[ FIC EXO ] CHANBAEK : I'M WANT YOU ความต้องการ

EP:01

 

 

 

 

"ม่ายยยยย!!!!"

 

ปัง!!!!!!!

 

"แบคฮยอน!!"

 

 

ระหว่างที่แบคฮยอนตกอยู่ในห้วงความจำอันแสนเจ็บปวดในอดีตนั้นจู่ๆประตูห้องของเขาก็ถูกพังเข้ามาโดยหนุ่มหน้าหวานนามว่า จาง อี้ชิง 

 

 

  ด้วยอารามความตกใจทำให้อี้ชิงรีบวิ่งเข้ามาดูแบคฮยอนด้วยความเป็นห่วงทันทีแต่พอเขานั่งลงข้างๆแบคฮยอนเพื่อที่จะดูว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่ากับต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อจู่ๆแบคฮยอนก็สวมกอดเขาทันทีที่นั่งลงข้างๆ

 

"อ....อี้ชิง...อี้ชิง!...ช่วยด้วย....ฮึก.....ฮือออ.....ฉันจะทำไงดีอี้ชิง!!!"

"แบคฮยอนใจเย็นๆไว้แล้วค่อยๆบอกฉันมานะว่ามันเกิดอะไรขึ้น"อี้ชิงพูดแล้วลูบหลังแบคฮยอนอย่างปลอบใจไปพลาง

 

 

  หลังที่อี้ชิงปลอบแบคฮยอนอยู่ได้ซักพักแบคฮยอนก็เริ่มตั้งสติแล้วค่อยเล่าให้อี้ชิงฟัง

 

 

"สรุปมันเกิดอะไรขึ้นแบคทำไมนายถึงร้องซะลั่นห้องอย่างนั้นล่ะแล้วยังร้องไห้อีกทำเอาฉันตกใจหมดเลยนึกว่านายจะเป็นอะไรไปซะแล้ว"

"เปล่าหรอกไม่มีใครมาทำอะไรฉันทั้งนั้นแหละอี้ชิง"

"แล้วนายเป็นอะไรถึงร้องเสียงดังขนาดนั้นน่ะ.........อาการมันคล้ายกับ...."

"....ใช่.....ฮึก.....ฉันจะทำไงดีอี้ชิง"

"ไม่จริง.....มันจะเป็นไปได้ยังไงนี้มันตั้ง4ปีมาแล้วนะแบค"

"4ปีที่ฉันหนีจากเขามาได้แต่ตอนนี้เขากำลังมาตามล่าตัวฉันกลับไปเพื่อรับตำแหน่งผู้นำตระกลูบยอนงั้นเหรอ.....ไม่มีทาง!!!"

"เราเหลือเวลาอีกเท่าไร?"

"อีก5วันคนของเขาจะมาถึง"

".....แปลก......ทำไม....."

"หึ!ใช่5วันมันนานเกินไป....เหมือนเข้าจงใจทิ้งระยะเวลาเอาไว้ให้เราคิดแผนที่จะหนีได้ทัน"

"แล้วถ้าเขาจะมาเอาตัวนายไปจริงๆทำไมถึงต้องโทรมาบอกนายก่อนล่ะเพราะท่าเขาส่งลูกน้องมาเลยมันจะไม่ง่ายกว่ากันหรอกเหรอ?"

"เขาต้องการเล่นสงครามประสาทกับฉันงั้นสินะหึ!!"

"อยู่อย่างหวาดระแวง.......งั้นเหรอ?"

"ใช่!อยู่อย่างหวาดระแวงกับผู้คนรอบข้างไม่สามารถไว้ใจใครได้"

"หึ!สมกันซะจริงพ่อลูก....เชื้อไม่ทิ้งแถวเลยนะ"

"เขาคือคนที่หล่อหลอมความเกลียดชังในตัวฉันให้มันคือความแข็งแกร่งขึ้นมาเอง!!!!!"

"เขาดูเกมนายออก......"

"และฉันก็ดูเกมเขาออก!"

 

 

 

 

เมื่อแบคฮยอนตั้งสติคิดได้เขาก็หายเครียดไปพอสมควรแต่ปัญหาที่เขายังคิดไม่ตกคือผ่านมาตั้ง4ปีแล้วที่เขาไม่เคยถูกตามตัวเพื่อกลับไปแต่ทำไมตอนนี้ถึงได้...........

 

 

 

"คิดอะไรอยู่น่ะแบคมาช่วยฉันเก็บของที่จำเป็นของนายสิ"

"      "

"แบคฮยอนได้ยินที่ฉันพูดไหม?"

"      "

 

 

เมื่อเรียกไม่ได้ยินอี้ชิงจึงตัดสินใจเดินมาแตะไหล่แบคฮยอนเบาๆแต่ปฏิกิริยาตอบรับของแบคฮยอนกับเกินขาดซะจนเขาเกือบล้มแหนะ

 

 

 

เพราะแบคฮยอนสดุ้งตกใจซะจนเซถอยหลังมาซะจนเกือบชนเขาล้มแหนะ

 

"ป...เป็นอะไรรึเปล่าอี้ชิง"

"ฉันไม่เป็นไร"อี้ชิงตอบยิ้มๆ

"ฉันขอโทษนะพอดีคิดอะไรเพลินๆนิดหน่อยนะนายคงไม่โกรธใช่ไหม?"

"ไม่หรอก......ว่าแต่นายคิดอะไรอยู่เหรอขนาดที่ว่าฉันเรียกแล้วไม่ได้ยินเนี่ยแปลกๆนะ"

"เฮ้ออ~ฉันกำลังคิดอยู่น่ะว่าครั้งนี้ฉันควรจะหนีดีไหมหรือว่าฉัน....ควรจะกลับไปเกาหลีดีน่ะ"

"เอ๊ะ?อะไรทำให้นายคิดงั้นน่ะแบคนายกลับไปเท่ากับนายกลับไปอยู่ในขุมนรกที่นายหนีออกมานะ"

"ไม่รู้สิอี้ชิง....ที่นั้นคือขุมนรกสำหรับฉันแต่มันคือสวรรค์สำหรับคนพวกนั้นเพราะฉะนั้นถ้าฉันเป็นคนทำลายแดนสวรรค์นั้นล่ะมันจะเป็นยังไง"

 

 

 

พูดจบแบคฮยอนก็แสระยิ้มออกมาอย่างร้ายออกมา

 

 

"แต่มันจะไม่เสี่ยงไปเหรอแบคฮยอนฉันว่าเดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องนี้กันดีกว่านะตอนนี้ฉันว่าเราควรเก็บของแล้วค่อยกลับไปตกลงเรื่องนี้กับพวกตัวแสบทั้งหลายที่รออยู่ที่คอนโดฉันกันดีกว่านะอย่างน้อยมันก็น่าจะปลอดภัยกว่า"

"อืม...เอางั้นก็ได้"

 

 

 

 

 

  หลังจากที่อี้ชิงกับผมเก็บของที่จำเป็นเสร็จพวกเราก็มาที่คอนโดที่อี้ชิงเป็นหุ้นส่วนกว่า70%กันทันทีโดยอี้ชิงมาโดยแลมโบกินีดำนํ้าเงินสุดรักของมันแต่ผมมาโดยพอรช์ดำแดงที่เน้นความเร็วเป็นหลักตามฉบับคนไม่เคยกลัวตายแบบผมเพราะผมผ่านมันมาทั้งชีวิตแล้วไงล่ะ

 

 

 

พอมาถึงผมก็ต้องขึ้นมาชั้นบนสุดของตึก50ชั้นทันทีโดยชั้นนี้จะเป็นชั้นของผู้บริหารเท่านั้นแต่โทษทีเถอะผมก็ผู้บริหารเหมือนกันนะครับผมชอบความเป็นส่วนตัวไม่ชอบโดนตามตัวไปออกงานเลยเลือกออกหุ้นไปแค่5%เท่านั้นเอง

 

"ห้องเดิมสินะนายน่ะ"

"ใช่งั้นฉันไปพักสมองก่อนนะอี้ชิง"

"อืมไปเถอะตอนเย็นนายคงเจอศึกหนักล่ะเพราะวันนี้ทุกคนดันมาครบซะด้วยสิ"

 

 

 

 

 

 

 

อ่าาาาาาาา~จบไปแล้วหนึ่งตอนสินะค่ะไว้จะมาต่อให้อีกนาาาาาา