ยัยเลขาป่วนหัวใจท่านประทานฮ้ะ
เขียนโดย 
KFkoenfaye
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.47 น.
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ขอ....ตอนที่28
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันใหม่ผมรู้สึกว่าเมื่อยมากครับลืมตาขึ้นมาปรากฎว่าเราสองคนเผลอหลับไปบนโซฟาตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ต้องออกเดินทางแล้วล่ะนี่ก็หกโมงกว่าเธอยังไม่ตื่นเลย
"ฟางครับ ตื่นได้แล้ว"ผมเรียกเธอที่หลับเบียนกับผมอยู่บนโซฟา
"แปปนึ่ง"ฉันพูดเสียงเบาอย่างงั่วเงียคนกำลังง่วงนอน
"ตื่นเถอะน่า"ผมพูดพลางกอดเธอพร้อมเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆคอเธอ
"อย่ายุ่งได้ไหม"จะมายุ่งอะไรกับฉันจะนอน
"เค ไปอาบน้ำก็ได้ชิ"ผมอุส่าห์ปลุกดีๆเดี๋ยวจะงอนให้เลย
"ป้าปลุกให้ดีกว่าค่ะ"แม่บ้านที่เพิ่งมาจากห้องนอนอีกห้องหนึ่งพูด
"ขอบคุณครับ ป้าน่ารักเสมอ"ผมพูดพลางค่อยๆคลายอ้อมกอดจากเธอหลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
"เสร็จยังเร็วๆ"ฉันที่เพิ่งตื่นนอนจากป้าแม่บ้านปลุกเมื่อกี้กำลังยืนเรียกเขาอยู่หน้าห้องน้ำ
"เพิ่งตื่นยังจะมารีบอีกนะ"ผมพูดออกมาจากข้างในผมอาบเสร็จแล้ว แต่ไม่รีบออกไปหรอกอยากแกล้งคนที่ปลุกไม่ตื่น
"เถอะน่า เร็วๆ"ฉันอยากเข้าห้องน้ำ
"เสร็จแล้ว เชิญครับ"ผมเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูปิดท่อนล่าง
"ทีหลังแต่งตัวให้มันเรียบร้อยด้วย"ฉันบ่นเมื่อเห็นเขาเดินมาพร้อมมือปิดตา
"ทำไมเขินอ่ะดิ"เขินก็บอกมาเถอะ
"ไม่ไปแล้ว โอ๊ย"ฉันพูดแล้วไม่ทันดูชนประตูเฉย
"ไหนดูสิเจ็บไหม"แดงเลยที่ศีรษะของเธอ
"เจ็บสิถามได้"ฉันพูดพลางเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปไม่ชนแน่นอน
"ไปได้ยัง"ผมถามเธอให้ผมรอตั้งนานทั้งอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้า แต่เธอใส่เสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงยีนตัวเล็กๆพร้อมด้วยเสื้อแจ็คเก็ตสีดำรัดรูปของผม
"ไปพร้อมแล้ว"ทำไมมองฉันแปลกๆอ่ะไม่สวยเหรอ
"สวยนะเนี้ย"ดูเธอแล้วก็ดูสวยแปลกตาดี
"พูดมากไปกัน"ครั้งแรกที่ฉันแต่งตัวแบบนี้
"ไปแล้วครับป้า"ผมพูดลาป้าแล้วเธอก็ยกมือไหว้จึงเดินไปที่รถของผม
"ทานอะไรไหม"ฉันถามเขาระหว่างทางไปบ้านสวน
"อะไรก็ได้"ผมเป็นคนทานง่าย
"โอเค"ฉันพูดพลางกดโทรหาป้ากับลุงที่ดูแลบ้านให้ทำอาหารรอไว้
.
.
.
.
ประมาณสามสิบก็ถึงจุดหมายปลายทางของฉันและเขาระหว่างทางที่นั่งรถก็มีเถียงกันบ้างเรื่องนู้นเรื่องนิ เขาว่าฉันเรียกปลุกไม่ตื่นฉันผิดหรือไงก็เป็นคนหลับลึกนิจะให้ทำยังไงล่ะ
"สวัสดีค่ะป้า ลุง"ฉันกล่าวทักทายป้าและลุง
"คุณหนูสบายดีนะค่ะ"ป้าเขาถามสารทุกข์สุขของฉัน
"สบายดีค่ะ นี่ป๊อป"ฉันแนะนำเขาให้ป้าและลุงรู้จัก
"สวัสดีครับคุณป้า คุณลุง"ผมยกมือไหว้ทั้งสอง
"ครับ เป็นไงถึงรู้จักกับคุณหนูได้ล่ะ"ลุงถามเขาเกี่ยวกับฉัน
"ฟางมาสมัครงานกับผม"ผมคิดถึงตอนแรกที่เธอมาสมัครงานกับผม
"พ่อค่ะ แม่ค่ะใครมาอีกค่ะ"เสียงใครน่าคุ้นๆดังมาจากด้านหลังของฉันและเขา
"อ๋อ คุณหนูมานะแกล่ะมีอะไร"ป้ามีลูกด้วยเหรอเนี้ย
"อาหารเสร็จแล้ว"ลูกของป้าพูดแล้วฉันหันไปดูเป็นคนใกล้ตัวนี้เอง
"กุ๊กกิ๊บ"ฉันและเขาพูดพร้อมกันที่แท้ก็ลางานมาอยู่กับพ่อแม่เราก็คิดว่าหนีตามผู้ชายเสียอีก
"ท่านประธาน เลขาสวัสดีค่ะ"กล่าวสวัสดีฉันด้วยเปลี่ยนไปหรือแกล้งทำ
"นี่รู้จักคุณหนูด้วยเหรอ"ลุงถามกุ๊กกิ๊บ
"เป็นเพื่อนที่ทำงาน ส่วนนี่ก็ประธานของบริษัทที่ฉันทำงาน"เห็นฉันเป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อไรแล้วใครเป็นเพื่อนเธอ
"บังเอิญจริงนะคะ"ป้าพูดขึ้นมา
"ค่ะ ฟางหิวแล้วค่ะ"ฉันพูดพลางเดินไปทานข้าวตรงศาลาริมน้ำเป็นที่ประจำทุกครั้งที่ฉันมาที่ต้องจัดโต๊ะที่นี่
"ของอร่อยทั้งนั้นเลย ชิมดูสิ"ผมตักผัดผักกุ้งพร้อมข้าวป้อนเธอ
"ไม่ต้องป้อนก็ได้มั้ง"ถึงฉันจะพูดแบบนั้นแต่ยอมอ้าปากรับอย่างอร่อย
"หลังจากนี้พายเรือกัน"ฉันชวนเขาพายเรือตามคลอง
"ชอบสนุกดี"ผมชอบอยู่แล้วเรื่องพายเรือจะถือโอกาสแกล้งเธอด้วย สักพักนึ่งทานข้าวเสร็จแล้วก็ลงไปนั่งเรือกันผมพาย
"พายดีๆสิ"ดูเขาทำกับฉันสิเล่นเอี้ยงเรือซ้ายทีขวาทีทำฉันสะดุ้งหลายรอบ
"ครับ"ผมครับก็จริง แต่ผมแกล้งไปจี้เอวเธอทำให้ดิ้น ใหญ่จนตกน้ำเต็มๆ
"มาช่วยเดี๋ยวนี้"กล้าดียังไงมาทำให้ฉันตกน้ำ
"ไม่ ไปก่อนนะ"ผมพูดแล้วพายเรือหนีไปอีกทางนึ่งไม่ไกลมาก
"โอ๊ย ตะคริวกิน ช่วยด้วย"ฉันแกล้งทำตะคริวกินเพื่อให้เขาลงมาช่วย
"จริงดิ"ผมพูดแล้วกระโดดลงว่ายน้ำไปช่วยเธอ แต่กลับโดนสาดน้ำจากเธอเข้าตาผมเต็มๆ
"ไปแล้ว"ผมว่ายน้ำขึ้นศาลาไปก่อน
"มาช่วยก่อนสินะ"ฉันว่ายน้ำกลับไม่ไหวแล้ว
"ไม่"เรื่องอะไรต้องช่วย
"นะ ขอร้อง"ฉันอ้อนเขาสุดแล้วน่าทั้งกระพริบตาและชูมือเรียกอย่างน่ารักที่สุด
"ก็ได้"แพ้ลูกอ้อนทุกทีเลยเรา สุดท้ายผมก็ลงไปช่วยเธอให้ขี่หลังแล้วพาขึ้นมาเธอหอมแก้มขอบคุณผมด้วยแหละ
.
.
.
.
หลังจากที่ผมและเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดและกางเกงยีนเรียบร้อยแล้วตอนนี้ก็เย็นผมว่าน่าจะกลับบ้านได้แล้วพรุ่งนี้ต้องทำงานอีก
"เดี๋ยวค่ะ ท่านประธานกับเลขา"เสียงกุ๊กกิ๊บเรียกผมและเธอมาแต่ไกล
"มีอะไรฮ้ะ"ผมถามกุ๊กกิ๊บที่รีบวิ่งมา
"มีเรื่องจะคุยกับเลขาเล็กน้อยอ่ะค่ะ"จะคุยกับเธอเรื่องอะไรอีก
"ได้สิ ว่ามา"ฉันรอฟังอยู่พูดมสฉันจะเชื่อเธออีกรอบก็แล้วกัน
"ฉันขอโทษที่ทำอะไรรุนแรงกับคุณ"ขอโทษเธอเป็นไปได้หรอ
"ขอโทษฉันเนี้ยนะ"ฉันไม่ได้หูฟาดใช่ป่ะ
"ใช่ ฉันรู้แล้วที่คุณทำอะไรดีๆให้แม่และพ่อฉันตั้งมากมาย แถมยังส่งให้ฉันเรียนทั้งที่คุณแม่แม่ไม่เคยเห็นหน้าฉันเสียด้วยซ้ำ"เพราะแบบนี้เหรอถึงยอมขอโทษเธอ
"ฉันกับแม่เต็มใจที่จะช่วยลุงกับป้า"ฉันก็ไม่ได้โกรธขนาดนั้นหรอก แต่เธอต้องไปขอโทษเฟย์ด้วย
"ฉันขอโทษที่ทำเธอ ฉันแค่..."กุ๊กกิ๊บยังพูดไม่จบ
"ฉันเข้าใจ ให้อภัย แต่เธอต้องไปขอโทษน้องสาวฉันด้วย"ถ้าไม่ยอมฉันก็ไม่มีทางให้อภัยหรือยกโทษให้
"ใครอ่ะ"
"เดี๋ยวเธอก็รู้ฉันจะพาเธอไปเอง"ฉันจะหาเวลาไปเองก็แล้วกัน
"ไปฟางกลับกัน"ผมยืนนานเริ่มเบื่อแล้วนะ
"ท่านประธานค่ะ กุ๊กกิ๊บเลิกชอบท่านประธานแล้วนะค่ะ"เลิกชอบผมแล้วก็ดีจะได้ทำงานอย่างสบายใจ
"ก็ดี"ผมล่ะโล่งอก
"เราเริ่มใหม่กันนะ"
"ได้อยู่แล้ว คุณลูกน้อง"ผมพูดแล้วกุ๊กกิ๊บจับมือผมระวังจะโดนกระต่ายดุให้น่า
"ปล่อย ของฉัน"ฉันพูดพลางแกะมือออกแล้วไปคล้องแขนเขา
"ไปก่อนนะ พรุ่งนี้หมดวันลาไปทำงานด้วย"ผมสั่งกุ๊กกิ๊บพรุ่งนี้หมดวันลาพอดี
"รับทราบค่ะ บาย"
"บาย แล้วเจอกัน"ฉันพูดแล้วเดินไปขึ้นรถพร้อมเขาเพื่อกลับบ้าน
"โล่งอกแล้วอ่ะดิ"ฉันถามเขาที่ตอนนี้ยิ้มแฉ่งภาพที่เขาเคยเย็นชาใส่ฉันมันหายเป็นหมดแล้วเหรอเนี้ย
"มากๆ"
"ดีแล้ว คืนนี้กลับบ้านนะ"ฉันอยากกลับบ้าน
"ได้ไงอ่ะ ค่อยกลับนะๆ"ผมอ้อนเธออยากมีคนนอนเป็นเพื่อน
"ไม่! จะกลับ"ฉันก็คิดถึงน้องฉันบ้างสิ
"คืนนี้คืนเดียว"ผมพูดพลางอ้อนเธอเบา
"จริง"เชื่อได้ป่ะเนี้ย
"ครับ"เย้เธอพยักหน้าตอบแล้ว
.
.
.
.
.
.
จบแล้วจ้าตอนที่ยี่สิบแปด โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
