นายทหารขาโหด

 

 

 

      เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสสำหรับคนอื่นแต่

       ไม่ใช่สำหรับฉันนี่สิเพราะวันนี้เปนวันที่ฉันต้องหอบสังขาร

        ไปฝึกฮือๆๆๆ โอ้ยชีวิตยัยฟางชั่งน่าสงสารสิ้นดี

 

 

 

   ก๊อกๆ ก๊อกๆ

 

 

   "พี่ฟาง ตื่นยังอะ"

    นั่นไงเสียงยัยเฟย์น้องตัวยุ่งของฉันมาละ

    ฉันลุกไปเปิดประตูให้ยัยเฟย์ก็เจอกับเจ้าตัวกำลังยืนพิงประตูอยู่

 

 

   "มีไรอะเฟย์"

 

 

   "พี่แต่งตัวเสร็จแล้วใช่มะ พ่อเรียกไปทานข้าวอะ"

    ยัยเฟย์เริ่มสาทยายออกมาพ่อนี่ทำเหมือนตบหัวละลูบหลังเนอะ

    เมื่อวานยังเถียงกันอย่างคอขาดบาดตายอยู่เลยวันนี้เรียกทานข้าวดีงาม

 

 

   "อือ พี่เสร็จแล้วแหละแกช่วยถือกระเป๋าลงไปข้างล่างหน่อยสิ"

    ถือโอกาสใช้น้องสาวตัวดีสักหน่อย

 

 

   "แหม่ใช้น้องไม่ดีเลย มาๆเดี๋ยวช่วย"

    พอยัยเฟย์เดินไปที่เตียงมีกระเป๋าวางอยู่ถึงกับอ้าปากค้าง

 

 

 

   "หูวว พี่ฟางพี่จะหอบกระเป๋าไปเยอะทำไมเนี่ยเอิ่ม 3 กระเป๋านู่นแหนะ"

 

 

   "มันจำเป็นนะยัยเฟย์ เนี่ยกระเป๋าเครื่องสำอาง เสื้อผ้าแค่ 2 กระเป๋าเองนะ

    ถ้าฉันไม่เอาไปฉันขาดใจตายแน่นอนอะ"

    ก็มันจริงหนิมีแต่ของจำเป็นทั้งนั้นใครจะว่าอะไรเอาไปแค่3กระเป๋เอง

    มันยังน้อยไปด้วยซ้ำไม่อยากเอาไปเยอะอะขี้เกียจแบก

 

 

   "ไปๆ อย่ามาบ่นให้มากแกรีบมาหิ้วช่วยฉันเลย แกเอา2ใบนะ"

    

 

   "โหยเป็นพี่ที่รักน้องมาก"

    พอพูดจบฉันกับยัยเฟย์ก็หิิ้วกระเป๋าลงไปข้างล่าง

    โดยมีเสียงยัยเฟย์บ่นตลอดทางเหอะไม่รู้จะบ่นไรนักหนา

    ไม่ขี้เกียจพูดบ้างไง

 

 

   "ไงลงมาแล้วหรอลูก มากินข้าวก่อนมา

    น้าภาเตรียมอาหารไว้แล้ว"

    นั่นเสียงพ่อฉันเองแหละส่วนน้าภาเป็นแม่นมของฉันกับเฟย์เอง

    แกเป็นคนเลี้ยงเรามาตั้งแต่แม่เสียอะเราเลยมีอยู่แค่พ่อลูก

    3คนเองน้าภาที่คอยทำกับข้าวให้ทานอะนะ

 

 

    "นั่งก่อนสิลูก"

 

 

    "คะพ่อ"

    ฉันตอบก่อนที่จะเดินไปนั่งเก้าอี้ส่วนยัยเฟย์ก็เดินไปนั่งตรงข้ามฉัน

 

 

    "พ่อหวังว่าลูกสองคนคงไม่ไปทำให้พ่อขายหน้าหรอกนะ"

    ฉันกับยัยเฟย์มองหน้ากันก่อนจะยักไหล่และทานข้าวไปเรื่อยๆ

   

 

   พอทานข้าวเส็รจฉันกับยัยเฟย์ก็เดินทางไปมหาลัยโดยมีคนรถไปส่ง

   

 

    มหาลัย

 

 

   "เฟย์เย่ฟางทางนี้"

   เสียงไอ้เขื่อนเรียกพร้อมกวักมือเรียกให้เราไปหา

 

 

  พวกของฉันก็มากันหมดแล้วกวินกับทีเจก็มาแล้วเหลือก็แต่พวกยัยหวาย

  ยังไม่เห็นโผล่หัวมาเลย

 

 

   "ยัยหวายป๊อปปี้จินนี่ยังไม่มาหรอ"

    ฉันก็ถามพวกนั้นไปงั้นๆแหละอันที่จริงก็รู้ว่าพวกนั้นไม่เคยมาตรงเวลาสักครั้ง

    ละอีกเหตุผลนึงก็คือกลัวเสียหน้าอะถ้าเผื่อพวกนั้นมากันแล้วแต่ฉันไม่เห็น

 

 

   "อือยังไม่มาอะ โหยยัยฟางแกหอบกระเป๋ามาทำไมเยอะแยะวะ"

    นั่นไงยัยแก้วถามเหมือนยัยเฟย์อีกละยิ่งยัยแก้วพูด

    ยิ่งจบไม่เป็นอะ

 

 

 

   "พอเลยๆยัยแก้วอย่าถามให้มากเหมือนยัยเฟย์"

 

 

   "อ้าวอะไรอะพี่ฟางเกี่ยวไรกับเฟย์อะ"

    ยัยเฟย์หันหน้ามาก่อนจะพูดและเบะปาก

    ฉันกับยัยแก้วก็ได้แต่ยิ้มให้กับท่าทางของยัยเฟย์

 

 

   "ทำไมพวกหวายยังไม่มาเนี่ยเลยเวลาไปครึ่งชั่วโมงละนะ"

    ไอโมะพูดขึ้นก็แหงละพวกนั้นเคนมาตรงเวลาที่ไหน

 

 

 

 

   "นั่นไงมาแล้ว"

    เสียงของกวินพูดขึ้นและชี้ไปทางพวกของยัยหวาย

    แหม่ดูแต่งตัวเข้ายังกะจะไปล่อควายที่ไหนแดงทั้งฝูงเชียว

 

 

   "กว่าจะเสด็จมาได้นะ ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยละ"

    ยัยเฟย์เริ่มเปิดประเด็นแขวะพวกนั้นซน่ามก็สมควรอะนะ

    คนสวยๆอย่างฉันไม่จำเป็นต้องมารอใคร

 

 

   "ถ้าพรุ่งนี้มาได้ก็อยากจะมาอะนะ แต่พวกฉันมีความรับผิดชอบพอนะ"

    โหยชั่งกล้าพูดเนอะยัยป๊อปปี้มีความรับผิดชอบเหอะ

 

 

   "ปะพวกเรารีบขึ้นรถกันดีกว่านี่ก็เลทมาครึ่งชั่วโมงละ"

    ฉันพูดตัดบทสนทนาของยัยเฟย์และยัยป๊อปปี้ตามมด้วยพวกเพื่อนที่หอบกระเป๋าขึ้นรถ

 

 

    ค่ายทหาร

   

 

    เห้อกว่าจะถึงนั่งซะตูดระบมเชียวแถมพวกยัยหวายก็พูดตลอดทาง

    ไม่รู้จะพูดไรนักหนา

 

 

   "เอ้ามาทางนี้ๆ นั่งให้เป็นแถว"

    มาละเสียงดุดันอันน่าหนวกหูของนายทหารที่หน้าจะมีอายุเข้าขั้น

    ละจะร้องทำไมเนี่ย

 

 

   "ผม พลเอก เอกพงษ์ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู้ค่ายทหารแห่งนี้"

    ไม่ได้อยากจะรูจักชื่อสักหน่อยบอกทำไม ฉันละเบื่อ

    มาอยู่ค่ายนี้ยังไม่พอแถมยังมีพวกยัยหวายมาอีกเหอะ

 

 

   "และนี่ผู้ช่วยที่จะมาฝึกเรา พลทหาร ภานุหรือเรียกป๊อปปี้ก็ได้"

    

 

   "หูคนอะไรชื่อเหมือนผู้หญิงจัง" ฉันหลุดปากพูดออกไป

 

 

   "ยัยฟาง"

   โถ่ยัยแก้วพูดแค่นี้ก็ไม่ได้ส่วนนายป๊อปปูล่าอะไรนั่น

   ก็จ้องยังกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน ฉันเลยกระตุกยิ้มกลับ

 

 

   "หล่ออะพี่หวาย"

   เสียงยัยจินนี่พูด หึหน้าตาดีหรอหล่อตรงไหนก็งั้นๆอะ

 

 

   "พวกเธออายุประมาณ 21 22 กันใช่ไหม

    พลทหารภานุก็คงจะอายุห่างเธอสัก 5 ปีได้มั้งเพราภานุ 27ปีแล้ว"

    นายทหารคนนั้นพูดขึ้น

 

 

   "หูยยย !!! แก่อะอุปป"

    ฉันเผลอหลุดปากร้องอย่างแรงจนยัยเฟย์ได้เอามืออุดปากฉันไว้

 

 

   "นี่เธอ!!!"

    ซวยแล้วยัยฟางเอ้ยนายหน้าหมีคนนั้นได้ยินแน่เลยแถมยังทำหน้าโหดใส่อีก

    โหยย กรรม

 

 

 

 

 

อัพละน้า เม้นหน่อยจ้า

เอาแล้วเฮียป๊อปเราขึ้นแล้วว