ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

    ไหนบอกฉันว่าจะพาไปข้างนอกไงตอนเที่ยงนี่ก็เที่ยงกว่าแล้วยังไม่ออกมาอีกเชื่อเขาเลยเรื่องตรงเวลานี่ตรงมากๆช่างเถอะ ฉันกำลังจะเข้าไปดูหน่อยว่างานเยอะไหมถ้าเยอะจะได้ยกเลิกนัด

"อ้าว ฟาง"ผมพูดเมื่อเธอ​เดิน​เข้ามาในห้องผมลืมไปเลยนัดเธอไว้

"ว่า"ฉันไม่อยากพูดมากเดี๋ยวจะหาว่ารีบ​เขา​อีก

"ไปยัง"ผมถามเธอพลางเก็บของทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะทำงาน ผมชอบให้เธอเข้ามาในห้องนะ

"ไป​ดิ เร็วๆหิวข้าว"ฉันพูดแล้วเดินควงแขนเขาออกไป บอกเลยว่าถ้าคบ​กับฉันแล้วไม่มีเกรงใจ​แน่นอน

"ครับ"ผมพูดเดินไปข้างหน้าพร้อมเธอกดลิฟต์ หวังว่าจะไม่มีตัวปัญหามาอีกนะ แต่​ข้างในดันเจอกับคนที่มารายงานตัวเมื่อ​เช้านี้

"สวัสดีค่ะท่านประธาน คุณเลขา"รู้จักทักทายด้วยเหรอย่ะ

"ย่ะ สวัสดีเป็นด้วย"ฉันพูดแล้วส่งสายตาพิฆาตใส่แพรว

"ท่านประธานค่ะ ทำไมคุณเลขาต้องทำตาร้ายๆใส่ด้วยอ่ะค่ะ"กล้า​พูดเรื่องฉัน​ให้​เขาฟัง​ก็​เอา​สิ​ระวังจะเจอ​ของจริงแล้วจะ

"มัน​ก็​เรื่องของเขา คุณเป็นไรกับผมมากไหม"ผม​พูดเสียงดุใส่ ทำไมคุณแม่ผมก็ไล่ออกไปจากชีวิตแล้วยังจะมายุ่งอะไรกับผมอีก

"เปล่าค่ะ แล้วนี่จะไปไหนกันค่ะ"ยุ่งอะไรกับเรื่องของฉัน

"มัน​ก็​เป็นเรื่องของสามี ภรรยาป่ะค่ะ คุณจะเสือกไปทำไมค่ะ"ฉัน​พูด​พลาง​มองไปเห็นกุ๊กกิ๊บเลย ขอความ​ช่วยเหลือทางสายตา

"ขอโทษค่ะท่านประธาน"จับมือด้วยเหรอย่ะ

"ปล่อย อย่ามายุ่ง"ฉันพูดพลางแกะมือออกแล้วกุ๊กกิ๊บก็​เดินมาถึง

"สวัสดีค่ะท่าน​ประธาน คุณเลขาด้วยนะ"กุ๊กกิ๊บกล่าว​ทักทาย​ฉัน​และ​เขา

"ครับ"ผม​ตอบรับ​กุ๊กกิ๊บ

"คุณแพรวอยู่นี่นี่เอง รู้​ไหม​ค่ะ​ว่า​ฉัน​เรียกคุณตั้งนานแล้วคุณก็ไม่มา หรือ​คุณ​คิด​ว่า​จะ​เมื่อไหร่ก็ได้​งั้น​เหรอ เป็น​พนักงานที่ดีต้องรู้เวลาหัดเข้าใจเสียบ้าง"กุ๊กกิ๊บพูดต่อว่าแพรวเป็นชุดเล่นเอายัยแพรวหน้าเสียไปเลย ฉันล่ะสะใจเป็นที่สุด กุ๊กกิ๊บส่งสัญญาณให้​ฉัน​ไปได้

"ขอโทษค่ะ คือ แพรวไม่ได้ตั้งใจ"ประโยคสุดท้ายที่​ฉัน​ได้ยินคงจะแอบน่าดูสินะ ยังไง​ก็​ลาก่อน

.

.

.

.

        ตั้งแต่ที่เธอสงบศึกกับกุ๊กกิ๊บผมรู้สึกว่าชีวิตนี้อยู่ยากแล้ว ทั้งสองคนเล่น​ร่วมมือกันขนาดนั้นน่ากลัวไม่ใช่น้อยนี้ถ้าผมทำอะไรผิดตาเธอคงไม่จัดการผมแย่เหรอ

"นั่งเพ้ออะไรเนี้ย"ฉัน​เห็น​เขา​ตั้งแต่ขับรถออกมาเนี้ยเห็นนั่งเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่

"เปล่า แค่คิดว่าดีกันไม่กี่วันนิร่วมมือกันขนาดนี้เลย"ผม​พูดไปตามสิ่งที่ผมคิด

"แน่นอน รอดูไหมล่ะค่ะคุณแฟน"ฉันฟังเขาพูดแล้วก็คิดแล้วตลกเหมือนกันตอนแรกทะเลาะกันสุดๆ แต่​ดู​ตอนนี้สิ

"ไม่ครับคุณแฟน นี่​โหด​จริง"ผมพูดพลางจับแก้มเธอ

"ของนี้มันแน่อยู่แล้ว"ฉันก็มีมุมหวานเหมือนกันๆม่ใช่แค่โหดเป็นอย่างเดียว

"หรอครับ อย่าโหดกับป๊อปก็พอนะคุณแฟน"แต่ผมก็ชอบที่เธอเป็นแบบนี้

"จ้า จะ​ไป​โหด​กับ​คุณแพรวนู้น"อย่ามายุ่งกับคนของฉันดีนักเตรียมตัวไว้ให้ดี

"ตามสบาย อย่า​ให้​เดือดร้อนนะครับ"ผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้วถ้าเธอจะจัดการ

"เจ้าค่ะคุณแฟน"ฉันไม่จะทำอะไรมากแค่ตอนนี้จ้างพนักงานคนนึ่งให้ไปขัดขาเก้าอี้ของแพรวเรื่องนี้เขายังไม่รู้

"ถึงแล้ว"ที่ที่ผมพาเธอมาคือบ้านผมเองพอดีคุณแม่ท่านอยากเจอเธอเลยพามาที่บ้านโดยไม่ได้บอกเธอ

"บ้านป๊อปนี่น่ะ"ฉันก็คิดว่าจะพาไปไหนที่แท้ก็บ้านเขาถึงว่าทางมันคุ้น

"ใช่ ลงมาเถอะน่า"ผมพูดพลางลงจากรถไปเปิดประตูให้สุภาพสตรี

"แล้วพามาเพื่อ"ฉันไม่เข้าใจเลยจะพามาทำอะไรมิทราบ

"แม่​อยากเจอ"

"อ๋อ"แล้ว​ฉัน​ก็​เดินตาม​ไป

"สวัสดีค่ะ"ฉันกล่าวสวัสดีคุณแม่ของเขา

"สวัสดีจ้ะ หนูฟาง"แม่ผมเห็นเธอแล้วยิ้มไม่หุบเลยสงสัยถูกใจแล้วมั้ง

"ไปครับ แม่เข้าข้างในผมหิวแล้ว"ผมชวนแม่เข้าไปข้างในบ้านอยู่ข้างนอกนานมันร้อนเริ่มหิวแล้วด้วย

"นี่แม่ทำอาหารตั้งไว้ให้ว่าที่ลูกสะใภ้"ดูแม่ผมพูดสิครับ

"ฟางไม่ใช่นะค่ะ"ฉันปฏิเสธทันทียังไม่ได้อยากแต่งงานตอนนี้เสียหน่อยยังไม่พร้อม

"ทำไม​จะ​ไม่ใช่ เป็นแฟนตอนนี้ อีกหน่อยก็​เป็นลูกสะใภ้ มาๆทานข้าวดีกว่า"แม่ผมพูดเล่นเอาเธอเขินจนพูดไม่ออกเลยทีเดียวดีนะที่เปลี่ยนเรื่องตอนนี้ทุกคนอยู่บนโต๊ะอาหาร

.

.

.

.

       หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วตอนนี้ฉันและเขาจะ​ขอตัว​กลับไปทำงานต่อ เมื่อกี้ที่​แม่​เขาพูดทำให้ฉันเขินไปเลยแล้วก็ไม่คิดว่าเขาจะบอกแม่เร็วขนาดนี้ฉันยังไม่บอกเลย

"แม่ผมไปก่อนนะ"ผมบอกลาก่อนที่จะออกจากบ้าน

"ลาแล้วค่ะ"ฉัน​พูด​พลาง​ยกมือไหว้

"จ้า ทีหลัง​มา​เยี่ยมแม่บ่อยนะ"แม่ของเขายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร

"ได้ค่ะ"ฉันรับปากอยู่แล้วฉันมาเพื่อนแถวนี้ก็บ่อยอยู่นะ พอดีบ้านจินนี่อยู่แถวนี่ด้วยถัดจากซอยนี้ไปหนึ่งซอยก็ถึงแล้วก็มีบ้านมีนอีกนึ่งคนตั้งแต่ทำงานยังไม่ได้เจอเลยคิดถึงมาก มีน​เป็นเพื่อน​ฉันตั้งแต่​ประถมจนมหาลัย

"ขับรถดีๆนะตาป๊อป"

"ครับแม่ ไปฟาง"ผมพูดแล้วเดินออกไปพร้อมเธอขับรถกลับบริษัท

"ฉันมาขอ​พบ​ท่าน​ประธาน"มาถึง​บริษัทไม่ทันไรนั่งยังไม่ถึงห้านาที แพรวก็เดินมาอย่างเร็วดูท่าทางแล้วน่าจะ​เจ็บ​ตรง​สะโพกสงสัย​ตก​เก้าอี้

"มีเรื่องอะไรถึงต้องขอพบล่ะ"ฉันถามอย่างมีมารยาทที่สุด

"บอกไม่ได้"อย่า​มา​ใส่​อารมณ์กลับ​ฉัน

"งั้นก็พบไม่ได้"ฉันพูดอย่าง​โมโห

"จะพบ"จะเข้าไปให้ได้ฉันป่ะ

"ไม่"ฉันห้ามไว้ก่อน

"ออกไป"ไม่ออกมีอะไรกลับฉันป่ะ

"นี่ไง หัดเตือนสติเสียบ้างนะ"ฉันพูดพลางหยิบแก้วน้ำมาแล้วสาดน้ำใส่หน้าแพรวเต็มๆ

"ทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง"แพรว​ถึงขั้น​ปล่อยอารมณ์ร้ายออกมา

"ทำได้ เพราะว่าเธอมันไม่มีสติ ร่าน"คำสุดท้ายฉันพูดเบาที่สุดเดี๋ยวจะอายคนทั้งบริษัทที่พนักงานใหม่มัน...แค่ไหน

"อย่างน้อยฉันก็มาก่อนเธอ"พูดไปเถอะเจอตบเป็นไง 

"หรอค่ะ"ฉันพูดแล้วตบแพรวหน้าหันไปทีนึ่ง

"คุณเลขาทำอะไรค่ะ"กุ๊กกิ๊บเข้ามาพอดีพร้อมกับเอกสารส่งมีงานเพิ่มให้เขา

"สั่งสอนคน"ฉันตอบแบบอารมณ์เสียสุดขีด แต่กุ๊กกิ๊บส่งสายตาเหมือนว่าเขากำลังจะออกมาฉันเลยทำทุกอย่างให้เป็นปกติ

"ท่าน​ประทานนี่เอกสารมาเพิ่มค่ะ"กุ๊กกิ๊บพูดพลางยื่นแฟ้มเอกสารให้เขา

"ครับ ว่าแต่​คุณมา​ทำ​อะไร​ที่นี่"ผม​หันไปถามแพรวที่ยืนตัวเปียกหน้ามีรอยตบ

"คือแพรวมีเรื่องจะเรียนให้ทราบอ่ะค่ะ"ทำเป็นพูดดีไปไม่ทำแบบเมื่อกี้อีกล่ะ

"อะไร"ผมถามแพรวด้วยเสียงแข็ง

"แพรวโดนใครก็ไม่รู้มันขัดขาเก้าอี้ค่ะ"

"จะมาบอกผมทำไมต้องบอกหัวหน้างานคุณสิ"ผมรู้เลยว่าฝีมือใครแต่ผมไม่พูดหรอก

"ค่ะ ยังไงก็ช่วย​จัดการให้ด้วยนะค่ะ ลาค่ะ"พูดจบก็เดินไปนะย่ะหล่อนทำสำออยต่อหน้าผู้ชาย

"เชิญ"ผมไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินถือเอกสารกลับเข้าไปทำงาน

"ดีนะ ที่​ท่าน​ประธานไม่โกรธคุณเลขา"

"ฉันก็ว่างั้น"ฉันพูดแล้วยิ้มให้กุ๊กกิ๊บอย่างสดใส

.

.

.

.

.

.

.

อัพแล้วจ้าสามสิบบบบ ติดตามอ่านต่อไปด้วยน่าาา