ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

กลับมาที่ปัจจุบัน
      คืนนี้เป็นคืนที่ฉันมีความสุขที่สุด
"ป๊อป ฟางก็มีอะไรจะถามนิดหน่อย"ฉัน​พูด​กับ​เขาที่กำลังนอนจ้องหน้าฉันอยู่
"ว่ามาสิ"ผมตอบเธอ
"เรื่องกุ๊กกิ๊บ"ฉันเอ่ยถึง​เรื่อง​กุ๊กกิ๊บกับเขา
"ทำไม"ผมถาม​อย่าง​สงสัยว่าเธอคิดจะทำอะไร
"ขอจัดการได้เปล่า"ฉันถามเชิงขออนุญาตก่อนที่ขอนิเพราะว่าเดี๋ยวงานเขาจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
"ตามสบายอยากทำไรก็ทำ"ผม​พูดอย่าง​สบายใจจะได้ไม่มีใครมายุ่งกั​บ​ผม​และ​เธอ
"แน่ใจนะ"ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
"แน่สิ"
"น่ารักจังเลย"ฉันพูดพลางหอมแก้มเขา
"ผู้หญิงอะไรหอมแก้มผู้ชายก่อน"ผมพูดแกล้งเธอเล่น
"ก็ผู้หญิงที่เป็นแฟนนายไง"ฉันพูดก็ในเมื่อฉันคบ​กับเขา 
"เหรอ ขอหอมคืนได้ป่ะ"ผมถามเธอ
"บ้า นอนไม่ให้ย่ะ"ฉันพูดไม่ให้เขาหอมแก้มคืน
"อ่ะ แน่ใจ"ผมแกล้งถามเธอที่ตอนนี้เขินหน้าแดง
"แน่ดิ ฝันดี"ฉันพูดพลางเอามือดันหน้าเขาไปทางอื่น
"ฝันดี​ก็​ฝันดี"ผม​พูด​พลาง​ขยับแขนเข้าไปกอดเธอที่อยู่ข้างๆ แต่​เธอ​กลับดิ้น
"กอดเฉยๆน่า"ผมพูดให้เธอหยุดนิ่งแล้ว​เธอ​ก็​หันมากอดตอบ
จนถึงเช้า​วันรุ่งขึ้นฉัน​ตื่นขึ้นมาเห็นท่าทางเขาเวลาหลับน่ารักดีพอเขาเริ่มลืมตาฉันก็เลิกมองทันที
"ไปไหน"ผมถามที้กำลังจะเปิดประตูออกไป
"ไปปลุกเพื่อนนะ"ฉันตอบจะปลุกเพื่อจะได้กลับไปทำงานกันแล้ว​ก็​จัดการ​กุ๊กกิ๊บสักที
"อ๋อ งั้นป๊อปนอนต่อนะ"ผมพูดพลางหลับตานอน
"ไม่ต้องไปอาบน้ำ"ฉันพูดพลางไล่เขาไปอาบน้ำ
"ครับ ช้าง"ผมแกล้งเรียกเธอว่าช้าง
"ใครช้างพูดให้ดีนะ ไปแล้ว"ฉันพูดพลางขวางหมอนจากเตียงข้างประตูไปตรงที่เขานอนเต็มๆแล้วเดินออกไปยังอีกห้องนึ่ง สภาพ​ทุกคนคือเขื่อนเฟย์นอนกอดกันแบบเฟย์นอนทับอยู่ข้างบน ส่วนโทโมะเท้าแก้วไปพ่าดบนไหล่​โทโมะ
และจินนี่นอนสลับอยู่กับจองเบและเคนตะ
"ตื่นๆได้แล้วกับบ้านไปทำงานกัน"ฉัน​เข้าไปตะโกนกลางห้อง
.
.
.
.
      หลังจากที่ทุกคนตื่นขึ้นมาอาบน้ำแล้วเดินทาง​กลับไป​แยกย้าย​ไป​ทำงานก่อนหน้านั้นฉันโทรไปจ้างคนใน​บริษัทให้ทำเรื่องบางอย่างโดยการส่งรูปจากโทรศัพท์ฉันไปให้แล้วปริ้นติดให้ทั่วบริษัทมันคือรูปที่ฉันแต่งขึ้นมาเป็นรูป​กุ๊กกิ๊บที่​เปลื่อยเปล่าพร้อมกับข้อความว่า'ผู้หญิงคนนี้ร่านผู้ชายโปรดระวัง'เพื่อความสะใจอยากมาทำกับน้องสาวฉันไว้ดีนัก พอ​ฉัน​เข้าไป​บริษัทพร้อมกับเขา​เห็นกุ๊กกิ๊บวิ่งมาแต่ไกล
"ท่าน​ประทานค่ะ ช่วย​กุ๊กกิ๊บด้วยค่ะ"กุ๊กกิ๊บพูดพลาง​น้ำตาไหล​เล็กน้อย
"ช่วยเรื่องหรือจ้ะ"ฉันถามเธออย่างเบียน
"มัน​ไม่ใช่​เรื่องของ​เธอ ท่าน​ประธานต้องช่วยนะค่ะ"ยังจะมาเกาะแขนเขาอีก
"มี​อะไร​หรือเปล่าครับ"ผม​ถามกุ๊กกิ๊บ
"นี่ไงค่ะ"กุ๊กกิ๊บส่ง​กระดาษให้เขาดู
"ก็มันเรื่องจริงนิใช่ไหม"ฉันพูดแทรกขึ้นมา
"ไม่​จริงนะคะท่าน​ประธาน"กุ๊กกิ๊บพูดเสียงสั่น
"เลิก​แกล้งทำ​เป็น​ใส่ซื่อบริสุทธิ์ แล้วก็​ปล่อยแขนสามีฉันสักที"ฉันพูดพลางเกาะแขนกุ๊กกิ๊บออกจากเขา
"ฉันจะทำแล้ว ใคร​จะทำไมมีอะไรห้ะ"กุ๊กกิ๊บพูดอย่างชัดเจนทุกคำ
"ก็ไม่มีไง ไปกันเถอะค่ะปล่อยให้หมามันเห่าหอน"ฉันพูดพลางลากเขาเข้าไปข้างในแล้วกุ๊กกิ๊บเดินตามมา
"พวกเรามาดูผู้หญิงร่านเร็ว"คนที่ฉันจ้างพูดเรียกคนมา
"ฉันไม่ใช่นะอย่ามายุ่งกับฉัน กริ๊ดๆๆๆ"กุ๊กกิ๊บพูดปฏิเสธพร้อมกริ๊ดลั่นที่ทำงาน
"หยุดกริ๊ดแล้วตามผมไปที่ห้อง"ผมพูดเสียงแข็งให้กุ๊กกิ๊บตามไป​ที่ห้อง
"มีอะไรค่ะ"กุ๊กกิ๊บถาทเขาเมื่อเดินเข้ามามาถึงในห้องทำงาน
"ผมจะเรียกคุณมาถามว่าจริงไหม"ผม​พูด​ใน​สิ่ง​ที่​เห็นที่​กระดาษ แต่ผมก็พอรู้ว่าเธอเป็นคนทำสมกับเป็นยัยเลขาตัวแสบ
"ไม่จริงนะ"กุ๊กกิ๊บปฎิเสธ
"แน่ใจเหรอว่า ไม่จริง"ฉันพูดแทรก
"เธอใช่ไหม่ทีเป็นคนทำเรื่องฉัน"กุ๊กกิ๊บพูดพลางชี้หน้า
"แล้วไหนล่ะ หลักฐานห้ะไม่มีนิจะมา กล่าวหาฉันไม่ได้"ฉันพูดอย่างไม่ยอม
"จะเอายังไงกับฉันห้ะ"กุ๊กกิ๊บพูดพลางจับหัวฉันเต็ม
"แค่เธอเลิกยุ่งกับคนของฉันและฉันด้วย"ฉันพูดให้เลิกยุ่ง
"ไม่มีทางมีอะไรไหมห้ะ"สายตา​ของ​กุ๊กกิ๊บเริ่ม​ร้ายออกมา​แล้ว
"ไม่ใช่ไหมได้"รอดูแล้วกันว่าฉันจะทำอะไร
.
.
.
.
      สิ่งนี้ฉันให้สำหรับนางร้ายอย่างกุ๊กกิ๊บ ฉัน​จัดการตบกุ๊กกิ๊บพร้อมถีบเธอให้ลงพื้นแล้วขึ้นคร่อมจะตบต่อ
"หวังว่าเธอจะจำได้นะที่ห้องน้ำ"ฉันถามย้อนถึงอดีต
"เหรอย่ะก็นี่ไง"กุ๊กกิ๊บพูดพลางผลักฉัน​ลง​ไป
"หยุดเดี๋ยวนี้"ผม​พูดขัดแล้วช่วยเธอขึ้นมา
"ไม่ต้องมายุ่ง ขอ​เคลียร์เอง"ฉัน​พูด​แล้วเขาพยักหน้าฉันเลยจัดการตบอย่างเต็มทีพร้อมแรงเต็มนานพอที่จะให้กุ๊กกิ๊บหมดแรงและสภาพ
"หยุดได้ยังห้ะ"ฉันถามซ้ำอีกรอบ
"ฉันยอมก็ได้"กุ๊กกิ๊บพูดอย่างยอมแพ้
"ดี​งั้น​ก็เซ็น​ข้อตกลง​นี้ด้วย ว่าคุณจะไม่ทำตัวที่มันแสดงว่าคุณร่าน ถ้าไม่ยอมก็ลาออกไปส่ะ"ผม​ยื่น​ข้อตกลง​ให้​กุ๊กกิ๊บ
"ก็ได้​ค่ะ​ท่าน​ประธาน ขอบคุณค่ะที่ให้โอกาส"กุ๊กกิ๊บกล่าวขอบคุณเขา
"ดีแล้ว คุณ​ห้าม​ทะเลาะกับเลขา​ผม​อีก"ผม​พูดห้าม
"ค่ะ"รับคำแล้วนะ
"ออก​ไป​ได้แล้วรำคาญ"ผม​ไล่​ให้​กุ๊กกิ๊บออกไป แต่เธอดันเดินตามออกไปด้วย
"หยุด​เดี๋ยวนี้ คุณแฟนกลับมา"ผม​พูดให้เธอ​หยุด​เดิน
"มีอะไรอีกอ่ะ"ฉันถามเขา
"พูดให้มันดีๆนะกับท่านประธานอ่ะ"ผมแกล้งพูดเสียงดุ
"เหรอค่ะ ท่าน​ประธาน"ฉันพูดเสียงหวานแล้วจะเดินออกไป
"หยุด ถ้าเดินออกไปมีเคืองเอาดิ"ผมพูดสั่งให้เธอหยุดเดิน
"อะไร​ค่ะ​ท่าน​ประธาน"ฉันถามเขา
"ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย"ผมถาม​เธอที่ทำกับกุ๊กกิ๊บผมนิยังตะลึงอ่ะ
"ก็ใครใช้ให้มันเริ่มก่อน"ฉันพูดไปตามตรง
"พูดดีๆเป็นไหมครับ"ผมถามเธอที่อารมณ์เสีย
"ก็ได้ค่ะ เขาเริ่มก่อน"ผู้ชายบ้าอะไรเนี้ยแฟนตัวเองแท้ทำไมต้องมาสั่งด้วยเนี้ย
"แค่นั้นแหละ ทีหลัง​อย่าใช้ความรุนแรงทางกำลังมันไม่ดี"ผมเตือนเธอเดี๋ยวคนอื่นจะมองเธอยังไงล่ะ
"ค่ะ ต้องแบบนี้ใช่ไหม"ฉันตีเขาด้วยความหมั้นไส้ที่งี้ทำมาเตือน 
"โอ๊ยๆ เจ็บๆ พอแล้ว"ผมพูดมือเธอทำให้เจ็บแสบมากที่สุด
"แล้วก็บอกให้พนังงานคนนั้นเก็บรูปกระดาษพวกนั้น ไปด้วย"ผม​สั่ง​เธอให้​เก็บ​กระดาษทั้งหมด
"รับทราบค่ะ ไปทำงานก่อนนะบาย"ฉันพูดแล้วเดินออกไปทำงานทันที เรื่อง​อะไรฉันต้องทำตามไม่มีทางรูปใครก็เก็บเอาเอง
.
.
.
.
.
.
จบตอนที่ยี่สิบสาม โปรด​ติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ้ะ