อลวนป่วนก๊วน อีคิวพลัส&พูนิก้า

KRIA TAKE

คาริไม่ได้เเตะหน้าคอมของขีดเขียนมาประมาณ 2 เดือนได้การใช้ภาษาอาจเปลี่ยนไปบ้างนะคะเพราะความที่ไม่ได้เข้ามานานมากกกก ทำใหห้อาจลืมเนื้อเรื่องบางส่วน คาริไม่มีอะไรจะเเก้ตัวหรอกคะที่หายหน้าไปเเต่เพราะภาระทางการเรียนมันหนักเหลือเกิน กลับมาการบ้านก็เยอะเลยไม่มีเวลามาอัพเเต่ช่วงนี้จะอัพบ่อยขึ้นเพราะปิดเทอมเเล้วคะ เอาละมาต่อเรื่องของเรากันเลย

"สวัสดีคะฉันชื่อ เฌอลัจญ์ โฮล์ม อนุมานสกุล คะ ส่วนคนผมเงินนั้นชื่อ จอห์น เอช วัตสัน ส่วนคนที่หน้าคล้ายๆกัน 2 คนซ้ายชื่อ เชอร์ล็อค โฮล์ม คนขวาชื่อ ทองอิน รัตนะเนตร คะ"เฌอลัจญ์เเนะนำทุกคน

"เอ๋~ตะกูลนักสืบชื่อดังนิครับเเสดงว่าต้องรู้จัก กับคุณชินะสินะครับ เพราะตระกูล กุลต์กลทีป์ กับตระกูลของคุณผู้หญิง เป็นตระกูลในเครือนักสืบเหมือนกัน"เรวิน สมิธ เอ่ยเเบบวิเคราะห์นิดๆ(?)

"เอ่อ..คะพอจะรู้จักอยู่คะ"เฌอลัญจ์บอก

"เเล้วไอ้สองคนหลังนั่นมันอะไรหน่ะ เชอร์ล็อค โฮล์ม หน่ะอยู่ในปี 1880 ไม่ใช่หรอครับ คุณด้วย คุณทองอิน มีเเต่บุคคลในประวัติศาสตร์ที่น่าจะเสียชีวิตไปนานเเล้วทั้งนั้นนี่นาเเล้วก็... "คุณชายชินะได้เริ่มการวิเคราะห์เรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ขึ้นมายาวเหยียดเเต่ยังพูดไม่ทันจบวัตสันก็เเทรกขึ้นมา

"เรื่องเหนือธรรมชาติมันมีเยอะนะ"เเค่คำเอ่ยเปรยๆก็ทำให้ชินะคิดได้ว่า 'จริงด้วย'

"ว่าเเต่ไอ้เเกะแกจะนอนไปถึงเมื่อไร่ห้ะ"เสียโว๊ยวายของอคินดังขึ้นณะที่ยืนจ้องชายผมสีคาราเมลสวมหมวกแกะที่นอนอยู่หลังโซฟา (เพราะกลิ่นมันเตะจมูกหน่ะสิถึงรู้หน่ะ//อคิน) ขอบตาคล้ำ เหมือนไม่ได้นอนมานาน กำลังหลับสนิดไม่สนใจโลก(รวมถึงอคินด้วย)ทำให้ชายหนุ่มโมโหมาก

"ถ้าเเกไม่ตื่นฉันจะไปพังห้องแกนะโว๊ย"อคินเอ่ยอย่างหัวเสียสุดๆ จนคนทั้งห้องยืนเงียบ

"หืม....หาววววว แกเองหรอไอ้หมาบ้า..."ภามเอ่ยด้วยน้ำเสียงงัวเงียแบบคนพึ่งตื่นก่อนจะมองไปรอบๆ

"เอ๋~เกิดอะไรขึ้นหน่ะทำไมมีคนอยู่เยอะจังเเล้ว ที่นี่ที่ไหนละเนี่ย ที่สำคัญฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงันจำได้ว่า ฉันพึ่งเคีร์ยเคสรับจ้างตายเสร็จนี่นาา นี่ไอ้หมาบ้าอธิบายทีสิ"ภามเอ่ยยาวเป็นชุดพร้อมถามอคินที่ยืนปั้นหน้าไม่พออยู่

"แกพูดอย่างกับันรู้เเหละไอ้เเกะ"อคินกระแทกเสียงตอบ

"เฮ้อ..ว่าเเล้วคุณมันไร้ประโยชน์จริงๆจริงสิผมชื่อ ภาม พรหมพิริยะ ครับ"ภามเเนะนำตัว

"เอ่อสวัสดี..."ทุกคนตอบก่อนจะบอกชื่อตัวเองอีกครั้งและบอกเหตุผลที่มาอยู่ตรงนี้ให้ไอ้คนคนเดียวนี้ฟัง

"อ๋อสรุปว่าไม่มีใครรู้เลยว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"ภามสรุปอย่างเข้าใจ

"ดีนะครับที่มีคนรู้จักอยู่ด้วย เเต่ว่าพวกเราโดนย้ายกันมาเกือบหมดขนาดนี้เเล้วพวกคุณการินละจะโดนเหมือนกันไหมเนี่ย?"แคปเปอร์เอ่ยอย่างสงสัยทำให้เกือบทุกคนนึกได้ว่ายุงเหลือไอ้บ้าคุณไสยอีกคนที่ยังไม่โผล่มา

"จริงด้วย! คุณรินไม่โดนเหตุการณ์ประหลาดนี่หรอครับ?"เรวินเอ่ยอย่างสงสัยอีกคนเมื่อนึกได้

"มันไม่มาอยู่นี่ก็ดีเเล้วละ เเค่ไอ้แกะคนเดียวันก็ปวดตับจะตายอยู่เเล้ว"อคินเอ่ยสมทบถ้าการินอยู่มีหวังเค้าโดนรุมเเน่

"ร..รู้สึกว่าวันนี้พวกคุณทิวาจะย้ายมาไทยชั่วคราวนะคะเพราะมีพวกประหลาดๆโผ่ลไปที่ลา ฟลอร่าหน่ะคะ"ทับทิมเอ่ย

"เฮ้ยๆคงไม่ใช่..."อคินยังเอ่ยไม่จบ ประตูของห้องรับเเขกก็เปิดออก (โดนถีบ)

ก่อนหน้านั้นที่ลา ฟลอร่า

"นี่ๆพี่่ทับทิมเฟชมาบอกว่าในร้านมีพวกประหลาดๆเต็มเลยละ"ทิวาเอ่ยก่อนจะโชว์รูปที่ทับทิมแอบถ่ายส่งมาให้ดู

"พรวดดดด!"การินที่ดื่มน้ำอยู่เมื่อเห็นรูปก็สำลักน้ำทันทีจนทำให้คนอื่นๆ(ยกเว้นลัล)สงสัย

"อ้าวพวกคุณอคินนินาการิน"ลัลเอ่ยออกมาอย่างไม่ตกใจเท่าไร่

"เอ่อ!! เห็นเเล้วไม่ต้องย้ำ!!"การินเอ่ยออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นคนคุ้นหน้า(ที่ไม่ถูกชะตา)อยู่ในจอภาพ

"รวมกันเยอะขนาดนี้เลยเเฮะ"กียุลมองดูเเล้วเริมวิเคราะห์จนได้ผลสรุปว่า...

"ไปไทยกันเถอะ จะได้หาต้นตอของเรื่องราวประหลาดนี่"กียุลพูดขึ้นอีกครั้ง

"นั่นสินะงั้นเดี๋ยวฉันไปบอกอ.มารีก่อน"พูดจบทิวาก็วิ่งออกปที่ห้องผอ.

กลับมาที่ร้านของโปเม่

"เฮ้ย!!ใครถีบประตูฟระ..."อคินหันไปตะหวาดผู้มาใหม่

"ฉันเองทำไมว่ะได้หมาบ้า"การินปากเสียใส่อคินทันทีจนลัลต้องเข้ามาปราม

"นี่ๆพวกนายอย่าพึ่งตีกันสิ"ลัลบอกพร้อมหน้าหน่ายๆ

"ชิ/ชิ"เเละดูเหมือนทั้งคู่จะเชื่อฟังดีซะด้วย

(คงไม่ต้องเเนะนำตัวกันใหม่เเล้วละเพราะคาริขี้เกียจเเระ)

เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ทั้งหมดก็กำลังคิดหาเหตุผลที่ตนมาอยู่ณ.ที่นี่เเละเเล้วก็มีเเสงเเวบขึ้นมาเเละคนทั้งห้อง

โปรดติดตามตอนต่อไป

END KARI TAKE