คุณชายที่รัก

 //-กวิน          

       "กวิน!  ทำไมเรียกฟางแบบนัันละลูก"

คุณแม่ผมเอ่ยอย่างตกใจที่ลูกชายตัวเองพูดทักทายที่แย่สุดๆออกมา  อ้าว ผมผิดตรงไหนก็ผมรู้จักยัยเตี้ยนี้อ่ะ 

           "คุณแม่  ผมก็ทักทายปกตินะครับ "

เหมือนคุณแม่จะจำไม่ได้ว่าผมเคยพายัยเตี้ยมาทำรายงานที่งาน สมัยมัธยม 

        "คุณรู้จักฉันหรอค่ะ??" 

อ้าว ยัยเตี้ยก็ลืมด้วยหรือเนี่ยให้ตายเถอะ 

     "ฉันเป็นรุ่นพี่ที่เธอมาขอให้ช่วยทำรายงานให้ไง "

      //-ฟาง

ห๊ะ?!  อิตากวินเคยช่วยฉันทำรายงาน เอิ่ม..จะว่าไปฉันก็คุ้นๆ ที่นี้อยู่แหะ  สงสัยจะจริงอย่างที่อิตานี้บอก 

     "โทษทีค่ะ  มันนานแล้วฟางก็จำไม่ค่อยได้"

จำไม่ได้เลยตั้งหากละ สงสัยฉันต้องถามยัยแก้วสะแล้ว ยัยนั้นความจำดีจะตายน่าจะจำได้

    "งั้นไปหาน้องป๊อปของยัยเตี้ยเถอะครับแม่ รายนั้นคงรอนานแล้ว "

หื้ม?!   น้องป๊อปของฉันงั้นหรอ ใครกันนะ น่ารักสู้น้องมินทร์ฉันได้หรือเปล่าเถอะ

      "แม่ว่าดีเหมือนกันจ้ะ หนูโฟร์ไปด้วยกันมั้ยลูก"

ฉันเกือบลืมเลยนะเนี่ยว่าพี่โฟร์ก็อยู่ด้วย แต่ดูจากสีหน้าพี่สาวฉันแล้ว ทำให้ฉันรู้ว่า พี่โฟร์ไม่อยากเจอน้องป๊อปอะไรนั้นแน่นอน! 

      "ไม่ดีกว่าค่ะ โฟร์ว่าจะไปเก็บของยัยฟางก่อนน่ะค่ะ" 

เก็บของ?? เก็บทำไมกัน ทำอย่างกับว่าฉันต้องอยู่ที่นี้อย่างนั้นแหละ 

     "เก็บทำไมอ่ะ พี่โฟร์ "

ยังงี้ต้องถามมันคาใจฉันมากกก 

     "อ้าวพี่ไม่ได้บอกฟางรอว่าฟางต้องอยู่ที่น่ะ"

บอก??  ตอนไหนกันย่ะ  อย่ามาเนียนนะพี่โฟร์พี่ไม่เคยบอกฉ้านนนนนนนนน..

     "ไม่หาน้องฉันได้แล้วยัยเตี้ย อย่ามั่วเถียง"

อิตานี้ก็ลากฉันไปข้างบน โอ้ว! ฉันจำได้แล้วฉันเคยมาที่นี้จริงๆด้วย และแล้วอิตากวินก็ลากฉันจนมาถึงห้อง

          'หมีพูร์'

o_O มันคือห้องตุ๊กตาไม่ใช่หรอ อิตานี้จะแกล้งฉันใช่มั้ย 

      "เปิดเข้าไปสิ " 

 พอกำลังจะเปิด หันไปหาอิตากวินนั้นก็หายไปแล้ว 

     " อุ้ย!  *0* " 

พอฉันเปิดเข้ามาก็เจอ ป๊อป! ใช่น้องป๊อปที่ฉันเคยตามอิตากวิน เอ้ย พี่กวินมาเลยกับเขาบ่อยๆ

นี้ฉันลืมเขาไปได้ยังไงกันเนี่ย อะ! แต่ว่านี้มัน หมีทั้งห้องเลยงั้นหรอ!!