[So hot!]หล่อวายร้าย กระชากหัวใจยัยสุดฮอต

 
 
 
 
          ร่างสูงควานหาร่างบางที่เมื่อคืนเขานอนกอด แต่ก็พบความว่างเปล่า ร่างสูงลืมตาขึ้นคิ้วขมวดเป็นปม
 
 
 
 
"หายไปไหนนะ กี่โมงแล้วเนี่ย" ร่างสูงพึมพำเบาๆก่อนก้มดูนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง
 
 
 
 
"ชิบ ต้องไปรับยัยหมูอวกาศนี่หว่า" ร่างสูงสถบออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
          ร่างบางยืนรอคนมารับตั้งแต่หกโมงตอนนี้ก็ปาไปเจ็ดโมงแล้ว ไหนคุณแม่บอกเธอหนักหนาว่าอีตาคู่หมั้นนั่นจะมารับเธอไง เสียมารยาทที่สุดชิส์
          ขณะที่ฟางยืนรอคู่หมั้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดนั้นสายตาก็หันไปเห็นป้าย
               
 
               ' ฟาง ยัยหมูอวกาศ '
 
 
          ฟางเดินเข้าไปหาผู้ชายที่ยืนถือป้ายนั้นทันทีเพราะเธอมั่นใจเเน่ๆว่ามันหมายถึงเธอ เพราะอะไรถึงมั่นใจน่ะหรอก็เพราะว่าตรงประตูทางออกเหลือเธอคนเดียวน่ะสิที่ยืนอยู่ เหอะอีตาบ้าเล่นอย่างงี้ใช่มั้ยคอยดูเถอะจะด่าให้หิมะตกประเทศไทยเลยมีอย่างที่ไหนเรียกเธอว่าหมูอวกาศสุภาพบุรุษจริงจริ๊งงงง
 
 
 
 
"นี่นาย!" ฟางเดินเข้าไปหาเรื่องผู้ชายร่างสูงทันที
 
 
 
 
"เอ่อ...คุณหนูฟางใช่มั้ยครับ ไปขึ้นรถกันเถอะครับ" ร่างสูงหันไปตามเสียงเรียกก่อนพูดขึ้นอย่างนอบน้อม
 
 
 
 
"อ๊ะ แล้วเจ้านาย นายล่ะรึว่าไม่มาดีฉันจะไปไปฟ้องคุณหญิงแม่ว่าไม่มีความรับผิดชอบจะได้ยกเลิกงานหมั้นเวรๆนั่น จิ๊" ฟางเมื่อรู้ว่านั่นไม่ใช่คู่หมั้นจากตอนแรกที่จะเข้ามาต่อว่าก็พูดเสียงอ่อยลง เพราะเธอคิดว่าลูกน้องคงไม่ได้เขียนเป็นแน่
 
 
 
 
"ใจเย็นๆครับคุณหนู เจ้านายมาครับนั่งรออยู่ในรถแล้วครับ" ลูกน้องร่างสูงพูด
 
 
 
 
"เหอะ หนีไม่พ้นจริงๆ ป้ะรถอยู่ไหนเดินนำไปสิ" ฟางสถบออกมาเบาๆ
 
 
 
 
"เอ่อ...แล้วกระเป๋าคุณหนู" ลูกน้องร่างสูงถามเชิงสงสัยว่ากระเป๋าเดินทางหายไปไหน
 
 
 
 
"อ่อไม่ได้เอามา" ลูกน้องร่างสูงพยักหน้าก่อนเดินนำฟางไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
 
          ร่างสูงนั่งรอนานก็พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าประตูด้านข้างถูกเปิดออก 
 
 
 
 
"นี่ ถ้าจะช้าขนาดนี้น่ะกลับเอง ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากที่จะได้มานั่งรอเด็กอย่างเธอทั้งวันหรอกน่ะ" ป๊อปปี้พูดขึ้นโดยที่ยังไม่หันไปมองร่างบาง
 
 
 
 
"ขอโทษนะค่ะที่ทำให้คุณต้องเสียเวลาอันมีค่านั่น....แต่ก่อนจะว่าคนอื่นช่วยดูตัวเองด้วยเลยเวลามากี่ชั่วโมง!" ฟางก้าวขึ้นรถมาก่อนจะเอ่ยขอโทษและหันไปต่อว่าร่างสูง
 
 
 
 
"นี่ยัยเด็ก....เห้ยนี่เธอ คือ" ป๊อปปี้ทนไม่ได้กับคำสบประมาทของร่างบางก่อนจะหันไปต่อว่าแต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนที่คิดว่าจะเป็นเด็กเฉิ่มและหมูอวกาศจะเป็นสาวสวยสุดฮอตคนนั้น
 
 
 
 
"นะ นาย อย่าบอกนะว่านายชื่อจริงว่าภาณุที่เป็นคู่หมั้นฉันน่ะ" ฟางเมื่อเห็นร่างสูงหันมาก็ตกใจไม่คิดว่าคนที่เป็นคู่หมั้นที่เธอจินตนาการว่าเป็นตาแก่แต่ที่ไหนได้กลับกล้ายเป็นนายหน้าหล่อนั่น ก็จะไม่ใช่เธอคิดว่าเป็นตาแก่ได้ไงล่ะก็คุณแม่บอกเธอว่าตานั่นอายุห่างกับเธอสี่ปีเกือบห้าปีแน่ะ
 
 
 
 
"ใช่ หึได้เจอกันอีกแล้วนะครับ ฟาง..." ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ้มเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ทำเอาฟางได้แต่หน้าขึ้นสีไม่คิดว่าจะเจอกับนายนั่นอีก ' อ๊ายยยยแล้วทำไมฉันต้องเขินอีตานั่นด้วย หยุดเลยนะหัวใจบ้า -///- ' 
 
 
 
 
          
 
 
          รถหรูจอดหน้าบ้านสวยหลังใหญ่ก่อนคนตัวเล็กจะเปิดประตูลงรถนั่นก็ต้องชะงักเมื่อป๊อปปี้จับมือเธอไว้
 
 
 
 
"มีไร" ฟางหันไปพูดกับชายหนุ่ม
 
 
 
 
"พูดกับผู้ใหญ่ให้มันดีๆหน่อยสิ ยัยเด็กบ้า" ป๊อปปี้ดีดหน้าผากฟากไปทีนึงเมื่อคนตัวเล็กนั่นพูดไม่เพราะกับเขา
 
 
 
 
"โอ๊ย ไม่จำเป็นย่ะ" ฟางกุมผากหน้าตรงที่โดนดีดแน่นก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้อย่างเคืองๆแล้วพูด ไม่รอให้ร่างสูงได้ทักท่วงอะไรก็รีบเดินออกจากรถแล้ววิ่งเข้าบ้านไปเลย ป๊อปปี้มองอย่างค้านโทษก่อนสั่งให้คนรถออกรถไป
 
 
 
 
 
 
 
"เฟย์ พ่อแม่ค่ะ ฟางกลับมาแล้ว" ฟางเดินเช้าไปในบ้านก่อนจะเอ่ยเรียกคนที่เธอคิดถึงมากที่สุด
 
 
 
 
"พ่อค่ะแม่ค่ะพี่ฟางกลับมาแล้วค่ะ" เฟย์เมื่อได้ยินเสียงพี่สาวก็หันไปบอกพ่อกับแม่ทันที
 
 
 
 
"ฟางลูกแม่คิดถึงลูกจังเลย แล้วจะกลับมาอยู่ถาวรหรือว่ามาเที่ยวลูก แต่แม่อยากให้ลูกกลับมาอยู่ถาวรนะแม่เป็นห่วงแล้วก็คิดถึงหนูมากเลย" แม่ฟางเดินเข้ามากอดลูกสาวด้วยความรักก่อนจะเอ่ยถามลูกสาว
 
 
 
 
"ใจเย็นๆคุณลูกตอบไม่ทัน" คนเป็นพ่อเห็นแม่ถามลูกสาวรัวก็ส่ายหน้าแล้วหันไปยิ้มให้ลูกสาว 
 
 
 
 
"ฟางกลับมาอยู่ถาวรค่ะเพราะว่ากะจะเปิดเเบร์นเสื้อผ้าที่ไทยไหนๆก็เรียนจบมาแล้วก็ว่าจะใช้ความสามารถให้เป็นประโยชน์สักหน่อย" ฟางตอบคุณแม่
 
 
 
 
"ฟางพ่อมีอะไรจะให้" คนเป็นพ่อเดินไปหยิบของขวัญให้ลูกสาวก่อนเดินกลับมายื่นให้ฟาง
 
 
 
 
"คอนโดนี่ คุณพ่อซื้อให้ฟางหรอค่ะ น่ารักที่สุด" ฟางเมื่อเห็นคัย์การ์ดที่พ่อยื่นให้ก็ดีใจก่อนจะเดินเข้าไปกอดขอบคุณ 
 
 
 
 
"เฟย์ก็มีอะไรจะให้เหมือนกันค่ะ รับรองไม่น้อยหน้าคุณพ่อแน่" เฟย์เมื่อเห็นพี่ฟางดีใจแต่ของขวัญที่พ่อให้ก็น้อยใจหันไปของขวัญตัวเองมาบ้าง
 
 
 
 
"อ๊ายยยรถนี่ขอบคุณน้าา รักที่สุดเลยคนเนี้ย" ฟางหันไปกอดน้องสาวพร้อมหอมแก้มซ้ายขวาเฟย์
 
 
 
 
"สีแดงสีที่พี่ชอบด้วย ฮิฮิ" เฟย์ดีใจที่พี่สาวชอบก็อารมณ์ดีเลยที่เดียว
 
 
 
 
"ส่วนของขวัญแม่ก็เหมือนเดิมนะจ๊ะคุณลูก" คุณหญิงพูดทิ้งท้ายก่อนเดินเข้าไปในบ้าน ฟางเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็หน้าบึงตึงทันทีกับของขวัญที่แม่เธอเตรียมไว้ให้ เฮ้อ เธอจะทำไงดี เอ๊ะ แล้วถ้าเธอมีแฟนล่ะแม่จะจับเธอหมั้นรึป่าวนะ หึๆ
ฟางยิ้มออกมาร้ายๆเมื่อคิดถึงแผนการที่เธอเตรียมไว้
 
 
 
 
"ไปกินข้าวกันเถอะพี่ฟาง" เฟย์เมื่อเห็นท่าจะไม่ดีก็รีบชวนพี่สาวเข้าไปข้างใน ฟางพยักหน้ารับก่อนจะเดินตามไป
 
 
 
 
 
 
          เอกสารมากมายถูกวางไว้บโต๊ะแต่ร่างสูงไม่สนใจมันเลยสักนิดเดียวก็เพราะมั่วแต่คิดถึงเด็กนั่น ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เธอเป็นของเขาไปแล้ว ทั้งๆที่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าฟางไม่อยากหมั้นกับเขาและเขาเองก็ไม่อยากหมั้นเช่นกัน...แต่นั่นมันเมื่อก่อนเขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าทำไมคงไม่ใช่เพราะความรักแต่คงเพราะอยากกำราบยัยนั่นไม่ก็อยากเอาชนะ เขาคิดว่างั้นจริงๆ
 
     ครืน ครืน˜
 
"ครับคุณอา ครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ป๊อปจะไปรับน้องไปทานข้าวครับ สวัสดีครับ" เสียงโทรศัพท์ของป๊อปปี้ดังขึ้นเรียกสติร่างสูงก่อนกดรับตอบปลายสายไป
 
 
 
 
"เห้อ..." ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูก่อนหันไปมอง
 
     ก๊อก ก๊อก
 
"เข้ามา" 
 
 
 
 
"เหนื่อยหรอค่ะท่านประธาน มาค่ะเดี๋ยวพิมนวดให้" พิมเลขาป๊อปปี้เดินเข้ามาเห็นป๊อปปี้ทำหน้าเซ็งก่อนอาสา'นวด'ให้ตามฉบับของเธอ...
 
 
 
 
"อื้อ เบาๆล่ะกันเดี๋ยวมีคนมาเห็น" ป๊อปปี้ตอบเลขาไปก่อนจะยอมให้เธอปรนเปรอเขา
 
 
 
 
"ค่ะ เจ้านาย..." พิมยิ้มให้ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าของตัวเองและของป๊อปปี้ก่อนจะบดจูบร่างสูงและเริ่มกิจกรรมอย่างว่า 
 
 
 
 
"ทำอะไรกันน่ะ!!" ชายหนุ่มและหญิงสาวที่กำลังปนเปรอกันหันไปมองต้นเสียงก็ต้องชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

มาแล้วจ้าาาาาา
อ้าวเฉลยคนที่ฟางมีอะไรด้วยก็พี่หมีไงงง >///<
เป็นไงล่ะเฮียหมูอวกาศสวยป้ะล๊าาา55555
หู้ยยยตัวร้ายโผล่มาล้ะ มาถึงก็ทำให้หมั่นไส้เลยน้ะ
เอ๋!?แล้วใครกันมาขัดจังหวะ
สนุกไม่สนุกติกันได้น้าาาาา