ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     ตอนนี้ใกล้​เลิกงานผม​กะว่าจะไปสำรวจว่าเธอสั่งให้คนไปเก็บกระดาษนั้นหรือยัง
"ไปไหนค่ะ ท่านประธาน"ฉัน​ถาม​เขาที่เดินออกจากห้องมา
"เข้าห้องน้ำ ทำไม​จะ​ตามไปดูเหรอ"ผมถามพลางขยับหน้าเข้าไปใกล้เธอ
"บ้า จะ​ไป​ไหนก็ไป"ฉันพูดไล่เขาพร้อมดันหน้าเขาออกไป
"ไปก็ได้ อย่าคิดถึงก็แล้วกัน"ผม​พูดหยอด​หวาน
"ย่ะ ใครจะคิดถึงไม่ทราบ ไปเถอะน่า"ฉันพูดพลางลากเขาออกไปแล้วปิดประตูเพิ่งรู้นะเนี้ยว่าเขาก็มีมุมหยอดเหมือนกัน ส่วนผมเดินดูในบริษัทก็ยังมีพวกกระดาษติดอยู่เลย นี่ก็แสดงว่าเธอไม่ได้สั่งให้คนมาเอาไปทิ้ง แสบมากยัยเลขา
"สั่งให้ทำอะไรครับ คุณเลขา"ผมถามเธอหลังจากที่เปิดประตูเข้ามา
"อะไรเหรอคะ"ฉันแกล้งถามเขาความจริงก็รู้แหละ
"เรื่องกระดาษ"ผมตอบเธอนี่จะแกล้งไม่รู้ล่ะสิ
"นี่​ไง​กระดาษ"ฉัน​ชู​กระดาษให้ดูอย่างกวนๆ
"หมายถึงกระดาษที่คุณทำอ่ะ"ผมพูดจริงจัง​นะ​ครับ​คุณ​แฟน
"อ๋อ ก็​ไม่เกี่ยวกันนิรูปใครก็เก็บเอาเอง"ฉัน​พูด​เรื่อง​อะไรฉัน​ต้องเก็บ​แหละ
"แต่ฟางเป็นคนทำก็เก็บสิครับ"ผม​เปลี่ยน​คำพูดให้เป็นกันเองมากขึ้น
"ไม่ มี ทาง"ฉัน​ปฏิเสธไม่ยอม​ที่จะ​เก็บ
"จะเก็บไหม"ผมถามย้ำ​อีกที
"ไม่"ฉันยังไม่ยอม
"ถ้าไม่ มีจูบเอาดิ"ผมพูดขู่เธอ
"ไม่"
"งั้นมานี้"ผม​พูด​พลางลากเธอให้มาใกล้แล้วกอดทำท่าเหมือนจะจูบเอาปากเข้าใกล้ปากเธอซึ่งมันทำให้เธอดิ้นแต่มีเหรอจะสู้แรงผมได้
"ปล่อย ยอมก็ได้ แต่..."ฉันยอมก็ได้แต่มันก็ต้องมีข้อแม้กันบ้าง
"แต่อะไร"เมื่อผมได้ยินคำว่า'ยอม'ก็ปล่อยเธอออกทันที แต่มีข้อแม้อะไรอีก
"เอาเงินมาหน่อย"ฉันพูดพลางแบร่มือ
"เอาไปทำอะไร"ผมถามเธอ
"ก็จ้างคนให้เก็บไง"ฉันตอบเขาก็เงินฉันจ่ายไปหมดแล้ว เอาง่ายๆคือไม่อยากออกเงินตัวเอง
"ไม่ให้"ผมพูดเรื่องอะไรล่ะต้องให้ก่อเองก็ต้องจ่ายเอง
"ไม่ให้ก็ไม่เก็บ"ฉันเถียง
.
.
.
.
     เขาจะให้ฉันไหมเนี้ยกำลังรอคำตอบจากเขาอยู่จะงกกับแฟนอย่างฉันไหมน่าท่านประธาน
"ต้องเก็บ"
"เงินมา"ฉันยื่นมือรอนานนะเนี้ย
"เท่าไหร่"ผมยอมก็ได้ไม่อยากเถียงเธอ
"สามร้อยบาท"ฉันเห็นเขาช้าเลยล้วงลงในกระเป๋ากางเกงของเขา
"ก็​แค่นี้​แหละ เดี๋ยวไปเก็บก่อนนะ"ฉันพูดพลางจะเดินออกไป
"เดี๋ยว รีบทำเร็วอย่าให้รอนาน"ผมจับมือเธอเอาไว้ก่อนจะพูด
"รอ รอทำไม"จะรอฉันทำไมไม่ทราบ
"ส่งบ้าน ไปได้แล้ว"ผมพูดไล่เธอให้รีบๆไปทำ
"เจ้าคะ"ฉันพูดแล้วเดินออกไปจัดการกับกระดาษโดยการจ้างพนักงาน
"รีบๆล่ะคุณ"ผม​พูด​ส่งท้าย
"มาแล้ว ไปกัน"ฉันพูดหลังจากที่ไปจัดการมา
"งั้นไปกัน"ผม​ที่นั่ง​รอเธออยู่บนโซฟาตรง​ห้องทำงาน​ของ​เธอพูด​
"เดี๋ยวเก็บของก่อน"ฉันทักเขาไว้ก่อนยังไม่ได้เก็บของเลยรีบจัง
"เก็บให้แล้วไปกัน"ผมพูดผมเก็บไว้ให้เธอออกจากห้องไปสักพักนึ่ง
"น่ารักจังเลย แฟนใครเนี้ย"ฉันชมเขา
"แฟนคนสวยไง"ผมพูดด้วยเสียงหวานแล้วควงแขนเดินไปขึ้นรถ
"หิวไหม"ผมถามเธอ​ขณะที่ขับรถอยู่
"นิดหน่อย"มันเริ่มหิวแล้วนินะ
"แวะนี่ป่ะ"ผมพูดพลางชี้ไปที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งนึ่ง
"ก็โอค่ะ"ฉันตอบตกลงอยากหาอะไรทำอยู่​เหมือนกัน สักพักนึ่งก็ถึงลานจอดรถในห้าง
"เชิญ​ครับ คุณแฟน"ผม​เปิด​ประตูรถให้เธอ
"ขอบคุณค่ะ"ฉัน​พูด​ขอบคุณเขา "ไปหาไรกินกัน"ผม​พูดแล้วเดินจับมือเธอเดินเข้าไปเข้าใน
"ร้านไหนดีเลือกเลย"ฉันพูดให้เขาเลือก
"ร้านนี้แล้วกัน"ผมพูดพลางลากเธอเข้าไปในร้านคิดเปล่าเนี้ยที่เข้าร้านผมดันไปเจอใครคนนึ่งที่เคยรู้จักผมขอให้เขามาทักผมก็พอ ผมก็เลยตัดสินใจพาเธอไปนั่งอีกมุมนึ่ง
"รับอะไรดีค่ะ"พนักงานคนนั้นถาม แต่​ไม่เห็นต้องจ้องเขาเหมือนอยากจะกลืนกินขนาดนั้นเลย
"สเต็กหมูสอง ไวน์สองค่ะ"ฉันสั่งแทนเขา
"เอาไวน์อะไรดีค่ะ"ยังจะถามต่ออีกนะ
"ไวน์องุ่นครับ"ผมตอบพนักงาน ดูเหมือนว่า​เธอจะ​หึงผมนะ
"ทวนนะคะ ไวน์​องุ่นสอง สเต็กหมูสอง"ยัง​จะ​ทวน​อีก
"ค่ะ"ฉันพูดพร้อมส่งสายตาว่าอย่ามายุ่งกับคนของฉัน
.
.
.
.
     หลังจากที่ทานอาหารมาได้สักพัก คนคนนั้นที่ผมบอกว่าเคยรู้จักเดินมาทางผมด้วยสงสัยจะเข้าห้องน้ำมั้คนคนนั้นที่ผมบอกว่าเคยรู้จักเดินมาทางผมด้วยสงสัยจะเข้าห้องน้ำมั้ง เอาแล้วไงดันเดินตรงมาทางนี้ด้วยเขาพูดทัก​ผมแล้วล่ะ
"ป๊อ​ป​ค่ะ จำแพรวได้ไหม"เขาคือแพรวที่เดินมาทางผม
"จำได้ มีไร"ผมถามเธออย่างเย็นชา
"คุณแพรวใช่ไหมค่ะ"ฉันพูดแทรกขึ้นมา
"ค่ะ"
"เชิญนั่งก่อนเลยค่ะ"ฉันลุกขึ้นไปนั่งบนตักเขาแทนเนื่องจากเก้าอี้มันมีสองตัว เอา​จริงๆ​คือ​หมั่นไส้อ่ะ
"นี่ใครเหรอค่ะ"แพรวถามผม
"ฉันฟางค่ะ"ฉันแนะนำตัวเองได้
"คุณฟาง ยินดี​ที่ได้รู้จักฉันแพรวแฟน"จะพูดว่าแฟนเขาล่ะสิ
"แฟนเก่าป๊อป แต่ฉันคือภรรยาเขา"ฉันพูดอย่างหมั่นไส้มาก
"นี่ป๊อปมีเมียแล้วเหรอ"ยังจะกล้าถามอีกเนอะ
"ใช่ครับ"ผมตอบแพรวพลางกอดเอวฟางไว้
"ความจริงเรื่องของคุณกับป๊อปไม่น่าจะนับว่าเป็นแฟนเก่านะคะ"ฉันพูดคิดจากเรื่องที่เขาเล่าให้ฟังแล้ว
"ทำไมล่ะ"แพรวถามอย่างซื่อๆ
"ก็คุณเที่ยวนอนกับคนอื่นไปทั่ว คุณน่าจะเป็นได้แค่นางที่ใช้ระบายอารมณ์หรือนางบำเรอนั้นแหละค่ะ"ฉันพูดว่าแพรวแทนเขาฉันรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่กล้าพูดมากเพราะแพรวจะมาทำให้เข้าคิดถึงเรื่องใน​อดีต
"ทำไมเมียป๊อปพูดแทงใจแพรวแบบนี้ล่ะค่ะ"ยังจะมาถามผมอีก
"ผมรักฟางที่ตรงนี้แหละ"ผมพูดความจริงนะครับผมรักเธอที่มั่นใจในตนเองและพูดจาได้เยี่ยมยอด
"ขอบคุณค่ะ"ฉันพูดพลางหอมแก้มเขา
"งั้นแพรวขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีธุระ"แพรวขอตัวกลับก่อน ดีแล้วไม่ต้องมากลัวใจผมอีกนะ
"เชิญค่ะ"ฉันพูดพลางส่งสายตาพิฆาตใส่แพรว
"ไงมีสาวมาหาถึงโต๊ะ"ฉันถามเขาแล้วแกะแขนเขาออกค่อยเดินกลับมาที่เก้าอี้ตัวเอง
"ก็ไม่ไง หึงอ่ะดิ"ผมพูดแบบสบายใจที่สุดที่เขาไปแล้ว
"ใครหึงไม่มี"ฉันพูดพลางทานต่อ เสีย​ของหมดที่ยัยนั้นมา
"หรออ ใครน่าๆ ว่าแพรวเป็นขบวนเลย"ก็มันจริงนิว่าเขาสะขนาดนั้น
"แล้วไม่ดีหรือไง"ฉันย้อนกลับคนเค้าอุสาห์ช่วย
"ดีครับ ชอบที่หึง"ผมพูดแซวเธอเล็กน้อย
"ย่ะ ทานต่อมาป้อนให้"ฉัน​พูดเปลี่ยน​เรื่องหลังจากนั้นก็มีสลับกันป้อนบ้างมีความสุขแบบที่สุดตั้งแต่เป็นแฟนกัน
.
.
.
.
.
.
จบแล้วจ้าตอนที่ยิบสิบสี่ ตัวร้ายก็มาเพิ่งอีกนึ่ง โปรด​ติดตามตอนต่อไปด้วยน่าาาทาา