมิน โตขึ้นเยอะเลยนะเรา" ลู่หานทักขึ้นก่อนจะเดินไปขยี้หัวเด็กหนุ่มซองมินที่ถือว่าเป็นเหมือนน้องชายเขาเหมือนกัน เพราะเขาเป็นลูกคนเดียวเลยอยากมีน้องกับคนอื่นเขาบ้าง

เด็กหนุ่มโค้งตัวให้เหล่าพี่ๆที่อยู่ในห้อง เซฮุนเหลือบตามองซองมินอย่างขัดใจ เนื่องจากทุกคนเอาแต่ใส่ใจซองมินที่เป็นมักเน่ในขณะนี้ ซึ่งปกติแล้วเขาเป็นมักเน่น้องเล็กของวง แต่วันนี้เจ้าเด็กตรงหน้าดันมาแย่งตำแหน่งเขาเสียได้ มันน่าหงุดหงิดใจเสียจริง

“มีใครแย่งนายเข้าห้องน้ำหรือไง?” ไคหรือจงอิน มักเน่คนรองเอ่ยถามเซฮุน ที่ปั้นหน้าบูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัด คำถามที่เอ่ยถามไปไม่ได้เสียงตอบรับมาเป็นคำพูด แต่กลับเป็นศอกแข็งๆที่กระทุ้งสีข้างจงอินแทน

แม้ว่าจะจุกที่ถูกทำร้ายร่างกายแต่จงอินกลับหัวเราะลั่นเสียงดังจากการที่เห็นเพื่อนตัวเองถูกแย่งชิงตำแหน่ง เขาเอ่ยทักทายผู้มาใหม่เล็กน้อยก่อนจะขอตัวพี่ๆออกจากห้องเพื่อไปทำธุระ

“รีบๆออกไปเลยไป เหม็นกลิ่นไหม้จะแย่” เซฮุนแขวะใส่ ก่อนที่ไคจะปิดประตู

"ฮยองอ่า ผมมาแค่วันเดียวเอง ไม่แย่งตำแหน่งของฮยองหรอก” ซองมินว่าก่อนจะเกาะแขนแล้วส่งสายตาบ้องแบ๊วให้เซฮุน

"ย่าห์ นายไม่ต้องมาทำน่ารักใส่ฉันเลยนะ”

'เดี๋ยวฉันก็ละลายไปด้วยหรอก' ประโยคหลังนั้นเซฮุนต่อเองในใจ

"ว่าแต่ ทำไมฮยองถึงให้ผมมานอนในหอของพวกฮยองด้วยล่ะ" เขาสงสัยตั้งแต่ตอนที่อยู่ในรถแล้ว ทำไมพี่ชายของเขาถึงไม่พากลับบ้าน

“นายก็รู้เรื่องใชไหมว่า ผู้จัดการของเราประสบอุบัติเหตุ” ลีดเดอร์ซูโฮว่า

“ครับ ผมรู้”

“พวกฉันก็มานั่งคิดนอนคิดน่ะนะ ว่าคนที่ทำใช่ซาแซงแฟนหรือเปล่า แต่ตำรวขบอกว่า มันมีหลักฐานบางอย่างที่ผิดปกติน่ะ ถ้ามองผ่านๆคงเป็นแค่อุบัติเหตุ ขับรถประมาท แต่สายเบรคมันมีรอยขาดน่ะสิ มันเลยดูแปลกๆ แล้วก็กลัวว่าถ้าต่างคนต่างอยู่อาจมีสมาชิกอาจเจ็บเพิ่มขึ้น เลยต้องมาอยู่รวมกัน เฉพาะนั้นวันนี้นายถึงไม่ได้กลับบ้าน” เฉินพูด

หลังจากที่เฉินพูดจบ แบคฮยอนก็ฟาดมือลงบนต้นแขนของเฉิน ก่อนจะพูดต่อจากเขา

“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าเป็นซาแซงแฟนจริงๆ นายก็ไม่เชื่อฉัน ”

“แล้วนายมาตีฉันทำไมล่ะเนี่ย” เฉินจึงตีกลับบ้าง เป็นเหตุให้ทั้งคู่เริ่มส่งเสียงตีฝีปากใส่กันและกัน จนคนอื่นๆต้องรีบห้ามก่อนสงครามน้ำลายจะเกิด

“เอาล่ะ มาฟังกันต่อ ตอนนี้ทางบริษัทกำลังหาผู้จัดการคนใหม่มาแทนคนเก่า น่าจะมาในวันพรุ่งนี้แหละนะ ตอนนี้พวกเราก็ดูแลกันเองไปก่อน ท่าทางนูปฮยองคงต้องรักษากันอีกยาวเลยล่ะ” เลย์พูดเสริมหลังจากที่ศึกของแบคฮยอนและเฉินเริ่มสงบลง

“โถ่ ผมก็อุตส่าห์เสนอเธอให้คนนั้นให้พวกฮยองฟังกัน แต่กลับไม่มีใครเห็นด้วยสักคน”

“จะไปเห็นด้วยอะไร ก็นายยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเธอด้วยซ้ำ แล้วจะไปตามหาเธอคนนั้นจากที่ไหนกันล่ะ” ดีโอหรือคยองซู ผู้ที่นั่งเงียบมานานเอ่ยท้วงขึ้นบ้าง

“ใครเหรอครับฮยอง” มักเน่ในห้องถามขึ้นด้วยความอยากรู้

“ก็ผู้หญิงคนนึงที่ฉันเคยบังเอิญไปเจอน่ะ เธอเข้ามาช่วยชีวิตฉันเอาไว้ตอนที่ฉันถูกพวกแฟนคลับรุมตามตื๊อน่ะนะ เธอสวยเหมือนนางฟ้าเลยล่ะ แถมยังต่อสู้เก่งอีกต่างหาก” เซฮุนร่ายยาวให้เด็กหนุ่มฟัง

จะว่าไปก็ลักษณะคล้ายๆกับพี่สาวที่อยู่ในค่ายมวยนั่นเหมือนกันแม้จะฟังเพียงแค่คำพูดก็ตาม ทั้งสวย ทั้งต่อสู้เก่ง แถมยังจิตใจดี เคยช่วยชีวิตเขาไว้ด้วยเช่นกันอีกต่างหาก

หลังจากที่ทุกคนในวงพูดคุยกันถึงเรื่องผู้จัดการของวงและพูดคุยกันในเรื่องทั่วๆไป จากนั้นจึงแยกย้ายกันไปเข้านอน

ซองมินนั้นยังไม่ได้นอนหลับเพราะมัวแต่ครุ่นคิดถึงผู้หญิงที่เซฮุนฮยองเจอกับนูน่าที่เขาชอบ หญิงสาวที่เขานึกถึงตามคำบอกเล่า ต่างก็มีลักษณะที่คล้ายกันหลายๆอย่าง

“ฮยอง...ฮยอง” เสียงกระซิบเรียกปลุกให้คนที่นอนหลับอยู่ค่อยๆลืมตา ก่อนจะตกใจเมื่อมีใบหน้าหนึ่งก้มมาใกล้ๆ

“ฮะ...อุ๊บ’ เจ้าของเสียงรีบปิดปากคนขี้ตกใจแทบไม่ทัน

“ ชู่วว ฮยอง ผมมีเรื่องจะบอก อย่าตกใจไปนะ” เซฮุนพยักหน้าขึ้นลงเป็นคำตอบ ซองมินจึงปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เซฮุนจึงรีบลุกไปเปิดไฟในห้องตัวเอง แล้วรีบกลับมานั่งที่เตียงตัวเอง

“ผมรู้ว่าคนที่ฮยองพูดถึงอยู่ที่ไหน ผมเคยเจอเธอ แล้วเธอเคยช่วยผมเอาไว้เหมือนกัน” จากนั้นซองมินจึงเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เซฮุนฟัง ซึ่งทั้งคู่ก็คิดว่าน่าจะเป็นคนเดียวกัน

“เธอเป็นพี่สาวของเพื่อนผมเอง เธอทำงานที่ค่ายมวยน่ะ” ซองมินว่า ก่อนที่ทั้งเขาและเซฮุนจะตกลงกันนัดเวลาไปเจอนูน่านางฟ้าที่ค่ายมวย

“ดงแซงของฉันน่ารักที่สุด” เซฮุนพูด ก่อนจะกอดดงแซงหรือน้องชายสุดที่รัก?ด้วยความดีใจ แล้วปิดท้ายด้วยจุ๊บที่หน้าผากของซองมินอีกที ก่อนทั้งคู่จะแยกย้ายกันไปนอนอีกครั้ง

*************************