ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     วันนี้แล้วสินะที่ฉันและเขาต้องกลับไปทำงาน บนโต๊ะอาหาร​บ้าน​เขา​ตอนนี้ก็สนุกสนานเพลิดเพลินด้วยเสียงเฮฮาของการพูดคุยเรื่องไร้สาระ แต่แม่เขาดันพูดขึ้นมาทำเอาฉันตะลึงเลยทีเดียว
"แม่ไปส่งหนูฟางที่ทำงานด้วย"แม่​เขา​พูดทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจมาก
"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะลำบาก"ฉัน​ไม่รู้จะ​พูด​ยังไงดี
"ไม่เลยจ้า แม่เต็มใจ"
"อย่าเลยนะคะ"ฉันสะกิดให้เขาช่วย
"แม่ครับ ผมก็ไปส่งแล้วนี้ไง"ผม​พูด​ช่วย​เธอ
"แกอ่ะไม่ได้เรื่องตาป๊อป ไม่ต้องมาพูด"จะเกิดศึกกันเปล่าเนี้ย
"แม่ครับ แม่​จะ​ทำ​อะไรก็ตามใจ"ผมว่าจะช่วยต่อ แต่สายตาแม่ผมบ่งบอกว่าอย่ามาขัด
"ดี หนูฟางให้แม่ไปใช้ไหมจ้ะ"ใจอ่อนยอมก็ได้
"ก็ได้ค่ะ"หลังจากก็ต้องมาบริษัทพร้อมกับเขาและแม่ของเขา ทำเอา​คน​ทั้ง​บริษัทมอง​กัน​ใหญ่ ทำให้รู้สึกว่าแปลกๆแล้วก็ไม่ค่อยชอบสถานการณ์ที่มีคนมองกันเยอะขนาดนี้
"มาแล้วสินะ"เสียงใครอีกเนี้ยผู้หญิงฉันว่าคุ้นนะ
"แพรว"สามคนฉัน เขา​และคุณแม่ของเขาพูดเป็นเสียงเดียวกัน
"ฉันเอง"เหตุ​นี้​เอง​ทำให้คนดู​กระวนกระวายกันมองกันใหญ่
"มาทำไมย่ะหล่อน"แม่ของเขาพูดพลางเกาะ​แขน​ฉันไว้
"ทวง คืน"พูดสองคำเน้นๆเลย
"ไม่ให้"ฉันพูดแทรกขึ้นมาทันที'ของใคร ใครก็ห่วง'
"เหรอ"ดูเหมือนว่าข้างหลังเธอถืออะไรบางอย่างไว้นะ
"จะทำไม คุณจะทำอะไร"ผมออกมาถามแพรวข้างหน้าเธอ
"ก็นี่ไง"แพรวพูดถือมีดแล้วกระซากฉันไป
"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ"แม่เขาพูดห้าม
"จะทำมีอะไรไหม อีแก"ดูแพรวเข้าสิ
"ดูมันพูดกับแม่สิ"
"หมดเวลาสนุกแล้ว"จะเอามีดแทงฉันไม่ใช่เรื่องง่ายจะบอกให้
"จะเอาว่ามา"ฉันถามแพรวอีกครั้ง
"คนของฉัน"แพรวพูดใช้มีดชี้ไปทางเขา ฉัน​เลย​จัดการ​กระทืบเท้าแพรวอย่างแรงแล้วคว้ามีดมาผลักแพรวจนล้มลง
"กริ๊ดๆๆๆ แก"แพรวลงไปกริ๊ดแล้วลุกขึ้นยืน
"หยุด กร​ิ๊​ด​ที่นี่​ไม่ใช่สถานที่ฆ่า สัตว์อย่างเธอ"ฉัน​พูด​ด้วย​เสียงหวานประชดประชัน
.
.
.
.
       ผมคิดว่าเธอจะเป็นอะไรไปเสียอีกทำให้​ผม​ตกใจไป​เล็กน้อย แต่ก็ลืมคิดไปว่าเธอสู้คนได้พร้อมคำด่าที่เจ็บแสบถึงใจเลยขนาดผมยังรู้สึกเจ็บนิดๆเลย
"กล้า​ดี​ยังไงมาว่าฉัน"
"มัน​ก็เป็นสิทธิ์ของเขา"ผม​พูด​แทน​เธอที่​กระซิบบอกให้คุณแม่หนีไปก่อน
"ป๊อปค่ะ แพรว​รัก​คุณ"ยังจะมาบอกอีกผมรำคาญ
"เหรอค่ะ อ๋อหรือว่าคุณคงจะรักผู้ชายทุกคนที่คุณเคยอะไรน่า"ฉันพูดพลางมองหาตัวช่วย
"หลอกเขา หรือเอากัน"ตัวช่วยของเธอเดินเข้ามาพูดคนนั้นคือ กุ๊กกิ๊บ
"อย่ามาพูดหน่อย"แพรวพูดยกมือทำท่าจะตบเธออีกรอบ แต่​ผม​เข้าไป​ขว้างโดนหน้าผมเต็มแรง
"ตบเหรอ"ฉันจัดการต่อยกลับเต็มแรงเช่นกัน
"เดี๋ยวชา"กุ๊กกิ๊บพูดพลางตบอีกข้างหนึ่ง
"ฉันไม่มีเวลามาสนุกกลับพวกแก"แพรวพูดแล้วหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า
"จะทำอะไร"ผมถามแพรวสงสัยแพรวคงจะมาเพื่อเอาคืน
"ยังจะมาถามตายทั้งคู่ก็ดี"แพรว​ชู​ปืน​เล็งไปที่เธอก่อนแล้วเลื่อนมาทางผม
"ฉันไปทำอะไรให้เธอ"ฉันรู้อยู่แล้ว่ะ​ว่า​เรื่องอะไร ฉัน​เลยให้​กุ๊กกิ๊บโทรเรียกตำรวจไว้ก่อนเผื่อแพรวจะมีอาวุธมากกว่ามีดแล้วมันก็จริง
"ยังจะมาถาม แกทำให้ฉันอับอาย"
"นั้นมันเกิดจากคุณเอง"ผมพูดถึงสาเหตุที่จริง
 "หรอ งั้นแกก่อน"แพรวพูดพลางขยับนิ้วเข้าไปเกี่ยวอย่างช้าแล้วกดปล่อยกระสุนออกไป แต่​ไม่ได้โดนผมเธอเข้ามารับลูกกระสุนโดน​ข้างหลังแทนผมจนล้มลงไป​นอนกับ​พื้น ส่วนผมลงไปดูเธอน้ำตาเริ่มไหลลงเรื่อยๆขอ​อย่า​ให้​เธอเป็น​อะไร​ผม​คง​เสียใจที่สุด
"ไป​แล้วหนึ่ง ไงล่ะ รักกันดีนิ"แพรวพูดเล็งปืนต่อ โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามาทางข้างหลัง
"ผม​รัก​เธอ​ยิ่งกว่า​อะไร​ทั้งนั้น"ผม​พูดกระแทกใส่​แพรว
"เหรอ งั้น​ก็​ไป​พร้อมกัน"แพรว​พูด​พลางจะยิงต่อ แต่​ผม​ส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่เข้าจับกุมตัวใส่กุญแจมือ ผม​ส่ง​เธอเข้า​โรงพยาบาลก่อน
.
.
.
.
.
.
.
สามสิบแปดมาแล้ว  ร.ร.เลยไม่ค่อยได้อัพ