[EXO×You] ไอดอลหน้าใสกับยัยผู้จัดการซาตาน

    เสียงฝีเท้าที่ดังอยู่ด้านหลังของเธอและดูเหมือนจะตามเธอมาตั้งแต่ที่โรงเรียนของซองมิน ทำให้หญิงสาวค่อยๆลดฝีเท้าในการเดิน ก่อนจะกลายเป็นหยุดลง อีวานหันไปมองเสียงที่ดังมาจากด้านหลังก็พบเพียงแค่ถนนหนทางที่ว่างเปล่าและสายลมที่ปะทะมาเบาๆ หญิงสาวพยายามกวาดสายตาเพื่อหาสิ่งผิดปกติแต่ก็ไม่พบอะไร 
‘หรือจะหูแว่วไปเอง’ หญิงสาวคิดในใจก่อนจะหันหน้ากลับแล้วเดินไปในซอยเพื่อลัดเลาะเข้าที่พัก
   ลับหลังร่างบางที่เดินผ่านไปแล้วมีใครบางคนยืนหลบอยู่ที่ มุมตึกกำลังจ้องมองไปที่ร่างของอีวานที่เดินผ่านไปก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารายงานใครคนหนึ่ง

“เราเจอตัวเธอแล้วครับ"

“อ๊อก!!” ชายคนนั้นรีบวางสายทันทีที่รู้ว่าเหยื่อของเขาไหวตัวทัน

“ใครจ้างแกมา ป๋าใช่ไหม!!!” เสียงของใครบางคนโผล่ดังขึ้นที่ด้านหลังพร้อมกับแขนอันแข็งแรงล็อคอยู่ที่คอ อีวานรู้ว่ามีคนสะกดรอยตามเธอตั้งแต่ที่หน้าโรงเรียนมัธยม เพียงแค่เธออยากทำให้เหยื่อชะล่าใจก็เท่านั้นเองเลยแสร้งทำเป็นไม่เห็นและไม่ใส่ใจ แต่เพราะเธอคลุกคลีอยู่กับมาเฟียตั้งแต่เด็กๆย่อมต้องระวังตัวไว้เสมอจะให้พลาดไม่ได้ ไม่อย่างนั้นตระกูลหลี่ ของป๋าเธอคงไม่อยู่ยืนยาวมาจนถึงทุกวันนี้  

“ป๋าอะไร ผมไม่รู้จัก”ชายคนนั้นปฏิเสธตามความจริง เมื่อคนร้ายปฏิเสธทำให้อีวานเริ่มโมโหเธอออกแรงล็อคคอเพิ่มมากขึ้น ใบหน้าของชายคนนั้นเริ่มเปลี่ยนสีเขาพยายามดันแขนของหญิงสาวออกเพื่อให้มีอากาศหายใจ

“แล้วแกรู้จักคนชื่อหลี่เฉียงไหม!!!” หญิงสาวตะคอกใส่เพื่อเค้นเอาคำตอบ แต่ก็ได้รับการส่ายหน้าเป็นคำตอบ ยิ่งเพิ่มแรงโทสะให้หญิงสาวจนเธอทนไม่ไหวที่เขาจงรักภักดีต่อนายโดยไม่ยอมพูดเปิดเผย แม้รู้ว่ากำลังจะตายเพราะฝีมือของเธอ 
“งั้นใครส่งแกมา ฉันจะนับถึงสาม ถ้าแกไม่พูดวิญญาณแกจะหลุดทันที"

1

2

3

กร๊อบ

เสียงกระดูกที่ถูกบิดให้ผิดรูปดังขึ้น พร้อมกับร่างของชายคนนั้นร่วงลงไปกับพื้นโดยไร้วิญาณ เป็นอันรู้กันว่าเขาไม่ยอมพูดออกมา
อีวานหยิบโทรศัพท์ของชายคนนั้นขึ้นมากดดูรายชื่อที่โทรออกล่าสุด พร้อมกับกดปุ่มโทรออก
“หมายเลขนี้ยังไม่ได้เปิดให้ใช้บริการค่ะ ” เสียงตอบรับอัตโนมัติเอ่ยกับเธอ

“โธ่เว้ย!!” หญิงสาวสบถพร้อมกับกำโทรศัพท์แน่นอย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถรู้ได้ว่าใครเป็นคนจ้างชายคนนี้ให้สะกดรอยตามเธอ อีวานเก็บโทรศัพท์นั้นใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะค้นหาสิ่งของอื่นๆจากศพเพื่อหาว่าชายคนเมื่อครู่ติดต่อกับใคร และที่สำคัญคือ หยิบกล้องที่ห้อยอยู่ที่คอของชายจงรักภักดีผู้โชคร้าย ก่อนที่หญิงสาวเดินออกจากที่ตรงนั้นไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของชายชราคนหนึ่งที่ยืนอยู่ริมถนนฝั่งตรงข้ามกับซอยมืดๆ  เมื่อลับร่างของอีวานชายชราขยับแว่นตาเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไป

ณ หอพัก Exo

“ฮยอง พวกเราเลือกผู้จัดการกันเองไม่ได้เหรอ” น้องเล็กเซฮุนหันไปถามชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆ ชานยอลผู้ที่กำลังเล่นตุ๊กตาหมีลิละคุมะอยู่จึงหันไปทำหน้างงๆใส่น้องเล็กทำเอาเซฮุนกรอกตาอย่างเอือมระอา

“ปล่อยให้หน้าที่นี้เป็นของผู้ใหญ่จะดีกว่านะ เซฮุน” เสียงลีดเดอร์ซูโฮเอ่ยขึ้น ใจนึงก็อยากเลือกเองแต่ด้วยหน้าที่ที่ได้รับมาจึงทำอะไรมากไม่ได้

“คำก็ผู้ใหญ่สองคำก็ผู้ใหญ่แต่เรามีสิทธิเลือกนะ” เซฮุนยังคงออกความคิดเห็นต่อไป

“แล้วถ้าเลือกได้นายจะเลือกใครล่ะ”ดีโอผู้ที่นั่งนิ่งมานานได้พูดขึ้น ก่อนจะมีเฉิน แบคฮยอน และเลย์พยักหน้าเห็นด้วย เมื่อได้ยินคำถามที่เข้าทางเซฮุนลอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเล่าเรื่องราวของใครคนหนึ่งที่เขาไปเจอมาและถูกใครคนนั้นช่วยชีวิตเขาเอาไว้จากการถูกแฟนคลับไล่ตาม

“โห สุดยอดเลย หมัดเดียวถึงกับสลบ” ลู่หานพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าตามคำบอกเล่าของเซฮุน

“ฉันก็ทำได้ อย่าลืมสิว่าฉันเรียนวูซูมา” เทาพูดทับขึ้นบ้างอย่างกลัวน้อยหน้า เซฮุนเบะปากใส่กับคำพูดของเทา เทาถึงกับถลึงตาใส่กกริยาของเซฮุน ทำให้เลย์ต้องคอยห้ามปราม

“แล้วนายรู้ชื่อและที่อยู่ของเธอไหม” ”คำพูดของคริสทำเอาเซฮุนนึกขึ้นมาได้มัวแต่เล่าเรื่องจนลืมคิดถึงเรื่องนี้เสียสนิท
“ไม่รู้อ่ะฮยอง พอจะถามชื่อ เธอก็เดินไปแล้ว” เซฮุนเอ่ยอย่างเสียดาย ทำเอาทุกคนต่างส่ายหน้ากับการเสียเวลาฟังเรื่องไร้สาระจากเซฮุน
  ทุกคนในวงเดินหนีกันไปทำธุระของตัวเองโดยไม่สนใจน้องเล็กที่นั่งพึมพำอยู่คนเดียวที่โซฟา

“ฉันจะเจอเธอได้จากที่ไหนกันนะ”

*****************************

นั่นสิ ช่วยเม้นต์เป็นกำลังใจให้นักเขียนคนนี้ด้วยนะคะ ^_^ ขอบคุณทุกคนที่อ่านค่ะ