ยัยเลขาป่วนหัวใจท่านประทานฮ้ะ
เขียนโดย 
KFkoenfaye
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.47 น.
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
34) ตบ...ตอนที่23
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกลับมาที่ปัจจุบัน
คืนนี้เป็นคืนที่ฉันมีความสุขที่สุด
"ป๊อป ฟางก็มีอะไรจะถามนิดหน่อย"ฉันพูดกับเขาที่กำลังนอนจ้องหน้าฉันอยู่
"ว่ามาสิ"ผมตอบเธอ
"เรื่องกุ๊กกิ๊บ"ฉันเอ่ยถึงเรื่องกุ๊กกิ๊บกับเขา
"ทำไม"ผมถามอย่างสงสัยว่าเธอคิดจะทำอะไร
"ขอจัดการได้เปล่า"ฉันถามเชิงขออนุญาตก่อนที่ขอนิเพราะว่าเดี๋ยวงานเขาจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
"ตามสบายอยากทำไรก็ทำ"ผมพูดอย่างสบายใจจะได้ไม่มีใครมายุ่งกับผมและเธอ
"แน่ใจนะ"ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
"แน่สิ"
"น่ารักจังเลย"ฉันพูดพลางหอมแก้มเขา
"ผู้หญิงอะไรหอมแก้มผู้ชายก่อน"ผมพูดแกล้งเธอเล่น
"ก็ผู้หญิงที่เป็นแฟนนายไง"ฉันพูดก็ในเมื่อฉันคบกับเขา
"เหรอ ขอหอมคืนได้ป่ะ"ผมถามเธอ
"บ้า นอนไม่ให้ย่ะ"ฉันพูดไม่ให้เขาหอมแก้มคืน
"อ่ะ แน่ใจ"ผมแกล้งถามเธอที่ตอนนี้เขินหน้าแดง
"แน่ดิ ฝันดี"ฉันพูดพลางเอามือดันหน้าเขาไปทางอื่น
"ฝันดีก็ฝันดี"ผมพูดพลางขยับแขนเข้าไปกอดเธอที่อยู่ข้างๆ แต่เธอกลับดิ้น
"กอดเฉยๆน่า"ผมพูดให้เธอหยุดนิ่งแล้วเธอก็หันมากอดตอบ
จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นขึ้นมาเห็นท่าทางเขาเวลาหลับน่ารักดีพอเขาเริ่มลืมตาฉันก็เลิกมองทันที
"ไปไหน"ผมถามที้กำลังจะเปิดประตูออกไป
"ไปปลุกเพื่อนนะ"ฉันตอบจะปลุกเพื่อจะได้กลับไปทำงานกันแล้วก็จัดการกุ๊กกิ๊บสักที
"อ๋อ งั้นป๊อปนอนต่อนะ"ผมพูดพลางหลับตานอน
"ไม่ต้องไปอาบน้ำ"ฉันพูดพลางไล่เขาไปอาบน้ำ
"ครับ ช้าง"ผมแกล้งเรียกเธอว่าช้าง
"ใครช้างพูดให้ดีนะ ไปแล้ว"ฉันพูดพลางขวางหมอนจากเตียงข้างประตูไปตรงที่เขานอนเต็มๆแล้วเดินออกไปยังอีกห้องนึ่ง สภาพทุกคนคือเขื่อนเฟย์นอนกอดกันแบบเฟย์นอนทับอยู่ข้างบน ส่วนโทโมะเท้าแก้วไปพ่าดบนไหล่โทโมะ
และจินนี่นอนสลับอยู่กับจองเบและเคนตะ
"ตื่นๆได้แล้วกับบ้านไปทำงานกัน"ฉันเข้าไปตะโกนกลางห้อง
.
.
.
.
หลังจากที่ทุกคนตื่นขึ้นมาอาบน้ำแล้วเดินทางกลับไปแยกย้ายไปทำงานก่อนหน้านั้นฉันโทรไปจ้างคนในบริษัทให้ทำเรื่องบางอย่างโดยการส่งรูปจากโทรศัพท์ฉันไปให้แล้วปริ้นติดให้ทั่วบริษัทมันคือรูปที่ฉันแต่งขึ้นมาเป็นรูปกุ๊กกิ๊บที่เปลื่อยเปล่าพร้อมกับข้อความว่า'ผู้หญิงคนนี้ร่านผู้ชายโปรดระวัง'เพื่อความสะใจอยากมาทำกับน้องสาวฉันไว้ดีนัก พอฉันเข้าไปบริษัทพร้อมกับเขาเห็นกุ๊กกิ๊บวิ่งมาแต่ไกล
"ท่านประทานค่ะ ช่วยกุ๊กกิ๊บด้วยค่ะ"กุ๊กกิ๊บพูดพลางน้ำตาไหลเล็กน้อย
"ช่วยเรื่องหรือจ้ะ"ฉันถามเธออย่างเบียน
"มันไม่ใช่เรื่องของเธอ ท่านประธานต้องช่วยนะค่ะ"ยังจะมาเกาะแขนเขาอีก
"มีอะไรหรือเปล่าครับ"ผมถามกุ๊กกิ๊บ
"นี่ไงค่ะ"กุ๊กกิ๊บส่งกระดาษให้เขาดู
"ก็มันเรื่องจริงนิใช่ไหม"ฉันพูดแทรกขึ้นมา
"ไม่จริงนะคะท่านประธาน"กุ๊กกิ๊บพูดเสียงสั่น
"เลิกแกล้งทำเป็นใส่ซื่อบริสุทธิ์ แล้วก็ปล่อยแขนสามีฉันสักที"ฉันพูดพลางเกาะแขนกุ๊กกิ๊บออกจากเขา
"ฉันจะทำแล้ว ใครจะทำไมมีอะไรห้ะ"กุ๊กกิ๊บพูดอย่างชัดเจนทุกคำ
"ก็ไม่มีไง ไปกันเถอะค่ะปล่อยให้หมามันเห่าหอน"ฉันพูดพลางลากเขาเข้าไปข้างในแล้วกุ๊กกิ๊บเดินตามมา
"พวกเรามาดูผู้หญิงร่านเร็ว"คนที่ฉันจ้างพูดเรียกคนมา
"ฉันไม่ใช่นะอย่ามายุ่งกับฉัน กริ๊ดๆๆๆ"กุ๊กกิ๊บพูดปฏิเสธพร้อมกริ๊ดลั่นที่ทำงาน
"หยุดกริ๊ดแล้วตามผมไปที่ห้อง"ผมพูดเสียงแข็งให้กุ๊กกิ๊บตามไปที่ห้อง
"มีอะไรค่ะ"กุ๊กกิ๊บถาทเขาเมื่อเดินเข้ามามาถึงในห้องทำงาน
"ผมจะเรียกคุณมาถามว่าจริงไหม"ผมพูดในสิ่งที่เห็นที่กระดาษ แต่ผมก็พอรู้ว่าเธอเป็นคนทำสมกับเป็นยัยเลขาตัวแสบ
"ไม่จริงนะ"กุ๊กกิ๊บปฎิเสธ
"แน่ใจเหรอว่า ไม่จริง"ฉันพูดแทรก
"เธอใช่ไหม่ทีเป็นคนทำเรื่องฉัน"กุ๊กกิ๊บพูดพลางชี้หน้า
"แล้วไหนล่ะ หลักฐานห้ะไม่มีนิจะมา กล่าวหาฉันไม่ได้"ฉันพูดอย่างไม่ยอม
"จะเอายังไงกับฉันห้ะ"กุ๊กกิ๊บพูดพลางจับหัวฉันเต็ม
"แค่เธอเลิกยุ่งกับคนของฉันและฉันด้วย"ฉันพูดให้เลิกยุ่ง
"ไม่มีทางมีอะไรไหมห้ะ"สายตาของกุ๊กกิ๊บเริ่มร้ายออกมาแล้ว
"ไม่ใช่ไหมได้"รอดูแล้วกันว่าฉันจะทำอะไร
.
.
.
.
สิ่งนี้ฉันให้สำหรับนางร้ายอย่างกุ๊กกิ๊บ ฉันจัดการตบกุ๊กกิ๊บพร้อมถีบเธอให้ลงพื้นแล้วขึ้นคร่อมจะตบต่อ
"หวังว่าเธอจะจำได้นะที่ห้องน้ำ"ฉันถามย้อนถึงอดีต
"เหรอย่ะก็นี่ไง"กุ๊กกิ๊บพูดพลางผลักฉันลงไป
"หยุดเดี๋ยวนี้"ผมพูดขัดแล้วช่วยเธอขึ้นมา
"ไม่ต้องมายุ่ง ขอเคลียร์เอง"ฉันพูดแล้วเขาพยักหน้าฉันเลยจัดการตบอย่างเต็มทีพร้อมแรงเต็มนานพอที่จะให้กุ๊กกิ๊บหมดแรงและสภาพ
"หยุดได้ยังห้ะ"ฉันถามซ้ำอีกรอบ
"ฉันยอมก็ได้"กุ๊กกิ๊บพูดอย่างยอมแพ้
"ดีงั้นก็เซ็นข้อตกลงนี้ด้วย ว่าคุณจะไม่ทำตัวที่มันแสดงว่าคุณร่าน ถ้าไม่ยอมก็ลาออกไปส่ะ"ผมยื่นข้อตกลงให้กุ๊กกิ๊บ
"ก็ได้ค่ะท่านประธาน ขอบคุณค่ะที่ให้โอกาส"กุ๊กกิ๊บกล่าวขอบคุณเขา
"ดีแล้ว คุณห้ามทะเลาะกับเลขาผมอีก"ผมพูดห้าม
"ค่ะ"รับคำแล้วนะ
"ออกไปได้แล้วรำคาญ"ผมไล่ให้กุ๊กกิ๊บออกไป แต่เธอดันเดินตามออกไปด้วย
"หยุดเดี๋ยวนี้ คุณแฟนกลับมา"ผมพูดให้เธอหยุดเดิน
"มีอะไรอีกอ่ะ"ฉันถามเขา
"พูดให้มันดีๆนะกับท่านประธานอ่ะ"ผมแกล้งพูดเสียงดุ
"เหรอค่ะ ท่านประธาน"ฉันพูดเสียงหวานแล้วจะเดินออกไป
"หยุด ถ้าเดินออกไปมีเคืองเอาดิ"ผมพูดสั่งให้เธอหยุดเดิน
"อะไรค่ะท่านประธาน"ฉันถามเขา
"ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย"ผมถามเธอที่ทำกับกุ๊กกิ๊บผมนิยังตะลึงอ่ะ
"ก็ใครใช้ให้มันเริ่มก่อน"ฉันพูดไปตามตรง
"พูดดีๆเป็นไหมครับ"ผมถามเธอที่อารมณ์เสีย
"ก็ได้ค่ะ เขาเริ่มก่อน"ผู้ชายบ้าอะไรเนี้ยแฟนตัวเองแท้ทำไมต้องมาสั่งด้วยเนี้ย
"แค่นั้นแหละ ทีหลังอย่าใช้ความรุนแรงทางกำลังมันไม่ดี"ผมเตือนเธอเดี๋ยวคนอื่นจะมองเธอยังไงล่ะ
"ค่ะ ต้องแบบนี้ใช่ไหม"ฉันตีเขาด้วยความหมั้นไส้ที่งี้ทำมาเตือน
"โอ๊ยๆ เจ็บๆ พอแล้ว"ผมพูดมือเธอทำให้เจ็บแสบมากที่สุด
"แล้วก็บอกให้พนังงานคนนั้นเก็บรูปกระดาษพวกนั้น ไปด้วย"ผมสั่งเธอให้เก็บกระดาษทั้งหมด
"รับทราบค่ะ ไปทำงานก่อนนะบาย"ฉันพูดแล้วเดินออกไปทำงานทันที เรื่องอะไรฉันต้องทำตามไม่มีทางรูปใครก็เก็บเอาเอง
.
.
.
.
.
.
จบตอนที่ยี่สิบสาม โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
