ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     ตอนนี้งานปาร์ตี้เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มกว่าซึ่งเป็นเรื่องปกติของพวกเรา มีแก้วที่ตอนแรกปฎิเสธการร้องเพลงพอดื่มเข้าไปเท่านั้นแหละร้องไม่ปล่อยไมค์ให้ใคร เดนซ์​เซอร์ก็คือเฟย์กับ​จิ​นนี่ ส่วนฉันกับมีนเป็นคนที่คอย​เสิร์ฟเครื่องดื่มและขนมให้เพื่อนๆมีเต้นบ้างธรรมดา 
"นี่มาเชลฟี่กันหน่อย"ฉัน​พูดพลางหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา
"เอาดิมาๆ"แก้วพูดแล้วจัดท่าทางให้เข้าที่ แต่ใครมาอีกเนี้ยฉันจำได้ว่าร้านปิดนี่หว้าดูไกลๆฉัน​ว่า​น่าจะเคยเจอกันนะ
"ยัยฟางมองไรถ่ายรูปสิ"มีนเรียกฉันกลับมาถ่ายอีกรูป
"พี่ฟาง"ใครมายืนเรียกฉันอีกเนี้ยฉันว่าเสียงคุ้นมากเป็นผู้ชานแน่นอน
"อ้าว มาได้ไง"ฉัน​เปิด​ประตูออกพบกับพิชชี่สงสัย​เดิน​มาจากที่ทำงานแน่เลยดูจากสภาพแล้วเหงื่อออกเยอะ
"ก็เดินมาอ่ะพี่"พิชชี่ตอบเดินมาจริงๆด้วย
"แล้วรถอ่ะ"ปกติพิชชี่มีมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์สีดำนิ
"เสียเลยจอดไว้ที่ร้าน"
"รถเสียกว่าจะมีแท็กซี่ผ่านมาพี่ไปส่งไหม"นี่ก็ดึกแล้วกว่าแท็กซี่จะมาอันตรายพอดีฉันเลยอาสาไปส่ง
"ผมเกรงใจครับ"รู้จักกันมาตั้งนานยังเกรงใจเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลยน้องชายฉัน
"ไม่ต้อง​เกรงใจ แต่​รอ​ให้​พี่​เสร็จจากนี้ก่อนนะ"ฉันพูดพลางชี้เข้าไปในร้าน
"ครับ ผมรอได้"พิชชี่พูดแล้วเดินไปนั่งรอในร้าน
"อ้าว  ไอพิชชี่"จินนี่ทักขึ้นมาพิชชี่รู้จักกับทุกคนในบรรดาเพื่อนฉัน
"มาอย่าอยู่เฉย มาถ่ายรูป"อ้าว ยัยมีนลากพิชชี่ไปถ่ายรูปด้วยเปลี่ยนจากโซนดนตรีมาโซนหวาน
"ก็ได้"พิชชี่พูดพลางลุกขึ้นแล้วโดนมีนจับมายืนใกล้ฉันแน่นมากอ่ะ หน้าฉันกับพิชชี่ใกล้ๆเหมือนจะติดกันแล้วนะ จะเบียดอะไรขนาดนั้นถ้าเป็นเขาจะ​ดีมาก​เลย​แหละ
"ลงเลยนะ"แก้วจัดการลงอินสตราเกรมแล้วดูแคปชั่นภาพฉันอยากจะฆ่าเพื่อนจริงเลย 'ปาร์ตี้ลั้นลา #โฟกัสคู่รักตรงกลาง'ดูที่พวกนี้ทำกับฉันนี่ ถ้าเขาเห็นซวยแน่นอนเลยฉัน จะ​โกรธก็ไม่ว่าอย่ามาเย็นชาใส่ฉันก็พอ
"แก้วแกลงแบบนั้นได้ไง"
"อ้าว ก็​มัน​เหมือนนี่หว้า"เหมือนตรงไหนเนี้ย
"มีอะไรเปล่าอะไรพี่ฟาง"
"เปล่าหรอก"ความจริงมันมีนะ แต่คอยดูฉันแก้เผ็ดพวกแก
.
.
.
.
     คืนนี้ของผมคงจะอีกยาวเพราะผม​กำลัง​เคลียร์เอกสาร​ข้อมูลต่างๆ​ใน​บริษัท อีก​อย่าง​นึ่งก็คือรอ​โทรศัพท์จากเธอด้วยแต่นี่ก็จะเที่ยงคืนอยู่แล้วยังไม่โทรเข้ามาผมไม่รู้ว่าเธอจะกลับบ้านหรือยัง แล้วดื่มเยอะเปล่ายังไม่มีเล่าให้ฟังเลย โทรศัพท์ดังใครโทรมาขอให้เป็นเธอก็พอแล้วครับ
"เฮ้ย ไอ้ป๊อป"ไม่ใช่นิ นี่​มัน​เสียง​เขื่อน
"โทรมาดึกเลยนะมึง"ปกติมันจะนอนแล้วนะ 
"กวนมึงเหรอว่ะ"
"ไม่ "ไม่ได้กวนอะไรผมหรอก
"เออดี"
"มึงมีไรว่ะ"ผมถามเขื่อนที่โทรมาแล้วน้ำเสียงฟังก็เหมือนคนกังวล​อยู่
"เมียหายว่ะ"ที่นอนไม่หลับเพราะเฟย์หายไปเนี้ยนะ
"ไปไหนว่ะ"อยากบอกว่าไปกับเธอด้วยนะ
"ไปกับแฟนมึงนั้นแหละ กูโทรไปตั้งหลายสายไม่รับเลยว่ะ"ไปกับเธอจริงด้วยคงยังอยู่ที่ร้านนั้นแหละ
"มึงจะมาบอกกูเผื่อ! "ของผมยังไม่โทรมารายงานเลย
"มึงโทรให้หน่อยดิว่ะ"ขอช่วยผมอีกแล้ว
"ไม่"เรื่องอะไรล่ะเดี๋ยวผมเสียคะแนนอ่ะ
"น่า"มีเสียงอ้อนวอนด้วย
"ไอ้โมะ โทรมาแปปนึ่งนะ"ผมพักสายเขื่อนแล้วรับสายโทะโมะ
"เพื่อนป๊อป...."โทโมะยังพูดไม่จบ แต่ผมรู้เลยแสดงว่าประสบปัญหาเดียวกับเขื่อนแน่นอน
"แก้วหายใช่ไหม"ผม​ถาม​โทโมะ
"มึงรู้ได้ไง"อ้าว คุยกับเขื่อนอยู่ด้วย
"ไปกับฟาง"
"ใช่"ผมกดประชุมสายทันที
"ไอ้โมะเมียกูหาย"เขื่อนเริ่มโวยวายในสาย
"เหมือนกูเลย บอกจะไปเที่ยวไม่เกินตีสิบเอ็ด ยังไม่กลับมาเลย"
"มึงของกูบอกว่าสามทุ่ม มึงดูนี่กี่โมงแล้ว"ดีนะผมไม่ได้ถามเวลาเธอไม่งั้นผมคงไปเหมือนสองคนนี้
"พอ"ผมพูดให้สองคนนั้นหยุด
"กูไปนอนบ้านมึงได้ไหมว่ะ"พูดพร้อมกันอีกแหละ
"มาดิว่ะ"เงียบๆอยู่ พอดีแม่ผมบินไปหาพ่อที่ต่างประเทศ
"แม่มึงอ่ะ"เขื่อนถามพวกนี้ชอบเกรงใจแม่ของผม แต่ทั้งที่แม่ผมเล่นกับพวกนี้เหมือนเพื่อนกันจริงๆ
"ไม่อยู่ว่ะ"
"ดี อีกสามสิบนาทีเจอกัน"เขื่อนพูดอะไรจะรีบขนาดนั้น

"เจอกัน"โทโมะ​ก็​อีก​คนวางสายไปเฉย
"ขับรถดีๆนะโว้ย ไอ้เขื่อน"ผมพูดอย่างเป็นห่วงมันชอบขับรถเร็วอยู่เรื่อยเลย
"เออ"วางไปแล้ว แจ้งเตือนอะไรอีกเนี้ย นี้มันไอจีของเธอนิ ภาพนี่หมายความยังไงไหนจะแคปชั่นบ้าๆนั่นอีกคอย​ดู​จะ​โกรธไม่​คุย​ด้วย​เลย หลังจากนั้นสิบห้านาทีไอ้เขื่อนก็มาถึงพร้อมกับโทโมะไหนมันบอกว่าสามสิบนาทีไง
.
.
.
.
    นี่ก็ตีหนึ่งแล้วฉันยังไม่กลับบ้านเลย ทุกคนเริ่มมึนกันแล้ว มึแต่ยัยแก้วนี้แหละที่ร้องเพลงไม่ดูอะไรเลยมา​บอก​ฉัน​ว่า​เดี๋ยวสี่​ทุ่มครึ่ง​กลับบ้านก่อนเพราะว่าบอกโทโมะจะกลับห้าทุ่มตอนนี้ก็เลยไปแล้ว ส่วนเฟย์บอกเขื่อนสามทุ่มกลับแต่ตีหนึ่งยังเต้นอยู่อีก
"นี่กลับบ้านกันทุกคน"ฉันชวนทุกคนกลับกันได้แล้วเพราะพรุ่งนี้ทุกคนต่างมีงานต้องทำอีก
"ไม่กลับ"คนแรกเลยนะจินนี่
"ตามใจงั้นฟางกลับล่ะ ไปเฟย์ พิชชี่"ฉันพูดพลางลากเฟย์ลงมาจากเวที ส่วนพิชชี่มาช่วยกันประคองเฟย์ที่เริ่มเดินไม่เป็นแล้ว
"บายนะฟาง"มีนพูดแล้วล้มตัวนอนบนโซฟาพร้อมกับจินนี่สงสัยคืนนี้คงค้างที่ร้านของมีน
"แก้วไปก่อนนะ มีน จิน"แก้วพูดแล้วเดินออกมาพร้อมมีนที้ลุกขึ้นมาล็อคประตู หลังจากนั้นก็แยกกัน​ขับรถ​ออก​ไปส่วนฉัน​กลับรถ​ของ​เฟย์แต่ต้องขับเองแล้วล่ะเจ้าของรถหลับยาวไปแล้ว เหลือ​ฉัน​กับ​พิ​ช​ชี่ที่พอมีสติอยู่บ้าง
"พี่ฟางขับได้ใช่ไหม"ต้องขับได้สิก็พิชชี่ขับรถยนต์ไม่เป็นนิฉันจำได้
"ได้อยู่แล้ว"ฉันพูดแล้วขับรถออกไป
"พี่​ฟาง​จัด​ปาร์ตี้บ่อยเหรอ"
"ไม่ค่อยหรอก"ฉันจัดไม่บ่อยตั้งแต่ที่เข้าวัยทำงานเนี้ย
"ครับ"ตอบสั้นอีกแล้ว
"นี่พิชยังเกรงใจพี่เหมือนเดิมอยู่เลยเนอะ"
"ก็ยอมรับ ผมก็เป็นแบบนีเแหละพี่ก็รู้"รู้จักกันมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้ล่ะ
"รู้จ้า"ฉันพูดพลางลูปผมพิชขี่เบา
"แล้วพี่ป๊อปล่ะไปไหน"พิชชี่ถามถึงป๊อปเหรอ ใช่​แล้วฉันสนุกจนลืมโทรหาเขาไปเลย
"อยู่บ้าน ทำไมเหรอ"เขา​ก็​ต้อง​อยู่บ้านสิ หรือ​หนี​เที่ยวก็​ไม่รู้
"ไม่เห็นเลยถาม"
"อ๋อ แล้ว​นี่แฟนเราล่ะ"ฉันจำได้ตอนนั้นพิชชี่มีแฟนอยู่คนนึ่งน่ารักแบบหวานสวยด้วย
"เลิกแล้วครับ"เลิกแล้วเมื่อไร
"พี่​ขอโทษ"ฉัน​ขอโทษพิ​ช​ชี่ที่เริ่มซึมๆแล้ว
"ไม่เป็นไรครับ"
"หาใหม่ได้ สู้ๆ"ฉันพูดพลางจับมือพิชชี่เพื่อให้กำลังใจ


"ครับ ผมไปก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งครับ"พิชชี่ลงพร้อมบอกลาฉัน
"จ้า บายน้อง"ฉันพูดแล้วขับรถเลี้ยวเข้าบ้าน
"ถึงแล้ว"ฉันพูดปลุกเฟย์แล้วเดินลงไปช่วยประคองเฟย์ไปส่งที่ห้องไม่เห็นเขื่อนอยู่เลยเคาะประตูก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรฉันเลยเข้าไปแล้วกลับไปห้องตนเอง กดโทรศัพท์หาเขาแต่ก็โทรไม่ติดสงสัยนอนแล้วมั้ง
.
.
.
.
.
.
จบแล้วตอนที่สามสิบสี่  กรุณาติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะ