[EXO×You] ไอดอลหน้าใสกับยัยผู้จัดการซาตาน

ก๊อกๆๆ
“เชิญ”  เสียงทุ้มใหญ่ของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมตัวใหญ่เอ่ยขึ้น เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาในห้อง เขาจึงหมุนเก้าอี้ให้หันมาเผชิญกับบุคคลที่เพิ่งเข้ามาเมื่อครู่ เผยให้เห็นชายชราคนหนึ่งยืนอยู่ ก่อนที่เขาจะถอดแว่นตา วิกผม และซิลิโคนที่ถูกตกแต่งให้เหมือนใบหน้าคนสูงอายุออก เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาที่ถูกปกปิดอยู่ภายใน ชายหนุ่มหยิบซองสีน้ำตาลปึกหนึ่งออกจากเสื้อคลุมแล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะ ชายที่นั่งอยู่จึงหยิบซองนั้นเปิดออกดูก่อนจะเผยให้เห็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดดูอะไรบางอย่าง ก่อนที่เขาจะนั่งไล่ดูไปทีละภาพอย่างคร่าวๆซึ่งล้วนแต่เป็นอริยาบทของหญิงสาวคนนั้นแล้วพึมพำเบาๆ

“หึ ยังฉลาดเหมือนเดิม” เขาแค่นหัวเราะออกมาพร้อมกับเก็บรูปทั้งหมดใส่ในชั้น ก่อนจะหยิบกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาแล้วเขียนอะไรลงไปพร้อมกับส่งให้ชายหนุ่มตรงหน้า

“ขอบคุณที่ใช้บริการของเรา” ชายหนุ่มตรงหน้าโค้งคำนับก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“กล้าส่งคนสำคัญมาคนเดียวซะด้วย คิดจะเล่นเกมส์อะไรกันแน่ หลี่เฉียง” ชายคนนั้นเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบรูปภาพจากลิ้นชักที่เพิ่งปิดเมื่อครู่ขึ้นมาพิจารณาอีกครั้ง

เช้าวันรุ่งขึ้น~

  อีวานได้ย้ายมาอยู่ที่ค่ายมวยและได้เป็นครูฝึกให้กับคนที่มาเรียน เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มาอาศัยอยู่ในค่ายนี้นอกจากนี้ก็เป็นเด็กไทยที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาขออาศัยอยู่กับน้าศักดิ์โดยเป็นคู่ซ้อมและคอยสอนให้กับผู้มาเรียน รวมทั้งผู้ชายกาหลีอีกสองคนที่มาเรียนโดยขออาศัยอยู่ในค่ายแทน เพื่อฝึกฝนและพัฒนาตัวเอง

“เจ๊ ผมกลับมาแล้ว” 'ไม้' หนุ่มน้อยนักเรียนแลกเปลี่ยนวิ่งมาหาหญิงสาว ทั้งคู่สนิทกันได้อย่างรวดเร็วมากกว่าคนอื่นๆในค่าย เนื่องด้วยคุยภาษาบ้านเกิดของตัวเองอีกทั้งยังวัยไล่เลี่ยกัน เป็นผลให้ทั้งคู่สนิทกันเหมือนเป็นพี่น้องจริงๆ แม้แต่กับน้าศักดิ์เจ้าของค่ายยังไม่สนิทขนาดนี้

“ไม้ พาใครมาด้วยน่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามเป็นภาษาไทยเมื่อเห็นเงาของใครคนหนึ่งซึ่งคุ้นตายืนอยู่ด้านหลังของเขา

“เพื่อนผมน่ะเจ๊ ซองมิน นี่พี่เรา เจ๊เฟย” ไม้แนะนำเพื่อนตัวเองให้รู้จักพี่สาวต่างสายเลือดของเขา ที่จริงแล้วนั้นหญิงสาวมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าเฟยลี่ ที่รู้จักเพียงแค่ไม่กี่คน ส่วนอีวานคือฉายาที่ใช้เรียกในกลุ่มของพวกมาเฟียเท่านั้น

“เพื่อนเหรอไม้ หน้าหวานเหมือนผู้หญิงเลย”

“เงียบไปเลยฮยอง”ไม้ตะโกนเป็นอีกภาษาใส่หนุ่มเกาหลีที่อายุมากที่สุดในกลุ่ม ถึงแม้จะโดนว่าแต่ดงอุนกลับไม่สะทกสะท้านสักเท่าไหร่แถมหัวเราะหนักกว่าเดิม มักเน่น่าแกล้งเองช่วยไม่ได้ เขายักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่แยแสก่อนจะเดินไปทางอื่น

“พี่สาว!!” เด็กชายคนนั้นตะโกนเสียงดังเมื่อได้เห็นหน้าพี่สาวของเพื่อน เขาคุ้นตากับที่นี่ตั้งแต่ตอนที่อยู่ข้างหน้าค่าย พอยิ่งเดินเข้ามาก็เหมือนกับหนังที่ฉายซ้ำ

“ไง หายหน้าหายตาเลยนะ ยังโดนแกล้งอยู่หรือเปล่า” หญิงสาวยิ้มให้หนุ่มน้อยซองมิน เด็กหนุ่มเกิดอาการเขินหน้าแดง ไม้ที่ยืนอยู่ข้างๆกันเห็นว่าเพื่อนกำลังเขินพี่สาว ด้วยอาการหวงจึงเอ่ยขัดจังหวะ

“ไม่มีใครกล้าแกล้งแล้วล่ะเจ๊ อยู่กับไม้ไม่มีใครมาแกล้งได้ เพราะเจ๊เฟยจะมาช่วยผมแน่ๆ” ไม้พูดอย่างมั่นใจ อีวานที่หมั่นไส้ในความมั่นใจของไม้จึงเขกมะเหงกลงที่กลางหัวเขาเบาๆ

“ใครจะไปช่วยได้ทัน คนนะไม่ใช่ซุปเปอร์แมน” หญิงสาวว่าก่อนจะเดินจากไป เด็กหนุ่มลูบหัวตัวเองป่อยๆก่อนจะลอบยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เขากอดคอซองมินแล้วเดินตามหลังอีวานที่กำลังเดินไปช่วยนักเรียนซ้อมมวย

“แป๊ปนะไม้ พี่เราโทรมาอ่ะ” ซองมินขอตัวออกมารับโทรศัพท์ หลังจากที่คุยเสร็จจึงเดินกลับไปหาไม้พร้อมกับบอกว่าพี่ชายจะมารับ ไม้พยักหน้าเข้าใจแต่ก็เสียดายที่เพื่อนใหม่ของเขาจะต้องรีบกลับบ้าน

“ผมไปแล้วนะครับพี่สาว” ซองมินโบกมือให้อีวานที่ยืนอยู่บนเวที หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อจึงหันหน้ามาทำให้นักเรียนคนนั้นปล่อยหมัดลงบนใบหน้าสวยของเธอ เขาตกใจเป็นอย่างมากก่อนจะขอโทษเธอแล้ววิ่งลงจากเวทีเพื่อเอาคูลแพ๊คมาประคบให้ ไม้และซองมินจึงวิ่งเข้าไปดูอีวานที่เสียหลักเพราะโดนต่อย ผลปรากฏว่ามีเลือดไหลที่มุมปากและรอยช้ำที่โหนกแก้มเพียงเล็กน้อย

“ผมขอโทษนะครับที่ทำให้พี่สาวเสียสมาธิ” อีวานโบกมือปัดๆเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรก่อนจะสูดปากด้วยความเจ็บ

“รีบไปรอพี่ชายนายเถอะ ไม่ต้องห่วงทางนี้เดี๋ยวฉันดูแลเอง” ไม้เอ่ยขึ้น ซองมินพยักหน้าแล้วเดินออกไปจากค่ายเพื่อไปรอเจอพี่ชายทันที

..........

“เดี๋ยวนี้หัดเรียนศิลปะป้องกันตัวแล้วเหรอ” ซิ่วหมินเอ่ยทักน้องชายของตัวเองเมื่อเห็นว่าซองมินเดินออกมาจากค่ายมวยไทย

“ผมเปล่าสักหน่อย มาส่งเพื่อนที่นี่เฉยๆ”” ซองมินเอ่ย ก่อนจะนึกถึงรอยยิ้มจากอีวานที่ส่งให้เขาเมื่อไม่นานมานี้

“ไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆ” เพราะใบหน้าที่แดงเห่อของซองมิน จึงทำให้มินซอกสังเกตได้ง่าย

คุยกันได้ไม่นานก็ถึงที่จอดรถพอดี ทั้งคู่จึงขึ้นรถก่อนที่ซิ่วหมินจะรีบขับรถออกไปจากที่ตรงนั้น......

***********************

กลับมาแล้วค่า หลังจากที่หายไปนาน พอดีติดเรียนกับสอบน่ะค่ะ เพิ่งจะมาว่างเอาตอนนี้ หวังว่าผู้อ่านจะชอบนะคะ ^_^

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ