[ FIC EXO ] CHANBAEK : I'M WANT YOU ความต้องการ
-
เขียนโดย 
chanlian
วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.26 น.
13 EP
0 วิจารณ์
16.86K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 18.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
11) EP:10(30%)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEP:10
:ปารค์ ชานยอล:
ในยามราตรีที่เงียบสงบเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอถูกระบายออกมาอย่างคงที่โดยคนร่างเล็กนั้นได้บ่งบอกถึงความสบายใจในยามหลับตอนนี้ว่ามันมากสักเพียงไรและมันก็ดูถ้าว่ามันคงจะมากพอซะจนคนร่างเล็กหลับสนิทโดยไม่คิดจะระแวดระวังอะไรเลยสักนิดทั้งที่จริงๆแล้วเพียงแค่เขาหายใจก็น่าจะรับรู้
ได้ถึงการมาของเขาแล้วเสียด้วยซ้ำ
หึ…แต่ก็ดีเพราะการเอาคืนครั้งนี้ของเขาจะได้ยิ่งสนุกขึ้นไปอีกเมื่อหมอนี้ไม่คิดระวังตัวจนเปิดช่องว่างให้เขาเล่นงานกลับได้ง่ายๆอย่างนี้…
...ฝันหวานให้พอล่ะเพราะต่อไปนี้...ฝันร้ายกำลังจะมาเยือนนายแล้ว 'แบคฮยอน'
ชานยอลเดินเข้ามาหยุดตรงขอบเตียงฝั่งที่มีร่างเล็กนอนหลับอยู่เขาค่อยๆมองส่ำรวจร่างเล็กด้วยสายตาเรียบนิ่งอยู่สักพักอย่างพิจารณาเพื่อจับสังเกตคนร่างเล็กว่ามีอาการอะไรผิดปกติหรือไม่เพราะคนอย่างแบคฮยอนไม่น่าจะหลับสนิทขนาดนี้หากไม่ใช่เพราะว่าเป็น'แผนการ'ของคนร่างเล็กตรงหน้า
ร่างสูงมองจนแน่ใจแล้วเขาจึงเริ่มทำตามแผนการการเอาคืนของเขาที่คิดเอาไว้ตั้งแต่เริ่มต้นไขกุจแจและเดินเข้ามา
เขาแก้สายเสื้อคุ้มอาบน้ำที่ผูกเอวอยู่ออกจนเนื้อผ้าคุ้มนั้นเปิดกว้างให้เห็นรูปร่างที่สมส่วนกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามอย่างเห็นชัดท่อนล่างนั้นถูกปกปิดด้วยกางเกง
นอนตัวยาวสีเข้มเนื้อผ้าชั้นดีเขากำสายผูกเอวเอาไว้แน่นก่อนที่จะก้มมองร่างเล็กแล้วกระตุกยิ้มเย็นด้วยความสนุกและความตื่นเต้นที่มากเหลือล้นจนเขาเองก็แทบจะคุ้มร่างกายเอาไว้ไม่ไหว
เขาค่อยๆนั่งลงไปบนที่นอนคิงส์ไซต์ฝั่งตรงข้ามร่างเล็กอย่างเงียบเชียบก่อนจะค่อยๆยื่นมือออกไปโดยใช้บริเวณหลังมือไล้ผิวหน้าเนียนของคนตัวเล็กอย่างใจเย็นดวงตาของเขาจับจ้องมองทุกๆที่ที่มือของเขานั้นไล้ผ่านขมับน้อยที่เริ่มมีเหงื่อซึมออกมานิดๆพวงแก้มใสสีแดงปลั่งจากเลือดฝาดมันชวนให้น่ากดจมูกลงไปสูดดมนักว่ามันจะนุ่มนิ่มแล้วยังหอมขนาดไหนไล้ผ่านไปเลื่อยๆจนมาถึง...
ริมฝีปากสีแดงสดราวกับลูกเชอร์รี่ก่อนที่ความคิดหนึ่งของเขามันจะผุดขึ้นมา...ริมฝีปากนี้กับลูกเชอร์รี่อะไรมันจะหวานกว่ากันนะ...แม้ตัวเขาจะเคยชิมมาแล้วก็เถอะแต่นั้นมันในยามปกตินี่...แต่ถ้าเขาชิมมันในขณะที่ร่างนี้หอบหายใจถี่กระชันล่ะแล้วถ้าในตอนนั้นเขาริดรอนลมหายใจของคนๆนี้ออกมาจนหมดล่ะมันจะเป็นยังไงกันนะ...แต่ก่อนอื่นก็คงต้องปลุกให้ตื่นจากนิทราแสนหวานอันแสน'จอมปลอม'นี่ซะก่อนสินะ
“...นี้…เหนื่อยไหม…”
“…”
“…สนุกรึเปล่า…”
“…”
“…รู้ตัวไหมว่านายไม่ใช่คนใจเย็นขนาดนั้นน่ะ...หึ!...นายไม่ควรใช้แผนนี้เลยแบคฮยอน…”
พรึ่บ!!!
เมื่อสิ้นคำพูดของคนตัวโตได้เพียงแค่อึดใจสัมผัสไอเย็นจากปลายกระบอกปืนของชานยอลที่เขาเคยเก็บมันไว้ใต้หมอนในห้องเมื่อ
ตอนเช้าก่อนที่ร่างเล็กตรงหน้าจะมาถึงในช่วงเย็นนี้เองก็ได้สัมผัสกับหน้าผากของเขาผู้เป็นเจ้าของทันทีที่พูดจบ
“หึ!สนุกสิ…เวลาที่ฉันจะได้ฆ่าใครซักคนที่มันเลวทรามต่ำช้านี่โคตรสนุกเลยล่ะและมันจะเป็น’เกลียด’อย่างมากถ้าฉันจะได้ฆ่าแกด้วย ปืนกระบอกนี้!...ตอนนี้!!!!!”
ร่างสูงเพียงแค่กระตุกยิ้มเย็นรับอย่างพอใจที่
คนตรงหน้ามันยังกล้ามาทำตัวปากดีกับเขาได้
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังซุกอกเขาร้องไห้จนหลับไป
แต่ตอนนี้กลับเอาปืนมาจ่อหน้าผากเขาอย่างไม่เกรงกลัวว่าถ้าเกิดเขาพลิกเกมได้ขึ้นมาแล้วบทลงโทษที่ตนเองจะได้รับนั้นมันจะหนักหนาซักแค่ไหน
หึ!!แต่ก็ดีเป็นของเล่นของของคนอย่าง'ปาร์คชานยอล'ก็ต้องรู้จักกล้าได้กล้าเสียเกมมันจะได้ไม่น่าเบื่อสำหรับเขาเร็วเกินไปนัก…แต่ถ้าใครทุ่มันคิดจะลองดีกับเขา...เขาก็มีดีพร้อมให้มันลอง...จนทำให้มันไม่กล้าที่จะรู้จักกับคำว่ากล้าได้กับเขาอีกเลยใครก็แล้วแต่ที่มันกล้าคิดจะลองดีในเกมที่มีเขาเป็นคิงส์ของแล้วล่ะก็...ความตายจะไม่ใช่สิ่งสุดท้ายที่มันจะได้รับ...แต่ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสจนอยากตายแต่ตายไม่ได้ต่างหากคือสิ่งที่มันจะได้รับเป็นรางวัลตอบแทนที่มันกล้าคิดลองดีกับคนอย่างเขา!!!!
“ยิ้มอะไรของแกห๊ะ!!!แล้วก็กรุณาเอามือของแกออกไปจากหน้าของฉันก่อนที่ฉันจะเป่าสมองแกกระจุย ปารค์ ชานยอล”
“…ก็เอาสิ…ถ้าคิดว่านายทำได้!!”
พูดจบชานยอลก็กระตุกสายเสื้อคุ้มอาบน้ำที่เขาถอดออกมาพันไว้กับมือสองข้างให้ตึงก่อนตวัดพันข้อมือร่างเล็กถือปืนเอาไว้ทันทีก่อนจะกระชากให้แขนของคนร่างเล็กเปลี่ยนทิศจนปลายกระบอกปืนนั้นไม่ได้อยู่ทิศทางเดิมและตามติดด้วยการปล่อยมือข้างหนึ่งออกจากผ้าที่พันไว้ก่อนจะซัดหมัดหนักๆเข้าหน้าท้องของคนตัวเล็กไปแบบเต็มๆไม่มีการออมแรงใดๆไว้ทั้งสิ้น
"อัก!!!...ก...แก๊!!!"
แม้แบคฮยอนนั้นจะจุกจนตัวงอแต่ยังไม่วายแผงรฤธิ์ใส่เขาด้วยการใช้มือที่ว่างอยู่ซัดหมัดเข้ามาเต็มแรงจนเขาหน้าหันเช่นกันแล้วพลิกตัวตามติดขึ้นมาคร่อมร่างของคนร่างสูงเอาไว้
ก่อนที่จะซัดเข้ามาอีกทีในสภาพที่ตัวเองก็ยังตัวงออยู่แต่คราวนี้เขาจับข้อมือของแบคฮยอนเอาไว้ได้
เขากำข้อมือของคนตรงหน้าไว้แน่นก่อนที่จะหันมาจัดการกับข้อมืออีกข้างที่เป็นตัวอันตรายยิ่งกว่าที่ถูกผ้าในมือที่เขาทั้งตรึงทั้งพันไว้กับข้อมือตัวเองอีกที
ชานยอลกระชากมันขึ้นมาก่อนจะออกแรงกดข้อมือของแบคฮยอนให้กระแทกลงไปกับขอบเตียงจนร่างบางหลุดเสียงร้องออกมา
“อึก!!!”
แม้ร่างเล็กจะหลุดออกมาเสียงผะแผ่วด้วยความเจ็บปวดแต่แบคฮยอนก็ยังคงไม่ยอมปล่อยมือออกจากปืนจนร่างสูงเริ่มหงุดหงิดเข้าไปอีกจากที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหลังจากโดนคนร่างเล็กต่อยเสียเต็มแรงจนเลือดซิบ
“ปล่อยมือซะ!!!!”
“ไม่!!!”
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม!!!”
“ไม่!!!”
“หนึ่ง!!!”
“ม่ายย!!...อ๊ากกกก!!...อุ๊บบ!!!...อืออ!!!!!!”
แค่นับหนึ่งยังไม่ทันได้นับสองคนร่างเล็กก็ตะโกนแหกปากออกมาราวกับฟ้าถล่มดินถลายแถมที่หนักไปกว่านั้นก็การที่ไอ้เตี้ยตรงหน้ามันดันจงใจมาตะโกนใส่หูเขาอีก
ด้วยความหวังดี(ประสงค์ร้าย)ผมจึงจัดการปิดปากบางของมันซะก่อนที่เสียงอันแหลมปรี๊ดเกินชายของมัน(ที่ผมพึ่งมารู้วันนี้ว่าแม่งโคตรแหลมเลย)จะดังเล็ดลอดออกไปนอกห้องแม้ว่าชั้นบนสุดที่ผมอยู่จะเป็นชั้นผู้บริหารและเป็นห้องเก็บเสียงก็ตามทีเถอะ
ร่างสูงยังคงยึดข้อมือทั้งสองข้างของร่างเล็กเอาไว้อย่างหนาแน่นโดยที่เขาทำเพียงแค่ใช้ข้อศอกดันตัวเองขึ้นไปจูบปิดปากร่างเล็กเอาไว้และยังคงบดเบียดริมฝีปากนุ่มนิ่มที่เขาไม่เคยคิดว่ามันทั้งนุ่ม…ทั้งหวาน…ทั้ง…ร้อนฉ่าจนยากเกินจะบรรยายได้ขนาดนี้
มันราวกับคนร่างสูงต้องมนต์สะกดเขาไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าหนึ่งในชีวิตนี้เขาจะได้มาจูบผู้ชายด้วยกันเองแบบนี้แม้จะบอกพ่อว่าจะเอาหมอนี้มาเป็นเมียทางธุรกิจก็เถอะแต่เขาก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตเขามันคงบัดซบสิ้นดีถ้าได้หมอนี้มาเป็นเมียจริงๆในรูปแบบทาง’พฤตินัย’ในตอนนั้นน่ะนะ
แม้เขาจะเคยจูบกับคนร่างเล็กมาแล้วหลายครั้งในวันนี้ก็เถอะนะแต่ยังไงๆตอนนั้นมันก็ไม่ทันได้คิดไตร่ตรองอะไรนี้นาแถมจูบปิดปากในตอนแรกก็ดูถ้าว่าจะมาจากความหงุดหงิดซะส่วนหนึ่งด้วยสิ
แต่ในตอนนี้เขากำลังจูบกับหมอนี้โดยที่ยังมีสติครบถ้วนไม่ได้มีความหงุดหงิดใจใดๆมาแทรกเลยซักนิดเดียวเพราะงี้ล่ะมั้งเลยทำให้เขาได้มีเวลาคิดและไตร่ตรองความนุ่มและกลิ่นกายอันเย้ายวนของหมอนี้ที่ไม่รู้ว่าตั้งเมื่อไรวินาทีไหนที่เขาคิดว่ามันช่างหอมกรุ่นได้ขนาดนี้
ทั้งๆที่หมอนี้ก็พึ่งจะใช้ครีมอาบน้ำของเขามาแท้ๆแต่ทำไมกันเขาถึงรู้สึกว่ากลิ่นมันช่างหอมหวนชวนให้ดอมดมซะยิ่งกว่าหมู่มวนดอกไม้เสียอีกทั้งกลิ่นทั้งความรู้สึกมันช่างต่างจากตอนที่เขาใช้มันเองเสียลิปลับเลย
ร่างสูงเริ่มที่จะดูดเม้มริมฝีปากสีแดงสดของแบคฮยอนเขาค่อยๆดูดดึงมันอย่างเผลอไผลไปกับสัมผัสหวานนุ่มของคนตรงหน้าแม้คนร่างเล็กจะพยามเม้นปากไว้แน่นก็ตามทีแต่มันก็ยังไม่ค่อยส่งผลอะไรกับการรุกรานเพียงภายนอกของชานยอลเท่าไรนัก
ชานยอลค่อยๆเปลี่ยนจากการดูดดึงริมฝีปากเล็กเป็นการขบกัดเบาๆอย่างหยอกเหยาในบางครานั้นเขาก็แกล้งกัดดึงเนื้อนิ่มให้ยืดติดฟันมาอย่างหมั่นเขี้ยวร่างสูงทำอยู่อย่างนี้ซ้ำไปซ้ำมาราวกับไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอในรสจูบอันหอมหวานนี้แม้มือหนาจะยังคงกำข้อมือเล็กไว้แน่นก็ตาม
การจูบของร่างสองร่างนั้นยังคงกินเวลานานไปพอสมควรจนกระทั่งชานยอลเองก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่จากการที่เขาก้มลงไปดื่มด่ำกับริมฝีปากของร่างเล็กอยู่ฝ่ายเดียวก็กลับกลายเป็นว่าคนร่างเล็กนั้นได้ยกตัวขึ้นมาเขาเสียเอง
ยิ่งจูบก็ยิ่งมัวเมาแล้วถ้าเพียงแค่ภายนอกยังหวานล้ำขนาดนี้แล้วถ้าเขาได้ลองชิมภายในเล่ามันจะหวานซักแค่ไหนกันนะ?...
:ปารค์ ชานยอล:
ในยามราตรีที่เงียบสงบเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอถูกระบายออกมาอย่างคงที่โดยคนร่างเล็กนั้นได้บ่งบอกถึงความสบายใจในยามหลับตอนนี้ว่ามันมากสักเพียงไรและมันก็ดูถ้าว่ามันคงจะมากพอซะจนคนร่างเล็กหลับสนิทโดยไม่คิดจะระแวดระวังอะไรเลยสักนิดทั้งที่จริงๆแล้วเพียงแค่เขาหายใจก็น่าจะรับรู้
ได้ถึงการมาของเขาแล้วเสียด้วยซ้ำ
หึ…แต่ก็ดีเพราะการเอาคืนครั้งนี้ของเขาจะได้ยิ่งสนุกขึ้นไปอีกเมื่อหมอนี้ไม่คิดระวังตัวจนเปิดช่องว่างให้เขาเล่นงานกลับได้ง่ายๆอย่างนี้…
...ฝันหวานให้พอล่ะเพราะต่อไปนี้...ฝันร้ายกำลังจะมาเยือนนายแล้ว 'แบคฮยอน'
ชานยอลเดินเข้ามาหยุดตรงขอบเตียงฝั่งที่มีร่างเล็กนอนหลับอยู่เขาค่อยๆมองส่ำรวจร่างเล็กด้วยสายตาเรียบนิ่งอยู่สักพักอย่างพิจารณาเพื่อจับสังเกตคนร่างเล็กว่ามีอาการอะไรผิดปกติหรือไม่เพราะคนอย่างแบคฮยอนไม่น่าจะหลับสนิทขนาดนี้หากไม่ใช่เพราะว่าเป็น'แผนการ'ของคนร่างเล็กตรงหน้า
ร่างสูงมองจนแน่ใจแล้วเขาจึงเริ่มทำตามแผนการการเอาคืนของเขาที่คิดเอาไว้ตั้งแต่เริ่มต้นไขกุจแจและเดินเข้ามา
เขาแก้สายเสื้อคุ้มอาบน้ำที่ผูกเอวอยู่ออกจนเนื้อผ้าคุ้มนั้นเปิดกว้างให้เห็นรูปร่างที่สมส่วนกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามอย่างเห็นชัดท่อนล่างนั้นถูกปกปิดด้วยกางเกง
นอนตัวยาวสีเข้มเนื้อผ้าชั้นดีเขากำสายผูกเอวเอาไว้แน่นก่อนที่จะก้มมองร่างเล็กแล้วกระตุกยิ้มเย็นด้วยความสนุกและความตื่นเต้นที่มากเหลือล้นจนเขาเองก็แทบจะคุ้มร่างกายเอาไว้ไม่ไหว
เขาค่อยๆนั่งลงไปบนที่นอนคิงส์ไซต์ฝั่งตรงข้ามร่างเล็กอย่างเงียบเชียบก่อนจะค่อยๆยื่นมือออกไปโดยใช้บริเวณหลังมือไล้ผิวหน้าเนียนของคนตัวเล็กอย่างใจเย็นดวงตาของเขาจับจ้องมองทุกๆที่ที่มือของเขานั้นไล้ผ่านขมับน้อยที่เริ่มมีเหงื่อซึมออกมานิดๆพวงแก้มใสสีแดงปลั่งจากเลือดฝาดมันชวนให้น่ากดจมูกลงไปสูดดมนักว่ามันจะนุ่มนิ่มแล้วยังหอมขนาดไหนไล้ผ่านไปเลื่อยๆจนมาถึง...
ริมฝีปากสีแดงสดราวกับลูกเชอร์รี่ก่อนที่ความคิดหนึ่งของเขามันจะผุดขึ้นมา...ริมฝีปากนี้กับลูกเชอร์รี่อะไรมันจะหวานกว่ากันนะ...แม้ตัวเขาจะเคยชิมมาแล้วก็เถอะแต่นั้นมันในยามปกตินี่...แต่ถ้าเขาชิมมันในขณะที่ร่างนี้หอบหายใจถี่กระชันล่ะแล้วถ้าในตอนนั้นเขาริดรอนลมหายใจของคนๆนี้ออกมาจนหมดล่ะมันจะเป็นยังไงกันนะ...แต่ก่อนอื่นก็คงต้องปลุกให้ตื่นจากนิทราแสนหวานอันแสน'จอมปลอม'นี่ซะก่อนสินะ
“...นี้…เหนื่อยไหม…”
“…”
“…สนุกรึเปล่า…”
“…”
“…รู้ตัวไหมว่านายไม่ใช่คนใจเย็นขนาดนั้นน่ะ...หึ!...นายไม่ควรใช้แผนนี้เลยแบคฮยอน…”
พรึ่บ!!!
เมื่อสิ้นคำพูดของคนตัวโตได้เพียงแค่อึดใจสัมผัสไอเย็นจากปลายกระบอกปืนของชานยอลที่เขาเคยเก็บมันไว้ใต้หมอนในห้องเมื่อ
ตอนเช้าก่อนที่ร่างเล็กตรงหน้าจะมาถึงในช่วงเย็นนี้เองก็ได้สัมผัสกับหน้าผากของเขาผู้เป็นเจ้าของทันทีที่พูดจบ
“หึ!สนุกสิ…เวลาที่ฉันจะได้ฆ่าใครซักคนที่มันเลวทรามต่ำช้านี่โคตรสนุกเลยล่ะและมันจะเป็น’เกลียด’อย่างมากถ้าฉันจะได้ฆ่าแกด้วย ปืนกระบอกนี้!...ตอนนี้!!!!!”
ร่างสูงเพียงแค่กระตุกยิ้มเย็นรับอย่างพอใจที่
คนตรงหน้ามันยังกล้ามาทำตัวปากดีกับเขาได้
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังซุกอกเขาร้องไห้จนหลับไป
แต่ตอนนี้กลับเอาปืนมาจ่อหน้าผากเขาอย่างไม่เกรงกลัวว่าถ้าเกิดเขาพลิกเกมได้ขึ้นมาแล้วบทลงโทษที่ตนเองจะได้รับนั้นมันจะหนักหนาซักแค่ไหน
หึ!!แต่ก็ดีเป็นของเล่นของของคนอย่าง'ปาร์คชานยอล'ก็ต้องรู้จักกล้าได้กล้าเสียเกมมันจะได้ไม่น่าเบื่อสำหรับเขาเร็วเกินไปนัก…แต่ถ้าใครทุ่มันคิดจะลองดีกับเขา...เขาก็มีดีพร้อมให้มันลอง...จนทำให้มันไม่กล้าที่จะรู้จักกับคำว่ากล้าได้กับเขาอีกเลยใครก็แล้วแต่ที่มันกล้าคิดจะลองดีในเกมที่มีเขาเป็นคิงส์ของแล้วล่ะก็...ความตายจะไม่ใช่สิ่งสุดท้ายที่มันจะได้รับ...แต่ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสจนอยากตายแต่ตายไม่ได้ต่างหากคือสิ่งที่มันจะได้รับเป็นรางวัลตอบแทนที่มันกล้าคิดลองดีกับคนอย่างเขา!!!!
“ยิ้มอะไรของแกห๊ะ!!!แล้วก็กรุณาเอามือของแกออกไปจากหน้าของฉันก่อนที่ฉันจะเป่าสมองแกกระจุย ปารค์ ชานยอล”
“…ก็เอาสิ…ถ้าคิดว่านายทำได้!!”
พูดจบชานยอลก็กระตุกสายเสื้อคุ้มอาบน้ำที่เขาถอดออกมาพันไว้กับมือสองข้างให้ตึงก่อนตวัดพันข้อมือร่างเล็กถือปืนเอาไว้ทันทีก่อนจะกระชากให้แขนของคนร่างเล็กเปลี่ยนทิศจนปลายกระบอกปืนนั้นไม่ได้อยู่ทิศทางเดิมและตามติดด้วยการปล่อยมือข้างหนึ่งออกจากผ้าที่พันไว้ก่อนจะซัดหมัดหนักๆเข้าหน้าท้องของคนตัวเล็กไปแบบเต็มๆไม่มีการออมแรงใดๆไว้ทั้งสิ้น
"อัก!!!...ก...แก๊!!!"
แม้แบคฮยอนนั้นจะจุกจนตัวงอแต่ยังไม่วายแผงรฤธิ์ใส่เขาด้วยการใช้มือที่ว่างอยู่ซัดหมัดเข้ามาเต็มแรงจนเขาหน้าหันเช่นกันแล้วพลิกตัวตามติดขึ้นมาคร่อมร่างของคนร่างสูงเอาไว้
ก่อนที่จะซัดเข้ามาอีกทีในสภาพที่ตัวเองก็ยังตัวงออยู่แต่คราวนี้เขาจับข้อมือของแบคฮยอนเอาไว้ได้
เขากำข้อมือของคนตรงหน้าไว้แน่นก่อนที่จะหันมาจัดการกับข้อมืออีกข้างที่เป็นตัวอันตรายยิ่งกว่าที่ถูกผ้าในมือที่เขาทั้งตรึงทั้งพันไว้กับข้อมือตัวเองอีกที
ชานยอลกระชากมันขึ้นมาก่อนจะออกแรงกดข้อมือของแบคฮยอนให้กระแทกลงไปกับขอบเตียงจนร่างบางหลุดเสียงร้องออกมา
“อึก!!!”
แม้ร่างเล็กจะหลุดออกมาเสียงผะแผ่วด้วยความเจ็บปวดแต่แบคฮยอนก็ยังคงไม่ยอมปล่อยมือออกจากปืนจนร่างสูงเริ่มหงุดหงิดเข้าไปอีกจากที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหลังจากโดนคนร่างเล็กต่อยเสียเต็มแรงจนเลือดซิบ
“ปล่อยมือซะ!!!!”
“ไม่!!!”
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม!!!”
“ไม่!!!”
“หนึ่ง!!!”
“ม่ายย!!...อ๊ากกกก!!...อุ๊บบ!!!...อืออ!!!!!!”
แค่นับหนึ่งยังไม่ทันได้นับสองคนร่างเล็กก็ตะโกนแหกปากออกมาราวกับฟ้าถล่มดินถลายแถมที่หนักไปกว่านั้นก็การที่ไอ้เตี้ยตรงหน้ามันดันจงใจมาตะโกนใส่หูเขาอีก
ด้วยความหวังดี(ประสงค์ร้าย)ผมจึงจัดการปิดปากบางของมันซะก่อนที่เสียงอันแหลมปรี๊ดเกินชายของมัน(ที่ผมพึ่งมารู้วันนี้ว่าแม่งโคตรแหลมเลย)จะดังเล็ดลอดออกไปนอกห้องแม้ว่าชั้นบนสุดที่ผมอยู่จะเป็นชั้นผู้บริหารและเป็นห้องเก็บเสียงก็ตามทีเถอะ
ร่างสูงยังคงยึดข้อมือทั้งสองข้างของร่างเล็กเอาไว้อย่างหนาแน่นโดยที่เขาทำเพียงแค่ใช้ข้อศอกดันตัวเองขึ้นไปจูบปิดปากร่างเล็กเอาไว้และยังคงบดเบียดริมฝีปากนุ่มนิ่มที่เขาไม่เคยคิดว่ามันทั้งนุ่ม…ทั้งหวาน…ทั้ง…ร้อนฉ่าจนยากเกินจะบรรยายได้ขนาดนี้
มันราวกับคนร่างสูงต้องมนต์สะกดเขาไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าหนึ่งในชีวิตนี้เขาจะได้มาจูบผู้ชายด้วยกันเองแบบนี้แม้จะบอกพ่อว่าจะเอาหมอนี้มาเป็นเมียทางธุรกิจก็เถอะแต่เขาก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตเขามันคงบัดซบสิ้นดีถ้าได้หมอนี้มาเป็นเมียจริงๆในรูปแบบทาง’พฤตินัย’ในตอนนั้นน่ะนะ
แม้เขาจะเคยจูบกับคนร่างเล็กมาแล้วหลายครั้งในวันนี้ก็เถอะนะแต่ยังไงๆตอนนั้นมันก็ไม่ทันได้คิดไตร่ตรองอะไรนี้นาแถมจูบปิดปากในตอนแรกก็ดูถ้าว่าจะมาจากความหงุดหงิดซะส่วนหนึ่งด้วยสิ
แต่ในตอนนี้เขากำลังจูบกับหมอนี้โดยที่ยังมีสติครบถ้วนไม่ได้มีความหงุดหงิดใจใดๆมาแทรกเลยซักนิดเดียวเพราะงี้ล่ะมั้งเลยทำให้เขาได้มีเวลาคิดและไตร่ตรองความนุ่มและกลิ่นกายอันเย้ายวนของหมอนี้ที่ไม่รู้ว่าตั้งเมื่อไรวินาทีไหนที่เขาคิดว่ามันช่างหอมกรุ่นได้ขนาดนี้
ทั้งๆที่หมอนี้ก็พึ่งจะใช้ครีมอาบน้ำของเขามาแท้ๆแต่ทำไมกันเขาถึงรู้สึกว่ากลิ่นมันช่างหอมหวนชวนให้ดอมดมซะยิ่งกว่าหมู่มวนดอกไม้เสียอีกทั้งกลิ่นทั้งความรู้สึกมันช่างต่างจากตอนที่เขาใช้มันเองเสียลิปลับเลย
ร่างสูงเริ่มที่จะดูดเม้มริมฝีปากสีแดงสดของแบคฮยอนเขาค่อยๆดูดดึงมันอย่างเผลอไผลไปกับสัมผัสหวานนุ่มของคนตรงหน้าแม้คนร่างเล็กจะพยามเม้นปากไว้แน่นก็ตามทีแต่มันก็ยังไม่ค่อยส่งผลอะไรกับการรุกรานเพียงภายนอกของชานยอลเท่าไรนัก
ชานยอลค่อยๆเปลี่ยนจากการดูดดึงริมฝีปากเล็กเป็นการขบกัดเบาๆอย่างหยอกเหยาในบางครานั้นเขาก็แกล้งกัดดึงเนื้อนิ่มให้ยืดติดฟันมาอย่างหมั่นเขี้ยวร่างสูงทำอยู่อย่างนี้ซ้ำไปซ้ำมาราวกับไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอในรสจูบอันหอมหวานนี้แม้มือหนาจะยังคงกำข้อมือเล็กไว้แน่นก็ตาม
การจูบของร่างสองร่างนั้นยังคงกินเวลานานไปพอสมควรจนกระทั่งชานยอลเองก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่จากการที่เขาก้มลงไปดื่มด่ำกับริมฝีปากของร่างเล็กอยู่ฝ่ายเดียวก็กลับกลายเป็นว่าคนร่างเล็กนั้นได้ยกตัวขึ้นมาเขาเสียเอง
ยิ่งจูบก็ยิ่งมัวเมาแล้วถ้าเพียงแค่ภายนอกยังหวานล้ำขนาดนี้แล้วถ้าเขาได้ลองชิมภายในเล่ามันจะหวานซักแค่ไหนกันนะ?...
ช่องทางการติดต่อ ทวิตเตอร์ : @taengjui
#IWYCB
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
