[ FIC EXO ] CHANBAEK : I'M WANT YOU ความต้องการ

EP:01
 
 
 
 
"ม่ายยยยย!!!!"
 
ปัง!!!!!!!
 
"แบคฮยอน!!"
 
 
ระหว่างที่แบคฮยอนตกอยู่ในห้วงความจำอันแสนเจ็บปวดในอดีตนั้นจู่ๆประตูห้องของเขาก็ถูกพังเข้ามาโดยหนุ่มหน้าหวานนามว่า จาง อี้ชิง 
 
 
  ด้วยอารามความตกใจทำให้อี้ชิงรีบวิ่งเข้ามาดูแบคฮยอนด้วยความเป็นห่วงทันทีแต่พอเขานั่งลงข้างๆแบคฮยอนเพื่อที่จะดูว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่ากับต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อจู่ๆแบคฮยอนก็สวมกอดเขาทันทีที่นั่งลงข้างๆ
 
"อ....อี้ชิง...อี้ชิง!...ช่วยด้วย....ฮึก.....ฮือออ.....ฉันจะทำไงดีอี้ชิง!!!"
"แบคฮยอนใจเย็นๆไว้แล้วค่อยๆบอกฉันมานะว่ามันเกิดอะไรขึ้น"อี้ชิงพูดแล้วลูบหลังแบคฮยอนอย่างปลอบใจไปพลาง
 
 
  หลังที่อี้ชิงปลอบแบคฮยอนอยู่ได้ซักพักแบคฮยอนก็เริ่มตั้งสติแล้วค่อยเล่าให้อี้ชิงฟัง
 
 
"สรุปมันเกิดอะไรขึ้นแบคทำไมนายถึงร้องซะลั่นห้องอย่างนั้นล่ะแล้วยังร้องไห้อีกทำเอาฉันตกใจหมดเลยนึกว่านายจะเป็นอะไรไปซะแล้ว"
"เปล่าหรอกไม่มีใครมาทำอะไรฉันทั้งนั้นแหละอี้ชิง"
"แล้วนายเป็นอะไรถึงร้องเสียงดังขนาดนั้นน่ะ.........อาการมันคล้ายกับ...."
"....ใช่.....ฮึก.....ฉันจะทำไงดีอี้ชิง"
"ไม่จริง.....มันจะเป็นไปได้ยังไงนี้มันตั้ง4ปีมาแล้วนะแบค"
"4ปีที่ฉันหนีจากเขามาได้แต่ตอนนี้เขากำลังมาตามล่าตัวฉันกลับไปเพื่อรับตำแหน่งผู้นำตระกลูบยอนงั้นเหรอ.....ไม่มีทาง!!!"
"เราเหลือเวลาอีกเท่าไร?"
"อีก5วันคนของเขาจะมาถึง"
".....แปลก......ทำไม....."
"หึ!ใช่5วันมันนานเกินไป....เหมือนเข้าจงใจทิ้งระยะเวลาเอาไว้ให้เราคิดแผนที่จะหนีได้ทัน"
"แล้วถ้าเขาจะมาเอาตัวนายไปจริงๆทำไมถึงต้องโทรมาบอกนายก่อนล่ะเพราะท่าเขาส่งลูกน้องมาเลยมันจะไม่ง่ายกว่ากันหรอกเหรอ?"
"เขาต้องการเล่นสงครามประสาทกับฉันงั้นสินะหึ!!"
"อยู่อย่างหวาดระแวง.......งั้นเหรอ?"
"ใช่!อยู่อย่างหวาดระแวงกับผู้คนรอบข้างไม่สามารถไว้ใจใครได้"
"หึ!สมกันซะจริงพ่อลูก....เชื้อไม่ทิ้งแถวเลยนะ"
"เขาคือคนที่หล่อหลอมความเกลียดชังในตัวฉันให้มันคือความแข็งแกร่งขึ้นมาเอง!!!!!"
"เขาดูเกมนายออก......"
"และฉันก็ดูเกมเขาออก!"
 
 
 
 
เมื่อแบคฮยอนตั้งสติคิดได้เขาก็หายเครียดไปพอสมควรแต่ปัญหาที่เขายังคิดไม่ตกคือผ่านมาตั้ง4ปีแล้วที่เขาไม่เคยถูกตามตัวเพื่อกลับไปแต่ทำไมตอนนี้ถึงได้...........
 
 
 
"คิดอะไรอยู่น่ะแบคมาช่วยฉันเก็บของที่จำเป็นของนายสิ"
"      "
"แบคฮยอนได้ยินที่ฉันพูดไหม?"
"      "
 
 
เมื่อเรียกไม่ได้ยินอี้ชิงจึงตัดสินใจเดินมาแตะไหล่แบคฮยอนเบาๆแต่ปฏิกิริยาตอบรับของแบคฮยอนกับเกินขาดซะจนเขาเกือบล้มแหนะ
 
 
 
เพราะแบคฮยอนสดุ้งตกใจซะจนเซถอยหลังมาซะจนเกือบชนเขาล้มแหนะ
 
"ป...เป็นอะไรรึเปล่าอี้ชิง"
"ฉันไม่เป็นไร"อี้ชิงตอบยิ้มๆ
"ฉันขอโทษนะพอดีคิดอะไรเพลินๆนิดหน่อยนะนายคงไม่โกรธใช่ไหม?"
"ไม่หรอก......ว่าแต่นายคิดอะไรอยู่เหรอขนาดที่ว่าฉันเรียกแล้วไม่ได้ยินเนี่ยแปลกๆนะ"
"เฮ้ออ~ฉันกำลังคิดอยู่น่ะว่าครั้งนี้ฉันควรจะหนีดีไหมหรือว่าฉัน....ควรจะกลับไปเกาหลีดีน่ะ"
"เอ๊ะ?อะไรทำให้นายคิดงั้นน่ะแบคนายกลับไปเท่ากับนายกลับไปอยู่ในขุมนรกที่นายหนีออกมานะ"
"ไม่รู้สิอี้ชิง....ที่นั้นคือขุมนรกสำหรับฉันแต่มันคือสวรรค์สำหรับคนพวกนั้นเพราะฉะนั้นถ้าฉันเป็นคนทำลายแดนสวรรค์นั้นล่ะมันจะเป็นยังไง"
 
 
 
พูดจบแบคฮยอนก็แสระยิ้มออกมาอย่างร้ายออกมา
 
 
"แต่มันจะไม่เสี่ยงไปเหรอแบคฮยอนฉันว่าเดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องนี้กันดีกว่านะตอนนี้ฉันว่าเราควรเก็บของแล้วค่อยกลับไปตกลงเรื่องนี้กับพวกตัวแสบทั้งหลายที่รออยู่ที่คอนโดฉันกันดีกว่านะอย่างน้อยมันก็น่าจะปลอดภัยกว่า"
"อืม...เอางั้นก็ได้"
 
 
 
 
 
  หลังจากที่อี้ชิงกับผมเก็บของที่จำเป็นเสร็จพวกเราก็มาที่คอนโดที่อี้ชิงเป็นหุ้นส่วนกว่า70%กันทันทีโดยอี้ชิงมาโดยแลมโบกินีดำนํ้าเงินสุดรักของมันแต่ผมมาโดยพอรช์ดำแดงที่เน้นความเร็วเป็นหลักตามฉบับคนไม่เคยกลัวตายแบบผมเพราะผมผ่านมันมาทั้งชีวิตแล้วไงล่ะ
 
 
 
พอมาถึงผมก็ต้องขึ้นมาชั้นบนสุดของตึก50ชั้นทันทีโดยชั้นนี้จะเป็นชั้นของผู้บริหารเท่านั้นแต่โทษทีเถอะผมก็ผู้บริหารเหมือนกันนะครับผมชอบความเป็นส่วนตัวไม่ชอบโดนตามตัวไปออกงานเลยเลือกออกหุ้นไปแค่5%เท่านั้นเอง
 
"ห้องเดิมสินะนายน่ะ"
"ใช่งั้นฉันไปพักสมองก่อนนะอี้ชิง"
"อืมไปเถอะตอนเย็นนายคงเจอศึกหนักล่ะเพราะวันนี้ทุกคนดันมาครบซะด้วยสิ"
 
 
 
 
 
 
 
อ่าาาาาาาา~จบไปแล้วหนึ่งตอนสินะค่ะไว้จะมาต่อให้อีกนาาาาาา