ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     เมื่อคืนผมว่าโทรศัพท์ทุกเครื่องดังหลายรอบมากโดยเฉพาะของเธอและโทโมะจนกระทั่งผมต้องลุกขึ้นมาปิดโทรศัพท์ของ​ทุกคน สายที่โทรเข้ามาก็คือแก้วที่โทรมาหลายสายเหลือเกินสงสัยจะเห็นรูปนั้นแล้ว
"มอร์นิ่งนะ"ฉันตื่นขึ้นมาเห็นเขานอนเช็คงานผ่านโทรศัพท์อยู่
"ครับคุณแฟน"ผมฉวยโอกาสหอมแก้มเธอ​หนึ่งฟอด
"มี​งาน​อะไรเข้า​หรือเปล่า"ฉันถามเขา
"ไม่มี​หรอก แค่​แม่​ส่ง​ข้อความมา"ผมนอนอ่านข้อความที่แม่ส่งมาถามว่าอยู่ไหน สงสัย​จะ​กลับมา​จาก​ต่างประเทศแล้ว
"ค่ะ ไป​อาบน้ำก่อนนะ"ฉันขอตัวไปอาบน้ำดีกว่า
"เชิญครับ"ผม​ลุกขึ้น​เดินเล่น​หลังจาก​ที่​เธอไป​อาบน้ำ
"ใครมาปิด​โทรศัพท์ฟางเนี้ย"ฉัน​ถามทุกคนที่ตื่นหมดแล้วตอนนี้ฉันจำได้ว่าโทรศัพท์เปิด
"ป๊อปเอง"ผมเป็นปิดเอง
"แล้วปิดเพื่อ"ฉันถามเขาจะมายุ่งกับโทรศัพท์ฉันทำไม
"ก็มันรบกวนคนกำลังนอน ปิดทุก​เครื่องนั้นแหละ แก้ว​โทรมา​หลายสาย"ผมพูดไปตามเรื่อง
"เยี่ยมค่ะ"ฉัน​ยกนิ้วให้นี่ถ้าฉันได้ยินคงตื่นมาโวยวายน่าดู
"เปิดเครื่องดูร้อยกว่าสายว่ะ"โทโมะพูดขึ้นพลางชูโทรศัพท์ให้ดู
"เราเที่ยวให้จบไปก่อนอาทิตย์ค่อย​เคลียร์"เขื่อน​พูดโทรศัพท์มัน​เฟย์ก็​โทร​เข้ามา​เมื่อคืนเหมือนกัน แต่ของเธอทั้งเฟย์และแก้ว
"ดีเหมือนกัน เพราะฉะนั้นทุกคน​ปิด​เครื่อง"ฉันเห็นด้วยกับเขื่อนเสนอ​ให้​ทุกคนปิด​เครื่อง
"ครับคุณแม่"ผม​กับ​เขื่อน​และ​โทโมะประสานเสียงพร้อมกัน
"ดีมากคุณพ่อคุณลูก"ฉันยกนิ้วให้สามคนนั้น หลังจากนั้น​อีกหกวันพวกเราเที่ยวกันอย่าง​สนุกสนานมีทั้งเล่นเจ็ทสกี ว่ายน้ำ นั่งเรือ ดำน้ำ มีล้อเล่นกันบ้าง ฉันอาจจะสวีทกับเขาบ่อยทำเอาโทโมะกับเขื่อนกลายเป็นตัวขัดกันฉันกับเขาไปแล้วชอบพูดว่า'อิจฉา'อีก แต่​ตอนนี้กำลังนั่งรถกลับบ้านของเขาโดยมี​โทโมะเป็นคนขับ กลับมาถึงที่​บ้าน​คุณแม่​ของเขามายืนรอ​รับ​อยู่
.
.
.
.
      นี่แแม่เขากลับมาจากต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย ตอนนี้ทุกคน​ลง​จาก​รถ​พร้อมกับการทักทายด้วยการยกมือไหว้แล้วพูดพร้อมกันว่า
"สวัสดีค่ะ//ครับ​คุณแม่"
"สวัสดีจ้ะ ​ลูกสาว"แม่​เขา​พูดพลาง​ลู​ป​ผม​ฉัน
"แม่ครับ พวกผมก็เป็นลูกชายแม่นะ"ผมสามคนพูดพร้อมกัน
"แม่รู้จ้า แต่ลูกสาวคนใหม่นิ"มี​หอม​แก้มฉันด้วยอ่ะ
"ไปเถอะว่ะ"ผมชวนเพื่อนเข้าบ้านดีกว่า
"มาได้ไงเนี้ย"เข้าไปถึงพวกผมถึงขั้นตกใจเมื่อเห็นเฟย์และแก้วมานั่งรออยู่ในบ้าน
"ก็มาแล้วไง"คน​แรกเลยนะยัยแก้ว
"พี่​เขื่อน เฟย์​ขอโทษ"เฟย์พูดพลางวิ่งเข้าไปกอดเขื่อนพร้อมน้ำตาทันที
"พี่ก็ไม่โกรธหรอกครับ"เขื่อนพูดแล้วกอดตอบ
"ยัยฟาง ไหนแกบอกว่าเลิกกันแล้วไง"แก้ว​พูด​อย่างโมโหเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาในบ้านพร้อมแม่ของเขา
"ใครใช้ให้แกมาแกล้งฉัน"ฉันพูดก็อยากมาแกล้งฉันก่อนช่วยไม่ได้นิเพื่อนรัก
"พูดงี้ รูปนั้นแสดงว่าแกก็เอาคืนฉันอ่ะดิ"แก้ว​พูดถึงเรื่องรูป​เห็น​แล้วอ่ะดิ ถึงว่าทำไมตาบวมร้องไห้ชัวร์
"ใช่ จะทำไมฉัน"ฉันพูดแล้วหลับหลังเขาก็แก้วดันวิ่งจะเตะฉันอ่ะ
"หยุดเลยแก้ว แก้วมาแกล้งแฟนป๊อปก่อน"ผม​พูดแล้วแก้วก็หยุดนิ่ง แต่โทโมะเดินออกไปนอกบ้าน
"นู้นคือสิ่งที่แกควรทำ"ฉันพูดพลางส่งสายตาไปทางที่โทโมะเดินออกไป
"ฉันฝากไว้ก่อน"แก้ว​พูดแล้วเดิน​ออก​ไป
"หนูฟางไปกลับแม่ดีกว่าลูกไป"แม่เขาจับมือฉันไปห้องไหนกันนะ
"นี่​แม่​มี​อะไรจะให้ดู"
"อะไรค่ะ"ฉันรับสมุดเหมือนเป็นอัลบั้มรูปของใครกันล่ะ
"นี่ตอนที่ตาป๊อปยังเด็ก"ที่แท้ก็รูปของเขาตั้งแต่เด็กจนตอนรับปริญญา
"คุณแม่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ"ฉันดูแล้วท่านก็ไม่เปลี่ยนไปเลยยังสวยเหมือนเดิม
"ลูกแม่ก็หล่อนะ"แม่เขาพูดชมลูกชาย
"ค่ะ หล่อเหมือนหมี"ก็มันเหมือนจริงๆนะ
"หนูฟางก็"ท่าน​ยิ้ม​ให้ฉัน
.
.
.
.
     ผมว่าเธอกับแม่ของผมเข้ากันได้ดีมากเลย ไม่​เหมือนกับคนอื่น​ที่​ท่าน​เคย​รู้จัก นี่ก็หายกันไปสองคนไม่รู้หายไปไหน ผมว่าต้องเดินไปหาเสียหน่อยหายไปนานแบบนี้ผมคิดถึงเธอด้วย
"ทำอะไรกันอยู่ครับ"ผมเดินเข้าไปหาเธอกับคุณแม่ที่อยู่ในห้องเก็บรูปภาพ
"แม่ก็ให้หนูฟางดูรูปไง"คุณแม่ตอบพลางโชว์อัลบั้ม
"แม่เผาผมอีกแล้วอ่ะ"ผมโดนแม่เปิดรูปตอนเด็กให้เพื่อนดูบ่อยๆ
"ก็​น่ารักดีนะ"ฉันพูดชมเลยนะ
"จริงป่ะ แล้วรักป่ะ"ผมถามเธอรักไหมน่า 
"อืม"ฉันก็ไม่กล้าตอบนะอีตาบ้า
"มดกัดแม่อ่ะ"หวานเหรอครับแม่
"แม่ครับ ไปทานข้าวกัน"ผมชวนเธอและแม่ไปทานข้าว ก่อนหน้านี้โทโมะกับแก้วก็ดีกันแล้วแหละผมเป็นคนไปช่วยเคลียร์ให้
"หนูฟางนอนนี่ไหมจ้ะ"ทำไมแม่ถึงถามเธอแบบนั้นล่ะ
"พรุ่งนี้กลับ"ฉันนอนนี่อีกคืนนึ่งพรุ่งนี้ก็กลับไปที่บ้านตัวเอง คิดถึงบ้าน​จะ​แย่อยู่แล้ว
"คืนนี้​นอนห้องแม่นะ"ชวน​นอน​ห้อง​ด้วยเป็นไงล่ะแม่ผม
"จะดีเหรอค่ะ"ฉันเกรงใจไม่อยากรบกวนท่าน
"ดีสิจ้ะ"
"ก็ได้ค่ะ"ฉันยอมนอนกับท่านดี​เหมือนกันท่านจะได้มีเพื่อนคุย 
"แม่คงจะได้เพื่อนแล้วว่ะ"เขื่อนมันกระซิบข้างหูผม
"แม่ได้ยินนะ"แม่​ผม​พูดขึ้นมา
"ขอโทษครับ"เขื่อนกล่าว​ขอโทษ
"แม่​ชอบ ไม่เป็นไร"
"ทาน​ต่อ​เถอะค่ะ"ฉันพูดชวนทานอาหารกันต่อ คืนนั้นฉันนอนกับแม่ของเขาในห้องนอนอย่างเพลิดเพลินทั้งเรื่องที่เขาเคยเจออะไรมาบ้าง รวมไปถึงเรื่องของการดูแลเขาตั้งแต่เด็กที่ท่านไม่ค่อยมีเวลาให้ คุยกันจนเลยมาถึงตอนตีสองยังไม่นอนกันเลย 
.
.
.
.
.
.
ตอนที่สามสิบเจ็ดมาแล้วจ้า โปรดติดตามอ่านได้เลื่อยๆนะคะ