คนสุดท้าย

วันต่อมา
โทโมะ:คุณเลขา เข้ามาพบผมหน่อย
ฟาง:ค่ะ
 
ฟางเดินเข้ามาพบโทโมะตามที่โทโมะสั่ง
ฟาง:มีอะไรหรอค่ะ
โทโมะ:เพื่อนคุณเป็นไงบ้าง
ฟาง:เพื่อน??
โทโมะ:ก็เพื่อนคุณไง
ฟาง:คนไหนหรอคะ
โทโมะ:ก็แก้วไง แก้วเป็นไงบ้าง
ฟาง:อ๋อ ก็ตั้งแต่ตื่นมาฟางก็ไม่เห็นแก้วแล้วค่ะน่าจะไปกองถ่ายตั้งแต่เช้ามืดแล้วมั้งค่ะปกติแก้วก็ไปกองถ่ายก่อนฟางตื่นตลอดเลย
โทโมะ:พอๆ พูยาวเลยนะ
ฟาง:ว่าแต่แก้วเป็นอะไรหรอคะ 
โทโมะ:เป็นเพื่อนกันทำไมไม่รู้ ออกไปได้แล้ว
ฟาง:ค่ะ
ฟางเดินออกมานั่งคิดว่าแก้วเป็นอะไรสักพักโทโมะก็เดินออกมา
โทโมะ:วันนี้ผมไม่เข้ามาที่นี่แล้วนะ เลื่อนนัดให้หมด
ฟาง:แต่วันนี้มีประชุมสำคัญนะคะ
โทโมะรีบเดินออกไปไม่สนใจเสียงโวยวายของฟาง
 
กองถ่าย
ป๊อปปี้:เท้าบามขนาดนี้ยังจะมาทำงานอีก
แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เอง
ป๊อปปี้:เธอควรจะห่วงตัวเองนะ
 
เอี๊ยดดดดดดดดด
ป๊อปปี้:นายนี่อีกแล้วหรอ เค้าเป็นแฟนเธอหรือไง
แก้ว:ป่าวนะคะ
ป๊อปปี้ถามแก้วเมื่อได้ยินเสียงรถและโทโมะกำลังเดินมาทางแก้ว
แก้วเดินไปหาโทโมะทันทีกลัวจะมาก่อความวุ่นวายในกอง
แก้ว:มาทำอะไรที่นี่กลับไปได้แล้ว
โทโมะไม่พูดอะไรนั่งลงไปกับพื้นพร้อมเอามือจับข้อเท้าแก้ว
แก้ว:ทำอะไรของนายเนี่ย ไม่อายบ้างหรือไง
โทโมะ:ใครให้เธอมาทำงาน
โทโมะบีบเท้าแก้วทำให้แก้วรู้สึกเจ็บเลยต้องเอามือจับไหล่โทโมะไว้ไม่ให้ล้ม
แก้ว:ปล่อยนะ ฉันเจ็บ
โทโมะ:เจ็บแต่ก็มาทำงานเนี่ยนะ
โทโมะพูดพร้อมลุกขึ้นมายืนแล้วจับมือแก้วไว้
แก้ว:มันเรื่องของฉัน
โทโมะ:ใช่มันเรื่องของเธอ มันจะไม่เกี่ยวกับฉันเลยถ้าเธอไม่ทำให้ฉันเป็นห่วง
แก้ว:พูอะไรของนาย
โทโมะ:ช่างมันเถอะ ฉันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย 
แก้ว:นายกลับไปได้แล้ว
โทโมะ:ฉันไม่เสียเวลายกเลิกประชุมทั้งหมดเพื่อมาหาเธอให้เธอไล่ฉันกลับหรอกนะ เธอต้องไปกับฉัน
แก้ว:ไม่
ป๊อปปี้ที่ยืนฟังอยู่นานเดินเข้ามาหาแก้ว
ป๊อปปี้:ฉันว่าเธอไปกับเค้าเถอะ กลับไปพักผ่อนซะหายเมื่อไหร่ค่อยกลับมาทงาน
แก้ว:แต่.....
โทโมะ:หัวหน้าเธอสั่งก็ฟังสิ
ป๊อปปี้:ไปเถอะ
แก้ว:ก็ได้ค่ะ