ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

 "     ระหว่างทางการนั่งรถไม่มีเสียงพูดคุยกันแม้แต่​คำ​เดียว จน​มาถึง​หน้าบ้าน​ของ​ฉัน ยอมรับในความเงียบของอีตานี่จริงๆเลย คนอะไรจะเงียบได้ขนาดนี้เนี้ย ฉันล่ะเบื่อมากทีกับเพื่อนนะคุยยาววว ทีกับเลขาอย่างเราก็มีแต่อืม ไม่ก็แกล้งแต่เวลาแกล้งนิพูดมากๆ แถม​ยัง​เถียงเก่ง​อีก สุดยอดเลยเจ้านายเรา

"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ บายขับรถดีๆค่ะ"ฉันพูดพร้อมโบกมือลาอย่างงามๆ 

"อืม ไปได้ล่ะ"ผมไล่เธอเข้าบ้านไป

"ค่ะๆ ไปแล้วค่ะ"ฉัน​พูด​แล้วเดินเข้าบ้านไป เห็นเฟย์รดน้ำต้นไม้อยู่หน้า

"ฮัลโหล น้องสาว"ฉันทักเฟย์

"เฮ้ย พี่ฟางใครมาส่งอ่ะ งั้นแน่"เฟย์พูดมีการหยอกล้อด้วย

"ไอ้ย่ะ ฟาง​เรา​มี​ท่านประธานมาส่งถึงบ้านด้วย ฮิ้วๆ"เสียงเขื่อนแซวมาแต่ไกลเลย

"แม้ๆ เขื่อนเ​ฟ​ย์​ตั้งแต่แต่งงานกันเข้ากันได้ดีเลยนะ โดยเฉพาะเรื่องแซวเนี้ยง้ะ"ฉัน​แซว​กลับโดย​เอา​ความจริงมาพูด ทีเมื่อก่อนนะทะเลาะกันก็บ่อย เสียน้ำตาก็เยอะ

"ก็มีบ้างแหละน่า ว่าแต่ฟางเถอะทำท่าไหนไอ้ป๊อปถึงได้มาส่งอ่ะ"เขื่อน​เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว ราย​นี้​ชอบ​เปลี่ยนเรื่องเป็นที่สุด

"ก็ตอนแรกเถียงกันนิดหน่อย แล้วฟาง​ก็​เลย​ใช้ให้เขามาส่งแค่นั้นแหละ"ฉันไม่อยากเล่าลงลึกมาก

"แต่ปกติพี่ป๊อปไม่เคยไปส่งใครนิน่า ใช่ไหม​จ้ะ​ที่รัก"เฟย์พูดมีการหยอกล้อกับเขื่อนด้วย ดูแล้วน่ารักอ่ะ

"ใช่ๆ ฟางเป็นหนึ่งในนั้นถือว่าโชคดี"เขื่อนพูด นี่​ฉัน​ควรจะดีใจใช่ไหม 

"เหรอๆ งั้นฟางขอตัวก่อนนะ น้องสาว เพื่อนบ่าว บาย"ฉันบอกลาเฟย์เขื่อนแล้วเดินขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำ

.

.

.

.

     ตอนนี้ผมถึงบ้านแล้วครับ อยากจะชี้แจงที่ไม่คุยกันในรถเพราะว่าผม​ไม่รู้จะคุยอะไรดี ที่​สำคัญเรา​เพิ่งรู้จักกันไม่นานเท่าไหร่ก็​เลยคิด​เรื่อง​ชวน​คุยไม่ออก

'ฉันดูไม่ดี ดูไม่ดีใช่ไหม...'เสียงโทรศัพท์ผมดังครับ เพื่อนผมโทรมาถ้าวันไหนไม่ได้เจอกันเราก็จะคุยกันทางโทรศัพท์

"เฮ้ยว่าไงมึง ได้ข่าวว่าไปส่งเลขาสาวสุดสวยมาเป็นไงบ้างว่ะ"เสียงเคนตะมันทักผมคนแรกเลยครับ เปิดสะนึกว่าผมทำผิดมานะเนี้ย

"ใครไปส่งมึงมั่วแล้ว กูไม่ได้ไปส่ง"ผมตอบ​ไป​เพราะไม่​อยาก​โดน​มัน​ซักถาม ถาม​ที​หนึ่งพวกมันมาเป็นชุดเลยครับ

"มึงแน่ใจเหรอว่ะ มึงลืมไปหรือเปล่า ว่ากู​อยู่บ้าน​เดียวกันกับเฟย์"เขื่อนพูดกะจะให้ผมบอกให้ได้เลยใช่ไหม เฮ้ยลืมไปไอ้เขื่อนอยู่บ้านเดียวกันกับยัยเลขานี้หว้า เวรแล้ว

"เออ กูไปส่งเขา โดยไม่เต็มใจเว้ย"ผมพูดออกไป ความจริงก็ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

"ถ้ามึงแล้วทำไมมึงต้องไปส่งเขาว่ะ"โทโมะมันถามมานานทีมันจะพูดออกมาตั้งแต่แก้วกลับมานิพูดมากขึ้นเยอะ

"เขาขอร้องกูเลยไปส่งแค่นั้น ว่าแต่ไอ้เบวันนี้เห็นมึงทำอะไรว่ะที่ร้านอาหาร อย่านึกว่ากูไม่เห็นนะ"ผม​พูดพร้อมเปลี่ยนเรื่องเป็นเรื่องที่เห็นตอนกลางวัน ก่อน​เข้า​ร้านอาหารเห็นมายืนก่อกวนผู้หญิง"คนหนึ่งอยู่ขาวสวยๆ

"อะไรมึงกูไม่ได้ทำอะไร มึงเปลี่ยนเรื่องเลยนะ"เสียงจองเบพูดขึ้น ปฏิเสธอย่างนี้อย่า​นึกว่าผมจะไม่รู้นะ

"จริงเหรอว่ะ ไอ้ป๊อป"อีกสามคนมันพูดพร้อมกัน

"จริงดิว่ะ ใช่เปล่าว่ะไอ้เบ"ผมถามจองเบต่อไป เผื่อ​มัน​จะ​หลุดจากปาก

"ไม่รู้ กูไปนอนก่อนนะง่วง ฝันดี​พวก"แล้วก็สิ้นสุดเสียงจองเบ สงสัย​มันไม่​อยากจะบอก

"กูว่ามันไม่อยากบอกว่ะ งั้นไอ้โมะมึงพูดมากขึ้นนะตั้งแต่แก้วกลับมาเนี้ย"ผมมาแซวโทโมะต่อ

"ก็คนมันอินเลิฟกับ​สุดที่รักนิคร้าบบบ"ดูโทโมะมันพูดครับ น้ำเน่ามาก

"เน่าว่ะไอ้โมะ"เขื่อนกับเคนตะพูดพร้อมกัน

"เออ งั้นกูไปนอนก่อนนะเว้ย"ไอ้โมะก็ลาไปนอน

"พี่ป๊อปค่ะ กินข้าวหรือยัง"อันนี้เสียงของเฟย์แทรกมา

"กินแล้วครับเฟย์"ผมตอบเฟย์ด้วยความสุภาพ ตอนที่เขื่อน​แนะนำให้ผม​รู้จักเฟย์ดูร่าเริงมากผมเลยสนิทกับเฟย์ประมาณว่าคุยได่เกือบทุกครั้งที่เจอ

"น้องเฟย์อ่ะ ไม่ถามพี่เคนบ้างเลยงอนแล้ว"เคนตะเสียงต่ำลูกอ้อนใส่เฟย์

"อ่ะ เฟย์ขอโทษ"แต่เขื่อนแทรกขึ้นมา "ไม่ต้องไปง้อมันหรอกมา​นอน​กับ​เขื่อนดีกว่า"

"โห้ ไรว่ะเขื่อน ขอเคนคนนี้มีความสุขแปปนึ่ง"เคนตะพูดต่อ

"หาดิว่ะ เคน"ผม​แนะนำมันครับ คนอย่างไอเคนมีผู้หญิงเข้าหาตั้งเยอะแยะแต่มันกับไม่เอาสักคน

"ไม่ว่ะ กูง่วงแล้ว ฝันดี"และแล้วเคนตะก็ลาไปนอน

"ฝันดีว่ะ เขื่อนเคน"หลังจากนั้น​เรา​ก็​แยกย้ายกันไปนอน

.

.

.

.

     ตอนเช้าของวันใหม่กับการทำงานฉันมาถึงเวลาเจ็ดโมงครึ่งวันนี้ฉันใส่ชุดรัดรูปสั้นขึ้นมาจากเข่าสองคืบสีน้ำเงิน รองเท้าส้นสูงสีดำ กระเป๋าสีเหลือง แล้ว​พบ​ปากกับ​คนเมื่อวานอีกแล้ว

"ว่าไงคุณเลียขา"พนักงานคน​นั้นพูด

"ก็ไม่ว่าไงอ่ะค่ะ คุณหมาเช็ดก้น"ฉันพูดทำให้เธอคนนั้นโมโหไม่น้อย

"ก็ดีกว่าคนที่มาใหม่แล้วยังเลียไม่ถึงไหนเลย"

"แล้วเธอแหละ อยู่เช็ดก้นนานตั้งนานแต่เค้าก็ไม่เคยหันมามอง"ฉันพูด​ตอบกลับอย่างสะใจ

"กล้า​ดี​ยังไงมาว่าฉันง่ะ"แล้วเธอก็กำลังจะตบฉัน แต่มีมือคนมาจับมือเธอไว้

"ทำอะไรกันง่ะ"ผมพูด​หลังจากที่ดูเห็นการณ์มาตั้งนาน

"เขาหาเรื่องฟางก่อนค่ะ"ฉันฟ้องทันที เพราะฉันรู้ดีฉันเหนือกว่า แล้ว​เกาะแขน​ท่านประธาน

"ผมรู้  ห้ามทะเลาะวิวาทกันในบริษัทอีก"ผม​พูด​แล้วก็​เดิน​เข้าไปในห้องทำงาน

"ค่ะ"ฉัน​พูด​พร้อมเข้าไป​นั่งทำงาน ฝากไว้ก่อนเถอะฉันก็สู้คนนะจะบอกให้ วันนี้ต้องตามส่งเอกสารเยอะมากเลย 

.

.

.

.

.

.

จบแล้วจ้าตอนห้า ตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ​ท่าน​ประธานพาเลขาพร้อมคนคนนึ่งไปข้างนอก ...กรุณาติดตามตอนต่อไป