ยัยเลขาป่วนหัวใจท่านประทานฮ้ะ
เขียนโดย KFkoenfaye
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.47 น.
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) ดี....ตอนที่6
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ บริษัทนีรจิระ ผมเรียกยัยเลขาเข้าไปพบกะจะพาเธอไปเลี้ยงฉลองที่เมื่อวานเธอพยายามทำให้ผมได้ลูกค้ารายใหญ่เลยทีเดียว วันนี้ตอนเย็นๆผมเลยจะพาเธอไปข้างนอกที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง
"ท่านประธานเรียกดิฉันมามีอะไรหรือเปล่าคะ"ฉันพูดหลังจากที่อีตาท่านประธานนี่เรียกเข้ามา
"ผมจะพาคุณไปเลี้ยงฉลองที่บริษัทเราได้ลูกค้าใหม่"ผมพูด ความจริงก็ไม่ได้อยากไปกับเธอเหรอ แต่เห็นเป็นงานแรกของเธอเลยอยากพาไปหน่อย
"ค่ะ เป็นเวลากี่โมงค่ะ"ฉันถามตามมารยาท ความจริงก็ไม่ได้อยากไปหรอก แค่อยากทำให้เขากลับมาเป็นคนเดิมที่เฟย์เคยเล่าให้ฟังว่า ร่าเริง ยิ้มง่าย
"หลังเลิกงาน"ผมพูดสั้นๆ แล้วทำงานต่อไปเลื่อยๆ
"ค่ะ แล้วท่านประธานจะให้รอที่ไหนค่ะ"ฉันถามเพื่อเขาจะให้ฉันไปรอที่อื่น ที่ไม่ใช่ห้องทำงาน
"รอที่ห้องนั้นแหละ ไปได้แล้ว"ผมพูดไล่เธอให้ไปทำงาน แล้วฉันก็เดินออกไปเข้านอกไปชนกับยัยเช็ดก้นหมา คือฉันไม่รู้จักชื่ออ่ะนะ
"นี่เดินอะไรของเธอง่ะ"ฉันพูด เพราะยัยนั้นดันมาเดินชนฉันจนเกือบเซแล้ว
"ออกไป อย่ายุ่งฉันจะมาพบท่านประธาน"ยัยนั้นพูดเสียงดังเสียด้วย
"แล้วเธอนัดไว้หรือเปล่าล่ะ"ฉันพูดไปตามระเบียบของเลขาที่ดีและสวย เซ็กซี่อย่างฉัน
"ไม่ นี้เอกสารให้ท่านประธานเซ็นส์ด้วยก็แล้วกัน เออนี่ฉันชื่อกุ๊กกิ๊บ"กล้าบอกชื่อแล้วเหรอเนี้ย
"อ่า ฉันฟาง"ฉันบอกตอบ แต่กุ๊กกิ๊บทำหน้าอย่างกับไม่อยากรู่จักฉันงั้นแหละ ฉันคิดว่ายัยนี้ต้องแอบชอบอีตาท่านประธานชัวร์ แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ดูอย่างกับคนหวงก้าง แต่ก็ดีฉันจะได้เอาคืนให้สมกับที่ยัยนี้จะตบฉันเมื่อครั้งก่อน จะแกล้งให้สุดๆไปเลย
"ขอบใจสำหรับเอกสารที่จะให้สุดที่รักของฉันเซ็นต์"ฉันพูดด้วยเสียงหวานนุ่ม จะได้ดูอินๆหน่อย
"ท่านประธานเข้าไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นเมียหรอก"พูดแรงนะเนี้ย เจอฉันหน่อยเป็นไง
"จะเอาไม่เอาไม่รู้ที่รู้ๆ ก็ได้กันแล้วนิ"ฉันพูดย้อนไป แต่ความจริงยังไม่ได้นะจ้ะ
"แกกก อีนางงง ฟาง"มันตบฉันเต็มๆ ฉันก็ตบกลับเต็มแรงแล้วก็มีจิกหัวกันบ้าง แต่ฉันหูดีเหมือนประตูข้างในกำลังจะเปิดออกมาฉันก็เลยทำเป็นสู้ยัยนี้ไม่ได้ แล้วเขาก็ออกมาเห็นฉันโดนทำร้ายเต็มตา
"หยุดนี่ คุณทำอะไรเลขาผม"ผมพูดไปตามสิ่งที่เห็น คือ ยัยเลขาของผมกำลังโดนกุ๊กกิ๊บตบ ผมเลยจัดการแยกให้ยัยเลขามาอยู่กับผม ส่วนกุ๊กกิ๊บก็แยกไปอีกทางนึ่ง
"ท่านประธานคร้าา ช่วยฟางด้วย ฟางเจ็บไปหมดเลย"ฉันพูดแล้วก็เข้าไปซบอกท่านประธาน ก็ทรุดลงเล็กน้อย แต่ความจริงแค่นี้สำหรับคนคนนี้จิ๊บๆ
"ไปเลย ไปหายาหาให้เลขาผม"ผมสั่งกุ๊กกิ๊บ แล้วพายัยเลขาเข้าไปนั่งรอในห้องทำงานของผม ผมพอจะรู้ว่าเธอไม่ได้เจ็บอะไรมากขนาดนั้นหรอก แต่เธอน่าจะคิดแกล้งกุ๊กกิ๊บมากกว่า ผมจะทำไม่รู้ต่อไปเพื่อความสนุกที่ผมจะเธอเจอกับคนที่เธอไม่ชอบ ผมจะชวนกุ๊กกิ๊บไปด้วย
.
.
.
.
นี้ยัยนั้นไปหายาถึงโรงพยาบาลหรือไงฉันเจ็บนะเนี้ย เพราะยัยนั้นดันใช้เล็บจิกลงบนคอฉันพอดีทำให้รู้สึกแสบๆ เจอครั้งน่านะจะเอาให้รู้ไปเลยว่าใครเป็นใคร แล้วก็เริ่มเมื่อยแล้วด้วย จะให้รอไปถึงไหน ส่วนอีตาท่านประธานนะนั่งเงียบไม่พูดอะไรอีกแล้ว ฉันจะทำยังไงให้เขายิ้มบางก็ดี
"ท่านประธาน เมื่อไหร่ยาจะมาค่ะเนีย"ฉันเริ่มทักขึ้นมา
"รอแปปสิคุณ มาผมดูให้ก่อน"ผมเจ็บคอเธอมาดู เป็นรอยแดงเลือดจริงๆนะเนี้ย สงสัยคงจะเจ็บจริงแล้วล่ะมั้ง อยู่ดีๆไม่ชอบอย่างมีเรื่อง
"มาแล้วค่ะ ว้าย"กุ๊กกิ๊บตกใจ สงสัยคงเห็นภาพเหมือนท่านประธานกำลัง ประทับรอยแดงบนคอของฉันมั้ง
"ว้ายอะไรฮ้ะ เอามาผมทำเอง ส่วนคุณเตรียมตัวไปงานกับผมด้วย เออแล้วก็ไปได้แล้ว"ผมพูดเพื่อให้กุ๊กกิ๊บไปรอข้างหน้าบริษัท ส่วนผมทำแผลให้เลขาก่อน
"มาคุณ ผมทำให้"ผมเริ่มทำแผลให้เธอ โดยเริ่มจากการเอาสำลีชุบน้ำยาล้างแผลแอลกอฮอล์ แล้วค่อยๆขยับเข้าไปตรงรอยแดงเลือดที่คอ ดูเหมือนว่าเธอจะแสบเพราะหน้าเธอดูแล้วเหมือนคนที่เจ็บจิ๊ด ผมเลยเป่าให้เบาๆ แล้วก็เอาสำลีชุบเบสต้าดีน ติดผ้าก๊อตบางๆให้เธอจนเสร็จเรียบร้อย
"ขอบคุณค่ะ แต่ว่าท่านประธานจะพากุ๊กกิ๊บไปด้วยกันจริงๆเหรอ"ฉันถาม ถ้าเกิดพายัยนั้นไปจริงๆ มีหวังฉันได้บ้าตายแน่ๆ
"ใช่ ทำไมล่ะ คุณมีปัญหาอะไร"ผมถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ที่ค่อนข้างไปทางดุนิดหน่อย
"เปล่าค่ะ งั้นเราไปกันเถอะ"ฉันพูดพร้อมลุกขึ้น แต่มันเซลงไปนิดหน่อยดีที่เขารับได้ทัน ตอนนี้เรากะเลยตกมากองอยู่บนโชฟาด้วยกัน หน้าก็เข้าใกล้กันเมื่อได้เห็นดวงตาของเขา มองลึกเข้าไปข้างในทำให้ดูน่าค้นหา หลงไหลเป็นอย่างยิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะเข้ากันไปหมด ชวนให้ดึงดูดความสนใจ กำลังจะปากชนใกล้แต่ดูเหมือนว่าเขาจะลุกขึ้นไปนั่งก่อน
"ผมให้ควงหนึ่งวันไปกันคุณ"ผมพูดแล้ว เธอยื่นมือมาคล้องแขนแล้วเราก็เดินไปพร้อมกัน เมื่อกี้เธอทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอมากๆเลย รู้ว่าเธอมีอะไรที่มันลึกเข้าไปในแววตา ดูเหมือนว่าเธอก็น่าสนใจ สามารถทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเข้าใกล้เธอ ตอนนี้เราสามคนก็มุ่งหน้าไปห้างดังแห่งหนึ่งอยู่ผมกับเลขาไปด้วยกัน ส่วนกุ๊กกิ๊บเขาขับรถตามไป
.
.
.
.
ณ ห้างสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในร้านอาหารสไตล์ฝรั่งเศส ผมก็ออกมาเลี้ยงฉลองกันอย่างที่บอก แต่สองคนนั้นของตัวไปเข้าห้องน้ำถ้าเขาดีกันได้ก็ดีสิ ฉันกำลังอยู่ในห้องน้ำที่มากันสองคนเพราะฉันอยากจะมาเคลียร์เรื่องเดิมให้จบไปเลย
"เมื่อกี้ เธอตบฉันใช่ป่ะ"ฉันถามอยากเอาเรื่อง เพราะมันไม่ยอมหยุดกับฉันแน่ ถ้าฉันไม่เอาจริง
"อุ้ยตาย ความจำเสื่อมเหรอ"กุ๊กกิ๊บก็พูดจาแบบกวนประสาทฉันไม่น้อย
"นี่จะไม่หยุดใช่ไหม"ฉันเริ่มโมโหแล้ว
"ถ้าไม่แล้วใครจะทำไม" ไม่เหรอได้งั้นเจอฉันหน่อย
"ก็ไม่ทำไม ก็นี่ไง"ฉันจัดการลากเข้าไปในห้องน้ำล็อคประตูเรียบร้อย แล้วก็ต้องตบแบบรวดเร็ว แถมฟรีโปรโมทชั่นฉีดน้ำล้างหน้าให้ฟรี ตอนนี้กุ๊กกิ๊บเปียกไปหมดทั้งตัวพร้อมทำท่ายอมแพ้ฉันด้วย
"ฉันยอมแล้ว เป็นเพื่อนเธอโอเคร"กุ๊กกิ๊บพูดอย่างยอมจำนนจริง
"เคร งั้นเธอกลับบ้านไปได้แล้ว"ฉันพูดแล้วไล่เธอกลับบ้านไป ส่วนฉันเดินกับไปหาท่านประธานที่เดิม
"ไปไหนมาคุณ นานจัง"ผมพูดถามก็เธอไปนานอ่ะ ราวสิบนาทีได้ที่เธอออกไป แล้วคุณกุ๊กกิ๊บหายไปไหนอีกคน
"ไปห้องน้ำไง"
"แล้วคุณกุ๊กกิ๊บล่ะ หายไปไหน"ผมสงสัยนะเนี้ย
"กลับบ้านไปแล้ว"ฉันไม่อยากตอบความจริง เดี๋ยวจะหาว่าฉันรุนแรง
"กลับบ้านได้ไง ปกติเธอไม่เคยกลับไปก่อนแบบนี้"ผมพูดไป เพราะกุ๊กกิ๊บเป็นคนที่รับผิดชอบสูง ไม่เคยผิดเวลา แล้วก็ไม่เคยกลับบ้านก่อนใครถ้ามีงานเธอจะอยู่ช่วยจนเสร็จ
"เธอมีธุระกับที่บ้านไง ก็เลยกลับไปก่อน"ฉันตอบไปแบบนั้น เพราะท่านประธานก็จะพูดมาก ถามเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอยู่ได้ฉันรำคาญ
"อืม กินเถอะผมหิวแล้ว"ผมชวนเธอกินขอที่สั่งมาเยอะ
"ค่ะ ชนแก้วหน่อยค่ะ"ฉันก็ชวนเขาชนแก้วไวท์ด้วยกัน แล้วเราก็กินกันไปเลื่อยๆ ความจริงเขาก็มีมุมสุภาพบุรุษเหมือนกันนะ สงสัยจะมีความสุขในเวลารับประทานอาหารเห็นรอยยิ้มออกมาด้วย น่ารักดีในความคิดของฉัน
.
.
.
.
.
.
จบแล้วจ้าตอนหก ตอนต่อไปจะเดินห้าง ขับรถส่งบ้านท่านประธานของเราจะมีความสุขแค่ไหน โปรดติดตามอ่านตอนต่อไปนะค่ะ ^_^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ