[ FIC EXO ] CHANBAEK : I'M WANT YOU ความต้องการ
เขียนโดย 
chanlian
วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.26 น.
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 18.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) EP:03
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEP:03
หลังจากที่ตอนเช้าผมขับรถออกไปเดินย่านการค้า
เพื่อคลายเครียดมานานพอสมควรจนเห็นว่าระยะทาง
ที่ผมเดินมันไกลมากแล้วผมจึงได้นำพาตัวเองกลับ
มาที่โรงแรมของอาอี้
จากวันนั้นที่ผมลงไปพูดคุยกับพวก
เพื่อนตัวแสบทั้งหลายเรื่องการกลับ
ไปครั้งนี้ก็ผ่านมา3วันแล้วพวกผมก็ยัง
ช่วยกันคิดไม่ออกเลยว่าจะทำไงดีให้
ธุรกิจพวกนั้นย่อยยับลงมาได้
"เฮ้ออ~คิดไม่ออกโว้ยย"
ตอนนี้ผมได้แต่ทึ้งหัวตัวเองแล้วทึ้ง
ตัวเองอีกทำยังไงผมก็คิดไม่ออกซะที
กลับไปผมก็ต้องไปรับตำแหน่ง
ประธานบริษัทบยอนคอปเปอร์เรชั่น
อีกแค่คิดแค่นี้ผมก็อยากจะบ้าตาย
แล้วจะทำยังไงดีวะ...ถ้ากลับไปครั้งนี้
แล้วทำอะไรไม่ได้เลยขึ้นมาล่ะ
ผมจะต้องอยู่ที่นั้นตลอดไปงั้นเหรอ?
"แบคจะทำยังไงดีครับแม่..แบคกลัว"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"อี้ชิงเหรอ"
"...."
"มีอะไรรึไง"
"...."
"จะเข้าก็เข้ามาสิ"
"...."
แต่ถามไปแล้วไม่มีเสียงตอบกลับมา
แบคฮยอนก็เริ่มแปลกใจเขาจึงหันไป
คว้าปืนพกที่อยู่ใต้หมอนมาไว้ในมือ
แล้วดีดตัวลุกทันที
ความเครียดเริ่มเข้ามาครอบงำร่าง
เล็กอีกครั้งเขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าคน
ยืนที่อยู่หน้าประตูห้องเขาคืออี้ชิง
แบคฮยอนจึงเดินไปที่ประตูแล้ว
ค่อยๆเอือมมือไปบิดมันแล้วเปิดออก
ช้าๆพร้อมกับยกปืนขึ้นมาจ่อข้างหน้า
หลังจากประตูเปิดออกมา
แต่เขาก็ไม่เห็นมีใครอยู่หน้าห้องเขา
จึงปิดประตูลงอีกครั้งแล้วเข้าห้องมา
!!!!!เพล้ง!!!!!
แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเหมือน
กระถางต้นไม้หน้าระเบียงของ
เขาแตกเขาจึงสาดกระสุดยิงไป
ที่นอกระเบียงทันที
ปัง!!!!ปัง!!!!ปัง!!!!ปัง!!!!
แล้วจู่ๆก็มีชายแต่งชุดดำแบบนักฆ่า
วิ่งจากตรงระเบียงที่กระจกแตก
ระเอียดวิ่งพุ่งมาทางเขาเขาจึง
ยกปืนขึ้นจะยิงแต่เหมือนโชคชะตา
จะเข้าข้างมันเพราะกระสุนปืนเขา
...หมดให้ตายสิ!!!!
จะเอาที่อยู่ใต้เตียงก็ใช่ที่เพราะมันดัน
อยู่ในห้องนอนของเขาเพราะฉะนั้นสู้
ก็สู้วะ
ถึงจะส่งพวกนี้มาพาตัวเขาไปแต่ใช่
ว่าจะยอมกันง่ายๆนะโว้ยเลยขืนไป
โดยที่ยังไม่มีแผนก็ตายกับตายสิครับ
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ไปกับเราซะดีๆ"
"น่าแปลกนะคนที่ส่งแกมาเขาไม่ดูเลยรึไง
ถึงไม่รู้ว่าคนที่ส่งมาน่ะมันด้อยประสิทธิภาพ
ในการทำงานขนาดนี้"
"หุบปากของแกซะ!!!"
มันตวาดเสียงดังพร้อมกับเอามีดพก
ออกมาเหมือนการขู่ให้หยุดพูดแต่
เปล่าเลยมันคิดผิด
"งั่นแกก็คงฉลาดน้อยมากสินะถึงได้
มาขู่นักฆ่าว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัวแต่ขอ
แสดงความเสียใจด้วยเพราะฉันยืน
อยู่บนเส้นด้ายแห่งความเป็นความ
ตายมานานแล้ว"
พูดจบแบคฮยอนก็แสระยิ้มราวกับจะ
ให้มันหมดความอดทนและใช่มันหมด
ความอดทนกับคำพูดของเขาเลยพุ่ง
เขามาพร้อมกับมีดในมือที่เตรียมแท่ง
มาใส่เขา
แบคฮยอนจับข้อมือของมันไว้แน่น
แล้วบิดออกทำให้มีดตกลงพื้นเขาเต๊ะ
มีดออกไปให้ห่างแล้วมืออีกข้าง
กำหมัดสัดเขาหน้ามันเต็มๆ
พอมันเซเขากระชากไหล่ให้มันพุ่งตัว
มาหาเขาแล้วกระแทกเข่าเขาลิ้นปี่มัน
จนมันตัวงอแต่ไม่วายเต๊ะตัดขาเขา
จนล้มไปหัวกระแทกให้มึนพอสมควร
มันบีบคอของเขาเอาไว้ด้วยมือข้าง
เดียวแต่แม่งแรงคนหรือแรงควายวะ
แต่โทษทีเถอะเพราะเขาก็ใช้ย่อย
เหมือนกันแต่จะไม่เหมือนกันตรงที่...
!!!!!ปึก!!!!!
"อึก!!!"
ผมเริ่มรู้สึกเจ็บแปลบที่ต้นคอขึ้นมา
จนทำให้อาการที่มึนๆอยู่หายไปที
เดียวเลยล่ะแต่เริ่มปวดตรงต้นคอ
ขึ้นมาแทนเมื่อยาบางชนิดถูกนำเขา
มาในร่างกายผมผ่านตัวเข็ม
จนรู้สึกเหมือน...
"อ...อี้ชิง...ทุกคน...ช่วยด้วย"
"หึ!!หมดริทธิ์ซักทีหวังว่าสัดไปจนเกิด
รอยน้อยแค่นี้คุณปารค์คงพอใจนะ"
นั้นคือภาพสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนที่สติ
ผมจะหายไปพร้อมกับคำพูดสุดท้าย
ที่ผมไม่รู้ว่ามันพูดอะไรกันแน่เพราะ
ผม...สลบไปก่อน!!!
กรุโซล ประเทศเกาหลีใต้
/บริษัท ปราค์ ซี คอปเปอร์เรชั่น/
ครืดดด~ ครืดดด~ ติ๊ด!!
"...."
"ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับคุณซี"
"...."
"จะให้ผมนำตัวกับไปเลยไหมครับ"
"...."
"ผมจะพาเขากลับไปให้เร็วที่สุดครับ"
หลังจากจบการสนทนาปลายสายก็
วางสายไปชายหนุ่มผู้นั่งอยู่บนโต๊ะทำ
งานในถานะประธาน บริษัท ปราค์ ซี
คอปเปอร์เรชั่นก็กระตุกยิ้มขึ้นมาเล็ก
น้อยแต่มันกับดูร้ายกาจจน...น่ากลัว
แต่ก็อย่างว่าแหละในวงการนี้มีแต่คน
ที่หวังผลประโยนช์และโลภมากมันก็
ไม่แปลกที่ผู้เฒ่าอสรพิษทั้งหลายจะคิด
กำจัดเขาพ้นทาง
คนพวกนั่นคิดว่าเขาเป็นแค่เด็กผู้ไร้
ประสบการณ์และอ่อนหัดจนน่า
สมเพชแต่คนพวกนั้น...คิดผิด!!!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ท่านประธานค่ะท่านประธานใหญ่.."
ยังไม่ท่านที่เลขาของท่านประธาน
หนุ่มไฟแรงจะพูดจบก็มีมือของท่าน
ประธานใหญ่มาเปิดประตูเข้ามาเอง
ซะก่อน
"คุณมีอะไรจะทำก็ไปทำเถอะคุณอิม"
"อ...เออ...ค่ะท่านประธานใหญ่"
ว่าจบเลขาอิมยุนอาก็เดินออกไป
"ไงไอลูกชาย"
"...."
"ฮึ!เฮ้ออ~เอาน่าฉันรู้ว่าฉันห้ามแกไม่
ได้อยู่แล้วล่ะน่า ปารค์ ชานยอล "
"เรื่องอะไรเหรอครับท่านประธาน
ใหญ่ ปารค์ ชางมิน "
"โอ๊ะ!นี่ลูกชายฉันพูดได้เหรอเนี่ย?"
"ถึงผมไม่พูดทุกคนก็เข้าใจอยู่ดีแล้ว
พ่อจะให้ผมพูดทำไมล่ะครับ"
"คนพวกนั้นของแกกำลังร่วมฉันอยู่
ด้วยงั้นสินะไอ้ลูกชาย"
"ก็คงงั้นมั้งครับ"
"ก็นะถ้าฉันไม่รู้ใจแกแล้วฉันจะเป็น
พ่อของแกได้ยังไงล่ะจริงไหม"
"แล้วพ่อมาที่นี่..."
"แกก็น่าจะรู้เหตุผมที่ฉันมาที่นี่นะไอ
ลูกรัก"
"ไอตัวไหนล่ะที่มันปากโป้งบอกพ่อน่ะ
ผมจะได้คิดบัญชีกับมันไม่ผิดตัว"
"คนที่แกก็น่ารู้ดี?"
"ไอ้อู๋"
"แล้วสรุปนี้แกจะเอาจริงใช่ไหม"
"พ่อคิดว่าไงล่ะครับ"
"แล้วฉันพอจะห้ามทันไหมล่ะ"
"ไม่ทัน...ถึงทันจะลองห้ามดูไหมล่ะ"
"ถึงจะทัน...ฉันก็ไม่ห้าม"
"ที่เหลือก็แต่..."
"ถ้าแม่ถ้าแกฉันดูให้เอง!!!หวังว่าแก
คงจะทำให้ฉันเป็นพ่อที่ภาคภูมิใจที่
ได้เห็น..ลูกเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาซะที"
"อันนี้ดูจะเกินความคาดหมายผมไป
นิดแต่ถ้าพ่อคิดเหมือนผมล่ะก็นะ..."
"เพราะการเป็นฝั่งเป็นฝาของแกมัน
ทำให้แพคฮยอนมันดิ้นพล่านเหมือน
กับจะตายได้เพราะทายาทคนสุด
ท้ายของตระกลูบยอนจะไม่มีให้สืบ
ทอดตระกลูต่อไปไงล่ะ"
หลังจากพูดจบสองพ่อแสระยิ้มเย็น
ออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องราวสนุกๆใน
อนาคตที่รอเขาอยู่ไม่ไม่ไกลโดย
เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายในเกมทางธุรกิจ
นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก
บยอน แบคฮยอน!!!!
"จริงสิแพคฮยอนมันเคยต่อยฉันจน
ปากแตกตรงนี้"
ว่าจบชางมินจึงชี้ไปที่มุมปากด้านขวา
พลางแสระยิ้มออกมาอย่างรู้กันกับ
ลูกชายของเขา
"ตอนนั้นฉันปวดปากชิบเพราะฉะนั้น
ฝากด้วยนะไอ้ลูกชายแต่ถ้าแกจะใช่
วิธีไหนให้มันเจ็บเหมือนฉันก็แล้วแต่"
"หึ!!อย่างนี้มันต้องตบ..."
"หืมมม~แกจะตบเขาเลยเหรอ?"
"ใช่!!ผมจะตบ"
"ก็รู้อยู่หรอกว่าลูกไอแพคฮยอนมัน
เป็นผู้ชายแต่ที่ได้ดูรูปมันดูตัวเล็ก
นี่จะไหวเหรอเกิดของเล่นพังเร็ว
ขึ้นมาก็หมดสนุกกันพอดีสิ"
"ดูบอบบางเพียงร่างกายแต่ฆ่าคนตาย
มาหลายรายแล้วเนี่ยนะพ่อ?"
"ใช้ย่อยแฮะยังงี้เกมมันก็ยิ่งท้าทาย
แกสินะ"
"ยิงท้าทายก็ยิ่งอยากได้ชัยชนะมา
ครอบครองและอีกอย่าง...."
"...."
"ถ้าผมใช้ปากตบปากมันคงยากที่
ปากจะแตกแค่มุมขวาล่ะนะพ่อเผลอๆ
...จะแตกทั้งตัว"
"ฮึๆๆมันเลวได้ใจเหมือนใครวะเนี่ย"
อ่าาาาว่าจะไม่ยาวแล้วเชี่ยวอ่ะแต่
ไรท์อยากแต่งให้ชานเจอแบคไว้ๆ
จะได้ปั่นอัพฟิคเต็มสตรีมเพราะเนื้อ
เรื่องบทต่อไปนี้อาจกระฉากใจคุณ
จนหยุดไม่อยูบอกตรงๆค่ะบทนี้แต่ง
วันเดียวจบแล้วอัพเลยจ้าาาเป็นประ
วัติการมากบอกแล้วนะจ๊ะไรท์แต่ง
เพื่อสนองความต้องการของไรท์เอง
ล้วนๆถ้าจะมีฉากรุนแรงในบทต่อไป
ก็อย่าว่ากันนะจ๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
